Η ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΕΓΚΟΛΠΙΟΥ (2)

Υπάρχει μιά δαιμονικής εμπνεύσεως επίθεση τα τελευταία χρόνια εναντίον τής ορθοδοξίας η οποία οφείλεται μέν στό ότι το σύνολο τής Δύσεως είναι πλέον Βουδιστικό, αφού επέτρεψε να ολοκληρωθεί η Βουδιστική εισβολή η οποία ξεκίνησε σάν τιμωρία, μετά την πτώση τής Κων/πόλεως. Υπάρχουν αναρτήσεις σχετικές στό blog μας πού εκθέτουν τα γεγονότα λεπτομερέστερα.

Η επίθεση αυτή συνίσταται στό να θεωρείται ολόκληρη η ορθόδοξη ζωή και διδασκαλία Ινδουϊστική ή Βουδιστική.

Η θεοσοφική σχολή έμπλεξε κατ`αρχάς τον Νεοπλατωνισμό στό λαβύρινθό της διότι υπονοείτο ότι όλη η Ελληνική φιλοσοφία είχε ρίζα ινδουιστική. Χρειάστηκαν φοβερές, τιτάνειες προσπάθειες γιά να αποδειχθεί και να αφαιρεθεί η λάσπη.

Σειρά πήρε η ορθοδοξία. Η συνεπέστερη προπαγάνδα εναντίον τής ορθοδοξίας με όπλο τόν Βουδισμό γίνεται από το αποκρυφιστικό περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ. Σ`αυτό είχε κάνει καρριέρα και ο Μέσκος.

Ξαφνικά όμως μπήκε στο προπαγανδιστικό παιχνίδι ένας διανοητής πρώτου μεγέθους, ο Ράμφος ο οποίος έγραψε ένα βιβλίο πεντακοσίων σελίδων γιά να αποδείξει πώς η νοερή προσευχή τής Φιλοκαλίας είναι διαλογισμός όπως πραγματοποιείται στόν Βουδισμό και στούς Σούφι.

Σήμερα κι όλας στό blog μας ξεκινήσαμε την αναίρεση αυτού τού βιβλίου, καθώς δυνάμεθα, παρότι υπάρχουν ήδη αναιρέσεις στά μαθήματά του και σε παληότερες αναρτήσεις μας.

Αυτή τη δαιμονική τακτική ακολουθεί και το αντιαιρετικό εγκόλπιο ιδίως εις βάρος τής Γερόντισσας Γαβριηλίας χωρίς καμία υποχρέωση λογικής καθώς υποστηρίζεται από αγαθούς και ανίδεους χριστιανούς και από δυστυχισμένους ιερείς οι οποίοι υποδύονται τόν υπερορθόδοξο.

ΟΙ ΔΟΥΛΟΙ ΤΟΥ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

====================

Εμπειρίες Θεού και εμπειρίες «νέας εποχής»- με αφορμή την επίθεση στη γερ.Γαβριηλία

Όποιος έχει μια επαφή με την θρησκειολογική γραμματεία γνωρίζει καλά ότι σε διάφορα θρησκεύματα αναφέρονται παρόμοιες διηγήσεις υπερφυσικών φαινομένων.

Έτσι έχουμε διηγήσεις αορασίας σε όλες σχεδόν τις παραδόσεις.Έχουμε διηγήσεις αορασίας και στη Ορθόδοξη Παράδοση , ήδη από τα χρόνια του μοναχισμού της Νιτρίας μέχρι τους αόρατους ερημίτες του ιερού Άθωνα.

Έχουμε περιστατικά ακαΐας σε πολλούς λαούς από τους Ινδιάνους της Βόρειας Αμερικής μεχρι του Αβορίγινες της Ωκεανίας.Έχουμε όμως και περιστατικά ακαΐας τόσο σε βίους μοναχών του Γεροντικού όσο και σε πολλά μαρτυρολόγια.

Έχουμε περιστατικά ανθρώπων που περπατούν πάνω στο νερό ή ίπτανται , τόσο στην δική μας Παράδοση (γεροντικά, Λαυσαϊκό, Βίος οσ.ΜαξίμουΚαυσοκαλυβίτου κλπ) όσο και σε άλλες.παραδόσεις (ινδουισμό, ταοϊσμό, παγανισμό κλπ)

Υπάρχουν διηγήσεις αυτόματων θεραπειών πληγών σε αγίους , υπάρχουν τέτοια φαινόμενα και στους σούφι, σε ινδουιστές, σε ανιμιστές και παγανιστές.

Έχουμε περιστατικά γλωσσολαλίας στην Παράδοση μας , υπάρχουν φαινόμενα γλωσσολαλίας και σε άλλες παραδόσεις.

Ο π.Πορφύριος μιλούσε με τα βράχια ή άκουγε τα βράχια να τού μιλούν , κάτι φαινομενικά παρόμοιο κάνουν και οι σαμάνοι και κάποιοι βουδιστές μοναχοί.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι γέροντες της Ορθόδοξη Παράδοσης , οι άγιοι και οι μάρτυρες της έχουν την ίδια πηγή εμπειριών με τους μοναχούς, ιερείς ή πιστούς άλλων παραδόσεων;

Αν η αγία Παρασκευή ήταν απλωμένη πάνω σε καυτά σίδερα και δε καιγόταν, σημαίνει ότι και ο αναστενάρης που δεν καίγεται μοιράζεται την ίδια εμπειρία με την μάρτυρα του Χριστού;

Αν η γερόντισσα Γαβριηλία βίωνε ένα θεραπευτικό χάρισμα του Αγίου Πνεύματος με τρόπο που μοιάζει με κάποιες μυστικιστικές εμπεριές απωανατολικής προέλευσης , αυτό σημαίνει ότι τα βιώματα της έχουν την ίδια πηγή με αυτή των απωανατολιτών και των μαθητών τους;

Καιγόταν η καρδιά των μαθητών από την παρουσία του Χριστού κατά την πορεία προς Εμμαούς. Καίγεται και η δική μας καρδιά μας από επίγειες αγάπες, και εμπαθείς επιθυμίες ή ακόμα και από νομιζόμενο θείο ζήλο.

Ο π.Πορφύριος όταν έλαβε τη Χάρη του Θεού έτρεχε σαν τρελός στα βουνά στα δάση, στις ερημιές.Παρόμοιες συμπεριφορές βρίσκει κανείς και σε νατουραλιστικές θρησκείες.

Η διάκριση των πνευμάτων είναι το υψηλότερο των χαρισμάτων κατά τους αγίους Πατέρες.

Γιατί έτσι διακρίνεται το κτιστό από το Άκτιστο, το θεϊκό από το ανθρώπινο ή το δαιμονικό.

Όταν δεν υπάρχει αυτή η διάκριση, και ο άνθρωπος τη δεί κάπως ιεροεξεταστικά την ιστορία, τότε μπορεί να αποδοθούν ενέργειες της Χάριτος τού Θεού σε πονηρά πνεύματα και αυτό είναι η βλασφημία του Αγίου Πνεύματος. Αυτό έκαναν οι Ιουδαίοι εναντίον τού Χριστού.

Μπορεί να υπάρξει και το αντίθετο δηλαδή να αποδοθούν ενέργειες πλάνης στον Θεό, από τους φορείς τους, όπως συμβαίνει με τους φωτισμένους, τους αναστενάρηδες κλπ οι οποίοι αν και τους επισημαίνεται το σφάλμα τους επιμένουν, και δε κάνουν υπακοή στην Εκκλησία και τους αγίους της.

Ή ακόμη να υπάρξουν μπερδέματα ανθρωπίνων ταλέντων ή χαρισμάτων με υπερβατικές καταστάσεις.

Για όλα αυτά οι πατέρες μάς προειδοποιούν , όπως γράφει ο π.Σωφρόνιος Σαχάρωφ, να ακολουθούμε την οδό «Μη δέχεσαι και μην απορρίπτης», γιατί ο κίνδυνος της βλασφημίας του αγίου Πνεύματος είναι τόσο σοβαρός όσο και ο κίνδυνος της «νέας εποχής».

(η φωτογραφία απεικονίζει τον στίχο 3 του τρίτου κεφαλαίου του προφήτη Αμώς, γραμμένο με κινεζικά καλλιγραφικά στοιχεία :

Αμ. γ,3; Ει πορεύσονται δύο επί το αυτό , εάν μη γνωρίσωσι εαυτούς;

Αμ. γ,3 Είναι δυνατόν να βαδίζoυν μαζή δύo άνθρωπoι, εάν πρoηγoυμένως δεν έχoυν γνωρισθή

πηγή : misha / http://misha.pblogs.gr/2010/20100601.html


Αμέθυστος