Υποχρεωμένοι δια νόμου είναι
πλέον όλοι οι κληρικοί της χώρας να τελούν θρησκευτική κηδεία σε όσους
επιθυμούν να αποτεφρωθούν άσχετα εαν κάτι τέτοιο απαγορεύεται από την
Εκκλησία της Ελλάδος.
Στο Φύλλο Εφημερίδας της Κυβερνήσεως Νο
21 της 21ης Φεβρουαρίου 2016, δημοσιεύθηκε ο νόμος 4368/2016 που ψήφισε
το Σάββατο η Βουλή, στο 15ο άρθρο του οποίου αναφέρονται τα εξής:
1. Η επιλογή του τόπου ενταφιασμού είναι δικαίωμα του προσώπου.
2. Κάθε φυσικό πρόσωπο, εφόσον το επιθυμεί, μπορεί ελεύθερα με ρητή,
χωρίς όρο ή αίρεση, δήλωση του ενώπιον συμβολαιογράφου να ορίσει τον
τύπο της τελετής της κηδείας του και τον τόπο ενταφιασμού του. Με τη
δήλωση του αυτή ορίζονται τα πρόσωπα, συγγενικά ή μη που θα εκτελέσουν
την επιθυμία του, τα οποία με σχετική δήλωση τους στο ίδιο
συμβολαιογραφικό έντυπο αποδέχονται τη δήλωση του προσώπου και
αναλαμβάνουν την υποχρέωση να την εκτελέσουν.
3. Εφόσον τηρηθεί ο κατά τα ανωτέρω τύπος και η διατυπωθείσα επιθυμία
του θανόντος δεν αντίκειται σε κανόνες δημόσιας τάξης, υγιεινής ή στα
χρηστά ήθη, τα αρμόδια όργανα ή οι υπηρεσίες, που επιμελούνται της ταφής
του νεκρού οφείλουν να συμμορφώνονται στη διατυπωθείσα επιθυμία του
θανόντος χωρίς οποιαδήποτε άλλη προϋπόθεση ή διαδικασία ακόμη και αν
εναντιωθούν συγγενείς οποιουδήποτε βαθμού».
Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΠΟΤΕ
Μια μόλις ημέρα πριν εισαχθεί στην
Ολομέλεια της Βουλής το νομοσχέδιο προς ψήφιση, ο αρμόδιος υπουργός κ.
Παναγιώτης Κουρουμπλής, σε συνέντευξη του στην εφημερίδα «Ορθόδοξη
Κιβωτός» τόνιζε πως οι προτάσεις και οι εισηγήσεις της Εκκλησίας θα
εξετασθούν «με πολύ προσοχή» σημειώνοντας μάλιστα πως «Ο ρόλος της (σ.σ.
της Εκκλησίας) στο συγκεκριμένο θέμα το οποίο έχει σαφώς και
πνευματικές διαστάσεις, είναι δεδομένος και αναμφισβήτητος».
Κι όμως, το νομοσχέδιο πέρασε από την
αρμόδια επιτροπή της Βουλής, εισήλθε στην Ολομέλεια, ψηφίστηκε, έγινε
νόμος του κράτους και η Ιερά Σύνοδος ακόμη περιμένει την απάντηση του
υπουργού στην επιστολή που του απέστειλαν στις 14 Ιανουαρίου ο
Αρχιεπίσκοπος και οι Συνοδικοί μητροπολίτες, ύστερα από την αποκάλυψη
του orthodoxia.info, σημειώνοντας εκτός των άλλων πως «Με την παραπάνω
γενική διατύπωση παραβιάζεται η θρησκευτική ελευθερία της ορθόδοξης
Εκκλησίας, οι ιερείς της οποίας δεν μπορούν διά νόμου να υποχρεωθούν να
τελέσουν εξόδιο ακολουθία, εάν κάποιος ζήτησε θρησκευτική κηδεία, αλλά
με την ίδια ή άλλη δήλωση είχε επιλέξει την αποτέφρωση της σορού του».
Πλέον δια νόμου κάθε πολίτης είναι
ελεύθερος να πάει σε έναν συμβολαιογράφο να δηλώσει πως επιθυμεί να
κηδευτεί με θρησκευτική κηδεία και στη συνέχεια να αποτεφρωθεί ή ακόμη
και να αποτεφρωθεί πρώτα και μετά να ψαλλεί η εξόδιος ακολουθία ενώπιον
της τεφροδόχου του, και οι ιερείς είναι υποχρεωμένοι να το πράξουν,
ανεξάρτητα από τι υποστηρίζει η Ιερά Σύνοδος ακόμη και η ίδια τους η
συνείδηση.
ΣΧΟΛΙΟ
Είχανε
λυσσάξει οι άθεες προοδευτικούρες ότι η Εκκλησία πρέπει να ασχολείται
με τα του Οίκου της και να μην ανακατεύεται με τα θέματα του Κράτους και
της πολιτικής...
Οι "ρόλοι πρέπει να είναι διακριτοί"... μας έλεγαν γιατί τους ενοχλούσε ο εθνικός και πατριωτικός λόγος της Εκκλησίας...
Τώρα παρεμβαίνουν στην Εκκλησία απροκάλυπτα....
Συνεπώς ο Αρχιεπίσκοπος οφείλει πλέον να πεί το εξής:
"Μιάς
και το κράτος αποφάσισε να επέμβει στα της Εκκλησίας και να υποχρεώνει
τους Ιερείς να τελούν την εξόδιο ακολουθία στους άθεους ξενομανείς που
θέλουν να καίγονται χωρίς να σέβονται τις εντολές της Εκκλησίας μας και
την Ιερή Παράδοση, από σήμερα μπορούμε ελεύθερα να παίρνουμε θέση σε όλα
τα ζητήματα προδοσίας που διαπιστώνουμε από πλευράς των προδοτών
πολιτικών ...."
Αν ο Αρχιεπίσκοπός μας δεν κάνει μια τέτοια δήλωση σημαίνει ότι υποτάσσεται αμαχητί στην προδοτική κι ανθελληνική κυβέρνηση....
20 σχόλια:
Tώρα αρχίζουν τα δύσκολα.. Για να δούμε .. Το σύμφωνο ήταν μόνο η αρχή.. Ήρθε η αποτέφρωση και έπεται συνέχεια.. Τι θα κάνει η εκκλησία; «Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις»..
Ο "βασιλιάς" του καφέ κηδεύτηκε σε ..καφετιέρα.. ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΔΟΥΜΕ;..(Κωμικο-)τραγικό!..
Αυτή είναι η εκκοσμίκευση. Γεννηθήτω τό θέλημά μου, σύμφωνα μέ τήν προσωπικότητά μου, τήν ιστορία μου, τό επώνυμό μου, τίς αποφάσεις μου. Καί η διοίκηση τής εκκλησίας παλεύει νά σώσει τά προσχήματα μέ τήν βοήθεια τής ιστορίας της. Οχι τής πίστης της. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Σήμερα η πνευματικότης στηρίζεται στό παρελθόν, στήν ιστορία. Η ταυτότης μας είναι ιστορική είτε αντλείται από τό παρελθόν, ή τό παρόν καί είμαστε μοντέρνοι ή από τό μέλλον, από τά έσχατα, από τό τέλος πού είναι τό τέλειο τέλος μιάς υποχρεωτικής ιστορικής πορείας. Η υπόσταση τού ατόμου είναι ιστορική πλέον. Απλώς δέν μπορούμε νά τό συλλάβουμε. Ταυτότης σημαίνει συνείδηση καί αυτοσυνειδησία. Καί τά υπόλοιπα περιεχόμενα τού ανθρώπου βάσει τών οποίων κερδίζαμε τήν αληθινή ζωή πέρασαν στό ασυνείδητο, ρίχτηκαν στό υπόγειο καί έρχονται στήν επιφάνεια σάν εφιάλτες.
Ωραία τα σχόλια,
(αυτό ειδικά με την καφετέρια, έξαλλο!
επιτρέψτε μου να προσθέσω ένα σόκιν
-εσύ ο πάρα πολύ θεούσος ΜΗΝ το διαβάσεις ΜΗ λέω!- που άκουσα...
κυκλοφόρησαν, μάθαμε, στο εμπόριο, για χήρες, δονητές διάφανοι,
που έχουνε μέσα την ΤΕΦΡΑ του μακαρίτη!
σημεία των καιρών, σημεία διαστροφής απερίγραπτης..)
καλά τα γράφετε λοιπόν, πλην όμως...ελάτε στο ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ...
θα το καταπιείτε και αυτό αμάσητο όπως όλες τις άλλες αντίΧριστες καινοτομίες;
Δεν θα εκλαγούμε αν το παρατηρήσουμε...
Δυστυχώς έχει μείνει ακόμα μόνο ο απόηχος αυτής της ιστορικής πορείας.
Σχετικά με το θέμα της αποτέφρωσης, εαν τελικά ισχύσει ο νόμος, τότε θα φανεί πόσο μεγάλο λάθος είναι η σύμπλευση της εκκλησίας με την κοσμική εξουσία. Τους κρατάνε με τη μισθοδοσία. Ορκίζονται να τηρούν όλους τους νόμους του κράτους..Το βαρέλι όμως δεν έχει πάτο.. Θα δούμε υιοθεσία σε ομοφυλόφιλους, ευθανασία, κατάργηση χριστιανικών γιορτών, παρελάσεων και γενικά αποεθνοποίηση και αποχριστιανοποίηση. Μετατροπή της χώρας σε γεωγραφικό χώρο..Δυστυχώς..
Άρα 11: 33; ΜΉΠΩς, ρωτώ ο αφελής, ΜΗΠΩΣ πρέπει να γίνουν ΕΡΓΑ; ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ που ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΑΥΤΗ Η ΦΡΙΚΤΗ φόρα του ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΥ ΙΕΡΑΤΕΙΟΥ; Τι ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ επί του θέματος της ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΙΜΕΝΩΝ, ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ; ΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΕ Ο ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΕΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΩ;
Αυτό πού έκανε. Τούς αποδείκνυε τήν κακοδοξία καί τήν αίρεση. Εμείς δέν έχουμε τό θάρρος ούτε νά συνομιλήσουμε μέ τούς αντιπροσώπους τού θεού, όχι νά τούς ελέγξουμε κι' όλας.
Μπουτάρης:«Εμένα με ενοχλεί, όταν πάω σε δοξολογία να ακούω τον εθνικό ύμνο…. Έχουμε ένα Μητροπολίτη, λίγο ακραίων αντιλήψεων. Αν δεν ξεχωρίσει η πολιτική με την εκκλησιαστική εξουσία θα έχουμε πάντα έναν Άνθιμο να μας δημιουργεί προβλήματα…..»
Όταν ακούς Μπουτάρη καταλαβαίνεις που το πάνε..
ΑΥΤΟΙ το πάνε όπου γουστάρουν. Το θέμα είναι ο ΛΑΟΣ ΠΟΥ θα το πάει.
11.52 Το ποσοστό των πιστών έχει πέσει τραγικά. Υπάρχει μια εικονική πραγματικότητα περί "χριστιανικής χώρας".. Τι να πω.. ότι κανείς δεν ασχολείται με εκκλησιαστικά θέματα; Ότι όλοι έχουν άλλα προβλήματα που γεμίζουν την καθημερινότητά τους; Ότι τρέχουν πανικόβλητοι για να περισώσουν ότι μπορούν, να πληρώσουν δάνεια, εφορία κτλ..; Και τον λίγο ελεύθερο χρόνο δεν θέλουν ζόρισμα;..
Η βασική αιτία είναι φυσικά η απιστία επομένως η αδιαφορία. Εμείς τώρα τι να κάνουμε πέρα από μια διαμαρτυρία; Ακόμα και αυτή διατυπώνεται στο ίντερνετ γιατί στην πραγματική ζωή δεν ενδιαφέρει κανένα. Μάλιστα για το θέμα μας, όλοι θα πουν
"μια χαρά είναι η αποτέφρωση γιατί γέμισαν τα νεκροταφεία, και μολύνεται το περιβάλλον"
"η ευθανασία είναι φιλανθρωπία γιατί ο άνθρωπος δεν πρέπει να υποφέρει"
"το σύμφωνο συμβίωσης είναι θετικό γιατί και αυτοί οι καημένοι έχουν δικαίωμα να εξασφαλιστούν οικονομικά, ψυχολογικά κτλ.. γιατί όχι να μεγαλώσουν και ένα παιδάκι.."
Δεν θα το πιστέψετε αλλά θεολόγος είπε σε μικρά παιδιά σε συζήτηση για την ομοφυλοφιλία ότι έτσι γεννήθηκαν, και χρειάζεται πλήρης αποδοχή τους, και όταν ένα παιδί της είπε "είναι φυσιολογικό", αυτή απάντησε "και τι σημαίνει φυσιολογικό;ποιο είναι το φυσιολογικό; αυτό είναι κάτι φυσικό, δηλ. υπάρχει στη φύση λόγω γονιδίων, επομένως απλά το δεχόμαστε". Βγάλτε συμπέρασμα. Οι αυριανοί πολίτες διαμορφώνονται έτσι.Και μάλιστα ωθούνται σε δοκιμή εμπειριών (γενικά) για να βρουν την δική τους "κρυμμένη αλήθεια" (όπως και σε άλλα πεδία π.χ. επαγγελματικά)..
Στην ερώτηση "τι πρέπει να γίνει" όπως βλέπεις έχουν υπάρξει διάφοροι τρόποι αντίδρασης από ήπιοι μέχρι πιο ακραίοι αλλά δεν υπάρχει αποτέλεσμα. Γιατί; Ίσως γιατί το εσωτερικό του σώματος της εκκλησίας είναι πλέον "κούφιο". Έχει αδειάσει το σώμα ποσοτικά και ποιοτικά. Δεν είναι μόνο θέμα ιερατείου. Έχουμε ότι μας αξίζει.
Αυτή η κατάσταση δεν αναστρέφεται γιατί τα παιδιά δηλ. το αυριανό πρόσωπο του κόσμου, διαμορφώνονται με τρόπο ύπουλο, δυσνόητο και μη αντιμετωπίσιμο με κλασσικές μεθόδους απαγορεύσεων.
Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι θα καθίσουμε μοιρολατρικά να αποχαιρετούμε "την Αλεξάνδρεια που χάνουμε". Θα κάνουμε ότι περνάει απ΄το χέρι μας, διαμαρτυρία, ενημέρωση και προσευχή, αλλά να ξέρουμε και την εξέλιξη των πραγμάτων.
Δεν ξέρω αν με την ερώτηση εννοούσες την αποτείχιση. Αυτό είναι άλλο θέμα και χρειάζεται εκτενέστερη συζήτηση.
Να συμπληρώσω στα προηγούμενα ότι συμφωνώ ότι δεν ελέγχουμε αλλά ούτε καν συνομιλούμε μαζί τους όπως είπε ο Αμέθυστος, αλλά αυτό νομίζω ότι δεν είναι τόσο θέμα τόλμης αλλά μάλλον ότι με αυτό θα αντιπροσωπεύαμε μόνο τον εαυτό μας και κανέναν άλλο. Δεν ξέρω αν είναι κατανοητό αυτό που λέω. Θέλω να πω ότι κανένας δεν συμμερίζεται αυτές τις αγωνίες, και έτσι εμείς θεωρούμαστε υπερβολικοί και παράλογοι. Έχει διαμορφωθεί ήδη η κοινή γνώμη. Αλλά ακόμα και ένας κληρικός της ενορίας που ακούει και συμφωνεί, δεν μπορεί να κάνει τίποτα γιατί υπακούει στον επίσκοπο. Χρειάζεται λοιπόν οργανωμένη αντίσταση και διαμαρτυρία από ανθρώπους και φορείς που είναι μέσα στα πράγματα και πίεση στη διοίκηση της εκκλησίας, γιατί αυτά που ζούμε είναι μόνο η αρχή.
10.50 "Η πίστη μου και η ιστορία μου είναι δύο διαφορετικά πράγματα... Η υπόσταση του ατόμου είναι ιστορική πλέον.."
Είναι διαφορετικά γιατί η πίστη μου παρόλο που δεν με καταργεί σαν (ιδιαίτερο) άνθρωπο, με εντάσσει σε χώρο του "είναι" που "καταργεί" το Εγώ μου, δηλ. το ατομικό θέλημα, (ήρωας θα πει πειθαρχία σε ανώτερο από το άτομο ρυθμό σύμφωνα με κάποιον συγγραφέα), ενώ η "ιστορία μου" είναι τα δικά μου επιτεύγματα, η δική μου πορεία, το δικό μου θέλημα (ολοκληρωμένο και εκπληρωμένο), η (ατομική) ταυτότητά μου. Δεν ξέρω αν εννοείς κάτι άλλο.
H εκκλησία έχει μια ιστορική πορεία με καλές και κακές σελίδες. Υπάρχει η εντύπωση ότι έχει μείνει μόνο ο απόηχος της ιστορικής της πορείας, με την έννοια ότι μάλλον δεν "γράφεται" πλέον ιστορία, αλλά "σερνόμαστε" πίσω από κατακλυσμιαίες αλλαγές και ανατροπές, "χαμένοι" και ανίκανοι να τις παρακολουθήσουμε να τις κατανοήσουμε και να τις ελέγξουμε. Μας υπερβαίνει ο τρόπος του πολέμου γιατί γίνεται ένα είδος αντιπερισπασμού, δηλ. ο εχθρός εμφανίζεται κάπου (εικονικά) αλλά χτυπάει σε άλλο χώρο. Εξαντλεί και μειώνει το περιεχόμενο του πολέμου σε θέματα εκκλησιολογικών παραβάσεων ή ανθρώπινης ηθικής κτλ.., ενώ έχει αγγίξει το "σκληρό πυρήνα" της ίδιας της ουσίας της πίστεως (απαρνησάσθω εαυτόν), την οποία πίστη εκκοσμικεύει, εντάσσοντάς την μέσα στο ατομικό Εγώ μας. Αυτά τα πράγματα συντελούνται κυρίως μετά το καθοριστικό γεγονός του Διαφωτισμού και την ανακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (έννοια που χρησιμοποιήθηκε κατά το δοκούν, όπως είναι γνωστό).
"Τα υπόλοιπα περιεχόμενα του ανθρώπου που έρχονται σαν εφιάλτες" και μας βασανίζουν γιατί μένουν ανεκπλήρωτα.. προφανώς υπήρξαν ιστορικά, και ταυτοποιούσαν τους χριστιανούς κυρίως τα πρώτα χρόνια.. Κάποια στιγμή όμως η έννοια χριστιανός ταυτίστηκε με κάποια θρησκευτική ιδεολογία. Χριστιανισμός της Δύσης, σταυροφορίες (έμβλημα ο σταυρός), Ιερά Εξέταση, και φυσικά ο "αντίλογος" του Λούθηρου, αλλά και του Διαφωτισμού. Εμείς διασωθήκαμε πνευματικά λόγω των μεγάλων Αγίων και Πατέρων μας που όρισαν ακριβώς το περιεχόμενο της σωτηρίας και της κατά χάριν θέωσης του ανθρώπου. Για να μην μας κατακλύσει η δυτική εκκοσμίκευση της πίστης (παρόλο που πολλοί χριστιανοί ήταν εκκοσμικευμένοι αλλά και κοσμικοί) ο Θεός επέτρεψε την τουρκοκρατία.Πέρασε κι αυτό, ήρθε ο 20ος αιώνας των παγκοσμίων πολέμων και της επιδιωκόμενης παγκόσμιας ειρήνης. Και σήμερα υπό την απειλή της εκρηκτικής ανόδου του Ισλάμ, και της δικής μας (περισσότερο ποιοτικής αλλά και ποσοτικής) συρρίκνωσης, "αναζητούμε πάλι ταυτότητα". Άλλοι με διοικητική εκκλησιαστική ένωση του χριστιανικού κόσμου, και άλλοι με καταπολέμηση αυτής της ένωσης αλλά στην ίδια βάση, αντιλαμβανόμενοι το περιεχόμενο της Πίστεως που είναι η σωτηρία, σαν μια ακαθόριστη "πνευματικότητα" η οποία εξαρτάται μόνο από τον τρόπο τέλεσης κάποιων πραγμάτων. Tα οποία σε τελική ανάλυση οι περισσότεροι θεωρώντας τα επουσιώδη δεν πρόκειται να εναντιωθούν στην ένωση.
Ο Απ. Παύλος λέει: "έκαστος όμως ας βλέπει πώς εποικοδομεί, διότι θεμέλιον άλλο ουδείς δύναται να θέση παρά το τεθέν, το οποίον είναι ο Ιησούς Χριστός…" Αυτός είναι και ο λόγος όλων των αγίων.Αυτό τόνιζε συνέχεια ο Άγιος Πορφύριος, το εσωτερικό θεμέλιο. Η Δύση δεν έχει Χριστό, έχει μόνο διοικητικούς τύπους. Πρέπει να φανεί αυτό.Πρέπει πάση θυσία να αναδειχτεί ο θησαυρός της Ορθοδοξίας, της αλήθειας που δόθηκε από τον Θεό στους Αγίους μας και αυτοί την μετέδωσαν σε μας ( Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν.. Εκείνος θέλει δοξάσει εμέ, διότι εκ του εμού θέλει λάβει, και αναγγείλει προς εσάς.) της αληθινής πνευματικότητας, του αληθινού πνευματικού ανθρώπου του "κατά Χριστόν" κτισθέντα.
Ο έλεγχος δέν φτάνει. Μάς τό απέδειξαν επαρκώς οι αποτειχισμένοι. Μόνον η γνώση νικά τήν αλαζονεία. Πρέπει νά συνειδητοποιήσει τό ιερατείο ότι υπάρχει η γνώση τής κακοδοξίας τήν οποία γνώση στερείται. Αυτή είναι η βάση. Η γνώση έχει σχέση μέ τόν αρχαίο εαυτό, μέ τήν γνώση τού αγαθού. Ο σύγχρονος εαυτός αποτελείται από τήν ρευστότητα τού καλού καί τού κακού καί δέν πείθει διότι ότι είναι καλό γιά τόν ένα είναι κακό γιά τόν άλλο. Γι' αυτό καί η ψευτο-θεολογία τού προσώπου η οποία στηρίζεται στήν σχετικότητα τού υποκειμένου, μέ τόν άλλο ή τήν διαφορετικότητα έχει σάν στόχο της ένα άτομο πού κατέχει τήν ολότητα τού καλού καί τού κακού, γι΄αυτό ισχυρίζεται ότι τό εγώ γεννιέται στό άλλον, εξασφαλίζοντας τήν ειρήνη μέ τήν εξάλειψη τού κακού καί τήν θέωση. Τήν ονομάζουν αγάπη. Είναι η γνωστή αγαπολογία. Η θέωση τής αμαρτίας, η αποθέωση τού πάθους, η απώθηση τής πτώσεως λόγω ενός επιθετικού ναρκισσισμού. Τό αλάθητο.
9.59 Ιστορία σημαίνει Χρόνος. Ο οποίος πήρε τήν θέση τού αιώνος καί γέννησε τήν νεωτερικότητα, τό αίτημα τής δικαιοσύνης καί τής δικαιώσεως. Τά γνωστά δικαιώματα τού ανθρώπου πού αποκορυφώνονται στήν πολιτική ορθότητα. Αυτές οι τρείς διαστάσεις τού χρόνου αποτελούν τήν ουσία τών πειρασμών τού Κυρίου στήν έρημο. Απεικονίστηκαν καί στήν Οδύσσεια μέ τίς τρείς θεές πού μπήκαν στήν κρίση τού Πάρι. Η Ηρα τό πάθος τής εξουσίας καί τού φθόνου πού τήν συντροφεύει αναπαριστά τό παρελθόν, η Αφροδίτη τήν μέθη τού παρόντος καί η Αθηνά τήν σοφία τού τέλους, τού μέλλοντος. Ο Κύριος απέρριψε καί τούς τρείς πειρασμούς. Ο Πάρις πήρε τό παρόν, σάν τόν Αυγουστίνο καί τόν Χάιντεγκερ. Οι Αθηναίοι στήν συνέχεια επέλεξαν τήν Αθηνά γιά νά τήν ανταλλάξουν μέ τήν δύναμη τής εξουσίας καί νά χαθούν στόν Πελ/σιακό πόλεμο, τόν πρώτο εμφύλιο τής ιστορίας. Οι αρχαίοι φιλόσοφοι ανακάλυψαν τό αιώνιο καί τίς αρετές πού χαρίζει. Ο Κύριος όμως δέν κατοικεί στόν αιώνα. Καί ο αιών είναι παράγωγος, τού θεού ένεκεν. Ο θεός είναι άναρχος καί άγνωστος καί άρρητος. Ακτιστος. Φανερώνεται καί καλεί καί σώζει κατά τήν δύναμη τής πίστης μας. Αλλά καί πάλι παραμένει ακατάληπτος. Τό Μυστήριο είναι η ουσία Του. Αυτό τό Μυστήριο τό άρρητο, τόν Γνόφο αγνωσίας, δέν αντέχουμε καί θεοποιούμε τόν χρόνο.Τό παρελθόν μέ τήν εξουσία τών κανόνων, τό παρόν μέ τήν λαμπρότητα τής Ευχαριστίας καί τό μέλλον μέ τήν προφητεία. Καί ανταλλάσσουμε τήν ορθοδοξία μέ τόν ορθολογισμό.
Συμφωνώ αδελφέ σ΄αυτά που γράφεις για τον χρόνο. Δεν λέω κάτι διαφορετικό στο 9.59 απλά ήθελα να δείξω το πλαίσιο αντίληψης στο οποίο κινούμαστε. Γράφει κάτι ωραίο για τον χρόνο και ο Γέροντας Σωφρόνιος, θα το βρω αργότερα και θα το γράψω. Σχετικά με τους κανόνες την Ευχαριστία και την προφητεία, παρόλο που όλοι οι Άγιοι έζησαν με τον Κύριο και αγίασαν κινούμενοι σε αυτά τα πλαίσια, το θέμα είναι πως τα αντιλαμβανόμαστε, τα ερμηνεύουμε, τα χρησιμοποιούμε, και πως αυτό μας καθορίζει και μας δίνει (πνευματική) υπόσταση. Υπάρχει πραγματικά διαστρέβλωση κατά συνέπεια όχι μόνο αλλοίωση της πίστης αλλά δημιουργία ακόμα και αντι-πίστης (στη θέση της πίστης) στο εσωτερικό κάποιων ανθρώπων ή ομάδων. Οι περισσότεροι όμως αντιλαμβάνονται μόνο το γενικό αλαλούμ των προφητειών. Σημεία των καιρών.
Δεν μπορώ να καταλάβω πως και με ποιον τρόπο αν ισχυριστείς ότι τό εγώ γεννιέται στό άλλον, εξασφαλίζεις την ειρήνη, την εξάλειψη του κακού και την θέωση... Μπορεί αυτό το πράγμα να γίνει;
Διόρθωση: του "κατά Χριστόν" κτισθέντος (τα αρχαία μας είναι χάλια, αυτά κάνει η τεχνοκρατική πλέον εκπαίδευση με τα μαθήματα "κατεύθυνσης"). Αντικείμενο άλλης (μεγάλης) συζήτησης..
12.38 Τό εγώ γεννιέται από τόν άλλον. Από τήν ψυχική σύγκρουση μέ τό περιβάλλον τό οποίο υπάρχει καί λειτουργεί χωρίς εμάς, πρίν από εμάς. Δέν είναι κοινωνία αδελφικών σχέσεων αλλά κοινότης στηριγμένη στήν ιεραρχία τής δυνάμεως. Ο άλλος είναι η κόλασή μου. Η πραγματικότης αυτή κυριαρχεί καί στό εσωτερικό τής οικογένειας, η οποία τώρα πλέον έχει υιθετήσει τό ήθος τό οποίο εξαρτάται από τό τί θά πεί ο άλλος, ο κόσμος. Κάτι πού πρέπει νά συνοδεύεται από τόν αγώνα γιά επιτυχία καί απόδειξη ευτυχίας. Ο επιτυχημένος είναι τό πρόπλασμα πάνω στό οποίο χαράσσονται τά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τής ταυτότητός μας. Ο άλλος είναι ο ξένος ο διαφορετικός πού χρειάζεται αποδείξεις γιά τά πάντα, ο δικαστής, ο νόμος στόν οποίο δίνουμε λόγο. Δέν είναι ο όμοιος τής οικογένειας, ο γονιός, ο οποίος δέν κρίνει καί δέν χρειάζεται αποδείξεις. Εάν όμως επικρατήσει η αγάπη ή είχε κυριαρχήσει η αδελφοσύνη ανάμεσα στά έθνη όπως μάς τό δίδαξε ο Εσταυρωμένος Θεός τότε ο άλλος μπορεί νά γεννήσει τό αληθινό εγώ, τής αγάπης, τής ομοίωσης καί νά είναι εις τύπον καί τόπον τών γονιών μας. Χωρίς κατάκριση, φορέας τής ειρήνης.
Αυτό που περιγράφετε τόσο παραστατικά δεν είναι μια ουτοπία; Μια πολιτεία θεού στη γή; Πώς θα αντιμετωπίσουν τα "πρόσωπα" την τρέλα του Ισλάμ;
Μιά Πολιτεία τού Θεού. Οπως τήν συνέλαβε πρώτος ο Αυγουστίνος δημιουργώντας τόν χριστιαν-ισμό. Ολη η προσπάθεια στοχεύει στήν υπέρβαση τής αποκαλύψεως, τής τελικής κρίσεως.Σ' αυτό τό σημείο θά βοηθήσουμε τόν ίδιο τόν Θεό, θά είμαστε καθοριστικοί στήν πρόοδο τού Θεού από τήν αλήθεια στήν αγάπη. Διότι ένας Θεός ο οποίος θά πέρνει τόν άνδρα καί θά αφήνει τήν γυναίκα ή αντίστροφα, μπορεί νά είναι αληθινός καί σωστός αλλά είναι σκληρός. Πρέπει νά αφήσει τίς ενέργειες οι οποίες γίγνονται καί απογίγνονται καί νά πιάσει τήν ουσία του, διότι ο Θεός αγάπη εστί.Καιρός λοιπόν τού ποιήσαι τώ Κυρίω καί νά ενώσουμε τίς εκκλησίες καί τίς Θρησκείες, ώστε ένας μόνο Θεός νά λατρεύεται σέ πάντα τά έθνη σύμφωνα μέ τόν τύπο τής αγάπης τού κάθε έθνους καί νά είναι ο Θεός τά πάντα εν πάσιν, ένας θεός ειρήνης καί αγάπης τής διαφορετικότητος, μιάς ανθρωπότητος πού θάχει επιστρέψει επιτέλους στόν παράδεισο ιδρύονας τόν νέο παράδεισο στήν Γή. Κάτι πού δικαιώνει απολύτως καί τήν συνέργεια διά τής ελευθερίας τής βουλήσεως γιά αγάπη. Αγάπα άνθρωπε καί κάνε ότι θές. Αυτά τά μεγαλοπρεπή καί θαυμάσια οραματίζεται ο παρεξηγημένος Βαρθολομαίος στηριζόμενος στό δεξί του χέρι τόν Ζηζιούλα καθώς ανοίγουν τήν ιδιωτική τους οδό τής ευχαριστιακής εκκλησιολογίας ανάμεσα στίς πέτρες καί τά αγκάθια πού γέμισε τήν ζωή η παληά εκκλησία τής αληθείας.
Δημοσίευση σχολίου