Όπως παρατηρούμε
στον πίνακα αυτόν, για να υπάρξει κυβέρνηση στην
κοινοβουλευτική
αντιπροσωπευτική δημοκρατία, θα πρέπει, είτε αυτή να είναι μια κυβέρνηση
μειοψηφίας (όπως είναι και η σημερινή) είτε μια κυβέρνηση συνεργασίας πολλών
μαζί κομμάτων, με δυσκολία συνεννόησης και συγκυβέρνησης. Αυτό γίνεται γιατί,
με την κοινοβουλευτική δημοκρατία, η κυβέρνηση πρέπει να διαθέτει στη Βουλή την
πλειοψηφία των 151 εδρών.
Αντιθέτως,
αν είχαμε προεδρική δημοκρατία, όπου η κυβέρνηση εξαρτάται άμεσα από τη στήριξη
του λαού και όχι της Βουλής, τότε θα γίνονταν εκλογές τη δεύτερη Κυριακή μεταξύ
των δύο πρώτων (Τσίπρα και Σαμαρά) και κατά πάσα πιθανότητα θα εκλεγόταν Πρόεδρος
του Κράτους ο κ. Τσίπρας (ο κ. Παυλόπουλος δεν θα υπήρχε στην όλη ιστορία), με
το 50%+1 και πλέον του ίδιου του λαού. Ο Πρόεδρος Τσίπρας θα μπορούσε, χωρίς
κανένα πρόβλημα ή φόβο μήπως τον ρίξουν (από το εσωτερικό ή το εξωτερικό), να
κυβερνήσει αδιατάρακτα για τέσσερα χρόνια και να εφαρμόσει το πρόγραμμά του.
Ταυτόχρονα,
με προεδρική δημοκρατία, στη Βουλή θα υπήρχε η εικόνα της τρίτης στήλης, χωρίς αυτό
να επηρεάζει καθόλου την κυβέρνηση, αφού δεν θα είχε ανάγκη ψήφου εμπιστοσύνης,
ούτε συνεργασίας μεταξύ των κομμάτων. Αντίθετα μάλιστα, από τη Βουλή θα ψηφίζονταν
μόνο νομοσχέδια που θα είχαν τη στήριξη της καθαρής αντιπροσωπείας του λαού των
151 βουλευτών τουλάχιστον. Αν αυτό μας αρέσει φυσικά και δεν θέλουμε μειοψηφικούς
νόμους.
Βλέπουμε
λοιπόν ότι, με την προεδρική δημοκρατία, η βούληση της απόλυτης πλειοψηφίας του
λαού υλοποιείται άμεσα, τόσο στην εκτελεστική εξουσία όσο και στην νομοθετική,
διακρίνοντας ταυτόχρονα πλήρως μεταξύ τους αυτές τις εξουσίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου