Μόσχος Γκουτζιούδης (Λέκτορας Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ), «Η περί αφέσεως και ιωβηλαίου διδασκαλία της Κ.Δ. ως βιβλικό θεμέλιο για μια θεολογία των θρησκειών»

Εισήγηση στο Διεθνές Διαθρησκειακό Συμπόσιο με θέμα: Ορθόδοξη προσέγγιση για μια θεολογία των θρησκειών

H αρχέγονη χριστιανική κοινότητα τοποθέτησε στην καρδιά του κηρύγματός της το θέμα της «αφέσεως των αμαρτιών», το οποίο έχει μια ποικιλόμορφη αντιμετώπιση από τους συγγραφείς της Κ.Δ. και παρουσιάζεται με τρεις κυρίως εκδοχές. Στην εισήγησή του ο κ. Γκουτζιούδης εστίασε το ενδιαφέρον του στην τρίτη και όχι επικρατέστερη εκδοχή της αφέσεως των αμαρτιών, η οποία δεν είναι ούτε αποτέλεσμα της εξιλαστήριας προσφοράς του Ιησού, ούτε επιβράβευση της πίστης των ανθρώπων. Στην τελευταία αυτή περίπτωση μάλιστα, η άφεση δεν φαίνεται να προέρχεται από τη δική του εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες, αλλά αντίθετα παρέχεται άμεσα από το Θεό χωρίς τη διαμεσολάβηση του Χριστού. Ο διαπροσωπικός αυτός τύπος της αφέσεως μπορεί να αποτελέσει το βιβλικό θεμέλιο μιας θεολογίας των θρησκειών. Η μορφή αυτής της αφέσεως προέρχεται από το κοσμοείδωλο του ιωβηλαίου έτους της Π.Δ., ενός κοινωνικού θεσμού που είχε ως ιδανικό του την ολική αποκατάσταση των μελών της κοινωνίας στην αρχική τους κατάσταση, αφού αυτή με το πέρασμα του χρόνου είχε ανατραπεί. Αυτή η άγνωστη στο ευρύ χριστιανικό πλήρωμα «διαπροσωπική άφεση», εξαρτάται αποκλειστικά από την κοινωνική και αγαπητική σχέση των ανθρώπων. Τα κείμενα που εξετάζονται είναι τα Μτ. 5:21-26^. Μτ. 5:48 και Λκ. 6:34-36^. Μτ. 6:12//Λκ. 11:4^. Μτ.6:14-15^. Λκ. 7:41-42^. Μτ. 18:21-22//Λκ. 17:3β-4 και αποτελούν ενδεικτικές περιπτώσεις όπου χρησιμοποιείται από τους συγγραφείς των ευαγγελίων ο διαπροσωπικός τύπος της αφέσεως των αμαρτιών. Η εφαρμογή της αφέσεως στις περικοπές αυτές δεν φαίνεται να απαιτεί κάποια εξιλαστήρια ενέργεια από τον αμαρτωλό. Αντίθετα ως μοναδική προϋπόθεση προτάσσεται η εκ μέρους των υπολοίπων μελών της κοινότητας παροχή της αφέσεως προς το αδελφό μέλος που διέπραξε την αμαρτία.
πηγή :  ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ

ΣΧΟΛΙΟ : Ο ΜΟΣΧΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΛΕΚΤΩΡ.
Είχαμε απολαύσει τόν χολλυγουντιανό Λέκτωρ, τόν ανθρωποφάγο. Δέν μπορούσαμε τότε νά φανταστούμε ότι θά αποκτήσουμε έναν Έλληνα Λέκτωρ, τόν Χριστοφάγο.
Υπάρχει ένας Θέος, άλλος από τόν Χριστό καί ο Χριστός είναι ένας διαμεσολαβητής, σάν παπάς. Είναι δυνατόν, λοιπόν, νά αποκτήσουμε άφεση αμαρτιών κατευθείαν από αυτόν τόν Θεό, χωρίς τόν Χριστό, από τά μέλη τής κοινότητας "προς το αδελφό μέλος που διέπραξε την αμαρτία", η οποία κοινότης είναι αυτός ο Θεός, ανεξάρτητος τού Χριστού. 
Επικυρώνεται επίσημα ότι η νέα θρησκεία παρακάμπτει τόν Κύριο καί θεμελιώνεται στήν Π.Δ. ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΚΔΟΧΕΣ ΤΗΣ ΑΦΕΣΕΩΣ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ, Η ΠΡΩΤΗ ΣΑΝ ΕΞΙΛΑΣΤΗΡΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΚΑΙ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΑΝ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.
Έχουν Βαπτιστεί άραγε αυτοί οι άνθρωποι;;;;
Υπάρχουν οι αναρτήσεις οι οποίες ξεγυμνώνουν τήν αίρεση αλλά δυστυχώς κανείς δέν ενδιαφέρεται.
Όπως λέει καί ο Βαμβίνης αυτά τά πράγματα δέν ενδιαφέρουν τήν καθημερινότητα τών χριστιανών, ξεχνώντας τό "πάσαν τήν βιωτικήν απωθώμεθα μέριμναν".  
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΝΑ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΜΑΞΙΜΟ ΤΟΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ;;;
ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΗΣΥΧΟΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΠΑΥΣΟΥΜΕ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΟΤΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Ο ΛΕΚΤΩΡ, Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ, ΟΤΙ Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΦΙΚΤΟΣ ΚΑΙ ΔΟΘΗΚΕ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ. ΔΙΟΤΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ. ΟΠΩΣ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ Κ.Δ. ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΗΝ ΡΙΖΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ, ΤΗΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ. Φαρισαίος είναι αυτός ο οποίος πιστεύει ότι τηρεί τόν Νόμο, ότι μπορεί.
Είναι εντυπωσιακή η προφητεία τού Χόλλυγουντ διότι μάς φανερώνει ότι προϋπόθεση τής ανθρωποφαγίας καί τής άθεης Χριστοφαγίας είναι "Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ" 
Αμέθυστος