ΚΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΕΝ ΤΗ ΣΚΟΤΙΑ ΦΑΙΝΕΙ

ΣΤΟΝ ΘΛΙΒΕΡΟ ΑΠΟΗΧΟ 

ΠΑΝΕΥΦΡΟΣΥΝΟΥ 

ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΕΩΣ

του Νικολάου Πανταζή, Αποτειχισθέντος θεολόγου

«Άγιε Γέρων Παϊσιε, πρέσβευε υπέρ ημών!»

Χαιρόμαστε χαράν μεγάλην! Δοξάζουμε τον Τριαδικό ημών Θεό! Συνεορτάζουμε και συνχορεύουμε με την εν Ουρανοίς Θριαμβεύουσα Εκκλησία για την πολυαναμενόμενη και βαθύτατα προσδοκούμενη Αγιοκατάταξη του ΗΔΗ προ πολλού Αγίου, Γέροντος Παϊσίου.

Πρέπει να γίνουν όμως κάποιες πολύ απαραίτητες και ουσιαστικά αναγκαίες επισημάνσεις – παρατηρήσεις σε ύψιστα θέματα Πίστεως και Αληθείας, τα οποία δεν συγχωρούν άγνοια, αποσιώπηση και περιφρόνηση. Προς δόξαν του Τριαδικού μας Θεού, αναλύουμε τα παρακάτω τρία στην αγάπη σας

Α. Πρώτον και κύριον.

Δεν έχουμε «αγιοποίηση» αλλά Ορθόδοξη «Αγιοκατάξη». Ο Άγιος Γέροντας Παϊσιος, δεν έγινε τώρα Άγιος, ούτε τον «έκανε» Άγιο αυτοπροσώπως, αυτεξουσίως ο Αρχιαιρεσιάρχης Πατριάρχης! Ήταν Άγιος εκ Θεού, εκ κοιλίας μητρός αυτού. Είχε Άγιο Βίο και πλουτίστηκε με άφθονα αγιαστικά χαρίσματα του Παναγίου Πνεύματος. Είχε αδιάφθορο Δόγμα αλλά…. δεν ήταν όμως και αλάθητος. Ουδείς Άγιος ή Θεολόγος ή και Πατέρας ακόμη της Εκκλησίας, δεν είναι μεμονωμένα, αυτοπροσώπως αλάθητος.

Η Αγιοκατάταξη δεν έγινε κατ’ εντολήν της Πατριαρχικής Συνόδου ουδέ κατά «την εισήγησιν της Κανονικής Επιτροπής», όπως εθιμοτυπικά αναφέρει το όντως διάτρητο Ανακοινωθέν… Έγινε κατ’ εντολήν του κυρίαρχου Πιστού Λαού του Θεού. Ο Γέροντας Παϊσιος ήταν πρώτα Άγιος στην ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. 
Είναι ακριβώς η συνείδηση του Πιστού Λαού, που εκφράζει αλάνθαστα το θέλημα του Θεού, διά των Κανονολογικών προυποθέσεων παρά των Αγίων Πατέρων. Και είναι ακριβώς αυτή η συνείδηση του Πιστού Λαού που θα εγκρίνει ή θα καταδικάσει την Ψευδοένωση!

Ο Θεός όμως, κατ’ οικονομίαν, εξοικονομεί και επιτρέπει η Αγιοκατάταξη αυτή, να διεκπεραιώνεται από αιρετικό, λατινόφρονα Πατριάρχη. Είναι, θα λέγαμε, μια αναγκαία Εκκλησιαστική Πράξη εκ του Πατριαρχικού Γραφείου, μια «εκκλησιολογική γραφειοκρατία» προκειμένου να αποφευχθούν συγχύσεις, πλάνες και αναγνωρίσεις παρατυπικές. Το επισήμως πλέον τοποθετούμενο Φωτοστέφανο Αγιότητος, είναι μια ιερή «Σφραγίδα Γνησιότητος» που πιστοποιεί, όχι την ίδια την αγιότητα, αλλά την Πίστη και Συνείδηση, επαναλαμβάνω, του Πιστού Λαού του Θεού. Επικυρώνει το πιστεύω της Ορθοδόξου Λαϊκής ετυμηγορίας. Αυτό το «πιστεύω», αυτές οι μαρτυρίες, συγκεντρώνονται, συστηματικοποιούνται, ταξινομούνται και καταχωρούνται στην «Κανονική Επιτροπή», η οποία με τη σειρά της «εισηγείται» τα δέοντα, τα ευκόλως εννοούμενα και αναγκαίως τελούμενα, όσο κι’ αν δυσανασχετεί ή «ξεροκαταπίνει» ο Πατριάρχης

Β. Δεύτερον.

Ο Άγιος Γέροντας Παϊσιος ήταν όντως σφοδρός Αντι-οικουμενιστής και μισούσε τα αισχρά, αντορθόδοξα και σκοτεινά Οικουμενιστικά έργα του Αιρεσιάρχου Βαρθολομαίου. Τα θεωρούσε βρώμικες παραβάσεις, «κουρελούδες του διαβόλου» =  πρόστυχες γυναίκες, πορνοπραξίες και μοιχεπιβασίες. Η «ξένη γυναίκα» (κατά γραπτή ομολογία και καταδίκη του Αγίου Γέροντος Παϊσίου) «που αγάπησε ο Πατριάρχης» δεν είναι αληθινή «Γυναίκα» του Χριστού, ούτε «Νύμφη» αλλά ξένη, ξένου δόμγατος. Πνευματική μοιχεία έχουμε ακόμη και όταν ένας ορθόδοξος συνευρεθεί (ο όρος είναι του Αγίου Μαξίμου, για να προλάβω τους λίαν ευκόλως «σκανδαλιζομένους») και με ετερόδοξη «γυναίκα» και μάλιστα «Κυρία», Κυρίαρχη Ιερόδουλη του Βατικανού, όχι μόνο «κουρελού»…

Ο Γέροντας Παϊσιος ήταν υπέρμαχος της ορθής, Αγιοπατερικής Διακοπής της Μνημονεύσεως χωρίς την δημιουργία Νέων Συνόδων! Αυτό το «χωρίς» έχει τεράστια σημασία, όπως και στο Αγιογραφικό χωρίο που λέγει για τον Χριστό πως ήταν κατά πάντα όμοιος με μας, χωρίς όμως αμαρτίας! (Εβρ. δ' 15). Δεν ήταν εναντίον της Αποτειχίσεως και της Διακοπής Μνημονεύσεως, όπως σκοπίμως επιχειρούν να τον μεταπλάσουν πολλοί σύγχρονοι σιγονταρο-οικουμενιστές, προφάσεις εν αμαρτίαις. Ήταν εναντίον κάθε δημιουργίας νέων, πολυκεφάλων, αλληλοεχθρευομένων και αλληλοαναθεματιζομένων συνόδων.

Αποτειχισι: Θα θελαμε καποια δηλωσι του γαλλιας Εμμανουηλ, τι φρονει για την Ομοφυλοφιλια; 
Την καταδικαζει, την επιδοκιμαζει, την ανεχεται; 
Τι απο ολα φρονει; 
Εξ ακριτομυθιων πολλα λεγονται περι του Γαλλιας Εμμανουηλ και οφειλει να λαβη καποια κατηγορηματικη θεσι. 
Μηπως μπορει να τον βοηθηση ο ετερος ....κοσμογυρισμενος αρχιμανδριτης Ιγνατιος Σωτηριαδης; 
Μηπως καπου ....συναντωνται με τον Γαλλιας Εμμανουηλ;

Γ. Τρίτον.

Όσο περίεργο, «βλάσφημο» και ασεβές αν ακούγεται, η αλήθεια είναι πως ο Άγιος Γέροντας Παϊσιος, είχε κάποιες αστοχίες περί την Διδασκαλία των Αγίων Πατέρων εν σχέσει με την κοινωνία και απομάκρυνσή μας από τους αιρετικούς, Οικουμενιστές Επισκόπους. Διατήρησε κοινωνία μαζί τους, άχρι θανάτου.

Αυτό δεν «ατιμάζει» την μνήμη του. Δεν καταργεί την αγιότητά του, δεν αίρει τα πάμπολλα χαρίσματά του, όπως δεν έγινε το ίδιο και με τον Ιούδα. Δεν παρομοιάζω τον Γέροντα με τον Ιούδα, αλοίμονο, αλλά θέλω να επισημάνω πως η φρικτή Προδοσία του Ιούδα, την οποία ο Χριστός προέβλεπε και διέβλεπε ως Θεός, δεν στάθηκε αιτία να τον στερήσει του χορού των Αποστόλων και της μερίδος των χαρισμάτων. Η παρουσία δηλαδή πλουσίων καρπών και αφθόνων δωρεών του Αγίου Πνεύματος δεν πιστοποιούν αυτομάτως και την αίρεση του κατ’ ιδίαν αλαθήτου.

Το ότι υπάρχουν στον Άγιο Γέροντα, παράλληλα με την αυστηρή του καταδίκη των Οικουμενιστικών ενεργειών, και έπαινοι και μάλιστα κοινωνία με τον Αιρεισάρχη Πατριάρχη και δη φωτογραφία με «πόζα», μ’ αυτόν τον δεδηλωμένο εχθρό του Θεού, τον Μέγα Καταφρονητή των Αγίων Πατέρων, συνειδητό καταπατητή των Κανόνων και Στυγνό Μεγαλο-Προδότη της Ορθοδοξίας, αυτό δεν τον τιμά ιδιαιτέρως….

Είθε ο Θεός να συγχωρήσει τον Νεοκαταταγέντα Άγιο Γέροντα Παϊσιο, εν όψει των μυριάδων ψυχών που ωφέλησε τα μέγιστα και έφερε στην μετάνοια και στην Αληθινή Πίστη! Αυτά δεν λέγονται για να βλάψουμε την ψυχή του, ή και τη δική μας, αλλά για να δοθεί ανόθευτη και αδιάφθορη μαρτυρία της Αγιοπατερικής Γραμμής. Κανένας Πατέρας της Εκκλησίας δεν θα επαινούσε τον Πάπα ή τους Παποφίλους Λατινόφρονες, ούτε θα καταδεχόταν ποτέ να εικονογραφηθεί (μιας και δεν υπήρχε τότε η φωτογραφική επιστήμη) με έναν Αιρετικό, αιρετίζοντα και συνευδοκούντα. Οι «συνευδοκούντες» με αιρετικούς, καταδικάζονται και αναθεματίζονται από την Ζ’ Οικουμενική Σύνοδο στα αντικανονικώς, διπλωματικώς και αδίκως αρθέντα Αναθέματα.

Και κάτι ακόμη τελευταίο μα καθόλου τυχαίο. Κάτι αποκαλυπτικό και όχι δευτερεύον. Κάτι φρικτό, αισχρό, σιχαμερό. Κάτι όντως βλάσφημο που κυριολεκτικά βλάπτει τη φήμη του Αγίου Γέροντος Παϊσίου και πέρασε απαρατήρητο (γιατί άραγε;) από τους πλείστους. Πριν το εντοπίσω και το παρουσιάσω στην ιερή σας αγανάκτηση, παραθέτω το κείμενο του σχετικού, Ιστορικού πια Ανακοινωθέντος (οι παρενθέσεις δικές μου):

«Συνήλθεν, υπό την προεδρίαν της Α. Θ. Παναγιότητος, (δεν είναι απλή, σκέτη Παν-αγιότητα αλλά Θεία μάλιστα Παναγιότητα εκ της αυτού θειοτάτης κεφαλής) η Αγία και Ιερά Σύνοδος (δεν είναι μόνο «Αγία», ούτε απλώς «Ιερά» αλλά και τα δύο μαζί με στόμφο) εις την τακτικήν συνεδρίαν αυτής σήμερον, Tρίτην, 13ην Ιανουαρίου 2015, προς εξέτασιν των εν τη ημερησία διατάξει αναγεγραμμένων θεμάτων. Κατ᾿ αυτήν, η Αγία (προφανώς με λειτουργική έννοια) και Ιερά Σύνοδος:  

α) ομοφώνως (αυτό έλλειπε να έχουμε και αντιρρησίες συνειδήσεως!) αποδεχθείσα εισήγησιν της Κανονικής Επιτροπής (ποιος στη χάρι της! Μήπως είναι η Μείζων και Υπερτελής;) ανέγραψεν εις το Αγιολόγιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας τον μοναχόν (έπρεπε με Κεφαλίο τουλάχιστον «Μ» Μοναχόν) Παΐσιον Αγιορείτην και… (παρακαλώ ΕΔΩ προσέξτε την Δευτέρα Απόφαση) 

και β) προτάσει (ναι, βέβαια, δική του η πρόταση, τον ευγνωμονεί πλεόν η σύμπασα Οικουμένη!) της Α. Θ. Παναγιότητος, του Οικουμενικου Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου (δύο «κύριος», διπλή κυριαρχία, δοξάστε τον!) διά ψήφων κανονικών (στην ουσία ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΩΝ διότι ΔΕΝ δικαιούνται Παπόφιλοι, ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ Αιρετικοί Επίσκοποι να ψηφίζουν, αλλά είπαμε «Κατ’ οικονομίαν») εξελέξατο παμψηφεί τον Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτην κ. Ειρηναίον Αβραμίδην, διακονούντα εν Παρισίοις, (ο φόβος φυλάει τα έρημα) Βοηθόν Επίσκοπον παρά τω Σεβασμιωτάτω (ΑΣΕΒΕΣΤΑΤΩ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΩΤΑΤΩ) Μητροπολίτη Γαλλίας κυρίω Εμμανουήλ (= Μεθ’ ημών ο Πάπας!), υπό τον τίτλον της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Ρηγίου.»

Θεωρώ εωσφορική, ΜΕΓΙΣΤΗ ΥΒΡΙ και εσκεμμένη, κατάφωρη ΠΡΟΣΒΟΛΗ προς τον Νεοκαταταγέντα ΑΝΤΙ-Οικουμενιστή Άγιο, να ενυπάρχει «τιμή» και «αναγνώριση» με Λάμψη (κατακαημένε Φώσκολε) «της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής» ενός από τους σιχαμερότερους και χειρότερους αντιχρίστους οικουμενιστές επισκόπους, του Γαλλίας Εμμανουήλ, ως δεύτερον θέμα Ψήφου, ομού μετά της Αγιοκατατάξεως του Αγίου Γέροντος Παϊσίου!

Ο Γαλλίας Εμμανουήλ, είναι ΑΥΤΟΣ, ο υπο-άνθρωπος αυτός που προσήλθε όλος περιχαρώς, καμαρωτός, με βήματα μεγάλα, πηδηχτός, αγαλλομένω ποδί, ενέσκυψε ΔΟΥΛΙΚΩΣ και φίλησε ΑΗΔΙΑΣΤΙΚΩΣ το χέρι του Πάπα, με κατάπτυστη υποτέλεια και εμμετική υποδούλωση δι’ ενωτικής λαγνείας βλέμμα στο εσφορικό Πρωτείο ως «παντόφλα του Πάπα», δέστε ΕΔΩ:

http://youtu.be/KCGwjCuSSWw

Κι’ έρχονται τώρα, οι «Άγιοι εν Βοσπόρω του Πάπα Αποπαίδες», απόπαιδα της Οικουμενιστικής τους «μοίρας» να επικολλήσουν ανεπίτρπετη ρετσινιά στο Άγιο όνομα του Αγίου Γέροντος Παϊσίου, προσθέτοντας το διπλά κύριον και υπέρ παν Οικουμενιστικόν όνομα του Γαλλίας Εμμανουήλ μετά του Βοηθού επισκόπου (κατά το κονώς «τσιράκι») Αρχιμανδρίτου Ειρηναίου Αβραμίδη. Μόνο ειρήνη δεν θα έχουν στη συνείδησή τους και ούτε πρόκειται να δουν ημέρες ειρήνης, εάν δεν μετανοήσουν από αυτή τους την μεγίστη ασέβεια και τιτάνια βλασφημία.

ΜΗ ΠΛΑΝΑΣΘΕ, ΘΕΟΣ ΟΥ ΜΥΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ!

1 σχόλιο:

Ανώνυμος22 Ιανουαρίου 2015 - 8:03 μ.μ.

"Όσο περίεργο, «βλάσφημο» και ασεβές αν ακούγεται, η αλήθεια είναι πως ο Άγιος Γέροντας Παϊσιος, είχε κάποιες αστοχίες περί την Διδασκαλία των Αγίων Πατέρων εν σχέσει με την κοινωνία και απομάκρυνσή μας από τους αιρετικούς, Οικουμενιστές Επισκόπους. Διατήρησε κοινωνία μαζί τους, άχρι θανάτου"


ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΠΕΡΙΕΡΓΟ, "ΒΛΑΣΦΗΜΟ" ΚΑΙ ΑΣΕΒΕΣ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΟΞΥΜΩΡΟ!!!

.... δεν είναι δυνατό να συναχθή με το μέρος των Ορθοδόξων αυτός ο οποίος δεν ενσωματώθηκε με την Ορθοδοξία, έστω και την τελευταία του ώρα. Διότι σε όποια κατάσταση θα ευρεθή εκεί θα κριθή, και με όποιο εφόδιο έφυγε προς την αιώνιο ζωή, με αυτό και θα συναριθμηθή.
Επιστολή 531 Δωροθέω τέκνω, Φατούρος σελ.794 στιχ. 10 P.G. 99,1596 D

Εφόσον λοιπόν κάποιος έχει επικοινωνία με τους αιρετικούς και μάλιστα μετέχει στα μυστήρια των, είναι φυσικό να συνταχθή μαζί των στην αιώνια ζωή.

Ιερομονάχου Ευθυμίου Τρικαμηνά Η Αντιμετώπισις της Αιρέσεως του Οικουμενισμού κατά τον Όσιο Θεόδωρο τον Στουδίτη Η Διακοπή της Μνημονεύσεως σελίδες 146-147

apotixisi

ΣΧΟΛΙΟ: Τό κείμενο αυτό είναι πέραν σχολιασμού. Αναδημοσιεύεται σάν ντοκουμέντο τής παράνοιας τών αληθινών χριστιανών.  Θέλουμε επίσης νά πούμε στόν Παναγιώτη Σημάτη ο οποίος διαμαρτύρεται γιατί οι χριστιανοί καί μάλιστα οι Αγιορείτες δέν αποτειχίζονται. Αγαπητέ Παναγιώτη οι μεγαλύτεροι εχθροί τής αποτειχίσεως είναι οι αποτειχισμένοι. 

Αμέθυστος