Μιὰ πρωτόγνωρη παραδοξότητα ἔκαμε τὴν ἐμφάνισή της τὸν τελευταῖο καιρὸ στὸ πολιτικὸ προσκήνιο τῆς πατρίδας μας ἐν ὄψει τῆς διπλῆς ἐκλογικῆς διαδικασίας Μαΐου καὶ Ἰουνίου τοῦ 2023 γιὰ τὴν ἀνάδειξη νέου Κοινοβουλίου.
Ἕνας τετραετὴς νεότευκτος κομματικὸς σχηματισμὸς ἀναδύθηκε πλέον ἐνεργὰ καὶ ζήτησε τὴν ψῆφο τοῦ λαοῦ μας, μὲ σκοπὸ νὰ ἀντιπαλέψει τὸ φθαρμένο πολιτικὸ σύστημα, ὅπως ἰσχυρίζεται.
Ἀπολύτως θεμιτὸ τὸ ἐγχείρημα. Ἄλλωστε, εἶναι θεμελιῶδες δικαίωμα, ὑπὸ τὶς συνταγματικῶς κατοχυρωμένες προϋποθέσεις, ἡ δημιουργία κομμάτων, ὁποιουδήποτε ἰδεολογικοῦ φάσματος, ποὺ ἔχουν ὡς στόχο νὰ μεταφέρουν τὴν πολιτικὴ θέληση μερίδων τοῦ λαοῦ στὸ ἀντιπροσωπευτικὸ κοινοβουλευτικὸ σῶμα.
Γιὰ τὴν περίπτωση ὅμως τοῦ συγκεκριμένου νεοπαγοῦς κόμματος ἀπαντᾶ μιὰ βασικὴ διαφορά, σὲ σχέση πρὸς τὰ ὑπόλοιπα πολιτικὰ κόμματα, ποὺ κατέρχονται στὸ στίβο τῶν ἐκλογῶν, διότι˙
-προωθεῖ τὸ ἰδεολογικό του γνοφῶδες ‘’πιστεύω’’ μὲ ἑτερόκλητα καὶ ἀσύμπτωτα μεταξύ τους στοιχεῖα, ἀλλὰ καὶ αὐτοαναιρούμενες θέσεις, ἐπικαλούμενον μετ’ ἐμφάσεως τὴν Ὀρθόδοξο Χριστιανικὴ πίστη
-εἰσβάλλει, ἐπιθετικά, πρὸς ἄγραν ψήφων, στὴν ἐν Χριστῷ ἐκκλησιαστικὴ ἑνότητα τῶν πιστῶν, τὴν ὁποίαν καὶ ἀπειλεῖ. Οἱ σχέσεις πολλῶν ψυχραίνονται, οἱ ἀντιπαραθέσεις ἐντείνονται καὶ ὁ ἱερώτερος χῶρος, ὅπου συνάπτονται οἱ πολλοὶ εἰς ἕν, κατὰ τὴν ἐπιθυμία τοῦ Κυρίου [1], γίνεται πεδίον θρησκευτικῆς ἰδεολογικῆς ἀντιπαλότητος. Καὶ ἐνῶ γιὰ οὐσιώδη ὑπαρξιακὰ θέματα δὲν ἐξέφραζε ἄποψη γιὰ νὰ μὴν διχάσει, ὅπως διετείνετο, γιὰ τὴν εἴσοδό του στὴν Βουλὴ δὲν διστάζει νὰ κατακερματίσει τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Ἠθικοὶ αὐτουργοὶ τῆς συγχύσεως, οἱ ἐμπνευστὲς τοῦ ἐγχειρήματος, φυσικοὶ αὐτουργοί, ὁ ἀκατέργαστος καὶ παγιδευμένος στὰ ἔνστικτά του ὄχλος, ποὺ ἀφελῶς νομίζει, κρυμμένος μέσα στὴν ἀνωνυμία του, ὅτι ἕνα μεσσσιανικοῦ τύπου ὅραμα βρῆκε ἐπὶ τέλους τοὺς ἐκφραστές του.
Στὴν συνέχεια γίνεται προσπάθεια ἀξιολόγησης τεσσάρων σημείων αἰχμῆς καὶ κριτικῆς ἀποτίμησης τῶν θέσεων τῆς νεοσυστάτου αὐτῆς πολιτικῆς κίνησης σὲ μιὰ προσπάθεια συμβολῆς στὴν κατανόηση τοῦ φαινομένου αὐτοῦ, ὅπου μιγνύονται ἀμίκτως βέβηλα καὶ ἱερά.
Ἕνας τετραετὴς νεότευκτος κομματικὸς σχηματισμὸς ἀναδύθηκε πλέον ἐνεργὰ καὶ ζήτησε τὴν ψῆφο τοῦ λαοῦ μας, μὲ σκοπὸ νὰ ἀντιπαλέψει τὸ φθαρμένο πολιτικὸ σύστημα, ὅπως ἰσχυρίζεται.
Ἀπολύτως θεμιτὸ τὸ ἐγχείρημα. Ἄλλωστε, εἶναι θεμελιῶδες δικαίωμα, ὑπὸ τὶς συνταγματικῶς κατοχυρωμένες προϋποθέσεις, ἡ δημιουργία κομμάτων, ὁποιουδήποτε ἰδεολογικοῦ φάσματος, ποὺ ἔχουν ὡς στόχο νὰ μεταφέρουν τὴν πολιτικὴ θέληση μερίδων τοῦ λαοῦ στὸ ἀντιπροσωπευτικὸ κοινοβουλευτικὸ σῶμα.
Γιὰ τὴν περίπτωση ὅμως τοῦ συγκεκριμένου νεοπαγοῦς κόμματος ἀπαντᾶ μιὰ βασικὴ διαφορά, σὲ σχέση πρὸς τὰ ὑπόλοιπα πολιτικὰ κόμματα, ποὺ κατέρχονται στὸ στίβο τῶν ἐκλογῶν, διότι˙
-προωθεῖ τὸ ἰδεολογικό του γνοφῶδες ‘’πιστεύω’’ μὲ ἑτερόκλητα καὶ ἀσύμπτωτα μεταξύ τους στοιχεῖα, ἀλλὰ καὶ αὐτοαναιρούμενες θέσεις, ἐπικαλούμενον μετ’ ἐμφάσεως τὴν Ὀρθόδοξο Χριστιανικὴ πίστη
-εἰσβάλλει, ἐπιθετικά, πρὸς ἄγραν ψήφων, στὴν ἐν Χριστῷ ἐκκλησιαστικὴ ἑνότητα τῶν πιστῶν, τὴν ὁποίαν καὶ ἀπειλεῖ. Οἱ σχέσεις πολλῶν ψυχραίνονται, οἱ ἀντιπαραθέσεις ἐντείνονται καὶ ὁ ἱερώτερος χῶρος, ὅπου συνάπτονται οἱ πολλοὶ εἰς ἕν, κατὰ τὴν ἐπιθυμία τοῦ Κυρίου [1], γίνεται πεδίον θρησκευτικῆς ἰδεολογικῆς ἀντιπαλότητος. Καὶ ἐνῶ γιὰ οὐσιώδη ὑπαρξιακὰ θέματα δὲν ἐξέφραζε ἄποψη γιὰ νὰ μὴν διχάσει, ὅπως διετείνετο, γιὰ τὴν εἴσοδό του στὴν Βουλὴ δὲν διστάζει νὰ κατακερματίσει τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Ἠθικοὶ αὐτουργοὶ τῆς συγχύσεως, οἱ ἐμπνευστὲς τοῦ ἐγχειρήματος, φυσικοὶ αὐτουργοί, ὁ ἀκατέργαστος καὶ παγιδευμένος στὰ ἔνστικτά του ὄχλος, ποὺ ἀφελῶς νομίζει, κρυμμένος μέσα στὴν ἀνωνυμία του, ὅτι ἕνα μεσσσιανικοῦ τύπου ὅραμα βρῆκε ἐπὶ τέλους τοὺς ἐκφραστές του.
Στὴν συνέχεια γίνεται προσπάθεια ἀξιολόγησης τεσσάρων σημείων αἰχμῆς καὶ κριτικῆς ἀποτίμησης τῶν θέσεων τῆς νεοσυστάτου αὐτῆς πολιτικῆς κίνησης σὲ μιὰ προσπάθεια συμβολῆς στὴν κατανόηση τοῦ φαινομένου αὐτοῦ, ὅπου μιγνύονται ἀμίκτως βέβηλα καὶ ἱερά.
H συνέχεια :
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΗΣ ΘΕΩΣΕΩΣ; ΟΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΝΕΛΑΒΑΝ ΕΞΕΛΙΣΣΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΞΙΩΜΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΗΣ ΘΕΩΣΕΩΣ; ΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ;
ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ; Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ, ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΔΙΝΕΙ ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΣΤΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΤΟΥ; ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΓΙΑΖΕΙ ΠΛΕΟΝ ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΗΣ Θ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου