Πρόσφατοι υπογράφοντες
Roberto Pecchioli • πριν από 10 λεπτά
Πόλα Ντέμπια • πριν από 16 λεπτά
Vilma Pilleri • Πριν από 20 λεπτά
CLAUDIO PRANDINI • Πριν από 1 ώρα
Λεονάρντο Ρομάνι • πριν από 1 ώρα
Elisabetta Casalini • 1 ώρα πριν
Silvia Giacomelli • 2 ώρες πριν
Leonardo Trotta • 3 ώρες πριν
Αλεσάντρα Γκαρνέρο • πριν από 3 ώρες
Μπρούνα Καπιτσιόλα • πριν από 3 ώρες
Luigi Bruno Torre • 5 ώρες πριν
Giovanna Previato • 6 ώρες πριν
Rosalia Pasqualino di Marineo • 6 ώρες πριν
Φραντσέσκο Φοντάνα • πριν από 6 ώρες
Rossella Alifuoco • 7 ώρες πριν
Massimiliano Savino • 7 ώρες πριν
marisa grossule • 7 ώρες πριν
Raffaella Zanchini • 7 ώρες πριν
Κοράντο Σέντα • πριν από 8 ώρες
Κάρλα Λόσι • πριν από 8 ώρες
Roberto Pecchioli • πριν από 10 λεπτά
Πόλα Ντέμπια • πριν από 16 λεπτά
Vilma Pilleri • Πριν από 20 λεπτά
CLAUDIO PRANDINI • Πριν από 1 ώρα
Λεονάρντο Ρομάνι • πριν από 1 ώρα
Elisabetta Casalini • 1 ώρα πριν
Silvia Giacomelli • 2 ώρες πριν
Leonardo Trotta • 3 ώρες πριν
Αλεσάντρα Γκαρνέρο • πριν από 3 ώρες
Μπρούνα Καπιτσιόλα • πριν από 3 ώρες
Luigi Bruno Torre • 5 ώρες πριν
Giovanna Previato • 6 ώρες πριν
Rosalia Pasqualino di Marineo • 6 ώρες πριν
Φραντσέσκο Φοντάνα • πριν από 6 ώρες
Rossella Alifuoco • 7 ώρες πριν
Massimiliano Savino • 7 ώρες πριν
marisa grossule • 7 ώρες πριν
Raffaella Zanchini • 7 ώρες πριν
Κοράντο Σέντα • πριν από 8 ώρες
Κάρλα Λόσι • πριν από 8 ώρες
Το πρόβλημα
Θα υποβληθεί αίτηση στην Αυτού Αγιότητα Λέοντα ΙΔ΄ ζητώντας την επαναφορά της προσευχής «Πάτερ ημών», όπως απαγγέλλεται από την Εκκλησία εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, στη λειτουργία και την ιδιωτική προσευχή.Η πρωτοβουλία όχι μόνο ανταποκρίνεται στις ανάγκες των πιστών που επιθυμούν να προσεύχονται με τα ίδια τα λόγια του Ιησού όπως καταγράφονται στα Ευαγγέλια του Ματθαίου και του Λουκά, αλλά έχει και πολιτιστική και δομική αξία ταυτότητας, και αυτό αφορά όλους.
Η αίτηση προς τον Άγιο Πατέρα, στην πραγματικότητα, επιβεβαιώνει την ιδέα μιας «Εκκλησίας όλων των εποχών», στην οποία κάποια πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν. Είναι ένα μήνυμα συνέχειας και σταθερότητας, καθώς και Πίστης. Δεν είναι σαφές σε κανέναν ότι η λατρεία της αλλαγής εντός της Εκκλησίας ενθαρρύνει τους εχθρούς του Χριστιανισμού, οι οποίοι αφθονούν.
Εχθρούς, εντός και εκτός της Εκκλησίας, που ελπίζουν σε έναν Χριστιανισμό που, μέσω συνεχών «προσαρμογών», τελικά θα χάσει τον χαρακτήρα του και θα εξαφανιστεί από τη συλλογική συνείδηση της Δύσης για να αντικατασταθεί από κάτι άλλο, και από άλλους.
ΥΠΟΒΟΛΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΥΠΟΓΡΑΦΗ
ΠΡΟΣ ΤΗΝ Α.Θ. ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΤΟΝ ΑΝΩΤΑΤΟ ΠΟΝΤΙΦΑ ΛΕΟΝ ΙΔ΄
Παναγιώτατε Πατέρα,
σας ζητάμε ταπεινά να επαναφέρετε στα Λόγια του
Κυρίου μας Ιησού Χριστού την Κυριακή Προσευχή που καταγράφεται στα
Ευαγγέλια του Ματθαίου και του Λουκά, σε σχέση με το απόσπασμα «...
και μη εισάγεις ημάς σε πειρασμό...» που πρόσφατα αντικαταστάθηκε από το
«...και μη εγκαταλείπεις ημάς σε πειρασμό...».
Αυτή η αντικατάσταση εφαρμόστηκε από την
Ιταλική Επισκοπική Διάσκεψη το 2008, όπως ειπώθηκε, για να απομακρύνει τους πιστούς από την ιδέα ότι ο Θεός μπορεί να οδηγήσει στο κακό.
Σημειώνουμε - και γι' αυτό η έκκληση που απευθύνουμε στην
Αγιότητά σας - ότι η νέα έκδοση της Κυριακής Προσευχής παρουσιάζει
πραγματικά προβλήματα, σε σύγκριση με τα απλώς υποτιθέμενα που κάποιοι
προσπάθησαν να εντοπίσουν στην παραδοσιακή έκδοση που απαγγέλλει η Εκκλησία
εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, της οποίας η μετάφραση από τα ελληνικά, στο Ευαγγέλιο
του Ματθαίου, έχει θεωρηθεί λανθασμένη από ορισμένους.
«Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού».
Αναγνωρίζουμε ότι δεν πρόκειται για διαφορετική μετάφραση
των ιερών κειμένων, αφού οι λέξεις «μη εισάγεις ημάς σε
πειρασμό» δεν βρίσκονται πουθενά σε κανένα κανονικό βιβλίο. Αυτές οι λέξεις,
επομένως, δεν αποτελούν διαφορετική μετάφραση του
ευαγγελικού αποσπάσματος, επειδή ο Ιησούς δεν τις είπε ποτέ.
Αυτά είναι απλώς ανθρώπινα λόγια, «ερμηνευτικά» των
θείων λόγων του Ιησού που αναφέρονται στα Ευαγγέλια του Αγίου Μάρκου και του Αγίου Λουκά. Σε αυτό το πλαίσιο, παρατηρούμε ότι οι πιστοί καλούνται να δώσουν την
ίδια αξία στα θεία και αιώνια λόγια του Ιησού όσο και στα ανθρώπινα λόγια
, με ημερομηνία 2008, της Ιταλικής Επισκοπικής Συνόδου.
Αναγνωρίζουμε, επομένως, τον κίνδυνο ότι η παρότρυνση των πιστών να προσεύχονται στον Θεό Πατέρα με λόγια διαφορετικά από αυτά που εκφωνεί ο Θεός Υιός
που αναφέρονται στα κανονικά Ευαγγέλια, συσκοτίζει διακριτικά τη θεότητα του
Ιησού. Δεδομένου ότι είναι έμμεση, στη συνείδηση των πιστών, η αρχή
ότι ο Λόγος του Θεού, το θεμέλιο της κατήχησης, δεν μπορεί να
αλλάξει, ενώ τα ανθρώπινα λόγια μπορούν να αλλάξουν για
κατηχητικούς σκοπούς.
Όλα αυτά προκαλούν τον φόβο, τον οποίο εκφράζουμε στην Αγιότητά Σας.
Αγιώτατε, ότι η διαγραφή των λόγων του Ιησού μπορεί να είναι
σπόρος αποστασίας, που ενισχύει κρυφά την ιδέα ότι ο Ιησούς
ήταν ένας άνθρωπος με μεγάλη έμπνευση, αλλά μόνο ένας άνθρωπος, του οποίου τα λόγια
, επομένως, μπορούν να διατυπωθούν διαφορετικά εάν
οι περιστάσεις το απαιτούν.
Γι' αυτό, προσευχόμαστε με σιγουριά στην Αγιότητά σας να δεχθεί την
αίτησή μας, αποκαθιστώντας μας τα λόγια του Κυρίου μας.
Υποτασσόμενοι στις Κυρίαρχες διαθέσεις Σας, με υϊκή
αφοσίωση και υπακοή φιλάμε το δαχτυλίδι του Ψαρά.
Αναγνωρίζουμε ότι δεν πρόκειται για διαφορετική μετάφραση
των ιερών κειμένων, αφού οι λέξεις «μη εισάγεις ημάς σε
πειρασμό» δεν βρίσκονται πουθενά σε κανένα κανονικό βιβλίο. Αυτές οι λέξεις,
επομένως, δεν αποτελούν διαφορετική μετάφραση του
ευαγγελικού αποσπάσματος, επειδή ο Ιησούς δεν τις είπε ποτέ.
Αυτά είναι απλώς ανθρώπινα λόγια, «ερμηνευτικά» των
θείων λόγων του Ιησού που αναφέρονται στα Ευαγγέλια του Αγίου Μάρκου και του Αγίου Λουκά. Σε αυτό το πλαίσιο, παρατηρούμε ότι οι πιστοί καλούνται να δώσουν την
ίδια αξία στα θεία και αιώνια λόγια του Ιησού όσο και στα ανθρώπινα λόγια
, με ημερομηνία 2008, της Ιταλικής Επισκοπικής Συνόδου.
Αναγνωρίζουμε, επομένως, τον κίνδυνο ότι η παρότρυνση των πιστών να προσεύχονται στον Θεό Πατέρα με λόγια διαφορετικά από αυτά που εκφωνεί ο Θεός Υιός
που αναφέρονται στα κανονικά Ευαγγέλια, συσκοτίζει διακριτικά τη θεότητα του
Ιησού. Δεδομένου ότι είναι έμμεση, στη συνείδηση των πιστών, η αρχή
ότι ο Λόγος του Θεού, το θεμέλιο της κατήχησης, δεν μπορεί να
αλλάξει, ενώ τα ανθρώπινα λόγια μπορούν να αλλάξουν για
κατηχητικούς σκοπούς.
Όλα αυτά προκαλούν τον φόβο, τον οποίο εκφράζουμε στην Αγιότητά Σας.
Αγιώτατε, ότι η διαγραφή των λόγων του Ιησού μπορεί να είναι
σπόρος αποστασίας, που ενισχύει κρυφά την ιδέα ότι ο Ιησούς
ήταν ένας άνθρωπος με μεγάλη έμπνευση, αλλά μόνο ένας άνθρωπος, του οποίου τα λόγια
, επομένως, μπορούν να διατυπωθούν διαφορετικά εάν
οι περιστάσεις το απαιτούν.
Γι' αυτό, προσευχόμαστε με σιγουριά στην Αγιότητά σας να δεχθεί την
αίτησή μας, αποκαθιστώντας μας τα λόγια του Κυρίου μας.
Υποτασσόμενοι στις Κυρίαρχες διαθέσεις Σας, με υϊκή
αφοσίωση και υπακοή φιλάμε το δαχτυλίδι του Ψαρά.
ΕΧΑΣΑΝ ΤΗΝ ΖΩΝΤΑΝΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ, ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ. ΟΥΤΕ ΚΑΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. ΕΙΝΑΙ ΔΕ ΤΟΣΗ Η ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΩΣΤΕ ΑΥΤΟΣ Ο ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ ΕΙΣΑΓΕΤΑΙ ΣΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ, ΟΠΩΣ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΤΟΥΣ ΖΗΖΙΟΥΛΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΜΑΣ.
Κυριακή Θ’ Ματθαίου: Ομιλία 32η στο Ευαγγέλιο με θέμα την καθησύχαση της τρικυμίας όπου γίνεται λόγος και για τους πειρασμούς (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)
· «μακάριος είναι ο άνθρωπος που υπομένει πειρασμό, γιατί, αφού αποδειχθεί άξιος, θα λάβει το στεφάνι της ζωής».
Δεν θέλω όμως, αδελφοί, να αγνοείτε ότι το είδος των πειρασμών είναι διπλό. Αλλά δεν εννοώ τώρα αυτό, ότι οι πειρασμοί δίνονται στους ανθρώπους λόγω ηδονής και οδύνης λόγω υγείας και νόσου, λόγω δόξας και αδοξίας, λόγω ευπορίας και απορίας, από τους οποίους πολύ χειρότεροι είναι οι διδόμενοι λόγω ηδονής και υγείας λόγω δόξας και ευπορίας· συμβαίνει βέβαια και αυτό, αλλά τώρα δεν σας ομιλώ γι’ αυτό το είδος των πειρασμών. Αλλά ποιά θέλω τώρα να γνωρίσετε;
13. Ώστε πειρασμοί λέγονται και τα λυπηρά που επέρχονται στους ανθρώπους απ’ έξω και προσβάλλουν το σώμα, και η ίδια η προσβολή του εχθρού, αν και είναι ανεύθυνος, αφού και τον Κύριο τον πρόσβαλε πειράζοντάς τον. Πειρασμοί λέγονται και οι αμαρτίες, κατά τις οποίες, όπως λέγει ο ίδιος ο Ιάκωβος, «καθένας μας πειράζεται παρασυρόμενος και δελεαζόμενος από τη δική του επιθυμία· γιατί η επιθυμία», λέγει, «όταν συλλάβει το θύμα γεννά την αμαρτία, και η αμαρτία όταν πραγματοποιηθεί γεννά τον θάνατο». Ποιόν θάνατο; Τον αιώνιο, που είναι ο εξαιτίας της αμαρτίας χωρισμός του Θεού από την ψυχή. Αυτόν βέβαια τώρα από τον Αδάμ μέχρι τη συντέλεια τον ακολούθησε και ο θάνατος του σώματος, τότε όμως, στον μέλλοντα αιώνα, για εκείνους που δεν μετανόησαν εδώ θα ακολουθήσει η αφόρητη και χωρίς τέλος κόλαση της ψυχής και του σώματος, αφού καταδικασθούν δίκαια από εκείνον που μπορεί να καταστρέψει στη γέεννα του πυρός και ψυχή και σώμα.
14. Αυτόν τον πειρασμό ας τον αποφύγομε με όση δύναμη έχομε, αδελφοί· γιατί το να τον αποφύγομαι βρίσκεται στη δική μας εξουσία. Γι’ αυτό να λυπηθούμε, όταν δούμε τους εαυτούς μας να έχουν περιπέσει σ’ αυτόν. Εάν λυπηθούμε γι’ αυτό όσο χρειάζεται, θα προετοιμάσομε τον εαυτό μας για μετάνοια αμεταμέλητη προς σωτηρία. Αυτόν τον πειρασμό έρχομαι και εγώ τώρα να αφαιρέσω από σάς, όχι αυτόν που πρόσκαιρα μόνο ζημιώνει και βλάπτει, αλλά εκείνον που βλάπτει αιώνια. Γιατί ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, του οποίου εμείς είμαστε διάκονοι με τη χάρη του, είναι αρχιερέας των μελλοντικών αγαθών, όχι των πρόσκαιρων, και εισήλθε με το αίμα του στα αληθινά άγια, αφού πέτυχε για μας λύτρωση όχι πρόσκαιρη, αλλά αιώνια· αυτήν ερχόμαστε και εμείς να σας προσφέρομε, αν πείθεσθε, την αιώνια απολύτρωση, των ψυχικών πειρασμών, και όχι των σωματικών γιατί σύμφωνα με τον απόστολο, τα όπλα μας δεν είναι σαρκικά, αλλά δυνατά με τη χάρη του Θεού προς καθαίρεση οχυρωμάτων, όχι των αισθητών, αλλά των κατασκευασμένων εναντίον μας από τον νοητό εχθρό.
15. Σεις όμως μου φαίνεσθε ότι ούτε αντιλαμβάνεσθε ούτε ζητείτε την απολύτρωση των ψυχικών πειρασμών γιατί λυπείσθε για εκείνους τους πειρασμούς κυρίως, για τους οποίους έπρεπε να χαίρεσθε, καθόσον, αν θέλομε, μας προξενούν την αιώνια απολύτρωση, και από μένα αυτήν κυρίως ζητείτε, την εξάλειψη των σωματικών πειρασμών την οποία καταφρονώντας εγώ οπωσδήποτε, ήρθα προς εσάς, προτιμώντας να πάσχω μαζί με σας. Και βέβαια, αν λυπούμαστε περισσότερο για τις αμαρτίες μας, παρά για τα βλαβερά που μας συμβαίνουν, όχι μόνο η σωτηρία της ψυχής και η αιώνια απολύτρωση θα είναι μαζί μας, αλλά και η απολύτρωση των πρόσκαιρων πειρασμών
16. Αφού λοιπόν επαναφέρομε τον εαυτό μας προς τον σωτήριο αυτό λογισμό, να μη λυπούμαστε και στενοχωρούμαστε για τις σωματικές μάλλον προσβολές, αλλά για τις ψυχικές ζημίες, που είναι πραγματικά πειρασμοί και άξιοι αληθινά λύπης, ώστε να λέμε και προς τον Θεό όπως ακριβώς μας δίδαξε, «μη μας βάλεις σε πειρασμό», τον απαγορευμένο και υπεύθυνο οπωσδήποτε πειρασμό, «αλλά απάλλαξέ μας από τον πονηρό, γιατί δική σου είναι η βασιλεία και η δύναμη και η δόξα στους αιώνες των αιώνων». Γένοιτο.
Το υποκείμενο προσδιορίζεται μέσα από και μέσω της επιθυμίας του Άλλου. Ως πρώτος Άλλος θεωρείται η μητέρα. Η επιθυμία της μητέρας είναι ο τρόπος δια του οποίου επιβάλλει στο αρχικά διχασμένο υποκείμενο την ύπαρξή της. Ο άνθρωπος πρώτα μαθαίνει να επιθυμεί ως ένας Άλλος. Έπειτα, η επιθυμία του ακολουθεί την επιθυμία του Άλλου, αφού το παιδί επιθυμεί ό,τι επιθυμεί η μητέρα του. Έτσι αναβιβάζεται σταδιακά σε υποκείμενο. Το παιδί ταυτίζει την επιθυμία του με την επιθυμία του Άλλου, θέλοντας να αναγνωρισθεί ως άνθρωπος και ως ύπαρξη. Θέλει να τραβήξει την προσοχή του Άλλου και, εν τέλει, την επιθυμία του, επιθυμεί να είναι επιθυμητό από εκείνον. Μετά την συγκρότηση του υποκειμένου-Εγώ, στον άνθρωπο παραμένει ένα υπόλειμμα αυτής της επιθυμίας, η οποία εκπληρώνεται στις κοινωνικές σχέσεις του και όχι μόνον. Στα έσχατα όριά της, αυτή η επιθυμία δεν έχει συγκεκριμένο αντικείμενο. Στην πραγματικότητα, όπως μας πληροφορούν και οι μελέτες του π.Νικολάου Λουδοβίκου*, η θεωρία του Lacan ήταν περισσότερο ορθόδοξη απ’ όσο θα μπορούσε ο ίδιος να φαντασθεί, διότι ενθυμίζει σε αρκετά σημεία την ανθρωπολογία του Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού.
Ο Όσιος Μάξιμος (580-662) αντί της λέξεως επιθυμία-desire, χρησιμοποίησε τον φιλοσοφικά εντελώς πρωτότυπο όρο “θέλημα”, που στα νέα ελληνικά μπορεί να περιγραφεί και ως λαχτάρα ή καημός. Ο άνθρωπος γεννάται με ένα “φυσικό θέλημα” για κάτι μυστηριώδες, το οποίο ο Όσιος Μάξιμος το αποκαλεί “ἔφεσις πλήρους οντότητος”. Τουτέστιν, ο άνθρωπος επιθυμεί να βρει την πλήρη οντότητά του[ΕΙΝΑΙ ΠΛΗΡΗΣ ΟΝΤΟΤΗΤΑ]. Και εδώ έγκειται η υπέρβαση του Προπατορικού αμαρτήματος, του προκτησιακού μηδενός, προς επίτευξιν της κοινωνίας με τον Θεό και συνεπώς της αφθαρσίας εν Αγίω Πνεύματι. Αυτή η κοινωνία είναι το πραγματικό αντικείμενο του φυσικού θελήματος και κάθε φθαρτό υποκατάστατό του αποπροσανατολίζει τα πάθη του ανθρώπου, καθιστώντας το θέλημά του όλο και περισσότερο λαίμαργο για όλο και περισσότερο μηδέν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου