Η εικόνα για το τέλος του κόσμου μπορεί να κατανοηθεί με δύο τρόπους. Και στις δύο περιπτώσεις τα χειρότερα αποτελέσματα τα βρίσκουμε στις ομάδες που όχι μόνο πιστεύουν σε κάποιο είδος «αποκαλυπτισμού» αλλά και στο ότι οι δικές τους ενέργειες μπορούν να επιφέρουν ένα άμεσο αποτέλεσμα στον ερχομό του τέλους. Αναρίθμητες σέκτες αποκαλυπτισμού έχουν αναφυεί μέσα σε διάφορες Χριστιανικές αιρέσεις ανά τους αιώνες, πολλές από αυτές σε Αμερικανικό έδαφος, μιας χώρας όπου οι πρώτοι Ευρωπαίοι άποικοι είχαν μια αναμφισβήτητα αποκαλυπτική ιδέα για τον κόσμο. Ακόμα και ο Ισλαμισμός, που κάποτε περιγράφεται από τους Ορθόδοξους Πατέρες ως «αίρεση» αντί ως «νέα θρησκεία», διαθέτει το αποκαλυπτικό του στοιχείο, ιδιαίτερα ανάμεσα σε εξτρεμιστικές ομάδες.
Ποιά είναι λοιπόν η φύση του λανθασμένου αποκαλυπτισμού, σε αντίθεση με την Ορθόδοξη άποψη για το Τέλος; Το πρωταρχικό στοιχείο του λανθασμένου αποκαλυπτισμού βρίσκεται κυρίως στην γραμμική θεώρηση της ιστορίας, όπου το καθετί ερμηνεύεται κυριολεκτικά. Ο γραμμικός χρόνος επιτρέπει μόνο μια αλληλουχία στιγμών που ερμηνεύονται με την προηγούμενη στιγμή. Ο Θεός μπορεί να παρέμβει κατά τη διάρκεια της γραμμικής πορείας αλλά η γραμμική φύση των γεγονότων δεν αλλάζει. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι με βάση αυτό το μοντέλο η ιστορία μπορεί να αλλάζει αλλά όχι η φύση και η εμπειρία του χρόνου.
Αυτού του είδους η γραμμικότητα και κυριολεξία συχνά μετατρέπουν τους οπαδούς τους σε καρικατούρες τύπου Τζέρυ Φλέτσερ, του σχεδόν ψυχωτικού πρωταγωνιστή της ταινίας Conspiracy Theory (1997). Αυτός διάβαζε προσεκτικά πολλές καθημερινές εφημερίδες, αναζητώντας μοτίβα και ψάχνοντας για συσχετισμούς, εκεί που δεν υπήρχαν ( αλλά παραδόξως βρίσκοντας και μερικά χάριν της ταινίας).
Το Τέλος, σύμφωνα με την Ορθόδοξη θεολογία, δεν είναι μια θεωρία κοσμικής συνομωσίας κατηργασμένης μέσω της γραμμικής χρονικής γραμμής της ανθρώπινης ιστορίας. Οι εφημερίδες μας δεν περιέχουν υποδείξεις και κρυμμένες ενδείξεις για τον ερχομό του Τέλους. Αντίθετα ολόκληρη η γραμμική θεώρηση της ζωής και του χρόνου αποτελούν αποτυχία της κατανόησης της έννοιας του Πάσχα του Κυρίου και όλων όσων έχουν συμβεί με την Ανάσταση του Ιησού Χριστού.
Η γλώσσα της Γραφής, τόσο κατά τη διάρκεια της διακονίας του Χριστού όσο και με τις περιγραφές που έκαναν οι απόστολοι για τις συναντήσεις που είχαν μαζί Του μετά την Ανάστασή Του, είναι λίγο περίεργη, ειδικά με το πως χειρίζεται το χρόνο. Οι περισσότεροι Χριστιανοί γνωρίζουν τη δήλωση του Ιησού: «Αβραάμ ο πατήρ υμών ηγαλλιάσατο ίνα ίδη την ημέραν την εμήν, και είδεν και εχάρη. 57ειπον ουν οι Ιουδαίοι προς αυτόν• πεντήκοντα έτη ούπω έχεις και Αβραάμ εώρακας; 58 είπεν αυτοίς Ιησούς• αμήν αμήν λέγω υμίν, πριν Αβραάμ γενέσθαι εγώ ειμί» (Ιω.8, 56-58).
Είναι φανερό ότι το κείμενο αναφέρεται στον προ-αιώνιο Υιό του Θεού, αλλά τα λόγια του Χριστού καταστρέφουν ολοσχερώς την έννοια του χρόνου. Τα λόγια Του είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα γρίφο- είναι μια αποκάλυψη για την αλλοίωση (ίσως αναδιαμόρφωση) και ολοκλήρωση του χρόνου. Ο Ιησούς στην Αποκάλυψη του Ιωάννη λέει: «13 εγώ ειμί το Άλφα και το Ωμέγα, ο πρώτος και ο έσχατος, η αρχή και το τέλος» ( Αποκ. 22, 13). Αυτή η δήλωση, που αποτελεί μια ξεκάθαρη διακήρυξη της θεότητός Του, χρησιμοποιεί καθαρούς χρονικούς όρους, οι οποίοι ωστόσο και στις τρεις περιπτώσεις είναι αντιφατικοί μεταξύ τους. Η χρονικότητα του Χριστού δεν μπορεί να διατυπωθεί με καθαρούς γραμμικούς χρονικούς προσδιορισμούς.
Και ο Άγιος Ιωάννης αφήνει πίσω την χρονικότητα με τη διακήρυξή του: «και προσκυνήσουσιν αυτόν πάντες οι κατοικούντες επί της γης, ου ου γέγραπται το όνομα αυτού εν τω βιβλίω της ζωής του αρνίου του εσφαγμένου από καταβολής κόσμου» ( Αποκ.13, 8).
Ο Χριστός έχει χωρίς αμφιβολία σφαγιαστεί στο Σταυρό σε ιστορική χρονική στιγμή Και παρ’ όλα αυτά ο Αγ. Ιωάννης Τον περιγράφει ως το Αρνίον «το εσφαγμένον από καταβολής κόσμου». Το Πάσχα του Ιησού είναι ταυτόχρονα «ιστορικό» και κοσμικό, με την έννοια του ότι υπερβαίνει το χρόνο. Αυτή η υπερβατικότητα της ιστορίας και του χρόνου είναι αναπόσπαστο μέρος της Ορθόδοξης λατρείας (και επομένως και της ζωής μας).
Αρχίζουμε τη Θεία Λειτουργία με το «Ευλογημένη η Βασιλεία…». Ο ιερέας δεν λέει: «Ευλογημένη η Βασιλεία που πρόκειται να έρθει..» Αντίθετα, ευλογεί τη Βασιλεία που υπάρχει τώρα γιατί όταν ευχαριστούμε το Θεό, στεκόμαστε μέσα στη Βασιλεία Του. Κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου ο ιερουργός προσφέρει ευχαριστία στον αόριστο βαθμό για τη δοξασμένη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι έχοντας βαπτιστεί στο θάνατο του Ιησού και αναστηθεί με το καθ’ ομοίωση της Αναστάσεώς Του, ο χρόνος έχει μεταβληθεί από τωρινός σε χρόνο που συμμετέχει στον μέλλοντα αιώνα.
Εμείς ωστόσο,παραμένουμε στο Άλφα και το Ωμέγα: Η Αρχή και το Τέλος ενοικεί στις καρδίες μας. Πολλοί έχουν απορρίψει την Αρχή και το Τέλος, ενστερνιζόμενοι ένα «γραμμικό Χριστό». Αυτοί είτε χάνονται στις έρευνές τους ψάχνοντας τον «ιστορικό Ιησού» είτε ψάχνουν τις Γραφές και τις εφημερίδες για στοιχεία που να δείχνουν τη γραμμική προσέγγιση ενός Ιησού που είναι προσδεδεμένος με το χρόνο. Τέτοιος Χριστός υποβιβάζει το Χριστιανισμό σε θεωρίες και ηθικισμούς. Ο γραμμικός Ιησούς δεν σώζει ούτε και μπορεί να σώσει. Αυτό που είναι προσδεδεμένο στο χρόνο είναι προσδεδεμένο και στο θάνατο. Αυτός που καταπάτησε το θάνατο με το θάνατό Του έχει καταπατήσει επίσης και το χρόνο με τον ίδιο το χρόνο και μας «εισήγαγε στη Βασιλεία Του τη μέλλουσα».
Με τέτοια μεταμόρφωση που έχει συμβεί στη ζωή μας, μπορούμε να σταματήσουμε να ζούμε σαν δέσμιοι της εποχής μας, περιμένοντας την επιστροφή ενός εξόριστου Θεού. Ο Θεός είναι μαζί μας και μας καθιστά ικανούς να είμαστε μαζί Του.
Μετάφραση: Φιλοθέη
Η/Υ ΠΗΓΗ:
Αγία Ζώνη.gr: 26 Ιουνίου 2017
Αγία Ζώνη.gr: 26 Ιουνίου 2017
εγώ από orp.gr
Read more: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2017/07/stephen-freeman.html#ixzz4m2CD5mgNiereasanatolikisekklisias
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου