Η Δικαιοσύνη στο ικρίωμα

Ο τελικός στόχος της δίκης του πρώην διευθυντή της ΕΛΣΤΑΤ ήταν να δημιουργηθεί ένα λανθασμένο, παραποιημένο πολιτικό αφήγημα – έτσι ώστε η ενοχή για την ελληνική κρίση να αποδοθεί σε έναν τεχνοκράτη.

Επικαιρότητα

Χωρίς καμία αμφιβολία η Ελλάδα αντιμετωπίσθηκε και συνεχίζει να αντιμετωπίζεται πολύ διαφορετικά, συγκριτικά με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης – γεγονός που μεταξύ άλλων τεκμηριώνεται από τις παρακάτω δηλώσεις του πρώην προέδρου του Euro Group ενώπιον της Ευρωβουλής, αφού όμως αντικαταστάθηκε:

«Τα πρώτα χρόνια έγιναν λάθη και στα πρώτα προγράμματα αυτοσχεδιάσαμε. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίσαμε τις τράπεζες ήταν δαπανηρός και μη αποτελεσματικός. Είναι αλήθεια ότι στόχος ήταν να σωθούν οι επενδυτές εκτός Ελλάδας και γι’ αυτό είμαι υπέρ των κανόνων για το «bail-in», έτσι ώστε να μην διασωθούν επενδυτές με χρήματα φορολογουμένων. Επρόκειτο για μια τεράστια κρίση, καθώς κινδύνευε με πλήρη κατάρρευση ο χρηματοπιστωτικός τομέας, αφήνοντας πολλές χώρες με υψηλό χρέος» (πρώην πρόεδρος του Euro Group, ενώπιον της Ευρωβουλής).

Ο στόχος της Τρόικα λοιπόν δεν ήταν ασφαλώς η διάσωση της Ελλάδας, αλλά των ευρωπαϊκών τραπεζών, οι οποίες ευρίσκονταν σε πολύ άσχημη κατάσταση – κάτι που ισχύει ακόμη και σήμερα, αφού ο χρηματοπιστωτικός τομέας της Ευρώπης δεν έχει ακόμη συνέλθει, ενώ τα κόκκινα δάνεια ύψους 1 τρις € είναι το μικρότερο πρόβλημα του, επειδή τα επισφαλή των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών υπερβαίνουν τα 6 τρις € (ανάλυση).

Στα πλαίσια αυτά οι ενέργειες του πρώην διευθυντή της ΕΛΣΤΑΤ(ταυτόχρονα υπαλλήλου του ΔΝΤ) δεν μπορεί παρά να εξυπηρετούσαν επίσης τις συγκεκριμένες σκοπιμότητες – μεταξύ άλλων επειδή έτσι ακριβώς λειτουργούσε ανέκαθεν το ΔΝΤ, στις χώρες που ζητούσαν τη συνδρομή του (άρθρο). Εκτός αυτού σε κανένα άλλο κράτος δεν υπήρξαν ανάλογες διαφοροποιήσεις και επανεξετάσεις των στατιστικών του – ούτε καν στην Ιταλία, στα «ντουλάπια» της οποίας υπάρχουν αρκετοί «σκελετοί», σύμφωνα με όσα διαρρέουν.

Οι μαρτυρίες πάντως των συναδέλφων του πρώην διευθυντή της ΕΛΣΤΑΤ απέδειξαν πως οι ενέργειες του ήταν προβληματικές – γεγονός που οδήγησε τις δικαστικές αρχές δύο φορές στην καταδίκη του. Η στήριξη του δε από την «Αμερικανική Στατιστική Ένωση», η οποία έγραψε μία επιστολή διαμαρτυρίας που υπεγράφη από 40 στατιστικές οργανώσεις και 9 βραβευμένους με Νόμπελ οικονομολόγους είναι αυτονόητη – αφού το ΔΝΤ είναι μία οργάνωση που μετά τη δεκαετία του 1970 ελέγχεται από τις Η.Π.Α., αποτελώντας το μακρύ χέρι της εξωτερικής τους πολιτικής.

Ο κύριος αυτός τώρα διόρθωσε εκ των υστέρων το έλλειμμα του 2009, στο 15,4% του ΑΕΠ από 13,6% προηγουμένως – συμπεριλαμβάνοντας τις ζημιογόνες επιχειρήσεις και λοιπούς οργανισμούς του δημοσίου για πρώτη φορά. Σε κάθε περίπτωση δηλαδή άλλαξε την υφιστάμενη μέθοδο σε σχέση με το παρελθόν, την οποία γνώριζαν ασφαλώς οι Ευρωπαίοι, σε μία εποχή που δεν ήταν προς όφελος της Ελλάδας – οπότε επισφράγισε την υπαγωγή της στο καθεστώς των μνημονίων, με τα καταστροφικά αποτελέσματα που ακόμη και το ίδιο το ΔΝΤ παραδέχθηκε εκ των υστέρων (άρθρο).

Περαιτέρω η «Καθημερινή», η οποία τάχθηκε από την αρχή υπέρ των μνημονίων ως μέσον εξυγίανσης της ελληνικής οικονομίας, χαρακτήρισε τον κ. Γεωργίου ως «αποδιοπομπαίο τράγο» (πηγή) – επειδή ορισμένοι πολιτικοί και εισαγγελείς θέλουν να τον καταστήσουν υπεύθυνο για την κρίση χρέους! Σύμφωνα με μία γερμανική εφημερίδα πάντως, υπέρ της δίωξης του δεν τοποθετείται ενδεχομένως μόνο η σημερινή κυβέρνηση αλλά, επίσης, η συντηρητική πλευρά της ΝΔ που κυβέρνησε από το 2004 έως το 2009 με τον κ. Καραμανλή – προκαλώντας τα μεγάλα ελλείμματα στον κρατικό υπολογισμό, με υπουργό εσωτερικών το σημερινό πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Όσον αφορά την τρομακτική επιδείνωση των οικονομικών της Ελλάδας μετά το 2010, με βάση την οποία επρόκειτο για την πλέον αποτυχημένη διάσωση στην παγκόσμια ιστορία (ανάλυση), ενώ η Ελλάδα σήμερα είναι η πιο χρεοκοπημένη χώρα σε ολόκληρη την ιστορία του πλανήτη, δεν γίνεται καμία αναφορά – ενώ τα αποτελέσματα της «διάσωσης» φαίνονται στη διπλανή φωτογραφία που μας στάλθηκε, με έναν απλοϊκό αλλά απολύτως αντικειμενικό τρόπο.

Ολοκληρώνοντας, υπέρ του κ. Γεωργίου τάσσεται επί πλέον μία ελληνίδα πρώην σύμβουλος της κυβέρνησης και του ΔΝΤ, κατηγορώντας έμμεσα τη Δικαιοσύνη, αφού σύμφωνα με την ίδια η δίωξη του κ. Γεωργίου είχε πολιτικά κίνητρα – λέγοντας τα εξής σε ελεύθερη μετάφραση στη γερμανική εφημερίδα:

«Ο τελικός στόχος ήταν να δημιουργηθεί ένα λανθασμένο πολιτικό αφήγημα, έτσι ώστε η ενοχή για την κρίση να αποδοθεί σε έναν τεχνοκράτη. Οι ισχυρισμοί εναντίον του κ. Γεωργίου στερούνται αξιοπιστίας και η συνεχιζόμενη δίωξη του είναι επιζήμια για τη φήμη της Ελλάδας ως μίας χώρας της ΕΕ, η οποία ακολουθεί τις αρχές του Κράτους Δικαίου«.

Υποθέτουμε βέβαια πως το κίνητρο της κυρίας είναι οι σχέσεις της με το ΔΝΤ, έχοντας την άποψη πως θα ήταν καλύτερα να ενδιαφέρεται περισσότερο για την πατρίδα της και λιγότερο για τον αμερικανικό οργανισμό – ενώ ότι και να έχει συμβεί με την ΕΛΣΤΑΤ, το θλιβερό, απόλυτα τεκμηριωμένο γεγονός δεν είναι άλλο από την ολοκληρωτική καταστροφή της Ελλάδας μετά το 2010.

Εν προκειμένω το λανθασμένο, παραποιημένο αφήγημα είναι αυτό της Τρόικα και των παρατρεχάμενων της – μέσω του οποίου ισχυρίζεται επαίσχυντα πως οι Έλληνες είναι υπεύθυνοι και όχι αυτή, παρά το ότι κυβερνάει απολυταρχικά τη χώρα μετά το 2010.

analyst