Του Νίκου
Σταματάκη
Σε μια αναμέτρηση που
αναμφίβολα θα χαρακτηριστεί ως η συναρπαστικότερη στην έως τώρα ιστορία των
προεδρικών αναμετρήσεων, υπήρξε ιστορική η νίκη που κατήγαγε ο υποψήφιος του
Ρεπουμπλικανικού κόμματος Ντόναλντ Τραμπ κατά της δημοκρατικής υποψήφιας Χίλαρι
Κλίντον το βράδι της Κυριακής στο Σεντ Λούις. Οι συνέπειες της θα έχουν
ιστορικές διαστάσεις, με πρώτη φυσικά την
ακάθεκτη επέλαση του κ. Τράμπ προς
την προεδρία της χώρας.
Υποστηρίζουμε τη θέση
αυτή με πλήρη επίγνωση της σημασίας των λέξεων. Αλλωστε ο γράφων υπήρξε
μεταξύ των πρώτων που πολύ έγκαιρα (ήδη από τον Ιανουάριο φέτος) επισήμαναν,
από την φιλόξενη αυτή ιστοσελίδα, μερικά από τα βασικότερα χαρακτηριστικά των
φετινών εκλογών και τις παρομοίασε με «επανάσταση». Πράγματι αυτή την
πολλαπλή επανάσταση βιώνουμε τώρα, και τη βιώσαμε στη διάρκεια των τελευταίων
εβδομάδων και μηνών. Και είναι τόσο ισχυρό αυτό το «επαναστατικό» ρεύμα που
παρόλες τις προσωπικές αδυναμίες του Ντόναλντ Τραμπ (την εγωπάθεια, τον
ναρκισσισμό, την αθυροστομία του, τη μεγαλομανία του κλπ), τα οποία σε κάθε
άλλη εκλογική αναμέτρηση θα τον είχαν θέσει από νωρίς εκτός μάχης, οι
Αμερικανοί ψηφοφόροι εξακολουθούν να τον τιμούν με την προτίμησή τους σε
ποσοστά που τον φέρνουν σε απόσταση αναπνοής από την νίκη.
Συσπείρωση των
οπαδών του Τραμπ : Το κλειδί της επερχόμενης νίκης του
Ποιά λοιπόν είναι τα
βασικότερα στοιχεία της νίκης του Τραμπ στην δεύτερη αναμέτρηση; Πολλοί
έμπειροι αναλυτές σημείωσαν ότι η επικράτηση του Τραμπ έχει δύο στοιχεία: 1)
Εβαλε στο αρχείο τις κατηγορίες «σεξουαλικής επιθετικότητας» που το στρατόπεδο
της Χίλαρι προσπάθησε να του προσάψει (με τα πάντοτε πρόθυμα φερέφωνά της στα
δήθεν «ανεξάρτητα» αμερικανικά ΜΜΕ), αναποδογυρίζοντας κυριολεκτικά τις
κατηγορίες και επισημαίνοντας ότι ο Μπίλ Κλίντον έχει αποδειχτεί ένοχος
σεξουαλικών εγκλημάτων και έχει μάλιστα δώσει αποζημίωση σε θύματά του, ενώ η
ίδια η Χίλαρι πρωτοστάτησε στην προσπάθεια συγκάλυψής των, απειλώντας και
εκβιάζοντας τα θύματα των ενεργειών του συζύγου της. Με δύο λόγια, ο Τραμπ απέδειξε
ότι τα δικά του ατοπήματα ήταν «μόνο λόγια» ενώ αυτά της Χίλαρι και του συζύγου
της ήταν εγκλήματα αποδεδειγμένα! Και απείλησε ότι εφόσον εκλεγεί
πρόεδρος θα διορίσει ειδικό εισαγγελέα για τη διερεύνηση του σκανδάλου της
καταστροφής των email της και θα την οδηγήσει στη φυλακή!! 2) Ταυτόχρονα, με
την επικράτησή του στα περισσότερα θέματα της αναμέτρησης και κυρίως στο
φορολογικό και της ασφάλειας υγείας, κατόρθωσε να συσπειρώσει τα στελέχη και
την εκλογική βάση του κόμματός του που παρουσίαζε στοιχεία διάλυσης τις
τελευταίες μέρες. Για το λόγο πολλοί σημείωσαν ότι «μπορεί μεν ο Τραμπ με
τη νίκη του να συσπείρωσε την εκλογική του βάση, αλλά ελάχιστους έπεισε πέραν
των οπαδών του…»
Οι αναλυτές αυτοί
κάνουν μια σημαντική παράλειψη: Παραγνωρίζουν το σημαντικότερο στοιχείο
της μέχρι τώρα πορείας του Τραμπ, που δεν είναι άλλο από την προσέλκυση μεγάλων
μαζών του λαού που δεν είχαν μέχρι τώρα συμμετοχή στα κοινά και ούτε καν
ψήφιζαν… Οι άνθρωποι αυτοί μετριούνται σε πολλά εκατομμύρια και είναι σε
θέση με την ενθουσιώδη συμμετοχή τους στα κοινά να ανατρέψουν τα προγνωστικά
και να οδηγήσουν τον εκλεκτό τους στο Λευκό Οίκο. Πολλές δημοσκοπήσεις
(ειδικά εκείνες που βασίζονται σε «πιθανούς ψηφοφόρους») δε καταμετρούν το
τεράστιο αυτό ρεύμα υποστήριξης του Τραμπ και δίνουν αποτελέσματα που δεν
ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα… Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την
απάθεια που επικρατεί στο στρατόπεδο της Χίλαρι, (ενώ η σωστή λέξη για το πώς
νοιώθουν οι οπαδοί του Μπέρνι Σάντερς είναι «απέχθεια»), θα καθορίσει και το
εκλογικό αποτέλεσμα και την πιθανότατη πλέον νίκη του Τραμπ.
Ποιες είναι οι
άμεσες προεκλογικές συνέπειες της συντριπτικής νίκης του Τραμπ στην αναμέτρηση;
Στο προαναφερθέν άρθρο
μας του Ιανουαρίου 2016 είχαμε σημειώσει τις πολλές πρωτοτυπίες των φετινών
εκλογών και του κινήματος του Τραμπ, η βασικότερη από τις οποίες είναι η
«επανάσταση εναντίον του κατεστημένου», η «αντι-συστημική» παλλαϊκή εξέγερση
των Αμερικανών ψηφοφόρων εναντίον των οικονομικών συμφερόντων και των λογής
λομπιστών που λυμαίνονται τη χώρα. Η αλήθεια είναι ότι το «σύστημα» δεν
έμεινε και δεν πρόκειται να μείνει με σταυρωμένα χέρια. Για παράδειγμα,
κανείς από τους 100 πλουσιότερους Αμερικανούς δεν έδωσε ούτε δεκάρα στον
Τραμπ! Επίσης ο γνωστός μας χρηματοπιστωτικός κολοσσός Goldman Sachs
απαγόρευσε στα στελέχη του να του δώσουν οικονομική ενίσχυση! Από την
άλλη μεριά τα πολεμοχαρή «γεράκια» και οι απειράριθμοι λομπίστες που
σχετίζονται με το πανίσχυρο «στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα» παθαίνουν
αλλεργία στην ιδέα ότι ο Ντόναλντ Τραμπ είναι πιθανόν να επιδιώξει συμμαχία, ή
έστω συνεργασία και συνεννόηση, με την Ρωσία του Πούτιν.
Τα παραπάνω συμφέροντα
είναι βαθιά ριζωμένα στο αμερικανικό σύστημα εξουσίας, έχουν τεράστια δύναμη
και είναι με μια λέξη ΑΔΙΣΤΑΚΤΑ. Υπό το πρίσμα αυτό, πολλές «εκπλήξεις» θα
πρέπει να περιμένουμε – συμπεριλαμβανομένης ακόμα και της απόπειρας δολοφονίας
κατά του ρεπουμπλικανού υποψηφίου. Είναι επίσης πιθανότατη μια ΑΜΕΣΗ (και
μάλιστα εντός εβδομάδων) επιθετική κίνηση εναντίον της Ρωσίας στο μέτωπο της
Συρίας. Είναι φανερό ότι το έδαφος ήδη προετοιμάζεται με την έγερση
κατηγοριών εναντίον του Ασαντ για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ναι,
εκείνοι που δημιούργησαν την ΙΣΙΣ των αποτρόπαιων «αποκεφαλιστών» (και πλέον
δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι δημιούργημα τμημάτων του αμερικανικού
κατεστημένου), μιλάνε τώρα για «τα εγκλήματα του Ασαντ και των Ρώσων συμμάχων
του» όπως αυτολεξεί είπε η Χίλαρι Κλίντον στην πρόσφατη αναμέτρηση,
προετοιμάζοντας το έδαφος… Το επόμενο βήμα θα είναι μια ανοιχτή επίθεση κατά
της Ρωσίας. Και επειδή ο αμερικανικός στρατός δεν έχει τρόπο να
αντιμετωπίσει τους εξελιγμένους ρωσικούς πυραύλους S-300 (που μόλις πριν μια
εβδομάδα εγκατέστησε η Ρωσία στη Συρία) και επιπλέον δεν υπάρχει καμία διάθεση
για στρατιωτική επέμβαση στο συριακό έδαφος, έφθασαν τα «γεράκια» του
Πενταγώνου να μιλούν ακόμα και για πυρηνική σύγκρουση! Προχθές μάλιστα η
αμερικανική αεροπορία έκανε το πρώτο τεστ ρίχνοντας δοκιμαστικά μια πυρηνική
βόμβα στην έρημα της Νεβάδα!!
Απαράδεκτη η
μονόπλευρη στάση υπέρ της Χίλαρι των αμερικανικών, ελληνικών και ομογενειακών
ΜΜΕ.
Τέλος αξίζει να πούμε
λίγα λόγια για τον ύποπτο ρόλο των ΜΜΕ, τόσο των αμερικανικών, όσο και των
ελληνικών και ασφαλώς και των ομογενειακών. Για τα αμερικανικά ΜΜΕ, είναι
άπειρα τα φαινόμενα υποστήριξης της Χίλαρι Κλίντον – αλλά και γενικά των
υποψηφίων του δημοκρατικού κόμματος διαχρονικά. Εχουν γραφεί πολλά βιβλία για
το θέμα που θεωρείται πλέον πλήρως διαφωτισμένο. Παρόλα αυτά η μονόπλευρη
αντιμετώπιση εξακολουθεί να είναι μέρος της πολιτικής ζωής – καθώς η ιδεολογία
και τα συμφέροντα των ανθρώπων του Τύπου δεν αλλάζουν. Και ήταν φανερή
ακόμα και στη συμπεριφορά των συντονιστών των αναμετρήσεων.
Για τα ελληνικά και τα
ομογενειακά ΜΜΕ αυτή η μονόπλευρη στάση δεν είναι απλά αντι-δεοντολογική, αλλά
αντιτίθεται ευθέως στα καλώς εννοούμενα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Η
Ελλάδα υπέφερε σοβαρές βλάβες από τους ανηλεείς βομβαρδισμούς του Μπιλ Κλίντον
κατά της Σερβίας που είχαν βασικό στόχο να συγκαλύψουν τις απρέπειες των
προσωπικών του σκανδάλων. Και τα ελληνικά εθνικά θέματα υποφέρουν
διαχρονικά από την απαράδεκτη και πολλάκις σκανδαλώδη υποστήριξη των
φιλότουρκων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, πολλοί από τους οποίους υπήρξαν ή είναι
ακόμα και τώρα στενοί συνεργάτες ή «συνοδοιπόροι» της Χίλαρι, όπως ο Νίκολας
Μπερνς και η Βικτόρια Νούλαντ – η τελευταία μάλιστα θα βρίσκεται αυτή τη
βδομάδα στην Κύπρο προφανώς για να εκβιάσει με την απρεπή αθυροστομία της τον
Πρόεδρο Αναστασιάδη προς μια βιαστική λύση του Κυπριακού.
Πάνω απ’ όλα, όσοι
ασχολούνται – έστω και επιφανειακά – με θέματα εξωτερικής πολιτικής γνωρίζουν
ότι βασική αρχή των ελληνικών θέσεων είναι ότι η Ελλάδα πάντοτε και χωρίς
εξαιρέσεις έχει συμφέρον να υπάρχει ειρήνη ή έστω συνεννόηση μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας
επειδή τότε μειώνεται η στρατηγική αξία της Τουρκίας. Επομένως, οι
ελληνικές θέσεις εξυπηρετούνται από τυχόν νίκη του Τραμπ, που τουλάχιστον σε
επίπεδο διακηρύξεων έχει δείξει διάθεση συνεννόησης με την Μόσχα. Ενώ με
τυχόν Προεδρία της Χίλαρι η σύγκρουση θα είναι σχεδόν αναπόφευκτη – και τούτο
ήταν ολοφάνερο στην προχθεσινή αναμέτρηση.
Με λίγες εξαιρέσεις,
όπως στις αποκαλυπτικές αναλύσεις του Γιώργου Χαρβαλιά (εδώ και εδώ), τα
ελληνικά ΜΜΕ αποδίδονται σε μια συστηματική συσκότιση της αλήθειας γύρω από
τους δύο υποψηφίους προβάλλοντας μονόπλευρα την Χίλαρι. Τα δε ομογενειακά
ΜΜΕ, σχεδόν χωρίς καμία εξαίρεση την υποστηρίζουν, δεμένα όπως πάντοτε ήταν στο
άρμα του δημοκρατικού κόμματος και του συρμού των λογής λομπιστών και λοιπών
«παραγόντων». Οι ρίζες του θέματος είναι παλιές και βαθιές και είναι θέμα
βιβλίου και όχι ενός σημειώματος. Είναι πάντως απαράδεκτο ομογενειακά ΜΜΕ να
υποστηρίζουν απροκάλυπτα τον υποψήφιο εκείνο που έχει θέσεις (αλλά και πράξεις)
αποδεδειγμένα επιβλαβείς για τα ελληνικά συμφέροντα. Και μάλιστα σε αντίθεση με
την πλειοψηφία των ομογενών που χωρίς αμφιβολία τάσσονται υπέρ του Τραμπ και
εναντίον της Χίλαρι, όπως προσωπικά διαπιστώνουμε μέσα από πολύμηνες συζητήσεις
και επαφές με πλήθος ομογενών όλων των κοινωνικών τάξεων και πολιτικών
πεποιθήσεων. Κοινός παρονομαστής των απόψεων αυτών είναι η αγανάκτηση των
απλών ομογενών με την κατάντια στην οποία οδήγησε τη χώρα το πανίσχυρο
«σύστημα».
Νέα Υόρκη, 9 Οκτωβρίου
2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου