Πηγή: Red Jackets
Τελικά, ο δεύτερος γύρος συνομιλιών μεταξύ Τραμπ, Ζελένσκι και Ευρωπαίων ηγετών άφησε τους πάντες κάπως ικανοποιημένους. Ο Τραμπ αποσύρθηκε από τον πόλεμο, αλλά παρέμεινε αμειβόμενος προμηθευτής όπλων. Ο Ζελένσκι αρνήθηκε εδαφικές παραχωρήσεις και έλαβε την υπόσχεση συνάντησης με τον Πούτιν. Οι Ευρωπαίοι μπορούσαν να συνεχίσουν την αφήγηση για τη ρωσική απειλή, ενώ η Ρωσία επιδίωκε τους στόχους της με την Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση μέσω μάχης -η οποία, άλλωστε, είναι η ασφαλέστερη επιλογή- ενισχύοντας παράλληλα τις σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Δεν έχει νόημα να ψάχνουμε για ψέματα. Ο Τραμπ γνωρίζει πολύ καλά -γιατί ο Πούτιν σίγουρα του το ξεκαθάρισε- ότι η Ρωσία δεν θα δεχτεί ποτέ έναν ισχυρό ουκρανικό στρατό. Όπως ακριβώς δεν θα δεχτεί ποτέ δυνάμεις του ΝΑΤΟ σε ουκρανικό έδαφος. Έτσι, όταν έκλεισε μια συμφωνία για να πουλήσει στο Κίεβο όπλα αξίας 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων, συν άλλα 50 δισεκατομμύρια δολάρια για την κατασκευή μη επανδρωμένων αεροσκαφών, ήξερε ότι μιλούσε για κάτι που προοριζόταν να καεί στη μάχη, όχι για να εξοπλίσει έναν στρατό μετά τη σύγκρουση. Μεταξύ άλλων, το πακέτο των 100 δισεκατομμυρίων ευρώ περιλαμβάνει επίσης 10 συστήματα Patriot, τα οποία, όπως είναι γνωστό, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν χωρίς υποστήριξη δορυφορικών πληροφοριών, την οποία μόνο οι ΗΠΑ μπορούν να παράσχουν. Και θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε πώς σκοπεύει να το αντιμετωπίσει αυτό, δεδομένου ότι ισχυρίζεται ότι έχει αποσυρθεί από τη σύγκρουση.
Ο Ζελένσκι απορρίπτει οποιαδήποτε μεσολάβηση, επιμένοντας σε προληπτική κατάπαυση του πυρός, καμία μεταβίβαση εδαφών και πολεμικές αποζημιώσεις από παγωμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία στην Ευρώπη. Και αν αυτό είναι που προκύπτει από τη συνομιλία με τον Τραμπ, φανταστείτε τι θα μπορούσε να προκύψει από μια πιθανή συνάντηση με τον Πούτιν.
Οι Ευρωπαίοι επωφελούνται από αυτό που τελικά ήταν και είναι το πιο σημαντικό πράγμα για αυτούς: ο πόλεμος δεν θα τελειώσει, τουλάχιστον όχι σύντομα. Με ένα απλά τρομακτικό κόστος, του οποίου ο κοινωνικός αντίκτυπος είναι ασαφής. Απλώς κάντε τους υπολογισμούς: 800 δισεκατομμύρια για τον επανεξοπλισμό της Ευρώπης, 600 δισεκατομμύρια που υποσχέθηκαν στον Τραμπ σε επενδύσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, εκατοντάδες άλλα για την αγορά αμερικανικών όπλων, άλλα 150 δισεκατομμύρια σε όπλα για την Ουκρανία (γιατί προφανώς πληρώνουμε και για αυτά...), μια συνεισφορά του ΝΑΤΟ 5% του ΑΕΠ... Και όλα αυτά ενώ έχουμε ευνουχιστεί ενεργειακά (πείτε αντίο στο φθηνό ρωσικό φυσικό αέριο) και έχουμε ευνουχιστεί οικονομικά (μαζικές αγορές πολύ ακριβού αμερικανικού LNG, απώλεια ρωσικών και αμερικανικών αγορών).
Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτή είναι μια σημαντική τακτική επιτυχία, που φέρνει σημαντικά αποτελέσματα - εκτός από ένα σημαντικό κομμάτι νέων δισεκατομμυρίων. Η Ευρώπη, παρά την αυθάδη στάση των ηγετών της, είναι ολοένα και πιο υποτακτική και ολοένα και λιγότερο ικανή να ανακτήσει την οικονομική της ανταγωνιστικότητα. Ο πόλεμος θα συνεχιστεί για κάποιο χρονικό διάστημα, γεγονός που καθιστά την αφήγηση του «Πολέμου του Μπάιντεν», από την οποία ο Τραμπ κατάφερε να αναδυθεί κομψά, ολοένα και πιο βιώσιμη. Θα διατηρήσει επίσης κάποια πίεση στη Ρωσία, κάτι που σίγουρα δεν βλάπτει από την οπτική γωνία των ΗΠΑ.
Για τον Ζελένσκι, αυτή είναι μια ζωτική αναγκαιότητα. Γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν είναι απλώς αιχμάλωτος του χαρακτήρα του και του ρόλου που παίζει, αλλά και, στην πραγματικότητα, των υπερεθνικιστών - οι οποίοι ουσιαστικά ελέγχουν τις ένοπλες δυνάμεις και τις υπηρεσίες πληροφοριών - και των Βρετανών (στην προκειμένη περίπτωση κυριολεκτικά, αφού η προσωπική του ασφάλεια παρέχεται από πρώην Βρετανούς στρατιώτες). Δεν διακυβεύεται μόνο η πολιτική του καριέρα, αλλά και η δυνατότητα να απολαύσει τα δισεκατομμύρια που έχει αποταμιεύσει όλα αυτά τα χρόνια, προϋπόθεση για την οποία είναι η επιβίωση από τον πόλεμο.
Κάτι παρόμοιο ισχύει και για τις ευρωπαϊκές ηγεσίες. Το τέλος του πολέμου —που θα σήμαινε ήττα— αναπόφευκτα θα τους κατατρόπωνε, όχι μόνο αποκαλύπτοντας την πλάνη των ισχυρισμών που διατυπώθηκαν τα τελευταία χρόνια, αλλά και αναδεικνύοντας την πλήρη αποτυχία της πολιτικής γραμμής που τόσο πεισματικά ακολουθήθηκε. Επομένως, οτιδήποτε αναβάλλει την αναμέτρηση είναι μια χαρά. Ακόμα και μια απλή κλωτσιά στο κουτί, για να την προωθήσει λίγο. Δεν έχει σημασία αν είναι αιματοβαμμένη.
Η ΕΞΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΟΝ ΑΡΑΒΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΑΠΕΤΥΧΕ ΟΙΚΤΡΩΣ ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΠΙΣΩ ΤΗΣ ΕΝΑ ΠΟΤΑΜΙ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΚΒΟΛΕΣ ΤΟΥ.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ. ΤΟ ΕΝΔΥΜΑ ΦΩΤΟΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΑΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΜΕ ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ, ΤΗΝ ΑΝΩΤΕΡΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ.
ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟ ΠΝΙΓΜΕΝΟ ΣΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΡΟΖ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΝ ΣΑΝ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΚΥΡΑ ΦΡΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου