Η ώρα της ευθύνης.
Αξιότιμε Κύριε Διευθυντά,
Με βαθείαν θλίψιν ανέγνωσα εις το υπ΄ αριθμ. 981/19-6-92 φύλλον της εφημερίδος σας το άρθρον «Επίκειται η ένωσις της Ανατολικής και Συριακής Ορθοδόξου Εκκλησίας». Εάν βέβαια θελήσωμεν να είμεθα ακριβείς, το ρήμα επίκειται, μάλλον είναι περιττόν, διότι η εγκύκλιος της Συνόδου του Πατριαρχείου Αντιοχείας αναφέρει ληφθείσες αποφάσεις, οι οποίες ενεργοποιούμενες ισοδυναμούν με ουσιαστική ένωσιν των δύο Εκκλησιών. Τα γεγονότα δυστυχώς ομιλούν από μόνα τους. Η αντορθόδοξος συμφωνία του Σαμπεζύ δι΄ ένωσιν Ορθοδόξων και Μονοφυσιτών ήρχισε να εφαρμόζεται σταδιακά, αρχής γενομένης από το Πατριαρχείον Αντιοχείας, χωρίς την προγενέστερη απόφαση Πανορθοδόξου Συνόδου. Προσωπικώς πιστεύω, ότι η απόφαση του Πατριαρχείου Αντιοχείας θα γίνη ανεκτή από τις υπόλοιπες Ορθόδοξες Εκκλησίες, πλην ίσως του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, διότι άλλωστε το Πατριαρχείο Αντιοχείας, ως ανέφερα και ανωτέρω, απλώς υλοποίησε την συμφωνία του Σαμπεζύ. Εύχομαι το μέλλον να διαψεύση τις εκτιμήσεις μου αυτές. Επίσης θα ήθελα να σημειώσω, ότι οι εγγυήσεις που μας έδιδε δημοσίως ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νικοπόλεως κ.κ. Μελέτιος εις το υπ΄ αριθμ. 944/20-9-91 φύλλον της εφημερίδος «Ορθόδοξος Τύπος» σελίδα 3η , ότι αν η εν Χαλκηδόνι Σύνοδος ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΘΗ ΩΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ, ένωση δεν θα γίνη μεταξύ Ορθοδόξων και Αντιχαλκηδονίων, οι εγγυήσεις αυτές απεδείχθησαν χωρίς ιδιαίτερη βαρύτητα, διότι απλούστατα τέτοιες εγγυήσεις εις το επίσημο κείμενο της συμφωνίας του Σαμπεζύ δεν περιλαμβάνονται και αι διάφοροι Σύνοδοι, αρχής γενομένης από την Αντιόχεια, δεν υποχρεούνται πριν αποφασίσουν να λαμβάνουν την συγκατάθεσιν οιουδήποτε Μητροπολίτου άλλης Ορθοδόξου Εκκλησίας. Πατέρες και αδελφοί, όσοι διαβάζετε αυτήν την επιστολή και η συνείδησή σας θλίβεται, όπως και η δική μου, δια τα γεγονότα αυτά, νομίζω ως ελάχιστος εν Χριστώ αδελφός σας, ότι το θέμα αυτό είναι πάρα πολύ σοβαρό και ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να το ανεχθούμε, ωσάν να μη συμβαίνη τίποτε, πολύ δε περισσότερον εάν το παράδειγμα της Εκκλησίας της Αντιοχείας ακολουθήσουν και άλλες τοπικές Εκκλησίες. Είναι οπωσδήποτε θλιβερά τα Σχίσματα εις την Εκκλησίαν και ιδιαίτερα εις τας δυσκόλους αυτάς εποχάς, αλλά δεν δυνάμεθα να εξαναγκάσουμε κάποιον να είναι ορθόδοξος. Όποιος προτιμά τον Οικουμενισμό και την ένωση με καταδικασμένους Αιρετικούς είναι ελεύθερος να διαλέξη την πορείαν του. Το ίδιο όμως ελεύθεροι είναι και οι Ορθόδοξοι να διαλέξουν την δική τους πορεία επόμενοι τοις Αγίοις Πατράσι. Ο Οικουμενισμός από τα λόγια και την διπλωματία ήρχισε να προχωρεί σε έργα και μάλιστα Συνοδική αποφάσει. Η ώρα της ευθύνης έφθασε δι΄ όλους μας.
Μετά τιμής
Διονύσιος Πολυμενόπουλος
Πάτρα.
.orthodox-voice
13 σχόλια:
Μονοφυσιτισμός, ίσως η χειρότερη αίρεση.Ο Χριστός είχε λένε μόνο τη θεϊκή φύση.Αυτή είναι η ακύρωση της σωτηρίας μας, της μεταμόρφωσης και θέωσης της ανθρώπινης φύσης, την οποία ο Κύριος ανύψωσε "στα δεξιά του Πατρός".Εμείς αυτά τα θυμόμαστε λίγο από τα θρησκευτικά που κάναμε στο σχολείο.
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ ΣΤΟΝ ΕΩΣΦΟΡΟ ΝΑ ΕΙΣΒΑΛΛΕΙ ΜΕ ΤΕΤΟΙΟ ΥΠΟΥΛΟ ΤΡΟΠΟ, ΜΕΣΩ "ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑΣ" ΚΑΙ "ΕΥΓΕΝΕΙΑΣ" ΚΑΙ "ΚΑΛΩΝ ΤΡΟΠΩΝ"?
ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΤΕΛΙΚΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ?
Μ.Π.
Η μόνη προσπάθεια πού αξίζει είναι νά ξαναφτιάξουμε ενορία, όπου είναι δυνατόν . Ενορία διαλόγου. Μέ τούς διαλόγους μάς καταστρέφουν. Μέ τούς διαλόγους νά τούς πολεμήσουμε. Κάτι πέραν τού κατηχητικού, τού κηρύγματος καί τού φιλοπτώχου.Ανοιχτούς, χωρίς αποφάσεις, συμπεράσματα, αρχηγίες. Γιά τήν οικοδομή τής εκκλησίας. Χρειάζεται πίστη ,υπομονή καί σθένος. Ο μόνος εχθρός , εκτός από τά πάθη μας, ίσως νά είναι ο παππάς.
Δυστυχώς αδελφέ, δεν νομίζω ότι είναι εφικτό.Η ασυνενοησία είναι τεράστια, και τα σχήματα ζωής και συμπεριφοράς, τυποποιημένα.Επιπλέον, οι περισσότεροι είναι "καθηλωμένοι" νοητικά, και πνευματικά από το φόβο της επιβίωσης που τόσο ωραία κατάφεραν και πέρασαν.Αυτό το πράγμα έχει κάνει "κατάληψη" στο μυαλό.Είναι περίπου αυτό που είπε ο Φαραώ για τους Εβραίους "επιβαρύνετε τον λαό περισσότερο, ώστε να μην ασχολείται με μάταια πράγματα". Αν προσπαθήσεις να μιλήσεις με "άλλη γλώσσα", σε κοιτάζουν παράξενα.Ότι κάνει πια καθένας μόνος του...Ισως γι αυτό γίνονται και αυτοί οι διάλογοι μεταξύ αγνώστων μεν, αλλά όμως πνευματικών αδελφών, σε όλο το διαδίκτυο.
Μ.Π.
Θα μπορούσε όμως να γίνεται συνεχής διαμαρτυρία, είτε με e-mail είτε προφορικά στις μητροπόλεις και στις ενορίες πανελλαδικά,( και όπου εισακούγονταν), συγκεκριμένα για τα θέματα του οικουμενισμού και συγκρητισμού.
Δεν μπορεί να μην υπάρχουν και γνήσιοι πιστοί άνθρωποι κληρικοί που κλαίνε και προσεύχονται γι αυτή την κατάσταση. Ομως η δική μας αδράνεια τους καθηλώνει κι αυτούς.Γιατί τελικά οι εκκλησιαστικοί και πολιτικοί "άρχοντες" είναι εικόνα μας και καθρέφτης μας και "σαρξ εκ της σαρκός μας".
Μ.Π.
Είναι καιρός λοιπόν νά σπάσουμε τούς καθρέφτες. Τού ποιήσαι τώ Κυρίω.
" Ο μόνος εχθρός , εκτός από τά πάθη μας, ίσως νά είναι ο παππάς"
swstos!
Αδικείται κατάφορα και "σμικρύνεται" ο Θεός και η Αλήθεια, με όλο αυτό το κατεστημένο και το εξελικτικό του στάδιο που ζούμε σήμερα, όμως μήπως "σκανδαλωδώς" θέλει να το "υποστούμε" εν γνώση μας, ασκώντας την Ταπείνωση, και σε συμφωνία με αυτό που λέει ο απ. Παύλος για τους πολιτικούς? Και που οριοθετούνται αυτά? Δεν το έχω λύσει ακόμα.
Μ.Π.
Η αμφιβολία δέν είναι ταπείνωση. Εάν τό μέλλον είναι ένσαρκο, δηλ. τά παιδιά μας, δέν υπάρχει μπέρδεμα.Ο Θεός στίς κρίσεις, όπως καί στίς ασθένειες, μάς βάζει σέ κρίση. Τότε ξεχωρίζει καί παίρνει τήν Γυναίκα καί τόν άνδρα τόν αφήνει ή τό αντίστροφο. Είμαστε διανοούμενοι.Παιδιά τού Μονοφυσιτισμού. Καί δικαίως θά ενωθούμε εκκλησιαστικά καί μέ αυτούς πού καταργούν τήν Σωτηρία μας.
Θα με "αναγκάσεις" να διαβάσω Karl Jung...Aν βέβαια κατάλαβα σωστά αυτά που είπες...
Μ.Π.
Αλλο εννοούσα, αλλά καί η ερμηνεία σας δέν είναι πολύ μακρυά. Εάν διαβάσετε ιδιαιτέρως γιά τήν αιχμαλωσία τής διάνοιάς μας στήν αυθεντία καί στήν ηδονή, θά τό καταλάβετε. Τά δύο δοκίμια τής Emma Jung άς πούμε.
Από πότε έγινε αδελφός σας ο Πολυμενόπουλος; Αποκτήσατε αδελφούς "παλαιοημερολογίτες";
Σήμερα είναι όλα ευχές. Σήμερα ούτε τά αδέλφια δέν είναι πιά αδέλφια. Καί είχαν κάποιο λόγο οι Πατέρες πού δίδασκαν νά μισούμε τήν αμαρτία όχι τόν αμαρτωλό. Δυστυχώς σήμερα τό αντιστρέψαμε.Οι αποτειχισμένοι παλαιοί καί νέοι μισούν τόν αμαρτωλό καί αγαπούν τήν αμαρτία. Βρήκαν κάποιον νά πνίγεται στόν βάλτο καί αντί νά τόν βοηθήσουν νά βγεί τόν έσπρωξαν βαθύτερα. Οπως λέει καί ο Ποιμήν. Βεβαίως υπάρχουν καί οι αιρετικοί καί αυτοί δέν αλλάζουν, θέλουν νά αλλάξουν τόν κόσμο, σάν τούς Μαρξιστές.Αλλά καί γι' αυτούς έχουμε κάποιο περιθώριο. Μέχρι τρίτης νουθεσίας.
Κατανοήθηκε απόλυτα αυτό που γράφτηκε, παρόλο που δεν έχουν διαβαστεί ακόμα τα δοκίμια (τα οποία θα διαβαστούν όταν υπάρξει χρόνος).
Ναι η ΣΩΤΗΡΙΑ (σε όλα τα επίπεδα)τελικά είναι ατομική.
Μ.Π.
Δημοσίευση σχολίου