Η μαγκιά, το νταηλίκι, ο λαϊκός ήρωας!

Γράφει ο Αρίσταρχος 

Δεν ξέρω και ούτε μπορώ να καταλάβω την ανθρώπινη φύση. Άλλοι γίνονται βίαιοι, άλλοι ήσυχοι, άλλοι απλά σε κατάσταση αναμονής και άλλοι αυτό που είναι βαθιά ριζωμένο στα μόριά τους και δεν αλλάζει ούτε και σε ακραίες καταστάσεις όπου γίνονται αναγκαστικές αναστολές σε κάποια εκ πεποιθήσεως πράγματα. 

Για παράδειγμα, σε μια έκτακτη κατάσταση επιβίωσης δέκα άτομα κλείνονται σε ένα χώρο. Μπορεί να είναι ευυπόληπτοι άνθρωποι με κοινωνικές ανησυχίες και θέσεις σε νευραλγικά και ευαίσθητα πόστα που ασχολούνται με την ευμάρεια των πολιτών. Μπορεί μάλιστα να είναι και στενοί συγγενείς μεταξύ τους. Όσο θα προχωράει ο καιρός και θα στενεύουν τα περιθώρια της επιβίωσης τόσο οι σχέσεις θα γίνονται πιο τεταμένες και ο καθένας θα βγάζει το βίαιο του χαρακτήρα που υποκρύπτονταν επιμελώς γιατί θα θέλει να πιάσει καλύτερη θέση για περισσότερη ζωή.

Ποιοι είναι τελικά αυτοί που θα επιδείξουν τον μέγιστο αλτρουισμό όταν τα πράγματα γίνουν οριακά και διαζευκτικά πάνω σε ζωή και θάνατο; Μόνο αυτοί που το στοιχείο αυτό της αγάπης για τον πλησίον πέρασε στα μόριά του πάνω από αυτό της επιβίωσης. Όταν με λίγα λόγια πάνω από τον υλικό του κόσμο αυτό το άτομο πέρασε το πνεύμα του. Ίσως εκεί τελικά να βρίσκεται και το μυστικό της ζωής. Αυτό που τόσο δονητικά περνούσε ο Ιησούς στους πιστούς που τον άκουγαν. Αγαπάτε αλλήλους, κι αυτή η αγάπη τόσο δυνατή ώστε να ξεπερνάει ακόμη και τον εαυτό του.

Κάποτε στον γέροντα Παίσιο πήγε ένας άντρας και τον εκλιπαρούσε για την γυναίκα του που έπασχε από ανίατη ασθένεια. Χαμογελώντας ο άγιος γέροντας του είπε ”έ, τότε να τον πάρουμε μισό εγώ μισό εσύ να ξαλαφρώσει η γυναίκα”  Ο άνθρωπος αφού το σκέφτηκε λίγο είπε “έ, όχι και να πεθάνουμε εμείς!” Γέλασε καλοκάγαθα ο γέροντας και απάντησε “καλά, καλά ας τον πάρω τον καρκίνο της όλον εγώ!” Και τον πήρε. Αν αυτός δεν είναι αλτρουισμός. Αν αυτό δεν είναι υπέρβαση του υλικού του φθαρτού με πνευματική υπεροχή.

Τέτοια άτομα ψάχνει η κοινωνία να τα αναδείξει σε λαϊκούς ήρωες. Προστάτες της ζωής τους, εγγυητές της ευμάρειάς τους, της ησυχίας τους και την διαιώνισης του αυτονόητού τους. Υπάρχουν πολλών ειδών ήρωες. Μπορεί νάναι μικρός και αδύναμος το δέμας αλλά πνευματικά νάναι δυνατός.

Μπορεί νάναι σωματικά πανίσχυρος και πάνω απ’ τους κακούς αλλά με το μέρος των καλών.  Ένα τέτοιο όμως άτομο θα πρέπει νάναι πρώτα και πάνω από όλα μάγκας. Αν δεν είναι, πως θα αντιμετωπίσει τις εξω-κοινωνικές μαγκιές. Πρέπει νάναι τσαμπουκάς ή επί το Τουρκικότερον νταής.

Γιατί αυτοί που επιβουλεύονται την ευτυχία σου είναι και μάγκες και τσαμπουκάδες και… κακοί! Άρα πρέπει νάναι καλός με τους καλούς και κακός με τους κακούς. Δυνατός με τους δυνατούς και προστατευτικός με τους αδυνάτους. Πρέπει νάναι το ίνδαλμα. Σπάνιο πράγμα, γι αυτό και σπανίζουν τέτοιοι άνθρωποι. Βέβαια η σωματική δύναμη δίνει αυτοπεποίθηση, μαγκιά και νταηλίκι, κατά κανόνα. Κι αν εξυπηρετήσει και το καλό των αδυνάτων… έ, νάτος ο λαϊκός ήρωας. Μόνο που θέλει μεγάλη προσοχή μήπως η καπατσοσύνη των άλλων που είναι απέναντι τον μετατρέψει σε λαϊκό εχθρό. Τόσο μικρή η απόσταση. 

Συνεχίζεται… με μια σελίδα τη φορά. Όπως εκεί στα 70’s; Χάσαμε το χρόνο πια… 

Σημείωση. Φανταστική ιστορία με φανταστικά πρόσωπα και τόπους. 

Αιέν Αριστεύειν 

ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily