Συνέχεια από: 12ο κεφάλαιο
KATA ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ (ΤΟ ΑΝΤΙΦΩΝΟ ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ)
13
ΣΟΡΟΣ, Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΓΕΡΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
ΟΙ ΙΤΑΛΟΊ ΦΊΛΟΙ
Στο κεφάλαιο V περιγράψαμε τη χρηματοδότηση του δικτύου Σόρος στην Ιταλία, τον ηγετικό ρόλο ορισμένων πολιτικών (Emma Bonino) και δημοσιογραφικών (Federico Fubini) προσωπικοτήτων εντός του OSF και τις άμεσες πληρωμές προς το Ριζοσπαστικό Κόμμα. Αξίζει να εμβαθύνουμε στο θέμα και να εξετάσουμε προσεκτικότερα τη δραστηριότητα στη χώρα μας των ενώσεων που συνδέονται με τον γαλαξία Soros. Είναι κάπως σαν να ξεφυλλίζουμε το οικογενειακό άλμπουμ της ιταλικής αριστεράς στις διάφορες συνιστώσες και αποχρώσεις της· ο Ούγγρος δισεκατομμυριούχος εμφανίζεται εκεί ως Μεγάλος Γέρος ή ίσως, για τα δώρα που φέρνει, ο Άγιος Βασίλης των προοδευτικών, των λιγότερο ή περισσότερο μετα- ή πρώην κομμουνιστών και όλων των προσηλυτισμένων στον θριαμβευτικό και "ανοιχτό" νεοκαπιταλισμό. Τα πεδία δράσης είναι τα συνηθισμένα, αλλά στην Ιταλία το μεταναστευτικό ζήτημα είναι ένα ευαίσθητο ζήτημα περισσότερο απ' ό,τι αλλού. Ας έχουμε υπόψη μας ότι η μαζική μετανάστευση είναι ένα σχετικά νέο φαινόμενο στην Ιταλία και η θέση της χώρας στο κέντρο της Μεσογείου καθιστά τη χώρα μας ιδανικό σταυροδρόμι και πλατφόρμα άφιξης και διέλευσης τόσο από την Αφρική όσο και από τη Μέση Ανατολή.
Το Open Migration είναι ένα ιταλικό πρόγραμμα που "παράγει ποιοτικές πληροφορίες για το φαινόμενο της μετανάστευσης και των προσφύγων, για να καλύψει τα κενά της κοινής γνώμης και των μέσων ενημέρωσης. Οι μεταναστεύσεις αποτελούν τη βαθύτερη ιστορία της εποχής μας. Το Open Migration έχει επιλέξει να την αφηγηθεί μέσω της ανάλυσης αντικειμενικών δεδομένων". Στην επίσημη αρχική σελίδα τονίζεται η συμβολή του Ιδρύματος Ανοικτής Κοινωνίας, το λογότυπο του οποίου εμφανίζεται δίπλα σε αυτό του Ιδρύματος OAK και του CILD (Ιταλικός Συνασπισμός για τις Πολιτικές Ελευθερίες και τα Δικαιώματα), του μητρικού οργανισμού για τον οποίο θα μιλήσουμε αργότερα. Το Open Migration ισχυρίζεται ότι είναι “ένα ανοικτό, οριζόντιο σχέδιο πληροφόρησης για το θέμα της μετανάστευσης. Δεν πρέπει να είναι πληροφόρηση που βασίζεται σε προκαταλήψεις ή στερεότυπα, διαφορετικά δεν θα είχε τη δύναμη να ανατρέψει τις επικρατούσες και επικίνδυνες προκαταλήψεις και στερεότυπα που χρησιμοποιούνται από τα μέσα ενημέρωσης και ορισμένες πολιτικές δυνάμεις όταν τίθεται το θέμα της μετανάστευσης. Το Open Migration είναι επομένως ένα έργο που χρησιμοποιώντας δεξιότητες, δεδομένα, γνώσεις θέλει να συμβάλει στη διαμόρφωση απόψεων και συνειδήσεων σχετικά με τη μετανάστευση”. Με άλλα λόγια, αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου σχεδιασμού για την προώθηση όλο και περισσότερης μετανάστευσης στη χώρα μας και την αντιμετώπιση κάθε αντίθετης γνώμης. Όλα
απολύτως θεμιτά και σύμφωνα με τα συνταγματικά δικαιώματα: η συνεχής παρέμβαση - οικονομική και ιδεολογική - των ενδιαφερόμενων αποστόλων της Ανοιχτής Κοινωνίας είναι τουλάχιστον λίγο ενοχλητική (ανησυχητική).
Το ίδρυμα Open Migration (Ανοιχτή Μετανάστευση) ασκεί έντονη φιλομεταναστευτική προπαγάνδα στον κόσμο της επικοινωνίας και "επιβραβεύει" τα καλύτερα άρθρα επί του θέματος. Ένα διάσημο μαργαριτάρι ήταν η δήλωση-δελτίο τύπου του Ιδρύματος Leone Moressa πριν από μερικά χρόνια, σύμφωνα με την οποία οι αλλοδαποί πληρώνουν τουλάχιστον εξακόσιες χιλιάδες ιταλικές συντάξεις. Το εν λόγω σωματείο διοργάνωσε συνέδρια για το θέμα της μετανάστευσης με την υποστήριξη και την παρουσία του OSF. Είναι γνωστό ότι το παγκόσμιο ισοζύγιο δαπανών και περιουσιακών στοιχείων που σχετίζονται με τη μετανάστευση είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό που προβάλλεται· σε κάθε περίπτωση, ένα φαινόμενο αυτού του μεγέθους, εποχικών διαστάσεων και με ιστορικές επιπτώσεις και προεκτάσεις, δεν μπορεί να κριθεί μέσα από τον φακό του συνταξιοδοτικού συμφέροντος των σημερινών ηλικιωμένων γενεών. Έργο πληροφόρησης ή παραπληροφόρησης; Θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι όλα αυτά είναι παρακαταθήκες του ίδιου του Τζορτζ Σόρος, δηλαδή ενώσεις και σύλλογοι που επωφελούνται από τη συμβολή του.
Μια άλλη είναι η Carta di Roma, μια δημοσιογραφική ομάδα που συνδέεται με το Ordine dei Giornalisti (Τάγμα των Δημοσιογράφων) και την Federazione della Stampa Italiana (Ομοσπονδία του Ιταλικού Τύπου), η οποία έχει δημιουργήσει ένα πραγματικό γλωσσάριο όρων που πρέπει να χρησιμοποιούνται και να απαγορεύονται όταν μιλάμε για τη μετανάστευση. Η παράνομη (λαθραία) μετανάστευση, για παράδειγμα, είναι μια απαγορευμένη λέξη.
Περίεργη είναι η ιστορία του Κινήματος Arturo, που γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 2017 ως πείραμα στα μέσα ενημέρωσης ή "πολιτικό" ηλεκτρονικό αστείο που επινόησε ο τηλεοπτικός παρουσιαστής Diego Bianchi, γνωστός και ως "Zoro", που δραστηριοποιείται στο Raitre και στο La7, τα δύο τηλεοπτικά δίκτυα που βρίσκονται πιο κοντά στην Αριστερά. Το κίνημα έγινε γρήγορα ένα μαζικό φαινόμενο στο Twitter. Επικεντρώθηκε στην υπόθεση του Giulio Regeni, του νεαρού Ιταλού που σκοτώθηκε στην Αίγυπτο υπό μυστηριώδεις συνθήκες, μια σκοτεινή ιστορία κατασκόπων και μυστικών υπηρεσιών, θύμα της οποίας ήταν το αγόρι από το Friuli. Το Κίνημα Arturo έχει επίσης δεσμευτεί σε φιλομεταναστευτικά ζητήματα και στηρίζει τον κόσμο των ΛΟΑΤ. Στην πλατφόρμα του Twitter, ο ακτιβισμός μιας ομάδας πίεσης με μοναδικό όνομα ξεχώρισε: χιλιάδες ανώνυμοι χρήστες, ενωμένοι με μια ευφάνταστη αναγωγή του δικού τους ονόματος Arturo, συζητούσαν για την υπόθεση Regeni, "τιτιβίζοντας" κατά της Αιγύπτου και της πολιτικής της ιταλικής κυβέρνησης. Σύμφωνα με τον ιστότοπο www.vita.it, ο Diego Bianchi ανήκει στον ποικιλόμορφο κόσμο των ΜΚΟ που περιστρέφονται γύρω από τον George Soros: Διεθνής Αμνηστία, Ένωση Αντιγόνη του Luigi Manconi, που συνδέεται με την Ανοιχτή Κοινωνία και τον Ιταλικό Συνασπισμό για τις Πολιτικές Ελευθερίες και τα Δικαιώματα (CILD).
Σε αυτό το περίεργο συνονθύλευμα ξεχωρίζει το όνομα της Maha Abdelrahman, λέκτορα στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, με ειδίκευση στα κινήματα της αντιπολίτευσης, τα δικαιώματα των πολιτών και τις ΜΚΟ. Ήταν αυτή που έστειλε τον φτωχό Regeni στο Κάιρο στο πλαίσιο ενός προγράμματος μελέτης "πεδίου". Μια κάλυψη για κάτι άλλο; Η Abdelrahman είναι μεταξύ των συνεργατών της Ανοιχτής Δημοκρατίας του George Soros. Τα κομμάτια του παζλ είναι πολλά και περίπλοκα, δύο και δύο δεν κάνουν πάντα τέσσερα, αλλά παραμένει η πικρή γεύση μιας διεθνούς σύνδεσης στην οποία δεν είναι ξένα τα συμφέροντα και οι προσωπικότητες που συνδέονται με τον γαλαξία του Σόρος.
 |
| George Soros: «Η Ευρώπη θα σας πληρώσει για το άδικο βάρος που υποστήκατε (στην Ιταλία) για τους πρόσφυγες». Λες κι η αξιοπρέπεια ενός λαού κι ενός κράτους είναι εμπόρευμα προς πώληση σε πάγκους λαϊκών αγορών κι ως αυτοκράτορας κατήγγειλε τη νέα κυβέρνηση ως υποχείριο της Ρωσίας: «Η νέα κυβέρνηση είναι κοντά στη Ρωσία. Ο Salvini μισθοδοτείται από τον Πούτιν;» («Il nuovo governo è vicino alla Russia. Salvini è a busta paga di Putin?»). Ο διεθνής απατεώνας που κάνει εμπόριο ανθρώπινου δυναμικού για εκμετάλλευση, διευθύνει, καθοδηγεί και χρηματοδοτεί τις παρελάσεις gay pride, τις "πολύχρωμες επαναστάσεις", την "αραβική άνοιξη", ηγείται του "αντιεθνικιστικού" κινήματος, του κινήματος των "ανοιχτών συνόρων" και που τη δεκαετία του '90 επιτέθηκε δολοφονικά εναντίον της... ιταλικής λιρέτας κερδίζοντας δισεκατομμύρια, απευθύνει ντροπιαστικές κι αστήρικτες κατηγορίες εναντίον του Γραμματέα της Λέγκας Matteo Salvini, υπουργού των Εσωτερικών κι αντιπροέδρου της νέας ιταλικής κυβέρνησης του καθηγητή Giuseppe Conte. (Πηγή) |
Το δοχείο πολλών ιταλικών ενώσεων που χρηματοδοτούνται από το OSF είναι η προαναφερθείσα CILD (Ιταλική Συμμαχία για την Ελευθερία και τα Πολιτικά Δικαιώματα), η οποία συγκεντρώνει διάφορες οργανώσεις, όπως η Arcigay, η A Buon Diritto του Luigi Manconi, η Ένωση Ριζοσπαστών Luca Coscioni, η ASGI, η Famiglia Arcobaleno, η Associazione 21 luglio και πολλές άλλες. Στην αρχική σελίδα της επίσημης ιστοσελίδας, το OSF αναφέρεται ως χρηματοδότης. Οι τομείς δραστηριότητάς της είναι ποικίλοι και κυμαίνονται από την εργασία για "την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα των προσφύγων και των μεταναστών μέσω προγραμμάτων όπως το Open Migration" έως την ένταξη των μεταναστών και τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής τους. Η CILD υποστηρίζει τα "δικαιώματα των ΛΟΑΤ" και την "αποποινικοποίηση" της χρήσης ναρκωτικών, δηλαδή τη νομιμοποίηση. Καλεί την ιταλική κυβέρνηση "να σέβεται το διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα στις αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις". Συμμετείχε πολύ ενεργά στη συζήτηση για τα σύμφωνα συμβίωσης στην Ιταλία (μεταμφιεσμένος ομοφυλοφιλικός γάμος) με υπογραφές στην πλατφόρμα Progressi.org, θυγατρική της σοροσιανής MoveOn.org. Η CILD απονέμει ένα "Βραβείο Πολιτικών Ελευθεριών", το οποίο το 2016 απονεμήθηκε στον Diego Bianchi/ Zoro και στον τηλεοπτικό δημοσιογράφο Valerio Cataldi, στο σπίτι του με πρωτοβουλίες OSF, ως ιδρυτή της Επιτροπής 3 Οκτωβρίου, η οποία συνεργάζεται με ευρωπαϊκά σχολεία για να "οικοδομήσει μια διαφορετική ιδέα για τη μετανάστευση" και να "υποστηρίξει πολιτικές υποδοχής και ενσωμάτωσης". Μια άλλη φιλομεταναστευτική πρωτοβουλία της CILD είναι το διαδικτυακό έργο 19 Million Project, που περιγράφεται ως "ένας συνασπισμός δημοσιογράφων, προγραμματιστών, σχεδιαστών, ψηφιακών στρατηγικών και πολιτών του κόσμου που ενώνονται για να αντιμετωπίσουν τη μεταναστευτική κρίση στη Μεσόγειο".
Δεν γνωρίζουμε αν ο ισόβιος γερουσιαστής Mario Monti, ένας άνθρωπος των οικονομικών δυνάμεων, που κλήθηκε το 2011 να ηγηθεί της ιταλικής κυβέρνησης μετά την πολιτικο-οικονομική επιχείρηση που έριξε την τελευταία κυβέρνηση του Silvio Berlusconi, μπορεί να χαρακτηριστεί ως φίλος του Soros. Γεγονός είναι ότι ο Μόντι αποκάλυψε κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής εκπομπής ότι τον είχε καλέσει στο τηλέφωνο ο δισεκατομμυριούχος, ο οποίος ήταν "πολύ ανήσυχος" και τον συμβούλευσε να "ζητήσει βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο", κάτι που, όπως παραδέχθηκε ο ίδιος ο Μόντι, θα σήμαινε ότι η Ιταλία θα ετίθετο υπό επιτροπεία από την "τρόικα". Ένας ιδιώτης ξένος πολίτης δίνει αυτόκλητες (ανεπιθύμητες) συμβουλές στον επικεφαλής της ιταλικής κυβέρνησης. Με ποια ιδιότητα; Αυτό είναι παρόμοιο με το ερώτημα που συνόδευσε την περίεργη "ιδιωτική" επίσκεψη του Τζορτζ Σόρος στον τότε πρωθυπουργό Πάολο Τζεντιλόνι, στις 3 Μαΐου 2017, στην επίσημη έδρα της ιταλικής κυβέρνησης. Τότε, η αντίδραση του όχι ακόμη κυβερνητικού Κινήματος 5 Αστέρων ήταν σκληρή, δια στόματος του ίδιου του Beppe Grillo. Σε ανάρτηση στο ιστολόγιό του, ο Γκρίλο διερωτήθηκε "με ποια ιδιότητα ο Τζεντιλόνι συνάντησε τον Σόρος και με ποια ιδιότητα ο Σόρος έγινε δεκτός από τον Τζεντιλόνι; Αν το έκανε ως πρωθυπουργός γιατί το κράτησε μυστικό; Μήπως είναι φίλοι και έβλεπαν ο ένας τον άλλον μόνο για τσάι; Είναι δύσκολο να πιστέψουμε και να δεχτούμε ότι ο πρωθυπουργός επιδίδεται σε στιγμές αναψυχής, ενώ γύρω του υπάρχει μια χώρα σε διάλυση. Μήπως ο δισεκατομμυριούχος σας έχει προειδοποιήσει ότι μια άλλη κερδοσκοπία είναι ορατή; Μήπως θέλει να αγοράσει σε εξευτελιστικές τιμές κάποιο ιταλικό κόσμημα που δεν έχει περάσει ακόμη σε ξένα χέρια; Έχει διαμαρτυρηθεί για την έρευνα του εισαγγελέα Zuccaro σχετικά με τις ΜΚΟ που φέρονται να λειτουργούν ως ταξί της Μεσογείου και χρηματοδοτούνται με εκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο από τον ίδιο τον Σόρος; Σας ζήτησε να παρέμβετε για να εμποδίσετε την έρευνα; Και εσείς αντί αυτού: μήπως του ζητήσατε να λογοδοτήσει για τη ζημιά που προκλήθηκε στην Ιταλία πριν από είκοσι πέντε χρόνια; Μήπως σας ζήτησε να λογοδοτήσετε για τις δραστηριότητες των ΜΚΟ που χρηματοδοτεί στη Μεσόγειο; Πρόεδρε Paolo Gentiloni Silveri, ευγενή του Filottrano, του Cingoli και της Macerata, είστε υπόλογος απέναντι στο λαό για τις πράξεις σας. Μπορείτε να κατεβείτε από το βάθρο σας και να μας πείτε όλη την αλήθεια για τη συνάντησή σας με τον Σόρος;".
 |
| Ο Soros είναι ο αγαπημένος της "αριστεράς" και χωρίς ποτέ να το κρύψει της ιταλικής αριστεράς. Το Μάη του 2017, έγινε δεκτός με όλες τις επισημότητες από τον αριστερό δοτό μασόνο πρωθυπουργό κι αριστοκρατικής καταγωγής Κόμη Paolo Gentiloni Silveri. (πηγή) |
Ερωτήματα αναπάντητα· από το 2019 ο Τζεντιλόνι, έχοντας τελειώσει με το αξίωμα της ιταλικής κυβέρνησης, είναι Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το διοικητικό όργανο της ΕΕ στο οποίο ο Τζορτζ Σόρος μετρά πολλούς καλούς φίλους.
ΠΑΡΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΕΣ ΠΛΕΟΝ ΟΙ ΔΙΑΛΥΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ
ΣΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ ΤΟ ΚΑΤΑ ΦΥΣΙΝ ΖΕΙΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΔΕΝ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ.
ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΑΝΟΙΚΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ (SUPPORTED BY OPEN SOCIETY FOUNDATION)
Στην Ιταλία, το OSF είναι καλά ριζωμένο στο σύστημα τουλάχιστον από το 2008, όπου με διάφορα μέσα - άμεση χρηματοδότηση, χορηγίες, συνεργασίες, ανάθεση μελετών και εγγράφων - έχει διεισδύσει στον πολύχρωμο κόσμο της πολιτικής, πολιτιστικής και μιντιακής αριστεράς. Προωθεί διαγωνισμούς και βραβεία και μάλιστα καταφέρνει να δημιουργήσει τη νέα δεοντολογία για τους δημοσιογράφους, επιβάλλοντας την επιτρεπόμενη και απαγορευμένη γλώσσα για τη μετανάστευση και τα "νέα δικαιώματα".
Το σημαντικότερο έργο είναι αναμφίβολα η Χάρτα της Ρώμης. Πρόκειται, σύμφωνα με τα λόγια της Anna Meli, η οποία συμμετέχει σε αυτήν, «για έναν κώδικα δεοντολογίας για τους δημοσιογράφους, τον οποίο έχουν υιοθετήσει οι δημοσιογράφοι από τον Ιούνιο του 2008. Ως εκ τούτου, υπογράφεται από το Εθνικό Συμβούλιο της Τάξης των Δημοσιογράφων και την Ομοσπονδία του Τύπου και έχει γίνει όχι μόνο αντικείμενο μελέτης, αλλά και κώδικας στον οποίο οι δημοσιογράφοι πρέπει να συμμορφώνονται. Εργαζόμαστε ως ένωση “Χάρτα της Ρώμης” από τα τέλη του 2011 ακριβώς για να προσπαθήσουμε πρώτα απ' όλα να ενημερώσουμε τους συναδέλφους δημοσιογράφους στις αίθουσες σύνταξης για τον κώδικα, να παρέχουμε εκπαίδευση, η οποία από φέτος έγινε υποχρεωτική για όλους τους συναδέλφους». Πέρα από τη ρητορική: η Χάρτα της Ρώμης είναι μια επιβολή της Τάξης των Δημοσιογράφων στα μέλη της για να ασχοληθούν με ορισμένα "ευαίσθητα" θέματα με τους "σωστούς" όρους και προσανατολισμό, δηλ. που θέλουν οι έχοντες την εξουσία και, εννοείται, αυτοί που πληρώνουν τη μουσική και τους παίκτες. Ένας από αυτούς είναι ο Τζορτζ Σόρος, το λογότυπο του ιδρύματος του οποίου εμφανίζεται στην αρχική σελίδα της “Χάρτα της Ρώμης” δίπλα σε εκείνο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR). Πριν από την έλευση της Χάρτας της Ρώμης και των υποχρεώσεών της (μα πού πήγε η ελευθερία του Τύπου;) ο αλλοδαπός οριζόταν με το γραφειοκρατικό όνομα "εξωκοινοτικός, πολίτης εκτός ΕΕ", μετά έγινε "μετανάστης" και, αν είχε έρθει σε μας λίγο-πολύ παράνομα, ήταν "παράνομος μετανάστης". Το επόμενο βήμα - πάντα υποχρεωτικό - ήταν να τον αποκαλούμε πρόσφυγα ή αιτούντα άσυλο. Ευφημισμοί όχι καν νομικά ορθοί, αλλά πολύ κατάλληλοι για να αλλάξουν σταδιακά την αντίληψη και την κρίση της κοινής γνώμης. Δείχνεται το δάχτυλο - όσοι μεταναστεύουν - και κρύβεται το φεγγάρι (η πραγματική κατάσταση στις χώρες προέλευσης, οι γεωπολιτικές επιχειρήσεις, τα οικονομικά μέσα και τα κίνητρα που στηρίζουν το μεταναστευτικό φαινόμενο). Το πρωτόκολλο συμβουλεύει επίσης να μην αποκαλύπτεται η αλλοδαπή ιδιότητα πολλών δραστών κατά την αναφορά εγκληματικών ειδήσεων.
Το εγχείρημα της Carta di Roma (Χάρτας της Ρώμης) γεννήθηκε ως κώδικας δεοντολογίας, αλλά ζει ως μέσο επιβολής ενός λεξιλογίου που αποσκοπεί στην αλλαγή της κρίσης της κοινής γνώμης για φαινόμενα όπως η μετανάστευση. Ο πρόεδρος της Carta di Roma, Giovanni Maria Bellu, έγραψε ότι ήταν η Laura Boldrini, πρώην πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, αριστερή βουλευτής της LEU, επί μακρόν εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, αγωνίστρια της ριζοσπαστικής Αριστεράς, που πρώτη ξεκίνησε την ιδέα ενός ηθικού κώδικα. Η Costanza Hermanin (ανώτερη υπεύθυνη πολιτικής στo Open Society Foundations), πανεπιστημιακός λέκτορας και εξέχον μέλος της Più Europa, της πολιτικής ομάδας της οποίας η Emma Bonino είναι η ιστορική ηγέτιδα, καθώς και σύμβουλος του υφυπουργού Δικαιοσύνης Gennaro Migliore (κυβερνήσεις Renzi και Gentiloni) υποστήριξε με υπερηφάνεια την υποστήριξη της Χάρτας της Ρώμης: «Στην αρχή, η Χάρτα της Ρώμης είχε το κύριο καθήκον - και για το λόγο αυτό υποστηρίχθηκε επίσης από την Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες - να κάνει διάκριση μεταξύ του "πρόσφυγα" και του "παράνομου μετανάστη" και να εξηγήσει ότι πρόσφυγας είναι ένα πρόσωπο που έχει άδεια παραμονής στη χώρα μας, πράγμα που διαφέρει από τον παράνομο μετανάστη, που είναι ένας παράτυπος μετανάστης, και ότι ένα πρόσωπο δεν μπορεί να οριστεί ως παράνομο αυτό καθαυτό, διότι παράνομη είναι η πράξη και όχι το πρόσωπο. Τώρα, είναι πολύ σημαντικό ότι αυτό γεννήθηκε στην Ιταλία, στην Χάρτα της Ρώμης, το 2008. Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες εξαπλώθηκε αργότερα (στην Ελλάδα, υπάρχει και η δράση του Δικτύου “Χάρτα της Ειδομένης”). Η ίδια η Hermanin επαναλαμβάνει την υποστήριξη του OSF για το Φεστιβάλ Δημοσιογραφίας, επισημαίνοντας ότι το ίδρυμα του Soros ενδιαφέρεται για "πολύπλοκα ζητήματα: από την πορνεία, την χρήση ναρκωτικών, τα μεταναστευτικά ζητήματα, και το κάνουμε αυτό όχι μόνο με χρηματοδότηση, αλλά και προσπαθώντας να βάλουμε το βάρος μας πίσω από την υπεράσπιση αυτών των φαινομένων».
Ο αντιπρόεδρος της ένωσης Χάρτα της Ρώμης Pietro Suber επιβεβαίωσε ότι από το 2016 η ένωση έλαβε επιχορήγηση από τα Ιδρύματα Ανοιχτής Κοινωνίας ύψους περίπου 50 χιλιάδων ευρώ ετησίως, για να ζητήσει αργότερα τη διαγραφή του αποσπάσματος της συνέντευξης, χωρίς ωστόσο να το αρνηθεί. Το 2008, μια "επιχορήγηση" από το OSF ύψους είκοσι δύο χιλιάδων ευρώ εμφανίστηκε στον ισολογισμό της ένωσης. Ο κατάλογος των ιδρυτικών οργανώσεων της Carta di Roma είναι εντυπωσιακός: ανάμεσά τους είναι οι Arci, Acli, Διεθνής Αμνηστία, Cospe, A buon diritto, ASGI, Archivio Immigrazione, Articolo 21. Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) και η ιταλική κυβερνητική υπηρεσία UNAR (Ufficio Nazionale Antidiscriminazioni Razziali - Εθνικό Γραφείο κατά των Ρατσιστικών Διακρίσεων) είναι μόνιμοι προσκεκλημένοι. Πρόκειται, λίγο πολύ, για τις ίδιες αριστερές οργανωμένες ομάδες της κοινωνίας των πολιτών που εμφανίζονται στο δίκτυο CILD (Ιταλικός Συνασπισμός για τις Πολιτικές Ελευθερίες και Δικαιώματα). Εντυπωσιακή, αλλά μέχρις ενός σημείου, είναι η συνεχής παρουσία, στο δίκτυο των ενώσεων που συνδέονται με το OSF, του Centro Astalli, της οργάνωσης προσφύγων του θρησκευτικού τάγματος των Ιησουιτών, καθώς και της Βαλδένσιας Ευαγγελικής Εκκλησίας (chiesa evangelica valdese). Πράγματι, οι Βαλδένσιοι, μια μικρή μειονότητα που είναι εγκατεστημένη στην Ιταλία εδώ και αιώνες, ιδίως σε ορισμένες αλπικές κοιλάδες του Πιεμόντε, δραστηριοποιούνται επίσημα εδώ και αρκετό καιρό, καθώς και στο μέτωπο της μετανάστευσης, υπέρ των ΛΟΑΤ θεμάτων και της "ομοφυλοφιλίας", όπως αποδεικνύεται από την ύπαρξη του REFO (Ευαγγελικό Δίκτυο Πίστης και Ομοφυλοφιλίας), με το πανό του ουράνιου τόξου.
Ένας άλλος ιταλικός κρίκος στην αλυσίδα του δικτύου ριζοσπαστικής αριστεράς-Σόρος είναι το A buon diritto, το οποίο ιδρύθηκε από έναν επί μακρόν αριστερό πολιτικό και διανοούμενο, τον Luigi Manconi. Ασχολείται με τη μετανάστευση, τα νομικά ζητήματα και το "τέλος της ζωής". Το άρθρο 21 ξεχωρίζει για τη σύνταξη εγγράφων που απευθύνονται σε δημόσιους θεσμούς, όπως το "Καταργήστε τη φυλακή", που ορίζεται ως "μια λογική πρόταση μεταρρύθμισης για την ασφάλεια των πολιτών" και, το "Accogliamoli tutt i” (Ας τους καλωσορίσουμε όλους), για τη μεταναστευτική κρίση, στο οποίο υποστηρίζει την αδιάκριτη υποδοχή αλλοδαπών ως "ευκαιρία σωτηρίας για μια γερασμένη, ακινητοποιημένη κοινωνία, λόγω του κατεστραμμένου συστήματος παραγωγής της και του συστήματος πρόνοιας σε κρίση". Δεν υπάρχει καμία νύξη ή προσπάθεια εσωτερικής επίλυσης των αναμφισβήτητων κρίσεων της κοινωνίας μας, μέσω της ανάκτησης των αρχών που την έκαναν μεγάλη, ευημερούσα και κάθε άλλο παρά στείρα. Επιπλέον, η αμιγώς οικονομική και εργαλειακή προσέγγιση προκαλεί αποτροπιασμό, σαν να ήταν οι άνθρωποι εναλλάξιμα πιόνια, αναλώσιμα προϊόντα και όχι άνθρωποι με ταυτότητα, αξιοπρέπεια, πολιτιστική παράδοση, συγκεκριμένες εδαφικές και αστικές ρίζες.
Στον τομέα της δημοσιογραφίας, ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα είναι το Articolo 21 (Άρθρο 21) του Beppe Giulietti, επί σχεδόν είκοσι χρόνια βουλευτής των Δημοκρατικών της Αριστεράς, της Ελιάς και της Ιταλίας των Αξιών, πρώην πρόεδρος της Federazione Nazionale della Stampa Italiana - Εθνική Ομοσπονδία Τύπου της Ιταλίας (FNSI), της μοναδικής ένωσης δημοσιογράφων. Η FNSI συνδέεται με την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (EFI), η οποία συνεργάζεται με την Πρωτοβουλία Ανοικτής Κοινωνίας για την Ευρώπη, την Ανοικτή Δημοκρατία και την Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων, όλοι δορυφόροι του πλανήτη Σόρος. Μεταξύ άλλων ενώσεων, αναφέρουμε το Forum Droghe, μια ένωση που "αγωνίζεται για τη μεταρρύθμιση των δημόσιων πολιτικών για τα ναρκωτικά ξεκινώντας από μια νέα κοινωνική αναπαράσταση του φαινομένου των ναρκωτικών και της φιγούρας των καταναλωτών. Στόχος είναι ο περιορισμός της ποινικής προσέγγισης του θέματος προς όφελος μιας κοινωνικής προσέγγισης της "κανονικοποίησης" των χρηστών ναρκωτικών, ώστε να ευνοηθεί η κοινωνική τους ένταξη".
Στο δίκτυο του CILD και σε συνεργασία με όλο το γαλαξία των αριστερών ενώσεων συμμετέχει επίσης η ASGI, η Ένωση Νομικών Μελετών για τη Μετανάστευση, η οποία βρίσκεται κοντά στο κίνημα Magistratura Democratica. Το λογότυπο του OSF και οι λέξεις "με την υποστήριξη των Ιδρυμάτων Ανοικτής Κοινωνίας" εμφανίζονται στην αρχική σελίδα του επίσημου ιστότοπου www.asgi.it. Ο Τζορτζ Σόρος, επομένως, έχει επιρροή, έστω και έμμεση, σε έναν τομέα του δικαστικού σώματος της χώρας μας και της ιταλικής νομικής σκέψης. Σημαντικός είναι ο ρόλος του μη κερδοσκοπικού οργανισμού COSPE, Συνεργασία για την Ανάπτυξη των Αναδυόμενων Χωρών. Με έδρα τη Φλωρεντία και διεθνή δράση, ακολουθεί τη Χάρτα της Ρώμης και το CILD, έχει λάβει επιχορηγήσεις από το OSF, καθώς και από δημόσιους φορείς όπως η Περιφέρεια της Τοσκάνης, και δηλώνει ότι "προωθεί και υπερασπίζεται τα δικαιώματα των μεταναστών, των προσφύγων, των αιτούντων άσυλο και των εθνοτικών μειονοτήτων τόσο στην Ιταλία και την Ευρώπη όσο και σε διάφορες χώρες του κόσμου, υποστηρίζοντας το δικαίωμα στη διεθνή κινητικότητα, την ανθρωπιστική προστασία και την υποδοχή, καθώς και συγκεκριμένους δρόμους εργασιακής, εκπαιδευτικής και κοινωνικής ένταξης, καθώς και την άσκηση των δικαιωμάτων και τη διεύρυνση των χώρων ελευθερίας· απαιτώντας την ισότιμη πρόσβαση των μεταναστών και των μειονοτήτων που υφίστανται διακρίσεις στις υπηρεσίες και τα επαγγέλματα, στους πόρους και στη δημόσια ζωή". Η COSPE είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Sos Mediterranée, της πλοιοκτήτριας εταιρείας του πλοίου Aquarius, τις δραστηριότητες του οποίου παρακολουθεί καθημερινά, σε άμεση επαφή με το προσωπικό του πλοίου. Το Aquarius, με έως και 629 παράνομους μετανάστες στο πλοίο, ήταν τον Ιούνιο του 2018 πρωταγωνιστής μιας διεθνούς κρίσης, όταν ο υπουργός Εσωτερικών Matteo Salvini απαγόρευσε την είσοδό του σε ιταλικά λιμάνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου