Κράτος-Εκκλησία: Διαζύγιο με… διατροφή για τα παιδιά-Τα “αγκάθια” της συμφωνίας

Του Μάνου Χατζηγιάννη

Το μυστήριο του γάμου ως άθεος ο πρωθυπουργός και η αριστερομπερδεμένη κουστωδία του το απεχθάνονται. Οπότε τι έμενε να κάνουν με την Εκκλησία; Σύμφωνο συμβίωσης… Αν και η χθεσινή συμφωνία μοιάζει περισσότερο με διαζύγιο που όμως η Πολιτεία πληρώνει διατροφή στην Εκκλησία για τα… παιδιά, δηλαδή τους κληρικούς.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να ξεκαθαριστεί πως επειδή συμφώνησαν Τσίπρας και Ιερώνυμος δεν σημαίνει πως όλα τέλειωσαν. Από τη μια η συμφωνία πρέπει να περάσει από το σώμα της Ιεραρχίας, όπου ο Αρχιεπίσκοπος δεν είναι πλέον τόσο ισχυρός όσο παλιότερα και αποδείχτηκε αυτό σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις όχι στην πρόσφατη του Μητροπολίτη Λαρίσης, κι από την άλλη πρέπει να περάσει από την Βουλή, μέσω νόμων.

Οι πρώτες αντιδράσεις είναι γεγονός. Μητροπολίτες δηλώνουν άγνοια, όπως ήδη δήλωσε ο Μητροπολίτης Εδέσσης.

Ο Σύνδεσμος των Κληρικών δηλώνει προδομένος και ετοιμάζεται να αντιδράσει.

Σε μια τέτοια συμφωνία πάντως όσο κι αν έχει εκκλησιαστικό χαρακτήρα ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες…

Καταρχάς είναι άξιον απορίας πως εν μια νυκτί θα σβηστούν από τα κιτάπια του Δημοσίου 9.000 δημόσιοι υπάλληλοι, για να έχει να λέει μετά η κυβέρνηση της ψευτο-Αριστεράς πως πλέον οι παπάδες δεν μισθοδοτούνται από το Κράτος χαϊδευοντας αυτιά ανοήτων και μόνο, και παράλληλα να κοκορεύεται ότι περιόρισε τον Δημόσιο τομέα!!

Στις λεπτομέρειες τώρα:

- Η συμφωνία λέει πως το Ελληνικό Δημόσιο αναγνωρίζει ότι μέχρι το 1939 οπότε εκδόθηκε ο αναγκαστικός νόμος 1731/1939 απέκτησε εκκλησιαστική περιουσία έναντι ανταλλάγματος που υπολείπεται της αξίας της και επίσης το Ελληνικό Δημόσιο αναγνωρίζει ότι ανέλαβε τη μισθοδοσία του κλήρου, ως με ευρεία έννοια, αντάλλαγμα για την εκκλησιαστική περιουσία που απέκτησε.

Αυτά αποτελούν σημαντικό κομμάτι για την Εκκλησία καθώς όταν και αν στραβώσει οποιαδήποτε συμφωνία στο μέλλον θα μπορεί να κινηθεί νομικά!!

Αντιστρόφως το γεγονός πως η Εκκλησία αναγνωρίζει ότι μετά τη Συμφωνία αυτή παραιτείται έναντι κάθε άλλης αξίωσης για την εν λόγω εκκλησιαστική περιουσία, μπορεί να χρησιμοποιηθεί από την κρατική πλευρά σε μια δικαστική αντιδικία. Βέβαια αυτό το θέμα είναι ακόμη πιο λεπτό γιατί οι Μητροπόλεις έχουν μεγάλες αναξιοποίητες περιουσίες και σε κάποιες περιπτώσεις διεκδικούν ολόκληρες εκτάσεις. Για παράδειγμα η Μητρόπολη Φθιώτιδος διεκδικεί μια τεράστια έκταση στη Δυτική Αττική. Διεκδικεί έκταση 7.500 στρεμμάτων από τους Δήμους Πετρουπόλεως και Περιστερίου με διαθήκη του 1916. Θα παραιτηθούν από τις αξιώσεις τους Μητροπόλεις σαν κι αυτή;

- Το Ελληνικό Δημόσιο και η Εκκλησία αναγνωρίζουν ότι οι κληρικοί δεν θα νοούνται στο εξής ως δημόσιοι υπάλληλοι και ως εκ τούτου διαγράφονται από την Ενιαία Αρχή Πληρωμών. Έτσι θα μπορεί η κυβέρνηση, όπως είπαμε και παραπάνω, να υπερηφανεύεται πως μείωσε το Δημόσιο. Ερώτημα παραμένει κατά πόσο είναι έτοιμη η Εκκλησία να υποδεχτεί την ευθύνη και μαζί το μπέρδεμα με την ασφάλισή τους, τα ταμεία τους, τις συντάξεις κλπ.

- Το Ελληνικό Δημόσιο δεσμεύεται ότι θα καταβάλλει ετησίως στην Εκκλησία με μορφή επιδότησης ποσό αντίστοιχο με το σημερινό κόστος μισθοδοσίας των εν ενεργεία ιερέων, το οποίο θα αναπροσαρμόζεται ανάλογα με τις μισθολογικές μεταβολές του Ελληνικού Δημοσίου. Δηλαδή άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς… Είναι η διατροφή στο διαζύγιο που λέγαμε παραπάνω. Μόνο που γελάει ο κόσμος με όλα αυτά…

- Πιθανή επιλογή της Εκκλησίας της Ελλάδος για αύξηση του αριθμού των κληρικών δεν δημιουργεί απαίτηση αύξησης του ποσού της ετήσιας επιδότησης. Με λίγα λόγια το πάγιο αίτημα για διορισμό κληρικών πάει περίπατο! Ειδικά σε μια περίοδο που οι ανάγκες σε πολλές Μητροπόλεις είναι τεράστιες και κατά συνέπειαν έχουν αυξηθεί οι άμισθοι ιερείς.

- Το Ελληνικό Δημόσιο και η Εκκλησία της Ελλάδος αποφασίζουν τη δημιουργία Ταμείου Αξιοποίησης Εκκλησιαστικής Περιουσίας. Το εκκλησιαστικό ΤΑΙΠΕΔ έγινε πράξη και παλιότερα, αλλά φευ έμεινε μόνο στα χαρτιά. Συγκεκριμένα το 2013 έγινε μεγάλος ντόρος με την απόφαση Εκκλησίας και κυβέρνησης να συστήσουν την περιβόητη πλέον «Εταιρεία Αξιοποίησης Ακίνητης Εκκλησιαστικής Περιουσίας Α.Ε» ή “εκκλησιαστικό ΤΑΙΠΕΔ”, όπως έσπευσαν να την αποκαλέσουν κάποιοι…

Άξιζε αλήθεια ο θόρυβος που έγινε; Η ιστορία έγραψε πως όχι…Τότε καλά καλά ούτε το… κανονικό ΤΑΙΠΕΔ δεν κατάφερε να αξιοποιήσει την περιουσία του Δημοσίου όπως θα έπρεπε προς το συμφέρον του Έλληνα, επομένως πως περίμεναν να καταφέρει το “εκκλησιαστικό ΤΑΙΠΕΔ” να ωφελήσει την Εκκλησία;

Υπάρχει όμως μια διαφορά για ποια ακίνητα της Εκκλησίας μιλάμε. Η συμφωνία του 2013 αφορούσε στα ακίνητα που ανήκουν στην περιφέρεια της οποίας προΐσταται ο Αρχιεπίσκοπος , δηλαδή την Αθήνα, και δε δεσμευει τις εκάστοτε Μητροπόλεις. Η χθεσινή συμφωνία αναφέρει πως “τα ανάλογα ισχύουν και για τις περιουσίες των επιμέρους Μητροπόλεων, ήτοι των αμφισβητούμενων περιουσιών, αλλά και όσων οι Μητροπόλεις εθελοντικά παραχωρήσουν στο ΤΑΕΠ”.

Επίσης ζητούμενο παραμένει η πραγματική αξία της εκκλησιαστικής περιουσίας. Ποιος θυμάται αλήθεια τον κ. Ιερώνυμο να προειδοποιεί μέχρι και με… φαλιμέντο όταν τον Οκτώβριο του 2012 έκανε λόγο για μεγάλο πρόβλημα ρευστότητας και έλεγε: «Ποια διαμερίσματα όταν είναι όλα ξενοίκιαστα, ποια μισθώματα όταν όλα είναι απλήρωτα, ποια μερίσματα από τις τράπεζες, που πήραν ό,τι μετοχές υπήρχαν και εξαφάνισαν όλη την οικονομική δυνατότητα της Εκκλησίας».

Συνεπώς προκύπτει ευλόγως το ερώτημα τι αξία έχουν πλέον στο χρηματιστήριο της αγοράς ακινήτων και κυρίως της… πιάτσας αυτά τα εκκλησιαστικά ακίνητα για τα οποία έγινε η συμφωνία;

Είναι ειρωνεία πάντως να έρχεται το κράτος, το οποίο κατασπάραξε κατα καιρούς την εκκλησιαστική περιουσία αφήνοντάς την με ψίχουλα, να… προσφέρει δήθεν τις υπηρεσίες του για να ωφεληθεί η Εκκλησία από την διαχείριση των εναπομεινάντων ακινήτων. Το ίδιο το κράτος που ξεκοκάλισε μέσω επώδυνων ,όπως αποδείχτηκαν για την Εκκλησία συμφωνιών, τα σημαντικότερα κομμάτια της εκκλησιαστικής περιουσίας, να έρχεται τώρα να προσφέρει κι άλλη συμφωνία για ό,τι απέμεινε…

- Οι παραπάνω δεσμεύσεις των μερών θα ισχύουν υπό την προϋπόθεση τήρησης της Συμφωνίας στο σύνολό της. Εν ολίγοις δεν υπάρχει αλα καρτ εφαρμογή, που σημαίνει πως για παράδειγμα αν αντιδράσουν κάποιες Μητροπόλεις θα πρέπει να δεχτούν την συμφωνία καθώς “σχίσμα” δεν νοείται…

Στην συμφωνία Τσίπρα-ιερώνυμου υπάρχουν κι άλλα κενά. Ουσιαστικά και ανούσια…

Στα ουσιαστικά λογίζονται τα εξής:

- Το Δημόσιο θα συνεχίσει να πληρώνει ενοίκιο για τα ακίνητα της Εκκλησίας που χρησιμοποιεί ;

- Τι θα γίνει με τους μουφτήδες και την πληρωμή τους;

- Θα ισχύσει η συμφωνία για περιπτώσεις όπως η Εκκλησία της Κρήτης;

- Τι θα ισχύσει για το Άγιο Όρος;

Στα ανούσια, αλλά για τους φανατικούς αριστερούς σοβαρά, εντάσσονται θέματα όπως ποιος θα πληρώνει την μεταφορά για το Άγιο Φως …

Τέλος αξίζει να σημειωθεί πως για την χθεσινή συμφωνία υπάρχει ήδη ενόχληση από το Φανάρι. Με τον αέρα του “νόμιμου δικαιούχου” για τις Μητροπόλεις των “Νέων Χωρών” το Οικουμενικό Πατριαρχείο θα ήθελε να είναι κομμάτι της διαπραγμάτευσης αλλά Τσίπρας και Ιερώνυμος τα “τακτοποίησαν” μυστικά και οι Φαναριώτες έμειναν σαν τις μωρές παρθένες….

ΠΗΓΗ

Kατάνυξις

Νεκτάριος Δαπέργολας, Με ποιο δικαίωμα;

του Νεκτάριου Δαπέργολα

Άλλη μια προδοτική συμφωνία βρίσκεται λοιπόν εν εξελίξει, αυτή τη φορά για το αισχρό «διαζύγιο» Κράτους-Εκκλησίας, ανάμεσα στον αντίχριστο πρωθυπουργίσκο και στο τραγικά σπιθαμιαίο πρόσωπο που παριστάνει τον ελλαδικό αρχιεπίσκοπο. Χτες είδαμε απλώς το… οικονομικό της μέρος, καθώς τα χειρότερα ακολουθούν. Κι έτσι η ρασοφόρος παρεούλα που λυμαίνεται ως σκληροπυρηνική ηγετική ομάδα την Εκκλησία (λες κι είναι το τσιφλίκι που κληρονόμησαν απ’ τον μπάρμπα τους), μετά από τόση επαίσχυντη και συνενοχική σιωπή σε τόσα και τόσα θέματα, μετά τους νόμους της διαστροφής, μετά τον συνεχόμενο λαθροεποικισμό, μετά τη Μακεδονία, τη Βόρειο Ήπειρο κι όλες τις άλλες προδοσίες (καλά για την αθλιότητα της παναίρεσης του Οικουμενισμού δεν μιλάμε καν), μας προδίνει και μας ξεπουλάει ξετσίπωτα για μια ακόμη φορά!

Με ποιο δικαίωμα όμως; Αυτός ο λαός πορεύτηκε μέσα στους αιώνες χέρι-χέρι με τον κλήρο, ως ενιαίο κι αξεδιάλυτο ευχαριστιακό και συνάμα εθνικό σώμα. Η Ορθοδοξία ήταν το οξυγόνο του, για τον Χριστό πρώτα και μετά για την Πατρίδα έδωσε όλους τους μεγάλους αγώνες του. Έτσι μεγαλούργησε στην ακμή του, έτσι επιβίωσε και στα δεινά. Με ποιο δικαίωμα έρχεται σήμερα ένας ανεκδιήγητος αρχιεπίσκοπος κι ένα κονκλάβιο ξεπουλημένων ή φοβισμένων μητροπολιτών να παίξουν το σιχαμερό παιχνίδι των αντίχριστων εκκλησιομάχων της κυβερνώσας φασιστο-αριστεράς, κόντρα σε κάθε λογική, κόντρα σε κάθε πνευματική προσέγγιση και ιστορική αναφορά, αλλά κόντρα σαφώς και στη βούληση του λαού, καθώς και της συντριπτικής πλειονότητας του κλήρου;

Με ποιο δικαίωμα έρχονται όλα αυτά τα απίστευτα ανθρωπάκια να σπείρουν τέτοιους νέους διχασμούς μέσα στην ελληνική κοινωνία, σε μία εποχή με τόσα προβλήματα και στην οποία ως εκκλησιαστικοί - δήθεν - ηγέτες θα όφειλαν να επουλώνουν πληγές, αντί να ανοίγουν νέες;

Με ποιο δικαίωμα συνεχίζουν τόσο προκλητικά τον εδώ και καιρό απροκάλυπτο ρόλο της φιλιππινέζας μιας ψυχωσικά άθεης και μισελληνικής εξουσίας, ενώ το χρέος τους ήταν πολύ απλά να εμπνεύσουν και να εγείρουν τον λαό εναντίον της;

Αλλά και με ποιο δικαίωμα τολμούν - πάνω απ’ όλα - να αγνοούν τις πνευματικές συνέπειες αυτής της εν εξελίξει επίσημης αποχριστιανοποίησης της χώρας μας, βάζοντας ένα ακόμη τραγικό - και δια νόμου πλέον - επιστέγασμα στο ήδη ζοφερό κλίμα της αποστασίας από τον Θεό που βιώνουμε ως κοινωνία; Πόσο βάρος ακόμη φορτώνουμε πάνω από τον πνευματικό ουρανό της πατρίδας, αποδεχόμενοι μία τέτοια νέα βλασφημία του Θεού κι ένα τέτοιο «διαζύγιο» από την ίδια τη σάρκα και την ψυχή μας, λες και πρόκειται για απλό deal μεγαλεμπόρων; Για τους πνευματικούς νόμους δεν έχουν επιτέλους ακούσει ποτέ τους τίποτε αυτοί οι ανεκδιήγητοι ψευτοχριστιανοί ρασοφόροι, αυτό το σύγχρονο ιερατείο των φαρισαίων και των σαράφηδων του Ναού; Για την οργή του Θεού δεν άκουσαν κάτι ή τόσο πολύ τους έχει αποχαυνώσει κι εκτροχιάσει η βαριά εκκοσμίκευση και η ακατάσχετη αγαπολογία τους; Μέχρι πότε θα εμπαίζουν το όνομά Του και θα προδίδουν τόσο ξεδιάντροπα τον λαό που τάχθηκαν να υπηρετούν;

ΠΗΓΗ

Κατάνυξις