Εσείς παίξτε τον Trump σας, εμείς θα παίξουμε τα "τρομπόνια" μας. Ήταν ένα θέαμα που είδαμε σε παγκόσμια λήψη παρακολουθώντας την παρέλαση των "τρομπονιστών" με αφορμή την ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο, στην τηλεόραση και στα μέσα ενημέρωσης. Οι διάσημες τοπικές ολιγαρχίες κλήθηκαν μέσω Τύπου ή βίντεο για τις γενικές πρόβες της "τρομπονολογίας" με αφορμή την ομιλία του Τραμπ. Με λίγες παραλλαγές και ελάχιστες εξαιρέσεις, η "Αντί-Ομιλία Ορκωμοσίας" στον Μαύρο Οίκο εκφωνήθηκε από τον Συλλογικό Διανοούμενο: ένα μόνο κείμενο, μια μόνο καταγγελία με ανησυχία, μια ενιαία αγανάκτηση και ανησυχία για τον κόσμο που κινδυνεύει, αλλά με χίλιους επαναλήπτες.
Ο Τραμπ, λένε οι "τρομπονιστές", φέρνει πόλεμο και διχόνοια στον πλανήτη. Τότε, το γεγονός ότι δύο πόλεμοι που γεννήθηκαν την εποχή του Δημοκρατικού Μπάιντεν τελειώνουν, συμπτωματικά με τον Τραμπ, δεν έχει σημασία στα μάτια τους: οι άλλοι στην πραγματικότητα κάνουν πολέμους, αλλά αυτός είναι ασυγχώρητος γιατί πολεμά με λόγια. Οι άλλοι αυτοαποκαλούνται ειρηνιστές αλλά μετά στρέφονται και προσκυνούν τον Άρη, τον θεό του πολέμου. Αυτός είναι πολεμοχαρής αλλά επικαλείται τον Άρη μόνο για εξωγήινες αποστολές, διοχετεύοντας τον πολεμικό μηχανισμό σε διαστημικές επιχειρήσεις.
Από όλη την αντι-Τραμπική εβδομάδα, με σχετικές εξορμήσεις στη "Κοιλάδα του Τραμπ", απομένουν μόνο τα απομεινάρια: οι εξαντλημένοι τρομπονιστές. Είναι οι ντόπιοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης μας (οι εγχώριοι "opinion makers"), οι κυνηγοί φαντασμάτων (ghostbusters) που κυνηγούν φασιστικά φαντάσματα που φωλιάζουν παντού και τους ξετρυπώνουν με τους τρομερούς ηθικούς ανιχνευτές τους. Ο τρομπονισμός είναι ένα φαινόμενο που αξίζει να μελετηθεί, επίσης γιατί δεν είναι μόνο τοπικό.
Μια φορά κι έναν καιρό, οι ντόπιες τεχνοκρατικές και οικονομικές ελίτ μας ονομάζονταν Μποκονιανοί (Bocconiani*). Τα ΜΜΕ και η πνευματική δύναμη της χώρας μας είναι πλέον στα χέρια των Τρομπονιανών. Ειναι μια νέα άρχουσα τάξη, αλλά όχι κυβερνώσα, αποτελούμενη από "έγκριτους" τρομπονιανούς, μόνιμους, στην καρέκλα, εν ενεργεία, σε υπηρεσία.
Οι Τρομπονιανοί είναι το αντίστοιχο των αγιατολάχ σε μια κοινωνία χωρίς Θεό αλλά γεμάτη είδωλα, δόγματα, προκαταλήψεις. Ο τρομπονιανός ασκεί τον ρόλο του ως ηθική, πολιτική και ιδεολογική αστυνομία. Διανέμει δεοντολογία και ηθική, αλλά πάνω από όλα αποδίδει ετικέτες. Ο τρομπονιανός κάνει διαλέξεις χωρίς να είναι πατρικός, ενεργεί ως παγκόσμια πεθερά παρόλο που δεν αγαπά την οικογένεια.
Σε απόσταση αναπνοής από την Ιταλία και τον κόσμο βρίσκεται η "Κοιλάδα των Τρομπονιών", μια ακρόπολη των μέσων ενημέρωσης που κατοικείται από διανοούμενους και είναι απαγορευμένη στους πληβείους. Η Κοιλάδα των Τρομπονιών βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την πόλη όπου ζουν απλοί άνθρωποι αλλά απέχει έτη φωτός από την καθημερινή πραγματικότητα. Στην Κοιλάδα των Τρομπονιών, κάθε μέρα καταγγέλλεται μια χώρα, ένας κόσμος, που κατοικείται από ρατσιστές, με επικεφαλής φασίστες, που τήν διασχίζουν ένοπλα κοπάδια ξενοφοβικών, ομοφοβικών, σεξιστών, Ναζί. Αν καί η πραγματική ανθρωπότητα χωρίζεται ανάλογα με τη φύση σε άνδρες και γυναίκες, όμως οι Τρομπονιανοί αγανακτούν αν ο Τραμπ μας το υπενθυμίζει αυτό. Στην Κοιλάδα των Τρομπονιών το κόκκινο καμπανάκι του συναγερμού χτυπά συνεχώς. Και εκλέγεται το Τέρας της ημέρας, του μήνα, του έτους. Αυτή τη φορά το τέρας είναι ο Τραμπ με τον χορό του Musk.
Η ειδική εθνοτική ομάδα των τρομπονίων μαίνεται αδυσώπητα σε όλα τα μέσα: Τηλεόραση, εφημερίδες, ραδιόφωνο, βιβλία, κινηματογράφος και θέατρο εμφανίζονται σε κάθε χώρο. Ανεξάρτητα από την πραγματικότητα και τα στοιχεία, ανακοινώνει καταστροφές και αποτυχίες εκτός αν διαψευσθεί αμέσως. Η προτελευταία συλλογική γκάφα ήταν η «μπουφονιέρα», ο καγχασμός για την απελευθέρωση της Σεσίλια Σάλα, ανάμεσα σε φρικτές προβλέψεις και περιφρονητικές κρίσεις, μετά η πραγματικότητα τις διέψευσε στο άψε σβήσε.
Ο τρομπονισμός είναι ένα όραμα του κόσμου ή μάλλον μια ιδεολογική "χαραμάδα" μέσα από την οποία κάποιος αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Είναι μια προσβλητική ματιά που επιδιώκει να γίνει ταυτόχρονα ένα πολιτικό και ιδεολογικό κόμμα.
Ο Τρομπονισμός είναι ένας εχθρός του παρόντος που φοβάται το μέλλον και προσκολλάται στο παρελθόν επιτιθέμενος στον παρελθοντικό χρόνο. Ο Τρομπονισμός ζει στην "Κοιλάδα των Τρομπονιών", σε απόσταση αναπνοής από τον πραγματικό κόσμο, αλλά χωρίς να τον δει ποτέ πραγματικά. Η πραγματικότητα στην πραγματικότητα ανακατασκευάζεται σε κινούμενα σχέδια με κιμωλία στα στούντιο της "Κοιλάδας των Τρομπονιών". Το "Έτσι ξεκίνησε ο Χίτλερ" είναι η καθιερωμένη εισαγωγή κάθε φορά που κάποιος θέλει να δημιουργήσει έναν παραλληλισμό του παρόντος με οποιαδήποτε δικτατορία. Τα πάντα ανάγονται στο σήμερα: σε φεμινισμό, ομοφοβία, ρατσισμό. Όλα μετατρέπονται σε παραβολή, προειδοποίηση, μια αίσθηση συναγερμού που στοχεύει να νουθετήσει το σήμερα με γεγονότα, πράξεις και παραπτώματα του χθες.
Το Τρομπόνι αγαπά τους μακρινούς ανθρώπους και μισεί τους γείτονες, καλωσορίζει τους μετανάστες και απορρίπτει τους κατοίκους, εξιδανικεύει την ανθρωπότητα και περιφρονεί τους απλούς ανθρώπους, συμπάσχει τους απομακρυσμένους γείτονες και δεν αντέχει τους γείτονες με την οσμή της εγγύτητας. Ανέχεται τις θρησκείες και τις παραδόσεις των άλλων, αηδιάζει τις δικές του. Μισεί τη φάτνη αν δεν παραπέμπει σε κέντρο υποδοχής. Οργίζεται αν ένα καρότο είναι γενετικά τροποποιημένο, αλλά επιτίθεται αν κάποιος έχει τις ίδιες επιφυλάξεις για τη γενετικά τροποποιημένη ανθρωπότητα (τρανς). Λατρεύει τα αγκινάρια τοπικής παραγωγής (χάριν οικολογίας), αλλά απεχθάνεται τους ντόπιους (χάριν ελιτισμού) - στην πραγματικότητα αποκαλεί τους ψηφοφόρους Τραμπ τρωγλοδύτες. Τον ενοχλεί η οικογένεια, οι καμπάνιες υπέρ της γονιμότητας, εκτός αν πρόκειται για ενοικιαζόμενες μήτρες για ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Δεν τον νοιάζει αν η Ιταλία κινδυνεύει, αλλά βγαίνει στους δρόμους αν η Γροιλανδία κινδυνεύει. Εάν ένα έγκλημα διαπράττεται από έναν μετανάστη, έναν μαύρο, έναν αναρχικό, περνάει απαρατήρητο. Κι αν ένα ζώο κατασπαράξει έναν άνθρωπο, φταίει ο άνθρωπος, όχι το καημένο θηρίο. Μέχρι χθες κατήγγειλε την «εταιρική» κατρακύλα του σχολείου, σήμερα επικρίνει το αντίθετό του, την εξαγγελθείσα επιστροφή του ανθρωπιστικού σχολείου. Συγκεντρώνει όλη την ιστορία του παρελθόντος και των κλασικών, τα ισοπεδώνει και επαναφέρει τα πάντα στο παρόν και κρίνει κάθε εποχή, κάθε πολιτισμό με το δικό του μονόπλευρο πρότυπο με μέτρο σύγκρισης αποκλειστικά το παρόν. Απαιτεί να διαγραφούν επιστήμονες, καλλιτέχνες και ιδιοφυΐες του παρελθόντος εάν είπαν ή έκαναν κάτι «ρατσιστικό». Απαιτεί μια εξαγνισμένη μνήμη, ένα ηθικό τοπωνύμιο, που προορίζεται για τα θύματα του Κακού ή τους αποστόλους του Καλού.
Πώς γίνεσαι Tromboni; Όταν ο κόσμος δεν ταιριάζει με την στενή ιδεολογική ρωγμή του εγκεφάλου σου, νομίζεις ότι είσαι μια Όμορφη Ψυχή που έχει πέσει στην κόλαση.
Κάποιοι ίσως μας ζητήσουν να πούμε μερικά ονόματα. Στο παρελθόν δεν διστάσαμε να αναφέρουμε ονόματα και επώνυμα. Αλλά είναι τόσο πολλοί που κινδυνεύουμε να φανούμε άδικοι αναφέροντας κάποιους και παραλείποντας άλλους. Ίσως θα ήταν πιο εύκολο να επισημάνουμε εκείνους από τους διάσημους που δεν είναι. Σας προτείνω να συντάξετε έναν κατάλογο για να τόν φτιάξετε μόνοι σας: σημειώστε τα πιο σημαντικά ονόματα στον τύπο, στα μέσα ενημέρωσης, στις εκδόσεις ή παρουσιαστές, καλεσμένους και influencers σε τηλεοπτικά προγράμματα, σε talk show, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Θα σχεδιάσετε μια πλούσια λίστα με τρομπόνια. Ή αν θέλετε να απλοποιήσετε το τεστ, γράψτε όσους δεν είναι, γιατί σίγουρα είναι λιγότεροι.
Για να πολεμήσεις τον τρομπονισμό δεν χρειάζεσαι αντίθετη ιδεολογία. Πρέπει να ανοίξουμε τα παράθυρα, να ανακαλύψουμε την πραγματικότητα με τις ατέλειες, τις ποικιλίες και τις παραφωνίες της, να χρησιμοποιήσουμε την κοινή λογική. Επιστρέφοντας στη γη και ξέροντας να ξεχωρίζω τη μέρα από τη νύχτα, τον χειμώνα από το καλοκαίρι, το τρομπόνι από τον ευφυή.
*Οι Bocconiani είναι οι φοιτητές και οι απόφοιτοι του Πανεπιστημίου Bocconi, ενός από τα πιο διάσημα και αναγνωρισμένα πανεπιστήμια στην Ιταλία, γνωστό κυρίως για τις σπουδές στα οικονομικά, τη διοίκηση επιχειρήσεων, τα χρηματοοικονομικά και τις πολιτικές επιστήμες. Το Πανεπιστήμιο Bocconi, που βρίσκεται στο Μιλάνο, θεωρείται ένα από τα κορυφαία πανεπιστήμια στην Ευρώπη και προσελκύει φοιτητές από όλο τον κόσμο. Ο όρος "Bocconiani" χρησιμοποιείται για να περιγράψει την κοινότητα των ανθρώπων που σχετίζονται με αυτό το πανεπιστήμιο, συχνά με μια αίσθηση υπερηφάνειας για την ακαδημαϊκή τους ταυτότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου