Ο ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΕΜΒΟΛΙΟ

Η επικεφαλής της Κομισιόν, η κ. Von der Leyen, σύμφωνα με μία λεπτομερή έκθεση της «Le Monde», βοήθησε σε μεγάλο βαθμό την προώθηση του εμβολίου. Παρενέβη δηλαδή αρκετές φορές στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων, υπέρ της γερμανικής Biontech – με αποτέλεσμα να αγνοηθούν οι ανησυχίες των εμπειρογνωμόνων και να επιταχυνθεί η έγκριση χωρίς καν τις απαιτούμενες δοκιμές, εις βάρος όλων των ανταγωνιστών της Biontech. Επί πλέον διπλασίασε την παραγγελία στα 600 εκ. εμβόλια από 300 εκ. προηγουμένως! Έτσι επικράτησαν ξανά τα γερμανικά συμφέροντα εις βάρος της δήθεν «ΕΕ» και της Γαλλίας – ενώ είναι ένα απίστευτο γερμανικό θράσος το ότι, η κυβέρνηση της χώρας προσποιείται πως όλα βαίνουν πλέον καλά και ότι τελικά η δήθεν ευρωπαϊκή πορεία αποδείχθηκε σωστή! Ακόμη χειρότερα, παρά το ότι η συνθήκη της ΕΕ δεν δίνει αρμοδιότητες στην Κομισιόν σε θέματα υγείας, η κρίση του Covid χρησίμευσε ως πρόσχημα για να δοθούν αυτές οι εξουσίες – όπως η κρίση της Ελλάδας του 2010 για να δημιουργηθεί το παράτυπο Euro Group του Σόιμπλε, εκτός των ευρωπαϊκών κανονισμών. Η στρατηγική πάντως εμβολιασμού της γερμανικής πια ΕΕ είναι τόσο αδιαφανής, ώστε να μην έχουν γίνει γνωστές οι λεπτομέρειες των διαπραγματεύσεων και των συνθηκών ούτε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Όλοι οι Ευρωπαίοι δε θα εμβολιασθούν είτε το θέλουν, είτε όχι, με το γερμανικό εμβόλιο – το πρώτο με τη σύγχρονη τεχνολογία που επεμβαίνει στο ανθρώπινο DNA, χωρίς να γνωρίζει κανείς τις παρενέργειές του. Δεν θυμίζει αλήθεια Mengele, αν και με κάποια δόση υπερβολής; Ο ίδιος πάντως ο ευρωβουλευτής του γερμανικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος J. Geier (SPD), δήλωσε ότι, «η ευρωπαϊκή στρατηγική εμβολιασμού είναι ένα κλειστό μαγαζί» – στο οποίο, συμπληρώνουμε εμείς, η Γερμανία αποφασίζει και «πουλάει» τις αποφάσεις της ως ευρωπαϊκές, με την Κομισιόν να ενεργεί ως εκτελεστικό όργανο (όπως άλλωστε και ο ESM, η ευρωπαϊκή τράπεζα επενδύσεων κοκ.).

.Βασίλης Βιλιάρδος

Ανάλυση

Εισαγωγικά, ο ορισμός μίας λέξης είναι σημαντικός για την κατανόηση της. Στα πλαίσια αυτά, ο «υπερεθνικισμός» (supranationalism) ορίζεται ως μία εθελοντική ένωση τριών ή περισσοτέρων ανεξάρτητων κρατών που επιθυμούν να αποδώσουν ένα ποσοστό της εθνικής τους κυριαρχίας – με στόχο το αμοιβαίο όφελος. Εν προκειμένω, η συμφωνία BENELUX του 1944 αποτέλεσε το πρότυπο για τον ευρωπαϊκό υπερεθνικισμό – σημειώνοντας πως τα Έθνη διστάζουν συχνά να εγκαταλείψουν οποιαδήποτε αίσθηση ανεξαρτησίας ή αυτονομίας, επιλέγοντας το Κράτος-Έθνος. Πολύ σωστά κατά την άποψη μας, αφού είναι το μοναδικό που μπορεί να εξασφαλίσει τη Δημοκρατία και την πραγματική ευημερία της πλειοψηφίας των Πολιτών.

Αν και οι Η.Π.Α. τώρα δεν ταξινομούνται ως Έθνος-Κράτος, λόγω της πολυπολιτισμικότητας τους, τα αγγλικά είναι η μοναδική κύρια γλώσσα τους και το δολάριο το εθνικό τους νόμισμα. Παντού υπάρχει ένα παρόμοιο πολιτιστικό αστικό τοπίο, με τις ίδιες οδικές πινακίδες στα αγγλικά, με πανομοιότυπα εστιατόρια franchise, Super Market κλπ. Κάτι ανάλογο δεν συμβαίνει στην Ευρώπη, αφού κάθε χώρα έχει τη δική της γλώσσα, κανόνες κυκλοφορίας και νομικό σύστημα – ενώ μόνο οι χώρες της Ευρωζώνης έχουν το ίδιο νόμισμα που όμως έχει διαφορετική αγοραστική δυνατότητα και ανταγωνιστικότητα.

Για παράδειγμα, το γερμανικό ευρώ είναι πάνω από 20% υποτιμημένο σε σχέση με το ιταλικό – οπότε είναι αντίστοιχα μεγαλύτερη η ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας. Αντί να συγκλίνουν δε οικονομικά, όπως ήταν η αρχική «υπόσχεση» της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αποκλίνουν – μία διαδικασία που επιταχύνθηκε από την ευρωπαϊκή κρίση χρέους του 2010, προς όφελος της Γερμανίας και εις βάρος κυρίως των χωρών του νότου.

Η απόκλιση επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο με την κρίση του Covid, ειδικά με τα κλειδώματα (lockdown) – ξανά με ωφελημένη τη Γερμανία για πολλούς λόγους (μείωση των «εξαγωγών» του τουριστικού συναλλάγματος προς όφελος της εσωτερικής της κατανάλωσης αφού οι Γερμανοί έμειναν στη χώρα τους, άνοδος της βιομηχανικής παραγωγής λόγω των αναγκών των εταίρων της που είχαν κλειδωμένες τις οικονομίες τους, μείωση των εισαγωγών της οπότε αύξηση του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της, πτώση των τιμών της ενέργειας κοκ.) και εις βάρος αυτή τη φορά όλων των άλλων χωρών της Ευρωζώνης.

Τέλος, όπως προκύπτει από τον ορισμό του «υπερεθνικισμού», προϋποθέτει την εκούσια ένωση ανεξάρτητων κρατών – κάτι που δεν συμβαίνει με την Ελλάδα, αφού έχει χάσει εντελώς την οικονομική της κυριαρχία. Πότε; Μετά την υπογραφή του PSI και του τρίτου μνημονίου, με το οποίο δρομολογήθηκε η ίδρυση των δύο ξένων οργανισμών διαχείρισης της δημόσιας περιουσίας και είσπραξης φόρων   (Υπερταμείο, ΑΑΔΕ) – παράλληλα με τον αφελληνισμό του τραπεζικού της συστήματος, στο οποίο είναι υποθηκευμένο ένα μεγάλο μέρος της ιδιωτικής περιουσίας. Με δεδομένο τώρα το ότι, χωρίς οικονομική ανεξαρτησία δεν υπάρχει εθνική κυριαρχία, η Ελλάδα είναι για την Ευρώπη ότι το Πουέρτο Ρίκο για τις Η.Π.Α. – ακόμη χειρότερα, μία γερμανική αποικία χρέους χωρίς δικαιώματα, αλλά μόνο με υποχρεώσεις.

Ο ευρωπαϊκός υπερεθνικισμός

Περαιτέρω, ο ευρωπαϊκός υπερεθνικισμός δεν είναι παρά ένα προπέτασμα καπνού, ένα πέπλο καλύτερα, πίσω από το οποίο κρύβεται η πραγματική δράση – τόσο σε εθνικό, όσο και σε διεθνές επίπεδο. Εν πρώτοις φάνηκε καθαρά στο BREXIT – ενώ η αμοιβαία ασυμφωνία μεταξύ των κύριων συντελεστών, της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Μ. Βρετανίας, κατέστησε τελικά παντοδύναμη τη Γερμανία.

Ειδικά όσον αφορά τη Μ. Βρετανία, θα υποστεί σφοδρές επιθέσεις από τη Γερμανία – έτσι ώστε να καταστεί «παράδειγμα προς αποφυγή» για τα άλλα κράτη που θα τολμήσουν να αμφισβητήσουν την κυριαρχία της ή/και να «αποσχισθούν». Οι επιθέσεις θα είναι νομισματικές, οικονομικές και εθνικές – με την προσπάθεια διάλυσης του Ηνωμένου Βασιλείου, δηλαδή με την απόσχιση της Σκωτίας, της Ουαλίας και της Ιρλανδίας από την Αγγλία.

Ας μην ξεχνάμε εδώ πως κανένας δεν πίστευε ότι θα χάσει το δημοψήφισμα η κυβέρνηση Cameron – κάτι που στην πραγματικότητα συνέβη, λόγω της πολιτικής των ανοιχτών συνόρων της Γερμανίας το 2015 που γιγάντωσε το μεταναστευτικό πρόβλημα, τρομοκρατώντας τους Βρετανούς. Έτσι στηρίχθηκε έμμεσα το BREXIT – χωρίς να γνωρίζει κανείς εάν ήταν ακούσια ή εκούσια η στήριξη εκ μέρους της Γερμανίας.

Ένα επόμενο παράδειγμα που τεκμηριώνει πως ο ευρωπαϊκός εθνικισμός είναι μία χίμαιρα, αποτελεί η διαμάχη για την κοινή στρατηγική εμβολιασμού – όπου η ελληνική κυβέρνηση λειτούργησε ως ο «λαγός» της Γερμανίας, στο θέμα της ψηφιακής ταυτότητας Covid 19 (ανάλυση). Ειδικότερα, μετά τα «λάθη» της Άνοιξης, ακολούθησε μία κοινή συμφωνία να μην επιτραπεί ξανά το κλείσιμο των συνόρων στους Ευρωπαίους για θέματα υγείας – να σταματήσει δηλαδή ο υγειονομικός εθνικισμός, όπου αφενός μεν αφέθηκε μόνη της η Ιταλία, αφετέρου η Κομισιόν δεν έκανε απολύτως τίποτα.

Εκείνη την εποχή είχαν επικρατήσει τα εθνικά (γερμανικά) συμφέροντα των ευρωπαϊκών – κάτι που δεν θα έπρεπε να συμβεί στη στρατηγική εμβολίων Covid. Εν προκειμένω, η ΕΕ θα λειτουργούσε ενιαία, όπως είχαν υποσχεθεί η καγκελάριος και η Γερμανίδα επικεφαλής της Κομισιόν το καλοκαίρι – όπου μία αντίδραση τεσσάρων χωρών που είχε στηριχθεί αρχικά από το Γερμανό υπουργό υγείας, εμποδίσθηκε τελικά και ενσωματώθηκε στην κοινή στρατηγική υγείας.

Εν τούτοις κάτι λειτούργησε διαφορετικά, αφού οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης επέμεναν να αγοράσουν το εμβόλιο όσο το δυνατόν φθηνότερα – προφανώς το ρωσικό Sputnik. Παράλληλα, οι Γάλλοι εμπόδισαν μία μεγάλη παραγγελία στη γερμανική εταιρία Biontech, σύμφωνα με τους Γερμανούς – με αποτέλεσμα να δρομολογηθεί ένα είδος «πισώπλατου μαχαιρώματος» από τους τελευταίους, με τη βοήθεια μίας αναφοράς του Spiegel και μίας συνέντευξης με τον ιδρυτή της Biontech. Σύμφωνα με αυτά, η ΕΕ εμπόδισε την έγκαιρη αγορά επαρκών ποσοτήτων του καλού γερμανικού εμβολίου – όπου με τη λέξη ΕΕ εννοούσαν κεκαλυμμένα τη Γαλλία.

Στη συνέχεια η επικεφαλής της Κομισιόν, η κυρία Von der Leyen, κατηγορήθηκε πως στην περίπτωση του εμβολίου υπερασπίσθηκε τα γερμανικά συμφέροντα – όταν Ιταλοί, Γάλλοι και Βέλγοι δημοσιογράφοι ανακάλυψαν πως η Γερμανία είχε παραγγείλει εκτός της κοινής συμφωνίας επί πλέον 30 εκ. εμβόλια για δικό της λογαριασμό. «Γιατί», αναρωτήθηκαν δημόσια, «η μεγαλύτερη χώρα της ΕΕ λαμβάνει μεγαλύτερες ποσότητες από το πολυπόθητο εμβόλιο, από αυτές που δικαιούται σύμφωνα με τον πληθυσμό της; Γιατί η Κομισιόν το επιτρέπει;».

Παρεμπιπτόντως εδώ ο Έλληνας πρωθυπουργός, σε ανάλογη ερώτηση που του τέθηκε στη Βουλή, προσποιήθηκε πως δεν το γνωρίζει ή πως δεν έχει αποδειχθεί κάτι τέτοιο – ισχυριζόμενος πως εάν πράγματι συνέβη, τότε θα τιμωρηθεί η Γερμανία! Από ποιόν όμως; Από τον ίδιο που την υπηρετεί με μία μοναδική δουλοπρέπεια, ενώ γνωρίζει πολύ καλά πως οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν καταντήσει τη χώρα ένα απόλυτα εξαρτημένο γερμανικό προτεκτοράτο;

Η απόλυτη γερμανική κυριαρχία

Περαιτέρω, τα ερωτήματα των δημοσιογράφων εξόργισαν την κοινή γνώμη – ενώ αγνοήθηκαν από τη γερμανική. Όσον αφορά την κυρία Von der Leyen, δεν έδωσε καμία απάντηση – ανακοινώνοντας ως προπέτασμα καπνού με υπερηφάνεια το διπλασιασμό της παραγγελίας του εμβολίου. Αντί 300 εκ. εμβόλια, η γερμανική εταιρεία θα παραδώσει 600 εκ. – κάτι που φυσικά ευχαριστεί τόσο τη γερμανική εταιρεία που θα διπλασιάσει το τζίρο της, όσο και την καγκελάριο.

Με μία σειρά τεχνασμάτων λοιπόν, επικράτησαν τελικά τα γερμανικά συμφέροντα. Όχι όμως με μία εθνική ατομική προσπάθεια της χώρας όπως την Άνοιξη του 2020, αλλά σε μία ευρωπαϊκή «συσκευασία» – ενώ η Von der Leyen, σύμφωνα με μία λεπτομερή έκθεση της «Le Monde» (πηγή), βοήθησε σε μεγάλο βαθμό. Παρενέβη δηλαδή αρκετές φορές στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων, υπέρ της Biontech – με αποτέλεσμα να αγνοηθούν οι ανησυχίες των εμπειρογνωμόνων και να επιταχυνθεί η έγκριση χωρίς καν τις απαιτούμενες δοκιμές, εις βάρος όλων των ανταγωνιστών της Biontech.

Έτσι επικράτησαν ξανά τα γερμανικά συμφέροντα εις βάρος της δήθεν «ΕΕ» και της Γαλλίας – ενώ είναι ένα απίστευτο γερμανικό θράσος το ότι, η κυβέρνηση της χώρας προσποιείται πως όλα βαίνουν πλέον καλά και ότι τελικά η δήθεν ευρωπαϊκή πορεία αποδείχθηκε σωστή! Ακόμη χειρότερα, παρά το ότι η συνθήκη της ΕΕ δεν δίνει αρμοδιότητες στην Κομισιόν σε θέματα υγείας, η κρίση του Covid χρησίμευσε ως πρόσχημα για να δοθούν αυτές οι εξουσίες – όπως η κρίση της Ελλάδας του 2010 για να δημιουργηθεί το παράτυπο Euro Group του Σόιμπλε, εκτός των ευρωπαϊκών κανονισμών.

Όσον αφορά την επικεφαλής της Κομισιόν, λειτούργησε κυριολεκτικά ως ο αγοραστής για τα 27 κράτη μέλη – ενώ η στρατηγική εμβολιασμού της γερμανικής πια ΕΕ είναι τόσο αδιαφανής, ώστε να μην έχουν γίνει γνωστές οι λεπτομέρειες των διαπραγματεύσεων και των συνθηκών ούτε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Όλοι οι Ευρωπαίοι δε θα εμβολιασθούν είτε το θέλουν, είτε όχι, με το γερμανικό εμβόλιο – το πρώτο με τη σύγχρονη τεχνολογία που επεμβαίνει στο ανθρώπινο DNA, χωρίς να γνωρίζει κανείς τις παρενέργειές του (ανάλυση).

Δεν θυμίζει αλήθεια Mengele, αν και με κάποια δόση υπερβολής; Ο ίδιος πάντως ο ευρωβουλευτής του γερμανικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος J. Geier (SPD), δήλωσε ότι, «η ευρωπαϊκή στρατηγική εμβολιασμού είναι ένα κλειστό μαγαζί» – στο οποίο, συμπληρώνουμε εμείς, η Γερμανία αποφασίζει και «πουλάει» τις αποφάσεις της ως ευρωπαϊκές, με την Κομισιόν να ενεργεί ως εκτελεστικό όργανο (όπως άλλωστε και ο ESM, η ευρωπαϊκή τράπεζα επενδύσεων κοκ.).

Οι γερμανικές μεθοδεύσεις

Συνεχίζοντας, λίγες ημέρες μετά τη συμφωνία του Ηνωμένου Βασιλείου και της ΕΕ, όσον αφορά τις σχέσεις τους μετά το BREXIT, η Κομισιόν ανακοίνωσε τη σύναψη συνολικής επενδυτικής συμφωνίας με την Κίνα – εκμεταλλευόμενη μεταξύ άλλων το κενό εξουσίας στις Η.Π.Α. και το Αμερικανικό «πραξικόπημα». Εν προκειμένω, η κ. Von der Leyen χαρακτήρισε εορταστικά τη σύμβαση ως «ορόσημο για την εμπορική ατζέντα της ΕΕ, με βάση τις αξίες».

Στην πραγματικότητα βέβαια, είναι μία νίκη της γερμανικής εξαγωγικής βιομηχανίας – επίσης, μία απόδειξη της υπεροχής της Γερμανίας στην ΕΕ, την οποία μετατρέπει σταδιακά σε μία δική της αυτοκρατορία. Ενώ η Ευρώπη λοιπόν έχει κάνει ότι είναι δυνατόν για να καταστήσει όσο πιο δύσκολη μπορούσε την έξοδο της Βρετανίας, καθώς επίσης για να τη διατηρήσει στη ρυθμιστική της τροχιά, συνεργάζεται επίσημα με το κινεζικό αυταρχικό καθεστώς – θυμίζοντας πως ενώ επέβαλλε κυρώσεις στη Λευκορωσία λόγω δήθεν της απολυταρχικής διακυβέρνησης της (στην ουσία για να εμποδίσει τους ρωσικούς αγωγούς φυσικού αερίου, από τους οποίους τροφοδοτείται η Πολωνία, έτσι ώστε να την υποτάξει εντελώς), αρνήθηκε να επιβάλλει στη δικτατορική Τουρκία, παρά τις επιθέσεις της στην Ελλάδα, σε μία χώρα-μέλος της ΕΕ.

Όσον αφορά τώρα τη νομισματική πολιτική, η ΕΕ προετοιμάζει το ψηφιακό ευρώ – το οποίο ευρίσκεται στην κορυφή της ημερήσιας διάταξης της ΕΚΤ και της Κομισιόν, όπως άλλωστε και της Κίνας, με σκοπό την ανεξαρτητοποίηση της από το δολάριο ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα (ανάλυση). Εν τούτοις, η ΕΚΤ δεν έχει ακόμη μία δημοκρατικά νομιμοποιημένη εντολή για την υιοθέτηση ενός ψηφιακού ευρώ – ενώ, εάν το ψηφιακό ευρώ περιόριζε μαζικά τη δημιουργία χρημάτων από τις εμπορικές τράπεζες (πάνω από το 90% των συνολικών), η ΕΚΤ θα υπερέβαινε στην καθορισμένη εντολή της από τη συμφωνία του Μάαστριχτ.

Στην περίπτωση τώρα που θα συμβεί κάτι τέτοιο, που η ΕΚΤ θα εκδώσει δηλαδή ένα ψηφιακό ευρώ, ολόκληρη η νομισματική πολιτική της Ευρωζώνης θα εξαρτάται απόλυτα από την ίδια – οπότε από τη Γερμανία που την ελέγχει, με την πλήρη εξουδετέρωση των εμπορικών τραπεζών.

Στην ουσία λοιπόν πρόκειται για μία ανατριχιαστική μεν, αλλά φαινομενικά φυσική διαδικασία – με την οποία, εκτός των άλλων, τα μετρητά χρήματα θα εκτοπιστούν, αντικαθιστάμενα από ψηφιακά και απόλυτα ελεγχόμενα από το κράτος (ΕΚΤ, Γερμανία) μέσα πληρωμής. Θυμίζει δε σε μεγάλο βαθμό το «δρόμο προς τη δουλεία» του Hayek – με κυρίαρχο κράτος τη Γερμανία και τη βιομηχανική της ελίτ που στην πραγματικότητα την κυβερνάει.

Επίλογος

Κλείνοντας, εύλογα συμπεραίνει κανείς πως ο ευρωπαϊκός υπερεθνικισμός είναι μία χίμαιρα – αφού η Ευρώπη δεν μπορεί ποτέ να εξελιχθεί όπως οι Η.Π.Α. Η μοναδική δυνατότητα θα ήταν να μετατραπούν οι κοινωνίες της σε πολυπολιτισμικές, εύκολα ελεγχόμενες και τα κράτη της σε υποτελείς της Γερμανίας – σε περιοχές της γερμανικής αυτοκρατορίας, οι οποίες σταδιακά θα υιοθετούσαν τη γερμανική γλώσσα και τους γερμανικούς νόμους, «υπό την αιγίδα» της Κομισιόν.

Είναι απαραίτητο δε να συμπεριλάβουμε στις σκέψεις μας τη «Μεγάλη Επαναφορά», αφού ο βασικός υποστηρικτής της είναι Γερμανός – επίσης την 4η βιομηχανική επανάσταση που ευρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Ας μην ξεχνάμε εδώ πως οι βασικές κυβερνητικές επιδιώξεις της Μεγάλης Επαναφοράς δεν απέχουν καθόλου από το γερμανικό μοντέλο διακυβέρνησης – από τον εθνικοσοσιαλισμό που δεν πρέπει να τον συγχέουμε με το Χίτλερ, αλλά με τη διακυβέρνηση μίας χώρας από την οικονομική της ελίτ (ανάλυση).

Ο ευρωπαϊκός υπερεθνικισμός και το γερμανικό εμβόλιο – The Analyst