Οι εκλογές στην ελεύθερη Κυπριακή Δημοκρατία είναι παρελθόν. Τα αποτελέσματα που μεταδίδονται είναι σχεδόν τα τελικά, καθώς στο 95% των έγκυρων ψήφων, ο πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης περνά στον δεύτερο γύρο με περίπου 35,5%, όπου θα αντιμετωπίσει τον Σταύρο Μαλλά του κομουνιστικού ΑΚΕΛ που έκανε την έκπληξη και έχει αποσπάσει το 30,3%.
Ο Νικόλας Παπαδόπουλος, γιος ου μακαρίτη του Τάσσου έμεινε στο 25,7%. Ενδιαφέρον έχει επίσης το σημαντικότατο 5,7% περίπου που αποσπά ο ακροδεξιός υποψήφιος, αλλά και η πολιτική απαξίωση και αναμενόμενη εξαφάνιση του Γιώργου Λιλλήκα, που παραλίγο να μη βρει στις κάλπες ούτε τη δική του ψήφο και μένει με το σχεδόν 2% στο χέρι.
Στα πλέον αξιοσημείωτα το ότι σε σύνολο εγγεγραμμένων ψηφοφόρων 518.000, θεώρησαν σωστό να προσέλθουν οι περίπου 372.000 (συμμετοχή περί το 72%), ενώ πάνω από 146.000 πολίτες που ως ποσοστό του εκλογικού σώματος προσεγγίζουν το 30% επέλεξαν κάποια άλλη ασχολία από το να επιλέξουν κάποιον από τους υποψηφίους στην κάλπη.
Με απλά λόγια, ο Νίκος Αναστασιάδης δεν είναι διόλου βέβαιο ότι θα επανεκλεγεί και οι εκλογές δεν αποδείχθηκαν «περίπατος» όπως διάφοροι επιχειρούσαν να πείσουν, σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν θετικό momentum γι’ αυτόν. Ο Σταύρος Μαλλάς, με απλά λόγια «ανέστησε» το ΑΚΕΛ, το οποίο παρότι φέρει μεγάλες ευθύνες για τα προβλήματα της Κυπριακής Δημοκρατίας σήμερα, φαίνεται πως είναι πολύ ζωηρά τυπωμένο στο «Ελληνοκυπριακό DNA».
Όποιος νομίζει ότι ο διεθνής παράγων δεν έπαιξε τα δικά του χαρτιά, είναι γελασμένος. Δε χρειάζεται καν να αναφερθεί ποιοι έχουν επενδύσει στην επανεκλογή του Αναστασιάδη και για ποιον λόγο. Μένει να αποδειχθεί εάν η Μόσχα έχει προβεί στις δικές της πολιτικές επενδύσεις στο νησί και θα βρεθούμε προ εκπλήξεων προσεχώς.
Ένα ακόμα συμπέρασμα, έστω λίγο πρόωρο, είναι ότι ο Κύπριος πολίτης έχει βαρεθεί την ομάδα των πολιτικών αναλυτών κ.λπ., που προβάλει ένα ξερό ΟΧΙ σε οποιαδήποτε προοπτική αλλαγής των δεδομένων σήμερα στο νησί. Κάπου εδώ και ο Νικόλας Παπαδόπουλος απέτυχε και είναι βέβαιο ότι θα αμφισβητηθεί ζωηρά.
Όσο όμως είναι αλήθεια αυτό, άλλο τόσο είναι και η διαφαινόμενη ουσιαστική αλλοτρίωση της κυπριακής κοινωνίας, η οποία εξερχόμενη από την οικονομική κρίση, δείχνει να ενδιαφέρεται περισσότερο από οτιδήποτε να ξαναβρεί τον τρόπο που γέμιζε την τσέπη του και περνούσε καλά.
Η κυπριακή κοινωνία δείχνει περισσότερο «διεθνοποιημένη» σε σχέση με το παρελθόν και πιστεύει ότι λόγω της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας και τώρα των υδρογονανθράκων, μπορεί να εξελιχθεί σε ένα προτεκτοράτο πολυτελείας, κέντρο εμπορίου και ευημερίας για όλους τους κατοίκους, με αποτέλεσμα να ξεχνούν την ιδιοτέλεια και τον κυνισμό με τα οποία σκέφτονται οι ισχυροί.
Θα πρέπει να θυμούνται ότι η Ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα χρησίμων ηλιθίων που δελεάστηκαν, συνεργάστηκαν δίχως όρους και στο τέλος ανακάλυψαν ότι τα λάθη που είχαν διαπράξει ήταν θανατηφόρα. Το ίδιο ισχύει και για την εντελώς άλλη πλευρά που τρέφει αυταπάτες για την απουσία ορίων σε όσα μπορεί κι όσα δεν μπορεί ένας λαός να πετύχει και με ποιους όρους. Προς το παρόν δεν υπάρχει λόγος να μπούμε σε λεπτομέρειες.
Θα ήταν παράλειψη επίσης εάν δεν γινόταν λόγος και στην ισχυρή πλέον παρουσία της ακροδεξιάς στα πολιτικά πράγματα του τόπου. Θα μπορούσε κανείς να τους αποκαλέσει συνεχιστές της παράδοσης ατόμων που μπορεί να είχαν «εθνικές θέσεις» στο παρελθόν αλλά είτε έπεσαν θύμα των ψευδαισθήσεών τους για την πραγματική τους ισχύ και την πηγή της. Ατόμων τα οποία προκάλεσαν δεινά στο νησί με την αφροσύνη τους να παίζει κομβικό ρόλο στο να ενσκήψουν.
Ας ελπίσουμε ότι ο μέσος Έλληνας Κύπριος έχει ακόμα το μυαλό μέσα στο κεφάλι και θα αντιληφθεί εγκαίρως την τεράστια παγίδα στην οποία θα τον οδηγήσουν τα όμορφα λόγια. Ο καθένας μας στο τέλος της ημέρας έχει την ευθύνη για τις αποφάσεις που θα κρίνουν το μέλλον και η συνισταμένη των επιμέρους ευθυνών, θα καθορίσει το συλλογικό μέλλον. Αυτά.defence-point
Better the devil you know (than the devil you don't)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου