ΜΑΣ ΕΣΤΙΑΖΟΥΝ ΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ. ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΜΩΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.

Το 1% κάποιων Ελλήνων κατέχει το 57% του πλούτου της Ελλάδας, σύμφωνα με διεθνή έρευνα. Ξέρετε πόσοι είναι αυτοί που αποτελούν την άρχουσα οικονομική ελίτ; Δεν είναι 100-200 άτομα, όπως ίσως θα νόμιζε κάποιος, αλλά είναι 100.000 Έλληνες!!! οι οποίοι προφανώς δεν υπολογίζουν καθόλου τις έννοιες της πατρίδας και του έθνους, αλλά θεωρούν τον εαυτό τους (και πράγματι είναι) κοσμοπολίτες, μέρος της διεθνούς οικονομικής ελίτ που ηγείται της παγκοσμιοποίησης.
Μπορεί στην ουσία αυτή η ελίτ, εκτός κάποιων εξαιρέσεων, να είναι μια διεθνοξιπασμένη ελίτ, όμως αυτό είναι ακόμα χειρότερο για τον ελληνικό λαό.
Το 10% τώρα κάποιων Ελλήνων, κατέχει το 90% του πλούτου της χώρας. Ξέρετε πόσοι είναι αυτοί; Είναι 1.000.000 Έλληνες. Όλοι αυτοί, μαζί με τις οικογένειές τους και τους παρατρεχάμενους, καθώς και τους βολεμένους από το σύστημα, ξεπερνούν εύκολα τα 1.500.000 - 2.000.000 Έλληνες.
Είναι αυτός ακριβώς ο σκληρός πυρήνας της κοινωνίας που ελέγχει το πολιτικό σύστημα και βγάζει κυβερνήσεις. Είναι αυτός ακριβώς ο πυρήνας που βαφτίζει τα συμφέροντά του “σταθερότητα” και απεχθάνεται τις απότομες και ανεξέλεγκτες αλλαγές. Σε ότι αφορά τα υπόλοιπα εκατομμύρια Έλληνες, είμαστε απλά “ηδονοβλεψίες” στα πλούτη τους και την εξουσία τους, εξακολουθώντας ακόμα να πιστεύουμε στη δημοκρατία τους και στη δικαιοσύνη αυτής της δημοκρατίας, περιμένοντας τη σωτηρία από εκεί.
Δεν είναι λοιπόν το σύνολο της κοινωνίας έξω από το σύστημα εξουσίας, όπως λένε πολλοί συγγραφείς, διακρίνοντας το πολιτικό σύστημα από την κοινωνία, αλλά ένα τμήμα της και μάλιστα το μεγαλύτερο. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε το πολιτικό σύστημα από το ένα μέρος και την κοινωνία από το άλλο. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε κοινωνική ολιγαρχία που ελέγχει το πολιτικό σύστημα, σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας.
Αυτή η άρχουσα κοινωνική μειοψηφία υπερασπίζεται με πάθος το ολιγαρχικό κοινοβουλευτικό σύστημα και βαφτίζει δημοκρατικό κάθε καλπονοθευτικό εκλογικό νόμο που δίνει εξουσία στη δική της λαϊκή μειοψηφία. Μισεί και δεν θέλει να ακούσει κάν ούτε για νόμο απλής αναλογικής, ούτε για δημοψηφίσματα όπου εκεί αναγκαστικά επικρατεί η αντίθετη άποψη της λαϊκής πλειοψηφίας.
Προσπαθούν να μας πείσουν ότι κάποιοι επίορκοι ή ανίκανοι πολιτικοί φταίνε μόνο και μας υποδεικνύουν άλλα πρόσωπα πάλι ελεγχόμενα από τους ίδιους. Προπαγανδίζουν ότι πρέπει να υπάρξει σταθερότητα, ο δε λαός να μείνει ενωμένος και να μην διχαστεί. Αυτή είναι μια προπαγάνδα αποπροσανατολισμού, ώστε να μείνει ήσυχη η πιο πάνω διεθνιστική ολιγαρχία για να αυξήσει απρόσκοπτα τα πλούτη της, σε περίοδο κρίσης, σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας.
Η Credit Suisse που έκανε τη σχετική έρευνα, κατατάσσει στους 100.000 Έλληνες, τους πρώτους μεταξύ αυτών 565 που κερδίζουν 27 εκατομμύρια ευρώ το 24ωρο (!!!!) και έχουν καθαρή περιουσία (δηλαδή μετά την αφαίρεση του παθητικού) πάνω από 30 εκατομμύρια ευρώ έκαστος (!!!!), χωρίς οροφή προς τα πάνω!!!!! Φανταστείτε για τι πλούτο μιλάμε....
Δεν υπάρχει τρόπος αντίδρασης. Η φτώχεια δεν μπορεί να τα βάλει με τον πλούτο. Εξ ου και η μεγάλη αδράνεια και παθητικότητα της ελληνικής κοινωνίας. Και δυστυχώς μέσα στην κρίση που, όπως καταφάνηκε, τεχνητά προκλήθηκε, γίνεται μεγάλη αναδιανομή του πλούτου από τα φτωχότερα στρώματα υπέρ της ολιγαρχίας και των δανειστών.
Πολλοί Έλληνες που το έχουν συνειδητοποιήσει αυτό προσπαθούν να συστήσουν πολιτικά κινήματα, αλλά δεν έχουν χρήματα ούτε για τα εισιτήριά τους, πόσο μάλλον για τα δεκάδες εκατομμύρια το χρόνο που απαιτεί ένα πολιτικό κίνημα.
ΥΓ. 147 πολυεθνικές επιχειρήσεις κατέχουν το 40% των παγκόσμιων εσόδων, ενώ συνολικά 1.318 πολυεθνικές επιχειρήσεις κατέχουν το 80% των παγκόσμιων εσόδων. Σε αυτές τις πολυεθνικές επιχειρήσεις είναι μέτοχοι μέλη από όλες τις εθνικές ελίτ του 1% διεθνώς και προφανώς και από την Ελλάδα. Αυτή είναι η διεθνής ελίτ που ελέγχει και κατευθύνει την παγκοσμιοποίηση, τα πάλαι ποτέ εθνικά κράτη και τις εθνικές κυβερνήσεις και φυσικά τις ζωές όλων μας πάνω στον πλανήτη.
Τι απάντηση μπορούν να έχουν οι λαοί, τι απάντηση μπορούν να έχουν τα αδύνατα οικονομικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας σε αυτό το φαινόμενο; Σίγουρα απάντηση θα βρεθεί ή τουλάχιστον θα επιχειρηθεί, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Πέτρος Χασάπης