Και όπως πετούσε, άφησε ένα χαλικάκι....

Θα σας έχει τύχει να πετάει κάποιος άγγελος πετραδάκια στο τζάμι σας (ή έτσι να νομίζετε) και να προλαβαίνει να κρύβεται και να μην τον βλέπετε αλλά ωστόσο να έχετε προφτάσει να δείτε την τροχιά που διαγράφει το μικρό χαλικάκι, πριν πέσει χάμω. 

Και πάραυτα το εντός σας να γεμίζει μικρά δώρα...Επειδή εσάς θέλησε να ευνοήσει ο Κύριος αυτό το απόγευμα, επειδή το δικό σας παράθυρο βρήκε πρόσφορο για παιχνίδι το αγγελάκι, επειδή το θαλασσί χρώμα των τρυφερών δευτερολέπτων σε σας "έκατσε", την συγκεκριμένη στιγμή καθώς γύριζε το ξεχασμένο "πάρτα όλα" και έψαχνε... ετοιμοπαίγνιους αποδέκτες!

Ήσουν αυτό που λένε σε mood...Ήθελες κάτι ανάμεσα σε ανάσα, σε νότες, σε νοσταλγία, σε ιστορίες ανθρώπων, σε αναγνωρίσεις τόπων μέσα από κιτρινισμένες σελίδες που οι άλλοι ξεπέρασαν απρόσεχτα, ήθελες να περπατήσεις στην μοναξιά που δεν πληγώνει -ανεμίζοντας μια ροζ μακριά φούστα- με μεγάλες τσέπες και να ζωγραφίσεις λέξεις και χαμόγελα.
Έγιναν όλα μαζί, σε ένα κείμενο, μια πρόσκληση, ιστορίες ξεχασμένες και τώρα δικές σου (σε χαρτί όπως τόθελες παλιό). Μια φίλη, μια αδελφή σου έστειλε όλα αυτά που όρισε ο άγγελος γιατί πρόσεξε πως σου έλειπαν όταν πέρασε να σου αφήσει εκείνο το χαλικάκι....
Και όλο αυτό απλά και μόνο επειδή ο Κύριος όρισε να σε αγαπούν περισσότερο από όσο αγαπάς και επειδή καμιά φορά αρέσουν στα πλάσματα πέρα από τα σύννεφα, οι βόλτες στις πεθυμιές των ανθρώπων....
Τί να πω δηλαδή; 
Respect! 
Δεν έχω λόγο!

anazhthseis