ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το πολιτισμικό ή καλύτερα το πολιτικό φαινόμενο που ονομάζεται Δύση ή Δυτικός πολιτισμός, που σήμερα παγκοσμιοποιείται αφού έχει νικήσει κατά κράτος την Ανατολή, που συμβολικά σημαίνει την Δύση του πνεύματος, ακριβέστερα δέ την απώλεια του Νού, και την τοποθέτηση στην θέση του, του ειδώλου του πνεύματος, της νεωτερικής συνειδήσεως δηλαδή, της ατομικής ταυτότητος, του ΕΓΩ, δημιουργήθηκε κατ’αναλογίαν ενός φυσικού φαινομένου απουσίας. Όπως ακριβώς δηλαδή στην Φύση, ο ορίζοντας δημιουργεί κατά την διάρκεια της δύσεως, το είδωλο του ηλίου, ενώ ο πραγματικός ήλιος έχει ήδη δύσει. [το Χαϊντεγκεριανό ‘‘Είναι’’ παρεπιμπτόντως, τό είδωλο τής απουσίας].

Το χαρακτηριστικό τού ειδώλου αυτού είναι ότι μπορεί να τό ατενίσει κατάματα, πρόσωπο με πρόσωπο, και ο κοινός άνθρωπος, τονίζοντας την αξιοπρέπεια του, ενώ τον αληθινό ήλιο, μπορεί να ατενίσει κατάματα, να θεωρήσει, μόνον ο Νούς.

Αυτή η Δύση λοιπόν κατακτά την ψυχή της ανθρωπότητος μέσω της εικόνος, της εικονικής πραγματικότητος που προσφέρει η πηγή της, το είδωλο του πνεύματος, που συμβολικά παριστάται επίσης με τον αετό, το μόνο πλάσμα που αρέσκεται να κυττά κατάματα το είδωλο του πνεύματος, στο υψιπετές πέταγμά του, για όλη την διάρκεια του χρόνου που διαρκεί η ζωή αυτού του ειδώλου, και το οποίο αντλεί απο το είδωλο αυτό, την συνείδηση της υπεροχής του, ΤΟ ΑΛΑΘΗΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟ, ξεχνώντας ότι με το σβύσιμο του ειδώλου, είναι υποχρεωμένο να τραφεί απο τη γή, όπως τα πάντα.

Αυτή η Δύση λοιπόν, η οποία κηρύχθηκε μετά τον ‘θάνατο του Θεού’, σαν ροδαυγή, όχι σαν αυγή, ούτε σαν φώς, αλλά σαν το είδωλο της Ανατολής, της Αρχής, ολοκληρώνεται σήμερα με το Λυκόφως, το είδωλο του τέλους, της Δύσεως του ηλίου. Διέγραψε πλήρως την πορεία της, από τον Χέγκελ και τον προφήτη του τόν Νίτσε, μέχρι τον Χάιντεγκερ τον προφήτη του θανάτου, ο οποίος κήρυξε καθαρά και ταύτισε το Είναι, την ζωή, με το είδωλο της, όπως εμφανίζεται στην πληρότητά της, λίγο πρίν κυριαρχήσει το σκότος.

Αυτό τό είδωλο επιβάλλεται και στην πατρίδα μας, (όχι στο έθνος μας), σαν εκσυγχρονισμός και Μεταπατερική θεολογία. Σαν παγκοσμιοποίηση και οικουμενισμός.

Φυσικά γεννήθηκε απο τον Χέγκελ, ο οποίος ολοκλήρωσε φιλοσοφικά την έννοια της Ιστορίας, αφομοιώνοντας πλήρως την φιλοσοφία της θρησκείας, στην φιλοσοφία της Ιστορίας.

Η αιώνια επανάληψη του ιδίου, του ειδώλου. Διότι μόνον το είδωλο διαθέτει ταυτότητα, όχι ενότητα, που ήταν το πνευματικό κέντρο της αρχαιότητος. Μία ταυτότητα που είναι Ιστορία, όπως την πρωτοδίδαξε ο Αυγουστίνος. Μία ιστορική ατομικότητα που βρίσκει σήμερα την κοινωνία της και ολοκληρώνεται σαν πρόσωπο πού αποθεώνεται στήν Σύναξη. Μία ταυτότητα που βασίζεται στην Νίκη της Φύσεως από τόν άνθρωπο και σήμερα ονομάζεται Επι-βίωση. Το νεωτερικό επέκεινα της ουσίας. Που σήμερα προσδιορίζεται σαν εξωγήϊνη ζωή και κηρύσσεται σάν συνέχεια και εξέλιξη της ζωής, σαν το Μέλλον, στην κατοίκηση άλλων πλανητών, μετά την επικείμενη καταστροφή της ζωής της γής. Πού σημαίνει ταυτόχρονα καί την βέβαιη κυριαρχία του αντιχρίστου.

Ο νεωτερικός  αυτός πολιτισμός, γεννήθηκε με την ανατροπή όλων των αξιών της ιστορίας. Ας προσέξουμε όμως, όχι των αρετών αλλά των αξιών. Με την ανατροπή της αξιοκρατίας που προσέφερε το Ευρωπαϊκό κράτος, και την γέννηση ενός νέου πολιτισμού, σε μία Νέα Γή της επαγγελίας, που στηρίχθηκε στην εξατομίκευση, όπως περιλαμβάνεται στο σύνταγμα των ΗΠΑ, δηλαδή στον ταλαντούχο υπεράνθρωπο, στον Χαρισματικό. Σ’ αυτόν που διαθέτει το gift το δώρο της υπεροχής! Στον προορισμένο του Αυγουστίνου. Όχι πλέον στον άνθρωπο που γράφει ιστορία αλλά σ’αυτόν που κατευθύνει την Ιστορία. Σ’αυτόν που ταυτίζει την συνείδηση του Εγώ με τον Εαυτό. Έναν νέο υπερανθρώπινο εαυτό, την δημιουργία του οποίου μας περιέγραψε ο Γιούνγκ και η σχολή του, σαν self. Την ενότητα όλων των θρησκειών, των θρησκευτικών οραμάτων μέσω του συγκρητισμού και την δράση αυτού του υπερανθρώπου στην Φιλοσοφία της Ιστορίας πλέον, όχι στην Ιστορία. Στήν αποκάλυψη του νοήματος και του τέλους της ιστορίας.

Αυτή την μετάλλαξη ακολουθεί και η Γηραία Ηπειρος, προσπαθώντας να γίνει υπερδύναμη, κάτι που πέτυχε ήδη η Ρωσία, ανταλλάσσοντας την Ορθοδοξία με τον Γερμανικό ιδεαλισμό απο την εποχή του Μεγάλου Πέτρου.

Ένας νέος Γαλιλαίος, ένας νέος Πέτρος, ένας νέος κυβερνήτης, ένας τύραννος τύπου Χίτλερ με τις Γενοκτονίες και τύπου Στάλιν με τους διωγμούς των Χριστιανών, ένας νέος πολίτης, πρόσωπο με αξιοπρέπεια και αυτοπεποίθηση, στηριγμένο στην μεγαλοφυΐα του ταλέντου, κατ’αναλογίαν του Μότσαρτ και του Χατζηδάκη, μία νέα λατρεία της προσωπικότητος μας φέρνουν σιγά-σιγά στον Αντίχριστο και στο οριστικό τέλος τού ανθρώπου με την γέννηση του νέου βιοτεχνολογικού, βιονικού ανθρώπου, που σαν εξωγήϊνος θα κατοικήσει τα σύμπαντα, νικώντας τον θάνατο, με την αιώνια διάρκεια.

Η ΠΟΣΟΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ. Η ΤΑΥΤΟΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΘΜΟΣ, Η ΝΕΑ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ. Τα μαθηματικά.

Και το γένος μας ακολουθεί στην ουρά της πορείας προς το αιώνιο τέλος. Τήν επιστροφής της ανθρωπότητος και της Δημιουργίας δηλαδή στο Μηδέν απο το οποίο εδημιουργήθη, ποιμενόμενη από τον Ζηζιούλα, τον Γιανναρά και τον Ράμφο. Την σύγχρονη Αγία Τριάδα που λατρεύουν οι Νεοέλληνες.

ΟΥ ΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΕΑΥΤΟΝ ΕΙΔΩΛΟ. Μήν υποδύεσαι τον ποιμένα χωρίς να αγαπάς τον Κύριο. Δέν μπορείς να είσαι εικόνα του Κυρίου, φορώντας το ένδυμα του ειδώλου του Φωτός. Εξελίσσοντας ακόμη καί τήν πλάνη τού εωσφόρου πού μέχρι τώρα βασσάνισε τήν ανθρωπότητα μέ το "ένδυμα φωτός" τής αλαζονίας.

ΜΟΝΟΝ Η ΠΛΑΝΗ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ! Μία νέα πλανητική ειδωλολατρία αναδύεται η οποία στηρίζεται καθαρά πλέον στον Κάϊν και στον πρεσβύτερο Υιό, αναβαθμίζοντας τόν φόνο καί τόν φθόνο. Η οποία δέν είναι πολυθεϊσμός αλλά Μονοθεϊσμός,  θεμελιώνεται στην Αυτοαναφορά, στο αρχέτυπο των εξομολογήσεων του Αυγουστίνου, στην πνευματική βιογραφία, στον άγνωστο Θεό, των Εβραίων και Μουσουλμάνων, πρός τον οποίο κατευθυνόμεθα, ταξιδευτές του αγνώστου. Το Σύμπαν είναι πλέον η πατρίδα που μας περιμένει και όχημά μας το Φώς, η ταχύτης του Φωτός, που έθεσε σαν σκοπό της η βιοτεχνολογία μετά την επιστημονική επανάσταση του Αϊνστάϊν.

Η αρχαία ειδωλολατρία, θεμελιωμένη στον φόβο του θανάτου, δέχθηκε το Ευαγγέλιο της Αναστάσεως, της νίκης του θανάτου. Η νέα ειδωλολατρία καταργεί τον φόβο του θανάτου που ενέπνεε η φθορά της φύσεως και ταυτίζεται με την αιώνια ενέργεια του Σύμπαντος. Την νέα Φύση. Με τους πολλαπλούς και παράλληλους και άπειρους κόσμους.

Συνεχίζεται

Αμέθυστος.