Όταν χαθούν η Μακεδονία και η Κύπρος, θα χαθεί και η Ελλάδα, αφού πρόκειται για τους δύο ακρογωνιαίους λίθους που τη στηρίζουν.
– του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
«Σε αποκαλούν ρομαντικό; Ονειροπόλο; Μην ανησυχείς. Έτσι αποκαλούν και εμένα. Γιατί; Επειδή πάντα ονειρεύομαι ωραία πράγματα!. Σκέψου σε τι μέρες φτάσαμε. Είναι αμάρτημα ακόμα και να θέλει ένας Κύπριος να δει την πατρίδα του ως ένα ενιαίο σύνολο και όχι ως δύο μισά. Ούτε κι αυτό δεν δικαιούται! Όμως εγώ δεν αντιτίθεμαι στη διζωνικότητα την οποία έχουν αγιοποιήσει. Αν είναι να γίνει, ας γίνει έτσι. Είμαι δεχτός και με αυτό. Κοίτα τον σύντροφο Χριστόφια, τι ωραία που μιλά. Άκουσες τι είπε; «Πρέπει πλέον να ξυπνήσουν οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι που επιθυμούν λύση, να σηκωθούν, να ξεχυθούν στους δρόμους και να απαιτήσουν τη λύση του Κυπριακού».
Ο σύντροφος είναι πιο ρομαντικός και από εσένα και από εμένα, μα τον Θεό. Θα ξυπνήσουμε! Θα ξεχυθούμε στους δρόμους! Θα ζητήσουμε λύση! Και θα έχουμε λύση! Είμαι πολύ περίεργος. Άραγε δεν το σκέφτηκε καθόλου αυτό όταν καθόταν σε εκείνο τον θώκο; Μια μέρα να βγει από το Προεδρικό Μέγαρο. Να πει όποιος με αγαπά να με ακολουθήσει. Και να βαδίσει. Από την πλατεία Ελευθερίας μέχρι το Σαράι. Δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί χάνει το μυαλό του ο άνθρωπος μόλις καθίσει σε εκείνο τον θώκο και γιατί έρχεται ξανά το μυαλό του στο κεφάλι του όταν σηκωθεί από αυτόν. Αν το ξέρεις εσύ, πες το και σε εμένα.
Οι μάστορες πάντα έτσι μαγεμένες καρέκλες φτιάχνουν; Εμένα μου αρέσουν οι ψάθινες καρέκλες. Σε ψάθινη καρέκλα θα καθόμουν αν υπήρχε και στο Προεδρικό Μέγαρο. Στην ψάθινη δεν υπάρχει απάτη. Λάτρεψα και εγώ, όπως εσύ, την εξής κουβέντα του συντρόφου: «Οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι είναι τέκνα της ίδιας πατρίδας, είμαστε παιδιά των ίδιων εδαφών. Το λέω αυτό και σήμερα. Αυτό πιστεύω». Μην ψάχνεις ρομαντισμό σε αυτό. Αυτή είναι μια πραγματικότητα. Ηχεί γλυκά στο αφτί όπως το μπουζούκι του ρεμπέτικου«.
Σχόλιο
Μεγάλες αλήθειες που όμως σπάνια γίνονται αντιληπτές. Με απλά λόγια, όποιος κάθεται στη μαγεμένη καρέκλα της εξουσίας, αλλάζει αμέσως στάση και επόψεις. Το ζήσαμε πολλές φορές στην Ελλάδα, αλλά η τελευταία ήταν η χειρότερη. Αυτή ενός πρωθυπουργού που δεν σεβάστηκε ούτε τις υποσχέσεις του, ούτε τις πολιτικές του πεποιθήσεις, ούτε τους «συντρόφους» του που έδιωξε τον ένα πίσω από τον άλλο. Από το Βαρουφάκη που του φόρτωσε όλες τις ευθύνες της πιο αποτυχημένης διαπραγμάτευσης στην παγκόσμια ιστορία, έως την Κωνσταντοπούλου, τους περί τον Λαφαζάνη, τον Κοτζιά που του φόρτωσε επίσης τις ευθύνες, αυτή τη φορά του Σκοπιανού, έως τον Καμένο σήμερα.
Αυτή ενός πρωθυπουργού που δεν τίμησε ούτε το δημοψήφισμα που ίδιος δρομολόγησε, δίνοντας για πρώτη φορά τη δυνατότητα στους δύστυχους Έλληνες να αποφασίσουν, αλλά κοροϊδεύοντας τους αμέσως μετά. Αυτή ενός πρωθυπουργού που δεν δίστασε να υπογράψει ένα ακόμη μνημόνιο, κατοχυρώνοντας όλα τα προηγούμενα, ενώ στη συνέχεια «κατηγόρησε» τους Έλληνες πως τον ψήφισαν ξανά, έχοντας διαβάσει το μνημόνιο, όταν δεν πρόλαβαν να το κάνουν ούτε καν οι βουλευτές του. Ενός πρωθυπουργού που κατάφερε να εμπαίξει σε τέτοιο βαθμό την αξιωματική αντιπολίτευση τον Αύγουστο του 2015, ώστε να τον στηρίξει στην εξουσία. Το να εμπιστευτεί πάντως κανείς μία τόσο άσχετη αντιπολίτευση για να κυβερνήσει, θα ήταν συνώνυμο με το άκρον άωτο της ανοησίας.
Στο θέμα της Κύπρου πάντως θα ζήσουμε μία ακόμη εθνική τραγωδία. Αυτό φαίνεται καθαρά από τη Μακεδονία που παραδόθηκε άνευ όρων, προδοτικά ασφαλώς, στους Γερμανούς. Όταν χαθούν όμως η Μακεδονία και η Κύπρος, θα χαθεί και η Ελλάδα, αφού πρόκειται για τους δύο ακρογωνιαίους λίθους που τη στηρίζουν. Να ξυπνήσουν λέει ο Κύπριος στους συμπολίτες του, να πλημμυρίσουν τους δρόμους και να ζητήσουν λύση. Το ίδιο λέει και η κυρία Νομικού για τη Μακεδονία. Να ξυπνήσουν οι Έλληνες, να βγουν τους δρόμους και να σταματήσουν το κακό που προβλέπεται.
Όμως, δεν θα το κάνουν ούτε οι Κύπριοι, ούτε οι Έλληνες. Δεν θα το κάνουν γιατί έχουν κυριευτεί από μία ανείπωτη δειλία, έχασαν εντελώς την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και μολυνθήκαν από το δηλητήριο του ΤΙΝΑ: του «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση».Τρομοκρατούνται σαν παιδιά με τις αγορές, με τον τουρκικό κίνδυνο, με τον αλβανικό ή με ότι άλλο εφεύρουν οι δήμιοι τους, για να τους κρατήσουν με σκυμμένο χαμηλά το κεφάλι, δουλικά, σαν να πρόκειται για ζώα και όχι για ανθρώπους.
Έτσι όμως είναι αναπόφευκτη η τραγωδία. Η Μακεδονική, η Κυπριακή και τελικά η Ελληνική. Έτσι το Έθνος θα διωχτεί από το σπίτι του και θα εξαφανιστεί στην ιστορία, αφήνοντας τα κλειδιά στην πόρτα. Αυτό είναι δυστυχώς το τίμημα της υποταγής και της δειλίας. Πολύ ακριβό, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου