Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Οι δύο βασικοί «μύθοι» που έντεχνα καλλιεργούνται για να επιτρέπουν στο εξελισσόμενο πραξικόπημα κατά του κυπριακού ελληνισμού (και, εμμέσως πλην σαφώς κατά της Ελλάδας) να συνεχίζεται με σχετικά λίγες αντιστάσεις είναι οι εξής:
- ότι η Γενεύη είναι μια στιγμιαία διαδικασία και όχι διαρκής, όπως πρότεινε και έγινε δεκτό ο κ. Κοτζιάς
- ότι θα δοθεί στο μέλλον η δυνατότητα στους Κύπριους να ανατρέψουν τα αποτελέσματά της με δημοψήφισμα.
Και τα δύο είναι έντεχνα καλλιεργημένες απάτες.
Η Γενεύη είναι έτσι φτιαγμένη για να κόβει κάθε φορά που συνέρχεται ένα τμήμα της κυπριακής κρατικής κυριαρχίας, όπως ήδη συνέβη, αλλά δεν έγινε ευρέως αντιληπτό, γιατί οι εντυπώσεις επικεντρώθηκαν στην αποτυχία οριστικής διευθέτησης.
‘Εως ότου οι συνθήκες επιτρέψουν να πάρει οριστικά το κράτος από τους πολίτες της Κύπρου.
Αυτή τη φορά δεν το πήρε οριστικά, διότι η Τουρκία, το μόνο από τα τρία κράτη της περιοχής που διατηρεί στοιχεία ανεξαρτησίας και κυριαρχίας, σε αντίθεση με την Ελλάδα και την Κύπρο, δεν επέτρεψε την ολοκλήρωση της συμφωνίας, δηλαδή τη μετατροπή της Κύπρου σε δυτικό και όχι τουρκικό προτεκτοράτο, όπως εσφαλμένα ή παραπλανητικά υποστηρίζεται, υπερασπιζόμενη τις δικές της βλέψεις στο νησί.
Αν είμαστε λίγο σοβαροί θα έπρεπε να ευγνωμονούμε μάλλον την ‘Αγκυρα, αντί να την κατηγορούμε για αδιαλλαξία.
Μπορεί το καθεστώς Ερντογάν να είναι αυταρχικό και απεχθές, και είναι όντως τέτοιο. Εντούτοις ο Τούρκος Πρόεδρος είναι υποχρεωμένος, αν μη τι άλλο, να λογαριάζει την ψήφο των πολιτών του, όχι μόνο τους ξένους «Νταβατζήδες». Δεν είναι η Τουρκία σαν την Ελλάδα όπου αγνοούνται οι αποφάσεις δημοψηφισμάτων ή σαν την Κύπρο όπου επιχειρείται να παρακαμφθεί η υποχρέωση δημοψηφίσματος.
Αυτό όμως δεν σημαίνει, όπως θα δείξουμε παρακάτω, ότι ήδη, και οι δυτικοί επίδοξοι κατακτητές του νησιού και οι Τούρκοι δεν απέσπασαν σημαντικά κέρδη από τη Γενεύη.
Είναι κυρίως πολιτικά, θα γίνουν όμως και νομικά αν κατορθώσουν να τα περιλάβουν στο επόμενο ψήφισμα του ΟΗΕ για την UNFICYP.
H άποψη, που ακούγεται και από κύκλους της κυπριακής αντιπολίτευσης, ότι τάχα μου όλα αυτά θα ανατραπούν στο τέλος, σε κάποια δημοψηφίσματα που θα προκηρυχθούν κάποτε, αν προκηρυχθούν, στερούνται σοβαρότητος.
Δηλαδή θα έχουν υπογράψει ο Πρόεδρος της Κύπρου και η ελληνική κυβέρνηση όλο το πλαίσιο λύσης, θα έχει επικυρωθεί από την ΕΕ και τον ΟΗΕ, θα έχει ήδη παράγει και νομικά αποτελέσματα, δεν θα τα έχει καταγγείλει κανείς αυτά, και μετά, θα ξυπνήσουν κατόπιν εορτής οι Κύπριοι και θα τα απορρίψουν πηγαίνοντας κόντρα σε όλο τον πλανήτη και τους δικούς τους ηγέτες και την Ελλάδα οι πολίτες.
Και γιατί αν μπορούν να κάνουν στο μέλλον μια τέτοια Επανάσταση δεν κάνουν τα πολύ λιγότερα που χρειάζονται για να διακόψουν τώρα΄ή τουλάχιστον να καταγγείλουν τα εγκλήματα που διαπράττονται;
Πολύ περισσότερο όταν η πολιτική τάξη της Κύπρου στη μεγάλη πλειοψηφία της ασκεί μεν κριτική στους «χειρισμούς» του Προέδρου, δεν καταγγέλλει όμως με σαφήνεια τον παράνομο χαρακτήρα όσων πράττει και αρνείται να υπερασπιστεί δημοσίως και καθαρά τα βασικά χαρακτηριστικά κρατικής κυριαρχίας της Κύπρου, αλλά και οποιουδήποτε δημοκρατικού και ανεξάρτητου κράτους στον Κόσμο (δικαίωμα πλειοψηφίας να παίρνει τις βασικές αποφάσεις, δικαίωμα στην αυτοάμυνα, όχι ξένοι δικαστές και αξιωματούχοι, όχι ξένοι στρατοί και Διεθνείς Αστυνομίες).
Αντιμετωπίζει δηλαδή ένα πραξικόπημα και μια ξένη επέμβαση στα εσωτερικά της Δημοκρατίας, ως απλώς λάθος πολιτική του Αναστασιάδη.
Και δεν κινητοποιεί τον λαό του νησιού, ούτε τους συμμάχους της Κύπρου διεθνώς, για να υπερασπιστούν την κυριαρχία του κυπριακού κράτους.
Με υπεκφυγές, υπονοούμενα και κόλπα, δεν μπορεί ένας λαός και ένας κράτος να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, όπως απέδειξε άλλωστε το 1960, το 1974 και η Γενεύη που έρχεται τώρα να τα ολοκληρώσει, αποσπώντας από τον λαό της Κύπρου, ‘Ελληνες στη συντριπτική πλειοψηφία τους, την εξουσία και στο νότιο κομμάτι του νησιού.
Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΠΙΚΑΛΕΙΤΑΙ ΗΔΗ ΤΙΣ ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ ΕΝΩ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΣ ΣΙΩΠΟΥΝ
Η Τουρκία επικαλέστηκε ήδη μέσα στο Σαββατοκύριακο τα δικαιώματα εγγυήσεων που της παρέχει η σχετική συνθήκη του 1960, η ίδια που επικαλέστηκε το 1974 για να εισβάλει στο νησί, προκειμένου να δικαιολογήσει τις κινήσεις του Μπαρμπαρός στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου.
Είναι η πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες, που η ‘Αγκυρα επικαλείται επισήμως την ιδιότητά της ως «εγγυήτριας δύναμης», που της παρέχει η Συνθήκη Εγγυήσεως του 1960.
Ούτε η ελληνική, ούτε η κυπριακή κυβέρνηση, που παριστάνουν τους υπερασπιστές του ελληνικού λαού στην Ελλάδα και στην Κύπρο, δεν απήντησαν καν στην ‘Αγκυρα!
Δεν απαντούν γιατί οι ίδιες «ανέστησαν», κατ’ εντολήν προφανώς της Ουάσιγκτων και του Λονδίνου, την έκπτωτη και παράνομη αυτή Συνθήκη, προκειμένου να δώσουν μια κατ’ επίφαση νομιμότητα στην αποδοχή της Διάσκεψης της Γενεύης ως διαδικασίας δήθεν «επίλυσης του κυπριακού».
Τη Συνθήκη αυτή την έχει καταγγείλει ως παράνομη και μη δημιουργούσα υποχρεώσεις για την Κύπρο η ίδια η Κυπριακή Δημοκρατία από το 1964 έως τον Δεκέμβριο 2016, ενώ σχετικές δηλώσεις έκαναν την ίδια χρονιά, το 1964, μετά από συνάντησή τους στην Αθήνα, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και ο Πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου. Οι ίδιοι οι νομικοί του Φόρειν ‘Οφις, σε γνωστό σήμερα έγγραφό τους από το 1967 ήδη, υπογραμμίζουν τον παράνομο χαρακτήρα της Συνθήκης αυτής, που έρχεται σε σύγκρουση και καταπίπτει από τις αντίθετες διατάξεις του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ.
Μετά το 1974, η επίκληση αυτής της Συνθήκης για την εισβολή της Τουρκίας, υπήρξε το κύριο επιχείρημα της Αθήνας και της Λευκωσίας για να μη δέχονται καν οποιαδήποτε αναφορά σε αυτήν, επιχείρημα που εγκατέλειψε τελικά και η ίδια η Τουρκία μέχρι το περασμένο Σαββατοκύριακο.
Την ίδια ώρα που ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και η κυβέρνηση της Αθήνας «ξαναζωντάνευαν» τους βρυκόλακες των συμφωνιών του 1960, ισχυρίζονταν ότι «καταργούμε τις εγγυήσεις και τα ξένα στρατεύματα στην Κύπρο», μία καινούρια μεγάλη απάτη μετά το «Λεφτά Υπάρχουν», το «Σκίζουμε τα Μνημόνια» και το «Δεν θα κουρέψουμε ποτέ τις καταθέσεις».
Μπορεί εμείς να κάνουμε λάθος. Αν είναι έτσι θα περιμένουμε το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών και την Κυπριακή Δημοκρατία να βρουν τη λαλιά τους και να απαντήσουν στους τουρκικούς ισχυρισμούς.
ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΑΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΩΝ ΨΗΦΙΣΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΟΗΕ
Το σημαντικότερο διεθνές νομικό όπλο της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι τα ψηφίσματα του ΟΗΕ που ζητούν την αποχώρηση των παρανόμως ευρισκομένων στην Κύπρο τουρκικών στρατευμάτων το ταχύτερο, χωρίς φυσικά να την εξαρτούν από το αν θα βρεθεί λύση και ποια λύση στη διαμάχη Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Η ελληνική κυβέρνηση και η Κυπριακή Δημοκρατία υπονόμευσαν ήδη αυτά τα ψηφίσματα επιτρέποντας αυτή η αυτοτελής υποχρέωση της Τουρκίας να καταστεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης και μάλιστα σε συνδυασμό με μεταβολές στο ίδιο το συνταγματικό καθεστώς της Κυπριακής Δημοκρατίας!
Νομιμοποίησαν έτσι τον Γκουτιέρες να μην κάνει τη δουλειά του, που είναι να κάνει ότι μπορεί για να εφαρμοστούν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και να επιχειρεί, μέσω του Εγγράφου που κατέθεσε στη Γενεύη, να τα παρακάμψει.
Το Έγγραφο αποδέχθηκε ήδη ως βάση διαπραγμάτευσης ο Αναστασιάδης και υποθέτουμε και η ελληνική κυβέρνηση (αν δεν ισχύει το τελευταίο ας βγει να το πει επισήμως η Αθήνα, γιατί πολύ δούλεμα πέφτει τελικά σε αυτή την υπόθεση).
Το Έγγραφο, εκτός των άλλων προβλέπει σταδιακή αποχώρηση μέρους και όχι όλων των τουρκικών στρατευμάτων που επαφίεται στην καλή βούληση της τουρκικής κυβέρνησης.
Αν όλα αυτά που περιέχει το Έγγραφο Γκουτιέρες γίνουν τμήμα του ψηφίσματος για την ανανέωση της UNFICYP, συμπαρασύρουν και καταργούν τα υπάρχοντα ψηφίσματα του ΟΗΕ για την ταχεία και άνευ όρων αποχώρηση του τουρκικού εκστρατευτικού σώματος από την Κύπρο!
ΑΦΟΠΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Σύμφωνα με πληροφορίες μας από πολύ αξιόπιστες πηγές που γνωρίζουν τι συνέβη στη Γενεύη, το έγγραφο Γκουτιέρες προνοεί επίσης την «απόσυρση» παράλληλα, και των κυπριακών ενόπλων δυνάμεων από το «κράτος» τους!
Αφαιρούν δηλαδή από το κυπριακό κράτος το πιο βασικό χαρακτηριστικό κάθε κράτους στον κόσμο, το δικαίωμα της αυτοάμυνας και την ύπαρξη ενόπλων δυνάμεων.
ΥΠΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ
Το έγγραφο Γκουτιέρες, το οποίο σημειωτέον δεν έχει δοθεί στη δημοσιότητα, δηλαδή το γνωρίζουν όλα τα εμπλεκόμενα κράτη, αλλά όχι οι πολίτες της Κύπρου, υπεισέρχεται κατά τρόπο απαράδεκτο στα της εσωτερικής συνταγματικής τάξης της Κυπριακής Δημοκρατίας και ουσιαστικά περιγράφει μια «λύση του κυπριακού», που καταργεί τη δημοκρατία, μετατρέπει το κυπριακό κράτος σε Δικτατορία Ξένων και είναι μία παραλλαγή του σχεδίου που απέρριψαν οι πολίτες, με συντριπτική πλειοψηφία, στο δημοψήφισμα του 2004!
Εισάγει εκτός των άλλων την εκ περιτροπής υποχρεωτικά προεδρία και την απόλυτη εξίσωσης της πλειοψηφίας του 82% και της μειοψηφίας του 18%.
Σαν να μη φτάνουν αυτά, στον Γκουτιέρες επετράπη να υπεισέλθει ακόμα και σε ζητήματα που αφορούν τις επιστροφές περιουσιών στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους, κατά τρόπο που οδηγεί σε ουσιαστική ακύρωση του δικαιώματός τους να τις πάρουν πίσω.
Μια από τις πιο κεντρικές αρχές της παγκόσμιας έννομης τάξης είναι η αρχή της αυτοδιάθεσης. Σε όλο τον κόσμο είναι δουλειά των ίδιων των πολιτών ενός κράτους ή των ειδικά προς τούτο εκλεγμένων εκπροσώπων τους να συζητούν, να τροποποιούν ή να καθιερώνουν το Σύνταγμα ενός Κράτους.
Δεν είναι αυτό αρμοδιότητα του Προέδρου του κράτους και τριών ξένων κυβερνήσεων.
Η κυπριακή και η ελληνική κυβέρνηση παραβιάζουν βάναυσα εν προκειμένω τους βασικότερους παγκοσμίως παραδεγμένους κανόνες δικαίου, τη συνταγματική τάξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, την έννομη τάξη της ΕΕ και τον ίδιο τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ.
Επιτρέπουν έτσι και στους υπολοίπους να τα παραβιάζουν και μάλιστα δύσκολα μπορεί κανείς και να τους κατηγορήσει αφού είναι οι ίδιοι οι ηγέτες της Ελλάδας και της Κύπρου που νομιμοποιούν με τη στάση τους αυτά τα νομικά, πολιτειακά και διεθνοπολιτικά ανοσιουργήματα.
ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΣ
Η Γενεύη έρχεται ως συνέχεια των διαδοχικών ελληνικών Δανειακών Συμβάσεων, που συνέταξε το ίδιο δικηγορικό γραφείο του Λονδίνου που συνέταξε και το σχέδιο Ανάν, και ως συνέχεια της αρπαγής των κυπριακών τραπεζών και της διάλυσης του συνεργατικού κινήματος στην Κύπρο.
Οτιδήποτε συμβαίνει τα τελευταία επτά χρόνια έχει έναν κοινό παρονομαστή: την απόσπαση βασικών στοιχείων εθνικής ισχύος, εθνικής κυριαρχίας και την καταστροφή της δημοκρατίας, των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού, και στην Ελλάδα και την Κύπρο, με τη συνδρομή των πολιτικών δυνάμεων που κυβέρνησαν και κυβερνούν τις δύο χώρες.
Είναι παγκόσμιας σημασίας πείραμα οικοδόμησης νέου ολοκληρωτισμού στην Ευρώπη.
Αν ο ελληνικός λαός δεν βρει τρόπο να σταματήσει και να αντιστρέψει σταδιακά αυτή την πορεία, θα γνωρίσει αναπόφευκτα νέες, ακόμα πιο φοβερές καταστροφές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου