Από άρθρο του Δασκάλου Δημητρίου Νατσιού (2017)
Ερωτώ: Δάσκαλος με στοιχειώδη πνευματική εντιμότητα, μπορεί να σταθεί ενώπιον αυτών των παιδιών και να αναλύει τις λέξεις ομοφοβία και τρανσφοβία;
Θα απωλέσει πάραυτα το κύρος, την σοβαρότητα και την εντιμότητά του. Ντροπή να ντροπιαστούμε, όπως λέει και ο ποιητής.
Οι περισσότεροι εξ αυτών που θα… «διδάξουν» αθώες και ανύποπτες παιδικές ψυχές, εννοώ αυτούς που θα αναλάβουν αυτό το μασκαριλίκι για να θυμηθούμε και το Τριώδιο, είναι ταυτόχρονα και γονείς.
Ερωτώ: Ποιος δίδαξε στην 12χρονη κόρη του το τι είναι τρανσφοβία; Ποιός «λερώνει» το παιδί του με τέτοιες μαγαρισιές;
Επιτέλους είμαστε δάσκαλοι, με νου και γνώση, και όχι πειθήνια ενεργούμενα, προσκυνημένα ζωντόβολα.
Τούτος ο λαός πρόκοψε και δοξάστηκε με τα «ΟΧΙ», ένα τέτοιο βροντερό «ΟΧΙ» πρέπει να ορθώσει κάθε εκπαιδευτικός, που διατηρεί «άγρυπνα τα μάτια της ψυχής του» και σέβεται τα ματωμένα χώματα που τον ανέστησαν.
Η οικογένεια είναι η Μεγάλη του Γένους Σχολή. Οι γονείς έχουν χρέος να προστατεύσουν τα παιδιά τους από την μυσαρή επίθεση κατά της πνευματικής τους υγείας.
Αλλιώς καταντούν παιδοκτόνοι. (Παιδοκτόνους ονομάζει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος τους γονείς που αμελούν την σωστή αγωγή των παιδιών. «Τούτους εγώ… και αυτών των παιδοκτόνων χείρους είναι φαίην αν».
Τους θεωρώ και από τους παιδοκτόνους χειρότερους, γράφει στην «προς πιστόν πατέρα» πραγματεία του. ΕΠΕ, 24, 468).
Σε πρόσφατη ανακοίνωσή του το αμαρτωλό ‘ΙΕΠ’ (‘Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής’) γράφει: «Αν το σχολείο με την υποστήριξη των γονέων δεν αναλάβει το δύσκολο ομολογουμένως έργο να αποδομήσει, να καταρρίψει «μύθους και στερεότυπα» και να μιλήσει «ανοιχτά», τότε ποιος;».
Η απάντηση είναι απλή.
Όχι εσείς του υπουργείου, αλλά οι γονείς, όταν και όπως πρέπει. Όταν μιλά η Νέα Τάξη για «μύθους» και «στερεότυπα» που πρέπει «να αποδομηθούν» – οι γνωστές αφόρητες κοινοτοπίες – εννοεί «τα παλιά δικά μας πλούτη» που λέει ο Παλαμάς.
Στερεότυπα είναι η πίστη, η φιλοπατρία, η φυσιολογική οικογένεια, η αξιοπρέπεια, ο αυτοσεβασμός, η καθαρότητα του βίου, ότι χαρακτηρίζει τον άνθρωπο που έχει «το φύσημα του Θεού» (Μακρυγιάννης) μέσα του.
Τα δικά μας τα ρωμαϊκά στερεότυπα, είναι αυτά «που σηκώνουν τον άνθρωπο απάνω από το κτήνος και τον ντύνουν με μιαν άφθαρτη στολή, κεντημένη με κάθε ευγένεια, με κάθε υψηλό και σοβαρό αίσθημα και πλουτισμένη με τα αθάνατα διαμάντια που λέγονται φρονιμάδα, σεμνότητα, γενναιότητα της καρδιάς, ευαισθησία και ευγένεια της ψυχής και με όσα κάνουνε τον άνθρωπο, από ένα σιχαμενό και εξευτελισμένο ζώο, ένα πλάσμα πολύ σπουδαίο και θαυμαστό…». (Φώτης Κόντογλου, «Μυστικά Άνθη, σελ. 25, εκδ. «ΑΣΤΗΡ»).
Επιτέλους, καταπίνουμε αμάσητες όλες τις προσβολές που εκτοξεύουν Τούρκοι, Γερμανοί, Αλβανοί, Σκοπιανοί, γενοκτόνοι, σφαγείς και κλεφτοκατσικάδες.
Θα αφήσουμε τα σκουπίδια και τις βρομιές της οικουμένης να εισχωρήσουν και μέσα στις αίθουσές μας;
Τον μήνα Φεβρουάριο έχουμε δύο σπουδαίες ημέρες μνήμης ξεχωριστών Ελλήνων, που χάρις σ’ αυτούς βγήκαμε στην κοινωνία του κόσμου.
Του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ, του Ελευθερωτή μας και του ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ, που στάθηκε ο Τυρταίος των Βαλκανικών Πολέμων.
4 Φεβρουαρίου του 1843 ο πρώτος, εκατό χρόνια μετά, στις 27 Φεβρουαρίου του 1943 ο δεύτερος, κλείνουν για πάντα τα μάτια τους.
Γιατί δεν διοργανώνει μια θεματική εβδομάδα για αυτούς τους τρανούς Έλληνες το υπουργείο;
Είναι «στερεότυπα», είναι «μύθοι»;
Αυτοί οι «μύθοι» μας λευτέρωσαν, με το γιαταγάνι και την πένα τους, για να διαφημίζουν κάποια απολειφάδια της σήμερον την…έμφυλη αναισχυντία τους;
Αντί για τρανσφοβία, θα ήταν ωραιότερο για τα παιδιά να ακούν τον αθάνατο Γερο του Μοριά να τους ορμηνεύει: «…τον καιρό του προσκυνήματος εφοβήθηκα μόνο διά την πατρίδα μου, όχι άλλη φορά, ούτε εις τας αρχάς ούτε εις τον καιρόν του Δράμαλη όπου ήλθε με τριάντα χιλιάδες στράτευμα εκλεκτό ούτε ποτέ, μόνο εις το προσκύνημα εφοβήθηκα».
Γι’ αυτό και όταν πέθανε ζήτησε να τον θάψουν βάζοντας κάτω από τα τσαρούχια του την τουρκική σημαία! (Καιρό προσκυνήματος ζούμε και σήμερα, γι’ αυτό παραλύσαμε από φόβο).
Ή να αφουγκραστούν τον Παλαμά, τον ποιητή του Γένους, να ψάλλει: «Ερμή σκλάβα πικρή Ρωμιοσύνη/σε τρυπάει στην καρδιά και σε σβήνει/. Καρδιά γνώμη νους τούτα και τ’ άλλα/ το χρυσό μυρογυάλι ραγίστη/και όλα πάνε, σου μένει μια στάλα./ του Χριστού και της μάνας σου η πίστη!/ Μην αφήσης τον άθεο να πάρη/ το στερνό θησαυρό σου!» Γι’ αυτό και στην κηδεία του ήχησαν οι σάλπιγγες της λευτεριάς εν μέσω της φρικτής γερμανικής κατοχής.(Την οποία και σήμερα βιώνουμε).
Λαοί που θέλουν να Ζ Η Σ Ο Υ Ν, διοργανώνουν Θεματική Εβδομάδα, Ε θ ν ι κ ή ς και όχι Έμφυλης Ταυτότητος…
Οι νεοταξικές ‘μάσκες’ θα πέσουν και τότε να δούμε τί θα …ψελλίσουν τα απανταχού παπαγαλάκια του Μπαράκ-Χουσεΐν και της Μισέλ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου