H KATAKTHΣH THΣ ΔΥΣΕΩΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΟΥΔΙΣΜΟ (II)

Οι περιπέτειες της γλώσσας

«Για να κατορθώσουν οι Δυτικοί να γνωρίσουν τον Βουδισμό από το ξεκίνημά του, να γνωρίσουν τις αρχές του, την Ιστορία του και όχι μόνο την τελευταία του φάση την οποία βρίσκουν μπροστά τους, έπρεπε να γίνουν γνωστές οι γλώσσες στις οποίες είναι γραμμένα τα Ιερά τους κείμενα: Τα σανσκριτικά και η Pali.

Τα σανσκριτικά είναι η τέλεια γλώσσα! Είναι κατασκευασμένη, συνθετική, από έναν μεγάλο γραμματικό του 4ου ή 3ου αιώνος π.Χ., τον Πανίνι. Δεν είναι μια γλώσσα που μιλήθηκε, που γεννήθηκε “αυθόρμητα”, δεν είναι ζωντανή. Είναι ο παράδεισος των διανοουμένων. Τα μεγάλα κείμενα δεν γράφτηκαν στη γλώσσα αυτή, σήμερα πάντως είναι όλα γραμμένα στις δύο προαναφερθείσες γλώσσες!

Στα 1664 ο Ιησουίτης Enrico Roth δημοσιεύει την πρώτη σανσκριτική γραμματική. Ενώ στα 1826 ο Eugenio Burnouf προσφέρει το πρώτο του δοκίμιο πάνω στη γλώσσα Pali. Στο τέλος της ζωής του κατορθώνει να ολοκληρώσει μια σχεδόν τέλεια γραμματική αυτής της γλώσσας!

Σ’ αυτά τα χρόνια ξεκινά και η “παράξενη” περιπέτεια της Ινδοευρωπαικής γλώσσας! Ένας Ολλανδός ταξιδιώτης, ανακαλύπτει περίεργες ομοιότητες ανάμεσα στα σανσκριτικά και στα Ελληνικά. Όπως ακριβώς οι Ιησουίτες είχαν πρώτοι-πρώτοι ανακαλύψει ομοιότητες στην πρακτική και λειτουργική ζωή Βουδισμού και Χριστιανισμού! [Όπως ανακαλύπτουν στα χρόνια μας, από άγνοια της παραδόσεώς μας, οι νεοέλληνες θεολόγοι, τόσες και τόσες συγκλονιστικές ομοιότητες ανάμεσα στην Δυτική και στην Ορθόδοξη θεολογία]. Σ’ αυτόν τον Ινδουιστικό ενθουσιασμό παρασύρεται και ο Βολταίρος, ο οποίος χρησιμοποιεί τους Βραχμάνους εναντίον της Π.Διαθήκης και του Μωυσέως.

Στα 1767 ο Coeurdoux, Ιησουίτης κι αυτός με τη σειρά του, αποδεικνύει πως τα σανσκριτικά ανήκουν στην ίδια οικογένεια των ευρωπαικών γλωσσών. Και στο Παρίσι τώρα μεταφέρεται, από το 1802, η διαμάχη της σανσκριτικής με την Ελληνική και την Λατινική. Ο Alessandro Hamilton πρωταγωνιστεί στην επιβολή αυτού του νέου κόσμου σοφίας στον παλαιό.

Στα 1808 κυκλοφορεί στη Γερμανία “Η σοφία και η γλώσσα των Ινδών” από τον F.Schlegel, τον οποίο ακολουθεί γρήγορα ο Gulielmo di Humboldt, περιγράφοντας μάλιστα και τον διάσημο ναό του Βοrobudur. Πολύ γρήγορα εμφανίζεται στη νέα σκηνή και ο Renan με μια εργασία που έχει σαν τίτλο “Πρώτες εργασίες πάνω στον Βουδισμό”!

Όπως φαίνεται λοιπόν ξεκάθαρα, ο Χριστιανισμός βάλλεται στη Δύση με τα όπλα της Ανατολικής σοφίας. Στη Γερμανία με τον Ηerder, ξεσπά με ενθουσιασμό η “ανατολική αναγέννηση”.

Οι Ινδίες γίνονται της μόδας και οι Ευρωπαίοι ανακαλύπτουν τα μνημεία της. Όλοι πιστεύουν πως βρίσκουν το άρωμα της ανοίξεως τηs ράτσαs μας και μιαν ηχώ της πρωτόγονης σοφίας. Ο Σοπενάουερ περιγράφει ως εξής αυτό το μεγάλο πνευματικό γεγονός: “Η επιρροή της σανσκριτικής λογοτεχνίας θα είναι το ίδιο βαθειά με την επιρροή που εξάσκησε η αναγέννηση της Ελληνικής παιδείας στον ΧV αιώνα”.

Γίνεται τώρα κατανοητή και η μεγάλη φροντίδα του Ηegel στη “Φιλοσοφία της θρησκείας”, με την οποία προσπαθεί να διαπραγματευτεί τον Βουδισμό. Παρότι κάτω από το όνομα του Βουδισμού, μιλά στην πραγματικότητα για τον Λαμαϊσμό. Στην “Φιλοσοφία της Ιστορίας” ανασυνθέτει τη θρησκεία του Foe στη λατρεία του τίποτα. Γράφει συγκεκριμένα πως οι Κινέζοι θεωρούν το τίποτα σαν τον κορυφαίο και απόλυτο θεό και απορρίπτουν επομένως το άτομο σαν την πιο υψηλή τελειότητα!

Με την “Φιλοσοφική Ιστορία του ανθρώπινου γένους” του 1822, του F. d’ Olivet, μπαίνει και η Μασσονερία στη μάχη εναντίον του Χριστιανισμού με τα όπλα της Ανατολής, αντικαθιστώντας όμως αυτή τη φορά τη φιλοσοφία με τη μαγεία. Με τη βοήθεια της θεοσοφίας αυτές οι φαντασιώσεις φτάνουν μέχρι τις ημέρες μας. Κατά τον Οlivet οι Κινέζοι πιστεύουν ακόμη και στον τριαδικό θεό, τον Κi, Tsing, Cheu, δηλαδή την υλική αρχή, την αρχή του ανιμισμού και του πνευματικού. Με την ένωσή τους δημιουργούν το ΕΝΑ, το οποίο γίνεται αθάνατο και πάνσοφο».



Μέχρι το 1830 επανελήφθη λοιπόν στο επίπεδο της γλώσσας, αυτό που είχε συμβεί ήδη στο επίπεδο της λατρείας. Το γνωστό νικά ξανά το άγνωστο.

H oμοιότης, o συγκρητισμός κυριαρχούν σαν πνευματικότης, εις βάρος της διακρίσεως, που είναι η αρχή του Ελληνικού πνεύματος!

Το κατ’ εικόνα και το καθ’ ομοίωσιν του ανθρώπου πέφτει στην άβυσσο της Ομοιότητος και δεν μπορεί να βγεί απο εκεί μέχρι σήμερα! Η άγνοια εγκαθίσταται στο κέντρο του ανθρώπου. Από την ομοίωση θεού και ανθρώπου, ο Δυτικός πολιτισμός φαντάζεται πως απορρέει πολύ εύκολα η ομοιότης όλων των θρησκειών, όλων των πνευμάτων, όλων των τυπικών της λατρείας. Η διάκριση έφτασε στις μέρες μας να θεωρείται ρατσισμός. Σ’ αυτή την αυτοκρατορία της ομοιότητος, του ομοίου, μόνον ένα σύστημα ευνοείται. Ο ολοκληρωτισμός.

Αμέθυστος