Δημήτριος Τσελεγγίδης, ” Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου,πίστεως και αγάπης”

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ,τ. ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΥ ΑΠΘ

Θεσσαλονίκη 19-3-2020

ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ, ΣΤΩΜΕΝ ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ, ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ

Βρισκόμαστε μπροστά σέ γεγονότα μέ «ἀποκαλυπτική» σημασία γιά ὅλους μας. Γι’ αὐτό καί τά μέτρα, πού ἀνακοινώθηκαν, θά πρέπει νά γίνουν ἀποδεκτά ὡς κοινό «ἐπιτίμιο τῆς δυσσεβείας» ὅλων μας, ὡς κάποιο δηλαδή φιλάνθρωπο παιδαγωγικό μέσο, πού παραχώρησε ὁ μακρόθυμος καί πολυεύσπλαγχνος Θεός μας, μέ τήν ἀγαπητική πρόνοιά Του, προκειμένου νά ὁδηγηθοῦμε ὅλοι μας, κλῆρος καί λαός, στήν σωτήρια μετάνοια, πού νοεῖται ὡς στροφή τοῦ νοῦ μας στό Θεό.

            Νά προσλάβουμε τό «ἐπιτίμιο» αὐτό ταπεινά, μέ εὐχαριστία καί νά τό ὑπομείνουμε μέ πνεῦμα βαθιᾶς μετανοίας, ὡς πικρό ἀλλά καθαρτικό φάρμακο γιά τήν θεραπεία μας. Ἔτσι, ἡ μετάνοιά μας θά γίνει ἡ ἀποτρεπτική ἀσπίδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐντός μας. Θά γίνει ἡ ἀόρατη καί ἀλεξίκακη ὀμπρέλα γιά τήν ἀσφαλῆ προστασία μας.

            Ἡ θλίψη, πού διερχόμαστε, ἐλέγχει ἀλαθήτως τήν κλίση τῆς προαιρέσεώς μας. Διαπιστώνουμε δηλαδή ποῦ κλίνει τό θέλημά μας, στόν Θεό ἤ στόν κόσμο.

            Ἄς ἀποδεχθοῦμε μέ πνεῦμα συνέσεως τό πικρό καί σωτήριο φάρμακο τῆς σωτηρίας μας. «Νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος, νῦν ἡμέρα (τῆς ἐν μετανοίᾳ) σωτηρίας» μας. Ὅλες οἱ «ἐπιφορές» καί τά «ἐπιτίμια» τοῦ Θεοῦ ἀναιροῦνται μέ τήν εἰλικρινῆ μετάνοια, ὅταν μάλιστα αὐτή ἀκολουθεῖται ἀπό τό κατά Θεόν πένθος καί τήν νηστεία.

            Ἡ μετάνοια ἀποτελεῖ τό πνευματικό «κλειδί» γιά τήν ἐπανασύνδεση τῆς ἀγαπητικῆς σχέσεως τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό. Αὐτό πιστοποιεῖται ἀπό τό γράμμα καί τό πνεῦμα τόσο τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης ὅσο καί ἀπό τήν κατατεθειμένη ἁγιοπνευματική ἐμπειρία, διαχρονικῶς, μέχρι καί τῶν προσφάτως ἁγιοκαταταχθέντων Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας.

            Ἡ βαθιά βιωμένη μετάνοιά μας, σέ συνδυασμό μέ τήν εὐσπλαγχνία μας πρός τόν πάσχοντα πλησίον, θά λειτουργήσουν καταλυτικά γιά τήν ἀπελευθέρωσή μας ἀπό τό πικρό «ἐπιτίμιό» μας. Κανείς ἄς μή νομίσει πώς ἐξαιρεῖται ἀπό τά παραπάνω ἐκτεθέντα.

Ἄν ζούσαμε μέ τό φρόνημα τοῦ Τελώνη καί τοῦ μετανοημένου ἀσώτου τῆς Παραβολῆς τοῦ Εὐαγγελίου ἤ ἔστω τοῦ εὐγνώμονα ληστῆ ἐπί τοῦ Σταυροῦ, δέν θά στερούμασταν τώρα τήν Θεία Εὐχαριστία.

            Ἄν λάβουμε ὑπόψη ὅτι γιά πρώτη φορά στήν Ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας διακόπτεται ἡ τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας, τοῦτο σημαίνει πώς δέν εἴμαστε πλέον ἄξιοι νά μετέχουμε σ’ αὐτήν. Καί οὐσιαστικά, ὁ Χριστός παραχώρησε τήν ὀδυνηρή αὐτή δοκιμασία, ὡς «ἐπιτίμιο», ἐπειδή ἀναξίως κοινωνοῦμε ὅλοι μας.

            Γιά τούς παραπάνω λόγους, περιμένουμε ἀπό τούς Ἀρχιερεῖς καί τούς Ἱερεῖς μας νά ὁμολογήσουν δημόσια καί ταπεινά -πρῶτα ἀπ’ ὅλους μας αὐτοί- τήν ἀποξένωσή τους ἀπό τό πνεῦμα καί τή ζωή τοῦ Χριστοῦ -πρᾶγμα πού ἔκαναν ἤδη κάποιοι- καί νά ζητήσουν τόσο γιά τόν ἑαυτό τους ὅσο καί γιά τόν λαό τοῦ Θεοῦ ἔλεος γιά τό δικαίως ἐπιβληθέν «ἐπιτίμιο». Ἄλλωστε, καί βιβλικῶς ὁμολογοῦμε πρός τόν Κύριο, ὅτι «δίκαιος εἶ ἐπί πᾶσι, οἷς ἐποίησας ἡμῖν» (Δανιήλ, 3). Ἀλλά καί κατά τήν τέλεση τῆς Θείας Εὐχαριστίας οἱ λειτουργοί (Ἀρχιερεῖς ἤ Ἱερεῖς) ζητοῦν ἀπό τόν Χριστό τήν ἄφεση τῶν δικῶν τους ἁμαρτημάτων καί τῶν ἀγνοημάτων τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ («προσπεσεῖν τοῖς οἰκτιρμοῖς σου ὑπέρ τῶν ἡμετέρων ἁμαρτημάτων καί τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων», Α΄ Εὐχή τῶν Πιστῶν, Λειτουργία  Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Ἱερατικόν, σελ. 116, Ἔκδοσις Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθήνα 1995⁵).

Μόνο μέ τήν θερμή προσευχή μας, τήν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι αὐτοεπίσκεψή μας, τήν ἀποκαλυπτική (ἄνωθεν) αὐτοδιάγνωση καί τήν γνήσια αὐτογνωσία μας, πού ἀκολουθεῖ, θά δοῦμε τό προσωπικό «δοκάρι» στόν πνευματικό ὀφθαλμό μας, ὡς τήν πρωτογενῆ καί κύρια αἰτία τοῦ κοινοῦ «ἐπιτιμίου» μας.

Μόνο μέ τήν βαθιά βιωμένη -ὑπαρξιακῶς- μετάνοιά μας καί τήν ἄφεση ἁμαρτιῶν πού θά βιώσουμε ἀπό τόν παρόντα κατ’ αὐτήν Χριστό, θά ζήσουμε χαρισματικῶς τήν γνήσια κοινωνία μας μέ τόν Θεό, στήν καρδιά μας. Καί μετά τήν ἄρση τοῦ «ἐπιτιμίου», θά τήν ζήσουμε καί μυστηριακῶς μέ πληρότητα στόν Ναό τοῦ Θεοῦ -ἐν συνάξει καί ἐν ἀγαλλιάσει- καί μέ τά ἄλλα μέλη τοῦ μυστηριακοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ.

Μέχρι τότε, θά τηροῦμε ἐπιμελέστερα τίς θεῖες ἐντολές, γιά νά ἐκφράζουμε μέ τόν τρόπο αὐτό ἐμπράκτως τήν μετάνοια καί τήν ἀγάπη μας πρός τόν Χριστό, ὥστε νά ἐπανενεργοποιηθεῖ ἡ ἐν ἡμῖν βασιλεία τοῦ Θεοῦ στήν καρδιά μας.

Ἡ ἔμπονη συντριβή τῆς καρδιᾶς μας θά ἐνεργοποιήσει τήν ἐντός μας ἀπενεργοποιημένη παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί θά μᾶς κάνει χωρητικούς τῆς ἐνεργοῦ παρουσίας Του. Θά μᾶς παρηγορήσει, ὡς Παράκλητος, παρέχοντάς μας τόν πολυβιταμινοῦχο «καρπό» τῆς ἐνεργοῦ πλέον παρουσίας Του, δηλαδή τήν «ἀγάπη, τήν χαρά, τήν εἰρήνη…», πού θά βιώνεται ἐντός μας «ἐν πάσῃ αἰσθήσει». Αὐτή ἡ γεύση ἀποτελεῖ καί τό ἀδιάψευστο κριτήριο γιά τήν γνησιότητα τῆς μετανοίας μας. Ἀντίθετα, ἄν δέν διαπιστώνονται βιωματικῶς τά παραπάνω ἐντός μας, σημαίνει ὅτι ἡ ἁμαρτία καί κυρίως ἡ αἰτία της -δηλαδή ἡ κακή ἐπιθυμία τῆς προαιρέσεώς μας- παραμένει ἀγαπητικῶς καί ἐνηδόνως ἐντός μας, ἀμετανόητη καί ἀνεξομολόγητη.

Ἄς ἠχήσουν ἀνησυχητικῶς στά αὐτιά μας τά λόγια τοῦ Θεοῦ, ἀπό τό στόμα τοῦ Προφήτη καί Βασιλιᾶ Δαϋίδ: «Ὁ Θεός ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψεν ἐπί τούς υἱούς τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἰδεῖν εἰ ἔστι συνιών ἤ ἐκζητῶν τόν Θεόν. Πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν, οὐκ ἔστι ποιῶν ἀγαθόν, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός» (Ψαλμ. 52, 3-4).

Κλείνουμε, τέλος, ρεαλιστικῶς αἰσιόδοξα, ἐνθυμούμενοι τήν σωτηρία τῆς Νινευΐ, μετά τήν ὁλοπρόθυμη ἀνταπόκριση ὅλων τῶν κατοίκων της (ἀπό τόν Βασιλέα καί τούς μεγιστάνες μέχρι καί τά ζῶα) στό κήρυγμα μετανοίας τοῦ Προφήτη Ἰωνᾶ. Ὅπως χαρακτηριστικά σημειώνεται: «Καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς τὰ ἔργα αὐτῶν, ὅτι ἀπέστρεψαν ἀπὸ τῶν ὁδῶν αὐτῶν τῶν πονηρῶν, καὶ μετενόησεν (!) ὁ Θεὸς ἐπὶ τῇ κακίᾳ, ᾗ ἐλάλησε τοῦ ποιῆσαι αὐτοῖς, καὶ οὐκ ἐποίησε» (Ἰωνᾶ, 3,10).

Ὁ δέ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, θαυμάζοντας τήν μετάνοια τῶν Νινευϊτῶν, ἀναφωνεῖ: «Ἴδωμεν τόν Θεόν διά φιλανθρωπίαν ψευδόμενον... Μετενόησαν Νινευΐται καί μετενόησεν ὁ Θεός. Ἔσχισεν ἡ μετάνοια τῆς ἀπωλείας τό πρόσταγμα... Ὤ πάντα δυναμένης μετανοίας! Ἐπί γῆς τελεῖται καί τά ἐν οὐρανοῖς ἀναστρέφει» (PG 64, 424-433 καί ΕΠΕ 8Α, 510-520).

http://aktines.blogspot.com

Πατερικός

Μαρία Π. είπε...

Kαλημέρα σε όλους.Ο κ. Τσελεγγίδης συμπυκνώνει σε αυτό το κείμενο την πνευματική ουσία των γεγονότων που ζούμε. Είναι βαθιά παιδαγωγικά και θεραπευτικά όλα αυτά. Από την μια στιγμή στην άλλη ανατράπηκε όλη η πραγματικότητά μας. Και μάλλον έτσι έπρεπε να γίνει. Τόσα χρόνια λέγαμε ότι μόνο ένας πόλεμος θα μας σώσει από τα βουνά της ανομίας που συσσωρεύτηκαν. Ήταν τόσο μεγάλη η εκτροπή που δεν γινόταν διαφορετικά. Ο Φιλάνθρωπος Κύριός και πάλι μας λυπήθηκε, και αντί για πραγματικό πόλεμο΄επέτρεψε αυτό τον αόρατο πόλεμο, με τις ίδιες όμως ψυχικές συνέπειες. Ας σκεφτούμε όλα τα προηγούμενα χρόνια τι συνέβαινε στην χώρα μας, και σε όλο τον πλανήτη. Πως μας είχε υποδουλώσει ο διάβολος μικρούς-μεγάλους στο θέλημά του. Πως ήταν όλοι κάτω από μια αδιόρατη πραγματική καταδυναστεία, να ζουν σύμφωνα με τα τρεις ρίζες του κακού, την φιληδονία, την φιλοδοξία-κενοδοξία και την φιλαργυρία (τον υλιστικό τρόπο ζωής). Ξαφνικά έπεσε ένας τρόμος 'θανάτου' (άσχετα αν είναι πραγματικός ή κατασκευασμένος) και τα σταμάτησε όλα (σε ψυχικό επίπεδο έστω και προσωρινά).
Αυτή τη στιγμή δεν κινείται τίποτα. Τα σχολεία έχουν κλείσει, όλοι κάθονται μέσα και υφίστανται την τρομοκρατία των ΜΜΕ, έχοντας κατά διαστήματα και την σειρήνα στα κινητά τους, με την φωνή που τους λέει ότι οι ώρες που ζούμε είναι κρίσιμες. Πρόκειται πραγματικά για οργουελιανές καταστάσεις 'μεγάλου αδερφού΄. Πραγματικά. Το κράτος μετατρέπεται ξαφνικά στον πατερούλη μας. Καταστάσεις αντιχρίστου.
Από την άλλη, επειδή όλοι έχουμε ηλικιωμένους ή ασθενείς στο στενό περιβάλλον μας, μητέρες, γιαγιάδες παππούδες, οι οποίοι ταυτόχρονα δεν έχουν κάποιον άλλο να τους φροντίσει, είμαστε υποχρεωμένοι, να τηρήσουμε επακριβώς την καραντίνα. Δεν γίνεται διαφορετικά. Στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, ο υψηλός Μ.Ο. ζωής οφείλεται αποκλειστικά στα φάρμακα με τα οποία συντηρούνται οι υπερήλικες.Όλοι σχεδόν από τα 65-70 και πάνω ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες. Η συνείδησή μας λοιπόν δεν μας επιτρέπει να μην προσέχουμε. Ανεξάρτητα αν γνωρίζουμε ότι τα πάντα τα επιτρέπει ή όχι ο Θεός, από την άλλη μας λέει ότι πρέπει να κάνουμε το 'ανθρώπινο κομμάτι', για να μην Τον εκπειράζουμε με επιπολαιότητα και αλαζονεία.
Την πρώτη Κυριακή της Σαρακοστής (Κυριακή της Ορθοδοξίας) πήγαμε κάποιοι όπως πάντα στην Εκκλησία και κοινώνησαμε. Κοινώνησαν σχεδόν όλοι μέσα στον Ναό, παρά το γεγονός ότι είχε ήδη ξεκινήσει η τρομοκρατία. Ο ιερέας κοινώνησε στο τέλος τα 3 (μικρής ηλικίας) παιδιά του και την πρεσβυτέρα.Και μίλησε αρκετή ώρα για το θέμα της Θείας Κοινωνίας, για τις περιπτώσεις των ιερέων στην Σπιναλόγκα και στα Σανατόρια, και για την Σκέπη του Χριστού και της Παναγίας σε όσους καταφεύγουν με πίστη στην βοήθειά τους.Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα επακολουθούσε.
Όταν άρχισε εκείνη την εβδομάδα μεγαλύτερη τρομοκρατία απ΄τα ΜΜΕ και η ανακοίνωση πανδημίας με την απειλή θανάτου στους ευπαθείς, αλλά και των επιπλοκών στους καπνιστές (ας είναι και νεότεροι), πρέπει να ξέρετε ότι οι ίδιοι οι συγγενείς μας άρχισαν να μας πιέζουν αφόρητα να μην ξαναπάμε στην Εκκλησία. Μιλάμε για κατηγορίες για εγκληματική ανευθυνότητα, και όχι απλά για συστάσεις. Αυτό ήταν γενικευμένο απ΄ότι γνωρίζω, ειδικά σε περιπτώσεις ενός πιστού ανάμεσα σε άπιστους ή χλιαρούς.Επιπλέον είδαμε τότε ότι ακόμα και άνθρωποι που πήγαιναν πριν στην Εκκλησία και υποτίθεται ότι πίστευαν, ξαφνικά φοβόταν και να πάνε, πόσο μάλλον να κοινωνήσουν. Τα σπίτια έγιναν άνω κάτω.
Άρχισε να επικρατεί ένα περίεργο γενικό κλίμα ότι όποιος αγνοήσει την καραντίνα, είναι ανεύθυνος, και δεν ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους του. Έτσι λοιπόν την επόμενη Κυριακή οι Ναοί ήταν άδειοι. Όπως και στους Β΄Χαιρετισμούς της Θεοτόκου.
Στην συνέχεια άρχισαν οι μαζικοί θάνατοι στην Ιταλία, η τρομοκρατία επιδεινώθηκε, οι φωνές ήταν αντικρουόμενες, η Ι.Σύνοδος αποφάσισε να περιορίσει στο ελάχιστο τις Θείες Λειτουργίες και να κρατήσει μόνο τις Κυριακάτικες. Φάνηκε ξεκάθαρα ότι κανείς δεν ήξερε τι πρέπει να κάνει.Τελικά ήρθε η απόφαση του Μητσοτάκη για παύση μέχρι τις 30 Μαρτίου, που σίγουρα θα συνεχιστεί.

Λοιπόν, καθαρά για λόγους ΔΙΑΚΡΙΣΗΣ, πιστεύω ότι σε αυτή τη φάση, σωστά έπραξαν όσοι προέτρεψαν τους πιστούς να μείνουν στο Ταμείο τους προσευχόμενοι όπως π.χ. ο Μεσογαίας. Γιατί σας λέω αδερφοί, ότι είναι τόσο το μένος των δαιμόνων και όσων ελέγχουν απέναντι στους Χριστιανούς, που αν ο κορονοιός εξαπλωνόταν (δεν το γνωρίζαμε εξαρχής), δεν θα μπορούσαμε να σταθούμε πουθενά, ούτε σε προσωπικό ούτε σε ομαδικό επίπεδο. Θα μας θεωρούσαν ως την αιτία του κακού, ότι ενώ όλοι τήρησαν την καραντίνα, με αυτοθυσία χάνοντας τις δουλειές τους και καταστρεφόμενοι οικονομικά, οι Χριστιανοί αψήφησαν 'εγωιστικά΄ και χωρίς φιλανθρωπία τα υγειονομικά μέτρα και έγιναν η αιτία του θανάτου. Θα τους δίναμε την πρόφαση και την αφορμή που επιζητούσαν για να κλείσουν οριστικά τους Ναούς, και να εξαπολύσουν διωγμό.
Εμείς βέβαια αυτή τη στιγμή είμαστε στην κατάσταση της αναμονής γιατί δεν αγνοούμε τι συντελείται σε απώτερο επίπεδο. Τα πρωτοφανή που ζούμε είναι όντως 'αποκαλυπτικά' όπως λέει ο κ. Τσελεγγίδης. Πιθανόν μάλιστα να πρόκειται για τον λοιμό που περιγράφεται στην Αποκάλυψη που ακολουθείται από παγκόσμια οικονομική κατάρρευση, και παγκόσμιο λιμό. Και στην συνέχεια την εμφάνιση του προφητευμένου παγκόσμιου 'σωτήρα'.Άλλωστε όλα είναι έτοιμα.Με την πρόφαση της μόλυνσης θα πάμε σε αχρήματες συναλλαγές, και σε μόνιμα δικτατορικά μέτρα για όλους.

Ο άγιος γέροντας Εφραίμ Αριζόνας είχε πει ότι έρχονται μεγάλα γεγονότα, και μεγάλες ανακατατάξεις σε υλικό και πνευματικό επίπεδο, που θα επιτρέψει ο Ίδιος ο Θεός για την σωτηρία μας, και να μην βιαζόμαστε (να μην προτρέχουμε με επιπολαιότητα όπως οι κάθε είδους αποτειχισμένοι) αλλά να περιμένουμε να δούμε τι θα κάνει Εκείνος, και πως θα φέρει τα γεγονότα.
Από δω και πέρα όλα θα αλλάξουν, αλλά αυτό θα είναι για το πνευματικό μας καλό. Θα ξεχωρίσει η ήρα απ΄το σιτάρι.Θα δούμε αληθινές πρωτοχριστιανικές καταστάσεις. Θα φανούν οι αληθινοί πιστοί του Κυρίου σε κλήρο και λαό.
Άλλωστε ποιος μας είπε ότι ο Θεός εμπαίζεται; Όλη αυτή η κατάσταση των τελευταίων δεκαετιών, η μετατροπή της Λατρείας του Ζώντος Θεού σε 'κοινωνική εκδήλωση', μερικές φορές και επιπέδου 'πανηγυριού' πως θα επέτρεπε ο Θεός να συνεχιστεί έτσι; Τι λέει ο Θεός στο βιβλίο του Προφήτη Ησαϊα; Τις νεομηνίες σας και τις διατεταγμένες εορτές σας μισεί η ψυχή Μου. Δεν μπορώ να υποφέρω (να συνυπάρχουν) ανομία και πανηγυρική σύναξη.Λουσθείτε, καθαριστείτε.
Λοιπόν, ο Θεός επέτρεψε να στερηθούμε ως ανάξιοι την Θεία Λειτουργία. Αυτό μας γέμισε με αφόρητη θλίψη. Αφόρητη θλίψη. Αν μετανοήσουμε κλήρος και λαός θα μας την ξαναδώσει. Και αν απομακρυνθούμε ξανά, θα μας την πάρει οριστικά.
Θα την έχουν οι λίγοι, οι διωκόμενοι, ίσως και στα κρυφά. Η Εκκλησία φεύγει στην έρημο.
Αν επιβεβαιωθούν όσα ακούμε αυτές τις μέρες (κυρίως από οικονομολόγους), πάμε για μια πλανητικής διάστασης ανακατάταξη με άγνωστες συνέπειες σε όλα τα επίπεδα (οικονομικό και κοινωνικό). Εμείς όμως πρέπει να βλέπουμε την πνευματική διάσταση των γεγονότων.
Πρέπει να μετανοήσουμε όλοι μας. Και οι βολεμένοι κοσμικοί χλιαροί σε κλήρο και λαό, και οι λεγόμενοι ζηλωτές που τόσα χρόνια ωρυόταν και σκανδάλιζαν τους πιστούς να μην πηγαίνουν σε Ναό και να μην κοινωνούν για να μην μολυνθούν, και τώρα τους έπιασε ο πόνος που έκλεισαν οι Ναοί.Στώμεν καλώς. Μετάνοια και Ταπείνωση μέχρις εσχάτων όλοι μας. Καλή δύναμη!