Όποιος στηρίζεται στην γνώση του και ανατρέπει την γνώμη του άλλου με επιπολαιότητα, όποιος επίσης είναι πρόθυμος να απαντήσει, να δικαιολογηθεί και να δικαιολογήσει, ή έχει θέλημα που είναι βγαλμένο μέσα από τη ζωή του, αυτός απολαμβάνει ως καρπό την έχθρα. Δεν μπορεί να συμφωνήσει με κανένα.
Έχετε παρατηρήσει ποιοι άνθρωποι είναι αγαπητοί και περιζήτητοι; Όσοι διακονούν, όσοι είναι πέρα για πέρα ήρεμοι και πρόθυμοι να αποδεχθούν την γνώμη του άλλου, την επιθυμία του, την σκέψη, την ενέργεια του, το αμάρτημα του, το πάθος του, την ευγένεια του, την αγένεια του, που η ευαισθησία τους είναι στραμμένη προς τον Θεόν και προς τους ανθρώπους.
Έχετε παρατηρήσει ποιοι άνθρωποι είναι αγαπητοί και περιζήτητοι; Όσοι διακονούν, όσοι είναι πέρα για πέρα ήρεμοι και πρόθυμοι να αποδεχθούν την γνώμη του άλλου, την επιθυμία του, την σκέψη, την ενέργεια του, το αμάρτημα του, το πάθος του, την ευγένεια του, την αγένεια του, που η ευαισθησία τους είναι στραμμένη προς τον Θεόν και προς τους ανθρώπους.
Αντιθέτως, αυτοί που θέλουν να υπερασπίζουν τον εαυτό τους, που θέλουν να έχουν θέση, γνώμη, σκέψη, να διεκδικήσουν ένα δικαίωμα, να επιβάλλουν την γνώμη τους – άκουσε με, λένε, και μετά κάνε ότι θέλεις – γίνονται αντιπαθητικοί. Γιατί να σε ακούσω, βρε αδελφέ; Εγώ αυτό θέλω να κάνω. Βέβαια, από ταπείνωση ή εξυπνάδα – το ίδιο είναι – θα σε ακούσω, αλλά εσύ έχασες.
Όποιος αφήνει ανέγγιχτους τους άλλους από την παρουσία του, όποιος τους αφήνει ελεύθερους να κάνουν ότι θέλουν και η μόνη σχέση του μαζί τους είναι η σχέσης της διακονίας, της υπηρεσίας, του εσχάτου ανθρώπου, ο απλός, ο ταπεινός, ο ανεπιτήδευτος, αυτός είναι πάντοτε ο αγαπημένος. Όσοι ζητούν, απαιτούν, παρακαλούν, αυτούς, από μακριά τους βλέπεις και τους αποφεύγεις.
Όλα αυτά δεν έχουν θέση σε μια ψυχή η οποία αγνίζει αυτή και την ευτρεπίζει για το Θεόν. Όποιος δεν προσέχει και υποστηρίζει το θέλημα Του, την γνώση Του, αυτός κερδίζει την έχθρα, δεν τον αγαπάει κανείς. Όλοι σαν να δαιμονίζονται, έχουν απέναντι του ένα ένστικτο αντιδράσεως και θέλουν να του πουν όχι. Βέβαια, αυτός τα βάζει με τους άλλους. Προφανώς όμως ο ίδιος είναι υπαίτιος και άξιος της μοίρας του, του στρώματος το οποίο στρώνει. Αυτός εκ του πνεύματος ου δύναται είναι του φέροντος λύπην εν τη καρδία, δεν είναι δυνατόν να ενεργείται από το Άγιον Πνεύμα, το οποίο φέρνει συντριβή στην καρδιά.
Όποιος αφήνει ανέγγιχτους τους άλλους από την παρουσία του, όποιος τους αφήνει ελεύθερους να κάνουν ότι θέλουν και η μόνη σχέση του μαζί τους είναι η σχέσης της διακονίας, της υπηρεσίας, του εσχάτου ανθρώπου, ο απλός, ο ταπεινός, ο ανεπιτήδευτος, αυτός είναι πάντοτε ο αγαπημένος. Όσοι ζητούν, απαιτούν, παρακαλούν, αυτούς, από μακριά τους βλέπεις και τους αποφεύγεις.
Όλα αυτά δεν έχουν θέση σε μια ψυχή η οποία αγνίζει αυτή και την ευτρεπίζει για το Θεόν. Όποιος δεν προσέχει και υποστηρίζει το θέλημα Του, την γνώση Του, αυτός κερδίζει την έχθρα, δεν τον αγαπάει κανείς. Όλοι σαν να δαιμονίζονται, έχουν απέναντι του ένα ένστικτο αντιδράσεως και θέλουν να του πουν όχι. Βέβαια, αυτός τα βάζει με τους άλλους. Προφανώς όμως ο ίδιος είναι υπαίτιος και άξιος της μοίρας του, του στρώματος το οποίο στρώνει. Αυτός εκ του πνεύματος ου δύναται είναι του φέροντος λύπην εν τη καρδία, δεν είναι δυνατόν να ενεργείται από το Άγιον Πνεύμα, το οποίο φέρνει συντριβή στην καρδιά.
9 σχόλια:
Αγαπητός και περιζήτητος είναι μονάχα όποιος ανιδιοτελώς και αφιλοκερδώς, τον πλησίον του τον υπηρετεί και με όλη την καρδιά του, τον αγαπάει. Πόσους τέτοιους συνάντησες στη ζωή σου εσύ; Εγώ ξέρω μονάχα τη μάνα μου, άντε και κανά δυο άλλα πνευματικά πρόσωπα, που συνάντησα και τα ευγνωμονώ... Για τον κάθε άνθρωπο, αυτές οι παρουσίες μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, Τα λοιπά λόγια...συνιστούν απλώς...φιλολογίες για να υπνωτίζονται πιστοί στους ναούς και να γεμίζουμε με δαύτα τα ανεφάρμοστα, σελίδες στα θεολογικά βιβλία και στα διαδίκτυα.
Πάντως υπάρχουν. Καί μάς δίνουν καί αυτό τό πολύτιμο κριτήριο. Ούκ εν τώ πολλώ τό εύ.
Λυπαμαι που το λεω αλλα συμφωνω με τον 12:23..στους περισσοτερους υπαρχει ιδιοτελεια και ο τροπος που μιλαει ο γεροντας Αιμιλιανος δεν μου αρεσει,δεν ειναι και πολυ χριστιανικο το καλα να παθει-αξιος της μοιρας του,φευγετε μακρυα.!!.οσο για το αφήνει ελεύθερους να κάνουν ότι θέλουν,αποδεχεται το παθος του(εξαρταται τι ειδους) σε ποια σχεση μπορει να εφαρμοστει κατι τετοιο;στη φιλια ισως γιατι σε επαγγελματικη,οικογενειακη,συντροφικη οχι δεν μπορεις να αφηνεις τον αλλον να κανει οτι θελει υπαρχουν ορια,διακριση και διαλογος...
Καί ο Κύριος μάς λέει μετά πρώτης καί δευτέρας... παραιτήσου. Γιατί θά τόν κάνεις χειρότερο. Δέν μπορείς νά κάνεις διάλογο στίς περιπτώσεις αυτές. Μιλάμε γιά μεγαλομανία καί οίηση. Αυτά τά αναλαμβάνει ο Κύριος.Μπορούμε νά προσευχηθούμε γι' αυτούς τούς ανθρώπους. Υπάρχει καί ο Κύριος. Δέν μπορούμε τά πάντα.
Ειδες ομως;πρωτης και δευτερας..αρα δινεις ευκαιρια,διευκρινιζεις καποια πραγματα πχ.τι σε ενοχλει η τι θα ηθελες να αλλαξει στη συμπεριφορα του αλλου δεν μιλαμε για πληρη αποδοχη του παθους του αλλου ετσι απρουποθετα οπως ο γερ.Αιμιλιανος..ουτε και αποφυγη με ελαφρα τη καρδια ειναι αξιος της μοιρας του-bye byyee!!εχουμε και μια επαφη με τη πραγματικοτητα Αμεθυστε,δεν ζουμε σε κοινωνια αγγελων.!ναι συμφωνω ο υπερηφανος δυσκολα θα κανει διαλογο,θα υπερασπιζεται την αποψη του αλλα η προσευχη καλο ειναι να γινεται και πριν τον συναντησω για αυτο ακριβως,για να δουμε αν μπορει να διορθωθει κατι προς ωφελεια και των δυο,οχι μονο οταν βλεπω οτι δε βγαινει ακρη και τον αφηνω στον Κυριο...δεν μπορουμε τα παντα αλλα τουλαχιστον εγω ετσι λειτουργω στις σχεσεις μου,λεω απο μεσα μου προσπαθησα!δεν τον απεφυγα οπως προτεινει ο γερ.Αιμιλιανος ουτε λεω ειναι αξιος της μοιρας του,παρα ευχομαι να φωτιστει και αυτος και εγω αν ειναι να ξαναβρεθουμε..
Είναι διαφορετική η εμπειρία καί η στάση τών Αγιορειτών μέ τούς δαίμονες. Μέ τούς λογισμούς καί τίς φαντασίες. Υπήρχαν βεβαίως καί πολλοί Αγιοι καί ασκητές οι οποίοι παρακαλούσαν τόν Κύριο γιά τήν σωτηρία τών δαιμόνων. Μάταια όμως. Εμείς ζούμε πιό μετριασμένα τά πράγματα τής Πίστης. Οι Αγιορείτες , όσοι..., είναι πιό απόλυτοι.
πιο μετριασμενα-πιο απολυτοι...ετσι οπως το εξηγεις το καταλαβαινω καλυτερα πριν οχι και τοσο.
Εδώ αμέθυστε υπάρχει πιστεύω ο κίνδυνος μιας μεγάλης πλάνης.
Η πλάνη είναι στο ερώτημα για το ποιος είναι αγαπητός από τους ανθρώπους.
Νομίζω πως όλο το κήρυγμα του Κυρίου ήταν πως να είμαστε αγαπητοί στον Θεό και όχι στους ανθρώπους. Αυτό είναι το σημείο εκκίνησης και όλα τα άλλα έπονται συν Χάρη. Όταν βάλεις στην σκέψη να είσαι αγαπητός στους ανθρώπους δεν μπορείς σε καμία περίπτωση να έρθεις σε λογαριασμό. Θα είσαι πάντα χαμένος. Η απάντηση όταν σκέφτεσαι τα θηρία που λέγονται άνθρωποι τείνει μάλλον στο "Βολικός".
Θέλω να πω πως ξέρουμε πια πως έχουμε από την μία τον Πέτρο, που έδωσε και έλαβε μάχαιρα και από την άλλη τον Ιωάννη που ήταν δίπλα στα Θεία Πάθη από την αρχή μέχρι το τέλος και δεν πειράχτηκε ούτε τρίχα. Αλλά νομίζω πως το κλειδί εδώ είναι πως ο Ιωάννης ποτέ δεν είχε στο μυαλό του τι θέλουν οι άνθρωποι ή αυτός ο ίδιος σε αντίθεση με τον Πέτρο. Ήθελε απλά να είναι δίπλα στον Κύριο όσο πιο πολύ μπορούσε γιατί απλά τον αγαπούσε με όλη του την καρδία. Στο πλαίσιο αυτό καταλαβαίνω απόλυτα τα λόγια του γέροντα που μεταφέρει η ανάρτηση.
Αλλά αν δούλευε αυτή η "συνταγή" με τους "βολικούς" από την άλλη δεν θα είχαμε ποτέ την κληρονομιά του αίματος τόσον μαρτύρων. Ας μην ξεχνάμε πόσο μίσησαν τον ίδιο τον Κύριο και τι Του επιφύλασσαν. Νομίζω πως αυτά τα θέματα είναι πολύ δύσκολα και λύνονται μόνο όταν δεν σκεφτόμαστε την" απολογία" μας απέναντι σε αυτόν τον κόσμο και αφήνουμε τον Κύριο να "μιλήσει" για εμάς.
Υπάρχουν αγαπητοί στούς ανθρώπους. Καί αυτούς προσπαθούν νά μιμηθούν οι κακοφορμισμένοι.
Ο ίδιος ο Κύριος είχε ζητήσει νά πάρουν μαχαίρια μαζί τους. Μάλλον όμως εννοούσε διάκριση διότι εκείνη τήν νύχτα άρχιζε η δοκιμασία τών μαθητών. Ο Πέτρος δέν αρνήθηκε τόν Θεό αλλά τόν άνθρωπο. Η αιώνια δοκιμασία μας. Τό άλλο μισό τής σωτηρίας. Καί αγάπα τόν πλησίον σου ώς σεαυτόν. Καί ταπεινώθηκε καί έκλαψε καί τήν Πεντηκοστή ελευθερώθηκε από τό τελευταίο ίχνος φαρισαισμού. Ο Φαρισαίος δέν αγαπά τόν άνθρωπο. Αφιερώνεται μέ ζήλο στόν άγνωστο Θεό γιατί δοξάζεται σάν τύπος Θεού. Ακόμη καί σήμερα οι φαρισαίοι κάθε κοπής έχουν πρόβλημα μέ τόν Αγιο.
Δημοσίευση σχολίου