ΚΑΤΑΡΡΑΚΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ

Η συνεχής προπαγάνδα, ώστε ο λαός να μείνει απαθής στην αρπαγή της περιουσίας του και στον εποικισμό της χώρας

Από τον
Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά

Πρόσφατη τηλεοπτική διαφήμιση προϊόντων πολυεθνικής εταιρίας με μεγάλα κέρδη στην Ελλάδα τοποθετήθηκε ειρωνικά στις επιχειρηματικές προσπάθειες νέων Ελλήνων να κατασκευάσουν αντίστοιχα προϊόντα. Το περιεχόμενο της διαφήμισης εξέπεμψε δύο κατηγορίες μηνυμάτων: Το πρώτο ήταν ένα άμεσο μήνυμα, που αποσκοπούσε στην αύξηση των πωλήσεων της εταιρίας, ενώ το δεύτερο ήταν έμμεσο. Οι δημιουργοί του απευθύνθηκαν στο θυμικό, στοχεύοντας στη σταδιακή εμπέδωση μιας κατάστασης «εξουδετέρωσης της συλλογικής αυτοπεποίθησης» των Ελλήνων ότι μπορούν να δημιουργήσουν, ώστε να ακυρώσουν κάθε μελλοντική προσπάθεια μείωσης των κερδών της εταιρίας από πιθανή εμφάνιση νέων δυναμικών ανταγωνιστών. 

Πράγματι, ενώ η ατομική αυτοπεποίθηση είναι το ισχυρότερο όπλο της κοινωνικής και επαγγελματικής επιτυχίας, η ύπαρξη ή η απουσία συλλογικής αυτοπεποίθησης καθορίζει εάν ένας λαός θα εξακολουθεί να παραμένει στο προσκήνιο της Ιστορίας ή θα καταλήξει στα σκουπίδια της. Η ατομική και η συλλογική αυτοπεποίθηση προϋποθέτουν την αίσθηση της υπεροχής έναντι των άλλων, τη διαρκή βελτίωση των προσπαθειών μέσω της αναγνώρισης και αποδοχής θετικών προτύπων, τη μη παραίτηση από την επίτευξη των στόχων, τη συνεχή πρόσληψη νέων γνώσεων και εμπειριών, καθώς και την παντελή έλλειψη φόβου.

Στις πολεμικές αναμετρήσεις, η εξουδετέρωση της συλλογικής αυτοπεποίθησης ενός λαού γίνεται μέσω της προπαγάνδας και αποσκοπεί στην εκμηδένιση της πίστης του στη νίκη. Με την εφαρμογή των ιδίων μεθόδων και πρακτικών άσκησης προπαγάνδας, σήμερα επιχειρείται από το Βερολίνο και από το εγχώριο πολιτικό σύστημα η εκμηδένιση της αυτοπεποίθησης του ελληνικού λαού. Ο στόχος τους είναι ο τελευταίος να παρατηρεί αδρανής πρώτα την αρπαγή των περιουσιακών στοιχείων του, που ενισχύει τον καθολικό φόβο μαζί με την πολιτική ενθάρρυνση της εγκληματικότητας, καθώς και τη βιολογική εξαφάνισή του και την αντικατάστασή του από άλλους λαούς, ώστε τα μεταπολιτευτικά πολιτικά τζάκια να διαιωνίζονται στην εξουσία στο διηνεκές.

Η απώλεια του συλλογικού «αισθήματος υπεροχής» επιχειρείται μέσω της εμβόλιμης ιστορικής λήθης και της εξαφάνισης των «ηρωικών προτύπων» και πράξεων του παρελθόντος, ώστε να αποτρέπεται η σύγκριση με τη σημερινή πολιτική αθλιότητα. Με όχημα έναν επιλεκτικό και ρατσιστικό ανθελληνικό ψευδεπίγραφο ανθρωπισμό, η απαξίωση της πολιτιστικής διαφοροποίησης έχει οδηγήσει στην καθολική αποδοχή του μαζικού εποικισμού της χώρας. Με τη συνεχή μεταφορά μουσουλμάνων μεταναστών και προσφύγων από τον Στρατό και τη FRONTEX από την Τουρκία, πρώτα στα νησιά και μετά στην ενδοχώρα για μόνιμη εγκατάσταση, επιχειρείται από το πολιτικό σύστημα, μέσω της προπαγάνδας, να δοθεί η εικόνα επικών μαχών με τα κύματα σε ήρεμες θάλασσες, όπου τα «ηρωικά παιδιά της Ελλάδος» με αυτοθυσία ρισκάρουν τη ζωή τους για να σώσουν αυτούς που θα εποικίσουν τη χώρα τους, ενώ την ίδια στιγμή βραβεύονται από την Πολιτεία ακόμα και οι δουλέμποροι. 

Ταυτόχρονα, η προπαγανδιστική προβολή των προτύπων, ο δημόσιος λόγος και η εικόνα αναδεικνύουν χαμερπείς κοινωνικές καταστάσεις, με σκοπό να αδρανοποιήσουν εντελώς τη μάζα μέσω της καλλιέργειας των χυδαιότερων ενστίκτων της και της προώθησης της αισθητικής τού «βαλκανομπαρόκ». Ενώ η Ελλάδα έχει καταρρεύσει δομικά, ηθικά και κοινωνικά, το πολιτικό σύστημα έχει κατορθώσει να επιβάλει στον συλλογικό νου μια κατάσταση απάθειας, παρόμοια με αυτήν του «βατράχου μέσα στη χύτρα», όπου ο πρώτος παραμένει απαθής επειδή η θερμοκρασία του νερού αυξάνεται σταδιακά, μέχρι τελικά να βράσει. Παράλληλα, επιχειρούνται η εμπέδωση της «συνθηματολογικής σκέψης» στην Παιδεία και η καλλιέργεια του συλλογικού σκοταδισμού μέσω της εξάλειψης της αριστείας και της αδρανοποίησης της κριτικής και συλλογικής σκέψης, με σκοπό οι μελλοντικοί πολίτες να μην μπορούν να αντιλαμβάνονται τα πολιτικά και κοινωνικά τεκταινόμενα. 

Η αυτοπεποίθηση του λαού καταρρακώνεται καθημερινά μέσω της απενοχοποίησης των προσβολών των γειτονικών λαών, ακόμα και από σπιθαμιαία κράτη που μέχρι πρόσφατα δεν υπήρχαν. Τα πολιτικά συνθήματα «Οι θάλασσες δεν έχουν σύνορα» και «Ηταν δίκαιο και έγινε πράξη» το μόνο που πέτυχαν ήταν να καλλιεργήσουν στον λαό έτι περαιτέρω το αίσθημα της ηττοπάθειας και της καθολικής αδρανοποίησης. 

Η Ελλάδα μετά τη Μεταπολίτευση δεν παράγει ούτε πολιτική ούτε ηθική ούτε πολιτισμό, ενώ επιχειρείται μεθοδικά η αποκοπή από το ιστορικό παρελθόν της. Στη χώρα μας σήμερα πρωτοστατεί η πολιτική παράνοια, μοναδική στα παγκόσμια χρονικά, όπου ακόμα και τα σχολικά βιβλία της Ιστορίας θα γραφτούν ή θα λογοκριθούν από Σκοπιανούς. 
Οι πολιτικές πράξεις, ιδίως αυτές της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., διέλυσαν τη συλλογική αυτοπεποίθηση του έθνους και, συνεπώς, μόνο συμφορές μπορούν να επιφέρουν στην πατρίδα μας.

*Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών

dimokratianews