Το χρήμα δεν αποτελεί μόνον το εργαλείο για να γεμίσουν τα πορτοφόλια των δανειστών, αλλά και για να αδειάσουν των δανειζόμενων
Έρχονται και ξανάρχονται στο νου μου κάποια αναπάντητα ερωτήματα, σχετικά με τις ακριβείς προθέσεις των δανειστών έναντί μας. Χωρίς την πλήρη διασαφήνιση του επιδιωκόμενου σκοπού τους, δεν είναι βέβαιο ότι η αμυντική μας τακτική θα αποβεί ωφέλιμη.
Σε γενικές γραμμές, αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι η φτωχοποίηση του κράτους το αναγκάζει να εκποιεί τα περιουσιακά στοιχεία του, σε εξευτελιστικές τιμές, με αγοραστές αλλοδαπούς κατά κανόνα, αφού μόνον αυτοί μπορούν να διαθέσουν μεγάλα ποσά. Η συμμετοχή και Ελλήνων σε κάποιες αγοραπωλησίες δεν αλλάζει την εικόνα.
Αυτό, μάλλον πρέπει να το θεωρήσουμε δεδομένο. Τι με προβληματίζει όμως. Η φτωχοποίηση των λαών -και δεν είναι μόνον η Ελλάδα με τις άλλες χώρες υπό οικονομική ύφεση, αλλά κι αυτές που καταστρέφονται με τους βομβαρδισμούς- στερεί την δυνατότητα προμήθειας αγαθών, και χωρίς την λειτουργία της αγοράς, ποιο είναι το όφελος του άκρατου καπιταλισμού που ενέσκυψε;
Υπάρχουν κάποιες απαντήσεις, που δεν με ικανοποιούν. Ότι δεν βλάπτονται οι μεγάλες πολυεθνικές -και δεν είδαμε κάποια να πτωχεύει-, αλλά οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που αποτελούν και την πλειονότητα των επιχειρήσεων σε κάθε χώρα. Η αγοραστική δύναμη, δηλαδή, στρέφεται προς τους κολοσσούς, που αυξάνουν την πελατεία τους. Ναι, αλλά οι μικρομεσαίοι που πτωχεύουν, μαζί με τους υπαλλήλους που απολύονται, είναι και καταναλωτές. Τι να καταναλώσει ο πτωχός;
Μία προωθημένη απάντηση θα μπορούσε να είναι ότι έχουν ήδη συγκεντρώσει τον παγκόσμιο πλούτο στα χέρια τους, ώστε τα "ψιλά" που περισσεύουν για την επιβίωσή μας, δεν τους στενοχωρεί ιδιαιτέρως αν δεν τα συλλέξουν κι αυτά. Πάντως, αυτού του είδους ο καπιταλισμός, της "οικονομίας του χάους", είναι πρωτόγνωρος. Πάντα σου άφηναν "μαγιά" όταν σου "τάπαιρναν" για να ξαναφτιαχτείς και να σου τα ξαναπάρουν. Σήμερα, αφήνουν καμένη γη.
Ως προς την εξόφληση του υπέρογκου χρέους μας, υπάρχουν στον αέρα αδιευκρίνιστα σημεία, που δεν μπήκαν στη βάσανο ιδιαίτερης πολιτικής ανάλυσης. Τα προσπερνούμε, λες και δεν θέλουμε να εμβαθύνουμε, μήπως και βγουν στην επιφάνεια καταστάσεις που θα μας επιτρέψουν να καταλάβουμε όσα δεν κατορθώσαμε μέχρι σήμερα να κατανοήσουμε.
Για την ευθύνη των πολιτικών μας, που ενώ γνώριζαν -ή έπρεπε να γνωρίζουν, το ίδιο είναι- τι θα συμβεί, όχι μόνον δεν έπραξαν τα στοιχειώδη για θεραπεία της κατάστασης, αλλά την επιβάρυναν, έχουν ειπωθεί πολλά. Και ο ελληνικός λαός, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, έχει απαξιώσει τους υπεύθυνους πολιτικούς και τα κόμματα.
Αν όμως οι πολιτικοί απέκρυβαν την πραγματικότητα για να μη εισπράξουν το κόστος της αποκάλυψης της αποτυχίας τους, μέγα αναπάντητο ερωτηματικό είναι γιατί το απέκρυψαν και οι δανειστές μας, οι οποίοι γνώριζαν καλύτερα παντός άλλου τι συμβαίνει, και μάλιστα τι πρόκειται να συμβεί. Ένα κράτος, το οποίο αδυνατεί να αποπληρώσει το χρέος του, πρωτίστως ζημιώνει τους δανειστές του.
Αυτοί, ενώ θα έπρεπε να ενδιαφερθούν για την είσπραξη των οφειλομένων, μάς έδιναν ακόμη περισσότερα, εν γνώσει τους ότι υπάρχει περίπτωση να μη τα επιστρέψουμε. Εδώ στέκει το προαναφερόμενο, ότι προσβλέπουν στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, την οποία θα αποκτήσουν "κοψοχρονιάς". Έχει βάση αυτή η υπόθεση, διότι είναι κοινό μυστικό πως ο ορυκτός, ιδιαίτερα, πλούτος της χώρας μας είναι μεγάλης αξίας και η αξιοποίησή του θα αποφέρει πολλά κέρδη στους νέους ιδιοκτήτες.
Πότε όμως; Και πώς μπορεί να είναι βέβαιοι, ότι έκτακτα γεγονότα δεν θα αποτρέψουν την κερδοσκοπία τους; Και στην πτώχευση του 1897 οι Γερμανοί επέβαλαν τους όρους τους, αλλά ήρθαν οι πόλεμοι και δεν απέκτησαν καμιά επιρροή στην Ελλάδα. Το αντίθετο, μάλιστα.
Επομένως, την αναζήτηση των κινήτρων των δανειστών μας, ίσως πρέπει να την κατευθύνουμε προς διαφορετική κατεύθυνση. Τότε θα δούμε, κάτι επαναλαμβανόμενο στη διαδρομή των αιώνων. Ότι ισχυρότατο κίνητρο είναι η απόκτηση της εξουσίας. Το χρήμα δεν αποτελεί μόνον το εργαλείο για να γεμίσουν τα πορτοφόλια των δανειστών, αλλά και για να αδειάσουν των δανειζόμενων, ώστε πολύ εύκολα να απολέσουν την "εθνική κυριαρχία", όπως διαπίστωσε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Με την παγκόσμια εξουσία και τον παγκόσμιο πλούτο στα χέρια τους, δεν χρειάζονται ούτε το ελάχιστο εναπομείναν, ούτε τόσο μεγάλο πληθυσμό στην υφήλιο. Τα ρομπότ, ήδη εκτοπίζουν εργαζομένους. Αν υπάρχουν ψήγματα αλήθειας στον παραπάνω συλλογισμό, μας αναμένει πολύ ζοφερό μέλλον. Η Ελλάδα, άλλωστε, υπέγραψε την "υποδούλωσή" της μέχρι το 2060.
Μακεδών
Πηγή Voria
kostasxan
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου