Ακούγοντας τις ειδήσεις, διαβάζοντας τις εφημερίδες, στη Γαλλία και στην Ευρώπη, υπάρχει γενική ανακούφιση. Όλοι είναι ευχαριστημένοι, ο εφιάλτης τελείωσε, ο κίνδυνος έχει ξεφύγει, τούς ζυγούς λύσατε. Το Λαϊκό Μέτωπο κερδίζει, είμαστε ελεύθεροι και χαρούμενοι. Η εφημερίδα L'Unità, το όργανο της οπισθοφυλακής της αριστεράς, συμπυκνώνει τις ανοησίες του mainstream σε έναν ολοσέλιδο τίτλο: Είμαστε όλοι αντιφασίστες, επαινούμε τους δρόμους του Παρισιού και της Ευρώπης που νίκησαν τη Λεπέν, δείχνοντας ότι η αριστερά είναι ζωντανή. Ακούστε τα νέα της Rai, τα περίφημα melones, που λένε: τι ανακούφιση, ήταν οι νέοι, οι πλατείες, οι γυναίκες που έκαναν την αριστερά να κερδίσει...
Σωρός ανοησίες και υποκρισίες . Καταρχάς, εκτός των απεχόντων, το πρώτο κόμμα που συγκέντρωσε το 34% των ψήφων ήταν το Rassemblement της Λεπέν. Λαϊκή, εθνική, νεανική, εργατική, γυναικεία ψήφος. Πώς μπορεί να υπάρξει γενική ανακούφιση στη Γαλλία για την ήττα όσων ψήφισαν περισσότερο από όλους; Στον πρώτο γύρο τα άλλα κόμματα ηττήθηκαν. Επειδή όμως το εκλογικό σύστημα επιτρέπει στους ηττημένους να αθροίζονται σε ένα Μέτωπο που βασίζεται στην αντίσταση στις υποψηφιότητες, το άθροισμα των ηττημένων έχει νικήσει τον νικητή. Το αποτέλεσμα δεν αντανακλά τη βούληση των ψηφοφόρων, γιατί κάθε πρόσθετο, τουλάχιστον σε λαϊκό επίπεδο, δεν είχε καμία σχέση με τούς άλλους. Σε αυτό το άθροισμα η αριστερά διαιρείται σε τρεις δυνάμεις. οι υπόλοιποι είναι κεντρώοι, μακρονικοί και φιλελεύθεροι.
Η αριστερά δεν έχει κερδίσει τίποτα. ήταν ο Μακρόν ο Έξυπνος που από την πρώτη στιγμή -και ήδη γράψαμε γι' αυτό όταν ανακοίνωσε ότι ήθελε να διαλύσει τη Βουλή- πόνταρε στον αγώνα της Λεπέν με τον υπόλοιπο κόσμο, παίζοντας στο γεγονός ότι δεν είχε καμία πιθανότητα να βρει συμμάχους στον δεύτερο γύρο. Και θα έβαζα αμέσως στοίχημα ότι θα τελείωνε έτσι. Αυτόν, τον Αντιδημοφιλή, σώζει το Λαϊκό Μέτωπο των Ηττημένων. Η ένωσή τους, βλέπουν όλοι, βασίζεται μόνο στο να εμποδίσουν τη Λεπέν να πάει στην κυβέρνηση. Δεν είναι ένωση για τη Γαλλία αλλά conventio ad excludedum. Δεν είναι υπέρ αλλά κατά. Γι' αυτό κρατούν ζωντανό αυτό το σάπιο φάντασμα που είναι ο αντιφασισμός, ογδόντα χρόνια αφότου πέθανε ο φασισμός. Γιατί με αυτή τη σουρεαλιστική φόρμουλα αποτρέπουν την αλλαγή, για να διχαστούν μετά και να συνεχίσουν στη μιζέρια των αντιλαϊκών κυβερνήσεων. Ο Μακρόν ζει με αυτό εδώ και χρόνια, αλλά όχι μόνο αυτός.
Στην Ιταλία επικαλούνται πάντα αυτή τη φόρμουλα και εξακολουθεί να είναι η μόνη κόλλα, η μόνη προοπτική, η μόνη στρατηγική που ξέρουν πώς να συνθέσουν. Μπροστά στο αντιφασιστικό κάλεσμα δεν μπορείς να κάνεις πίσω. Τι είναι το αντιφασιστικό κάλεσμα, σε τι συνίσταται εκτός από τη συναυλία για την αναβίωση του φασισμού; Συνίσταται στην απόρριψη της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας στο όνομα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή των ελίτ που κυβερνούν την Ευρώπη και των προσαρτημένων δυνάμεων. άρνηση που μεταφράζεται σε αντιρατσισμό. Στη συνέχεια, συνίσταται στην απόρριψη της φυσικής οικογένειας, των κοινοτικών δεσμών, του πολιτισμού και των παραδόσεων στο όνομα των πολιτικών δικαιωμάτων όπως η άμβλωση και τα δικαιώματα φύλου που συνοψίζονται σε αυτόν τον ημιαλγεβρικό φορολογικό κώδικα που έχει γίνει μάντρα, lgtbq+ στο οποίο θα ήθελα νά προσθέσω τον αστερίσκο, που αντικαθιστά κάθε τελική λέξη με ο και με α (μακάριοι οι Σαρδηνοί που τελειώνουν πολλές λέξεις σε u, και έτσι ξεφεύγουν από τη μαχητική ηλιθιότητα του ουδέτερου). Και, τέλος, συνίσταται στην υποδοχή των μεταναστών, στη διαγραφή του πολιτισμού και των πολιτικών και θρησκευτικών ριζών του καθενός για να κάνει χώρο για όσους έρχονται από έξω. και στη ρητορική έκκληση για ειρήνη (εκτός από συνεχείς πολέμους, βιαστείτε να οπλιστείτε, αλλά πάντα για δημοκρατικούς, ανθρωπιστικούς ή μάλλον ειρηνιστικούς σκοπούς). Όλα πασπαλισμένα με πράσινο? αλλά αν το κάνει η δεξιά είναι οικοφασισμός.
Η πολιτική φόρμουλα του αντιφασισμού, που στη χώρα μας ονομαζόταν συνταγματική αψίδα, είναι η ίδια εδώ και περισσότερα από εξήντα χρόνια: κεντροαριστερά.
Η παγκόσμια κεντροαριστερά, η οποία αποκλείει κάθε δεξιά που δεν θέλει να γίνει η ουρά της ίδιας παγκόσμιας κεντροαριστεράς (κωδικό όνομα: Ursula).
Σε συστημικό επίπεδο, ο αντιφασισμός κρύβει την προδοσία της αριστεράς στον αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό: το κεφάλαιο γίνεται σύμμαχος γιατί ο υπέρτατος εχθρός που πρέπει να νικηθεί είναι πάντα και μόνο ο φασισμός (που δεν υπάρχει). Ο Μελανσόν λοιπόν κάνει συμφωνίες με τον Μακρόν, η αριστερά γίνεται παντού η λευκή φρουρά του κεφαλαίου. Τι λαμβάνει σε αντάλλαγμα; Τήν υιοθέτηση του δικού του αντιφασιστικού, φιλομεταναστευτικού και υπέρ τρανς ιδεολογικού εγχειριδίου. Πέρα από μια βουτιά ποπ για συνδικαλιστικά και κοινωνικά ζητήματα, η αριστερά στην πραγματικότητα δεν ονειρεύεται να ξεπεράσει τον καπιταλισμό, είναι μέσα στον κόσμο της και στο tabula rasa της, συμβάλλει στη διαγραφή του κληρονομημένου πολιτισμού. εχθρός της δεν είναι πλέον ο Δάσκαλος, οι πλούσιοι, οι οικονομικοί γίγαντες και οι ισχυροί, που είναι αντίθετα σύμμαχοί της, αλλά η οικογένεια, ο παραδοσιακός πολιτισμός, η εθνική και λαϊκή κυριαρχία, που συνοψίζονται στη διαβολική φόρμουλα του φασισμού, με την υποχρεωτική επιβαρυντική περίσταση ρατσισμός. Για να πούμε την αλήθεια, ακόμη και τα δεξιά κόμματα, αν και στο περιθώριο, βρίσκονται μέσα στο ίδιο ενυδρείο της δυτικής πρωτεύουσας, εκτός από τά συλλαλητήρια.
Ο τύπος εφαρμόζεται παντού. Για παράδειγμα, εάν καταγγείλετε, όπως συνέβη σε μένα, ότι ένα τρένο μεγάλης ταχύτητας μεγάλων αποστάσεων δεν μπορεί να εγκαταλείψει ταξιδιώτες στις γραμμές στα μισά του ταξιδιού λόγω απεργίας, συμπεριλαμβανομένων γυναικών, παιδιών και ατόμων με ειδικές ανάγκες, θα βρείτε πάντα τέσσερις -φτερά μαλάκες- τής αριστεράς(δεν βρίσκω καλύτερο ορισμό, οι άλλοι είναι χειρότεροι) που σου επιτίθενται: αχ, ο συνηθισμένος φασίστας, θέλει να καταργήσει το δικαίωμα στην απεργία. Τα συγκεκριμένα προβλήματα του παρόντος, η πραγματική δυσφορία των πολιτών, που ακυρώθηκαν από τη συνηθισμένη ιδεολογική μάντρα ενός αιώνα πριν. Για αυτό είναι ο αντιφασισμός, που χρησιμοποιείται από έξυπνους κυνικούς και όξινους κρετίνους.
Για τη Μαρίν Λεπέν, τα Ηλύσια είναι το μαρτύριο του Ταντάλου , μπορεί να πάρει το 40%, αλλά με αυτό το εκλογικό σύστημα θα είναι πάντα ηττημένη στον δεύτερο γύρο. Θα χρειαστεί απόλυτη πλειοψηφία στον πρώτο γύρο. Διαφορετικά θα υπάρχει πάντα ένας Μελανσόν που λειτουργεί ως αντισύστημα αλλά μετά αποδέχεται το σύμφωνο με τον διάβολο για να μην νικήσει ο (ανύπαρκτος) υπερδιάβολος, ο Φασισμός. Η εξουσία κυριαρχεί πάνω σε αυτές τις παντομίμες.
Μεταφέρετε τώρα τη νίκη των ηττημένων που ετοιμάζονται να μην κυβερνήσουν τη Γαλλία στην ιταλική υπόθεση και στην ευφορία της αριστεράς μας. Υπάρχουν δύο διαφορές με τη Γαλλία: το εκλογικό σύστημα εδώ δεν είναι διπλό και η δεξιά, χάρη στον Μπερλουσκόνι (πρέπει να πούμε), έχει τη δυνατότητα να σχηματίσει συνασπισμό και να κυβερνήσει. Δεν υπάρχει τίποτα να μάθουμε από τη Γαλλία, είναι παλιά πράγματα και για εμάς, τίποτα καινούργιο: είναι τό Fritto Misto στις κάλπες και ζεστός αέρας για τη χώρα. Φοβούμενη την ανύπαρκτη χόβολη του φασισμού, η Ένωση Τυφλών Γαλλίας επέλεξε να παραμείνει στο τηγάνι. Τηγανιστείτε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου