Ζωή… Αντίο!

Ζωή… Αντίο!

πηγή : olympiada

Γράφει ο Ναούμης Νικόλαος
Πολιτικός επιστήμονας

Τις τελευταίες ώρες, η χώρα μας συγκλονίζεται, όχι από τις δραματικές εξελίξεις που αφορούν την οικονομία της και τον αλληλοσπαραγμό των μελών της κυβέρνησής της, όσο από ένα γεγονός, το οποίο χωρίς δεύτερη σκέψη, είναι συγκλονιστικό, δυστυχώς, με την αρνητική έννοια του όρου. Χθες τα ξημερώματα, ένας συμπολίτης μας, δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία τ’ όνομα του, βγήκε από το σπίτι του, για να πάει με την σύζυγό του, να συναντήσει την ευτυχία. Θα πήγαιναν μαζί, να ζήσουν ένα γεγονός, το οποίο αποτελεί για τον άνθρωπο, για τον οποιονδήποτε άνθρωπο κατά την γνώμη μου, το επιστέγασμα, το αποκορύφωμα αν θέλετε, της ανθρώπινης δημιουργίας και ύπαρξης. Θα πήγαινε λοιπόν, να δώσει νόημα και ουσία, στην λέξη ζωή, καθώς, αυτός και η γυναίκα του, θα έφερναν στον κόσμο, το δεύτερο παιδί τους.
Δυστυχώς όμως, τα πράγματα δεν είχαν την ευτυχή κατάληξη που αναμενόταν. Η βιντεοκάμερα με την οποία το ευτυχές γεγονός θα εγκλωβιζόταν, θυμίζοντας για πάντα την ομορφιά της ζωής, στάθηκε αφορμή, να σφαγιαστεί, από τρία δείγματα ανθρώπινης υπόστασης, προϊστορικών χρόνων.. Δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία αν τα κτήνη αυτά ήταν συμπατριώτες μας η αλλοδαποί. Έχει μεγαλύτερη σημασία για μένα προσωπικά, ότι τα τρία αυτά ζώα, κυκλοφορούνε ανάμεσά μας. Δυστυχώς, έχω την αίσθηση, ότι δεν είναι τα μόνα και το γεγονός αυτό, είναι που με τρομοκρατεί.
Στην Ελλάδα του μνημονίου και της εθνικής κατάθλιψης, η ανθρώπινη ζωή πλέον, δεν έχει και ιδιαίτερη αξία. Για λίγα χρήματα η έστω για ένα σχετικά χρήσιμο, ευτελούς κατά τ’ άλλα αξίας αντικείμενο, μπορεί στις μέρες μας να αποχαιρετίσεις τα αγαθά και τις χαρές του πάνω κόσμου. Δεν είσαι κυρίαρχος του εαυτού σου. Για το αν θα ζήσεις η το αν θα πεθάνεις, μπορεί να το αποφασίσει ο οποιοσδήποτε σε συναντήσει στον δρόμο, χωρίς να το πολυσκεφτείς. Τι ώρα; Δεν έχει σημασία. Όλες οι ώρες καλές είναι. Που; Οπουδήποτε. Με ποιόν τρόπο; Όλοι οι τρόποι καλοί είναι, αρκεί να είναι αποτελεσματικοί…
Επίκεντρο του θεάτρου αυτού του παραλόγου, αποτελεί το ιστορικό κέντρο, της πόλης των Αθηνών. Στην πόλη, που η ελευθερία και η αυτοδιάθεση, θεμελιώθηκαν και νοηματοδοτήθηκαν. Στην σκιά του βράχου της Ακρόπολης… Το κέντρο της πρωτεύουσας της Ελλάδας, έχει μετατραπεί, σ’ έναν σκουπιδοτενεκέ ανθρώπινων σκιών και υπολλειμάτων. Η βρώμα και η δυσωδία, δεν αγγίζει απ’ ότι φαίνεται τα ρουθούνια όσων αποφασίζουν για τις τύχες της. Η τριτοκοσμική αυτή εικόνα, δεν ευαισθητοποιεί κανέναν κι αυτό είναι που εξοργίζει. Η μπούρδα της πολυπολιτισμικότητας, έχει μετατρέψει τα ιερά χώματα της πόλης του Περικλή και του Πλάτωνα, στο πιο περιζήτητο σούπερ μάρκετ, που η ποικιλία των προϊόντων που προσφέρει, εντυπωσιάζει. Γυναίκες σ’ όλες τις αποχρώσεις και σε πολύ καλές τιμές. Ναρκωτικά, σε άφθονες ποσότητες και φρέσκα. Όπλα, της πιο σύγχρονης τεχνολογίας, αξιόμαχα και δοκιμασμένα στο κοινό έγκλημα. Φουλάρια και γυαλιά ηλίου, κλεμμένα και εισηγμένα παράνομα. Πάρε κόσμε…!
Αυτό το νταραβέρι, κανείς δεν έχει τα κότσια να χωθεί και να το καθαρίσει. Ο ένας ρίχνει τις ευθύνες στον άλλο και το πάρτυ συνεχίζεται. Η μυστική και κωδικοποιημένη λέξη άβατο, αποκτά στην Ομόνοια, τα Εξάρχεια και γενικά στο πολύπαθο κέντρο, υπόσταση. Η αστυνομία το σέβεται. Η πολιτική ηγεσία, το σέβεται κι αυτή. Αυτή την ώρα ασχολείται με την πράσινη ανάπτυξη… Οι τοπικοί άρχοντες, διοργανώνουν γκέϋ παρελάσεις και πάρτυ για τρανσέξουαλ… Ειδικά το τελευταίο, κολλάει στην περίπτωση. Γιατί μην μου πείτε ότι η Αθήνα μας δεν έχει αλλάξει φύση, η ότι δεν είναι παντού τρύπια…
Τα πράγματα έχουν ξεφύγει τελείως. Κάποιος πρέπει να επέμβει και να σταματήσει αυτό το σκηνικό της κόλασης. Πολύ φοβάμαι, ότι αν δεν γίνει άμμεσα κάτι, ένας σύγχρονος ζωγράφος, ζηλεύοντας την δόξα του Ντελακρουά, θα θελήσει κι αυτός να γίνει διάσημος. Έτσι, όπως ο Γάλλος καλλιτέχνης έγινε γνωστός στα πέρατα της οικουμένης ζωγραφίζοντας την σφαγή της Χίου, αυτός, θ’ αποτυπώσει στον πίνακα του, την σφαγή των Αθηνών, φιλοδοξώντας, να γίνει εφάμιλλός του. Εάν δεν το έχετε αντιληφτεί, εκεί οδηγούμαστε…