Η πανδημία, η ιταλική τραγωδία και το 4ο Ράιχ

Οι λύσεις που προτείνει η Γερμανία στην Ιταλία, τη στήριξη της από το γερμανικό ΔΝΤ, τον ESM, προκαλούν την έντονη αντίδραση των Ιταλών που υποστηρίζουν αφελώς ότι, θα πρέπει να ενεργοποιηθεί η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη! Επιπλέον πως εάν διασωθεί μόνο η Ιταλία από τον ESM, θα φέρει το στίγμα της πλέον αδύναμης οικονομίας της Ευρωζώνης μετά την Ελλάδα – με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για την εμπιστοσύνη των επενδυτών στην οικονομία της. Η Γερμανία όμως δεν καταλαβαίνει από συναισθηματισμούς, όπως άλλωστε φάνηκε στο παρελθόν με την ανατροπή του Berlusconi – ενώ εκμεταλλεύεται πάντοτε τις αδυναμίες των άλλων με όση βαρβαρότητα διαθέτει, χωρίς κανέναν απολύτως ηθικό ενδοιασμό. Εύλογα λοιπόν ανησυχούν και οι Γάλλοι για το μοντέλο που προτείνει η Γερμανία (διασώσεις από τον ΕΣΜ με μνημόνια, όπως πιθανολογούμε πως θα συμβεί και στην Ελλάδα), διαισθανόμενοι πως θα έλθει η σειρά τους – ενώ παραδόξως δεν έχει καταλάβει πρακτικά καμία χώρα της ΕΕ, με εξαίρεση τη Μ. Βρετανία, το αυτονόητο: πως ο οικονομικός πόλεμος που διεξάγει η Γερμανία δεν έχει καμία διαφορά με το συμβατικό, όσον αφορά τις κατακτήσεις ξένων κρατών, τη ληστεία τους, τη μετατροπή των Πολιτών τους σε φθηνούς σκλάβους χρέους κοκ.    

Ανάλυση

Με την υγειονομική τραγωδία που βιώνουμε, πριν εξετάσει κανείς θέματα της οικονομίας, θα πρέπει να αναφερθεί στην πανδημία, υιοθετώντας υποθέσεις που θεωρεί λογικές – χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι νομοτελειακές, αφού κανένας δεν είναι σίγουρος για την εξέλιξη της. Στα πλαίσια αυτά, φαίνεται αρχικά πως χωρίς τη λήψη μέτρων, ο ιός θα εξαπλωνόταν εκθετικά – με τον αριθμό των ανθρώπων που θα έπρεπε να προσκομισθεί στα νοσοκομεία και να φροντισθεί από γιατρούς με την παροχή αναπνευστικής βοήθειας, να υπερβαίνει κατά πολύ τη δυνατότητα τους. Σε αυτήν την περίπτωση, ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων της ομάδας υψηλού ρίσκου θα πέθαιναν – ενώ βρισκόμαστε ακόμη στο ξεκίνημα της πανδημίας. Το γράφημα που ακολουθεί αφορά αυτήν ακριβώς την ερμηνεία – με τη σημερινή μας θέση στην κόκκινη γραμμή και με την εξέλιξη στην κίτρινη καμπύλη, όπου η διακεκομμένη οριζόντια αφορά την ικανότητα θεραπείας του υγειονομικού συστήματος  (πηγή).

Με τη λήψη τώρα των μέτρων που έχουν επιβληθεί (καραντίνα, απομόνωση στα σπίτια, «κλείδωμα» της οικονομίας κλπ.), η διαδικασία μόλυνσης θα καθυστερήσει – οπότε η καμπύλη θα γίνει πιο επίπεδη, δηλαδή θα μολύνονται λιγότεροι αλλά σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, όπως φαίνεται στο επόμενο γράφημα. Έτσι θα κερδηθεί χρόνος που όμως πρέπει να χρησιμοποιηθεί σωστά από τα κράτη, έτσι ώστε να προμηθευτούν αυτά που χρειάζονται για τη φροντίδα των ασθενών – όπως μηχανήματα τεχνητής αναπνοής, περισσότερες μονάδες ειδικής θεραπείας (ΜΕΘ), κλίνες, μάσκες κοκ.

Όταν όμως σταματήσουν τα μέτρα, θα αυξηθεί ταχύτατα ο αριθμός των λοιμώξεων – επειδή η πανδημία θα περάσει τότε μόνο, όταν το 70% του πληθυσμού αποκτήσει ανοσία, με βάση τις παρούσες εκτιμήσεις. Από αυτό το σημείο και μετά ο ιός δεν θα βρίσκει αρκετούς ανθρώπους για να μολύνει, οπότε θα πάψει η εξάπλωση του. Εν προκειμένω το πρόβλημα αναβάλλεται με τη λήψη μέτρων, αλλά δεν λύνεται – οπότε κάποια στιγμή θα επανέλθει σε ολόκληρη του την έκταση, όπως φαίνεται στο γράφημα, όπου η κόκκινη κάθετη γραμμή είναι το σταμάτημα των μέτρων.

Τέλος, εάν υιοθετηθεί η πρόταση μίας ομάδας μελετητών (Ferguson), μία ευέλικτη στρατηγική για να παραμείνει η επιδημία υπό έλεγχο, δηλαδή να λαμβάνονται και να σταματούν τα μέτρα περιοδικά κατά τη διάρκεια που θα συνεχίσει να υπάρχει η πανδημία, περισσότερα μέτρα στην αρχή και λιγότερα σταδιακά αφού όλο και πιο πολλοί θα αποκτούν ανοσία, τότε θα έχουμε το κατωτέρω γράφημα – με το χρόνο να υπολογίζεται από 12 έως 18 μήνες, εάν δεν ανακαλυφθεί ενδιάμεσα ένα εμβόλιο ή, ακόμη καλύτερα, ένα αντίδοτο που είναι μάλλον δύσκολο με την έννοια πως θα απαιτηθεί πολύς χρόνος.

Με βάση την παραπάνω θεωρία, στην Κίνα θα επανέλθει ο ιός αφού σταμάτησε τη λήψη μέτρων – κάτι που μέλει να επιβεβαιωθεί ή να διαψευσθεί, αλλά σε κάθε περίπτωση θα βοηθήσει να έχουμε μία καλύτερη εικόνα. Όπως και να είναι όμως, η λήψη οικονομικών μέτρων για μία τέτοια κρίση προσφοράς και ζήτησης μαζί, όπως τονίσαμε από την αρχή, μοναδικής στην ιστορία, πρέπει να έχει μεσοπρόθεσμο ορίζοντα – τουλάχιστον ενός έτους, για να μην καταστραφούν τα κράτη.

Η Ιταλία, η πανδημία και το 4ο Ράιχ

Συνεχίζοντας, το πρόβλημα βέβαια είναι πως η Ευρώπη αποτελεί πλέον το επίκεντρο της πανδημίας, ενώ δεν λαμβάνονται από όλες τις χώρες τα ίδια μέτρα, όπως στην Κίνα, ούτε έχουν τα ίδια συστήματα υγείας – ειδικά οι χώρες που τους επιβλήθηκε η γερμανική πολιτική λιτότητας, όπως η Ιταλία (40% χαμηλότερες δαπάνες σε σχέση με το 2009), η Ισπανία, η Ελλάδα πολύ περισσότερο κοκ.

Επομένως η κατάσταση θα μπορούσε να εξελιχθεί διαφορετικά, σε μία Ευρώπη που μόνο κατ’ επίφαση είναι ενωμένη – αφού έχει διαφορετικά συστήματα υγείας και η κάθε χώρα ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό της. Για παράδειγμα η Γερμανία που αφενός μεν έκλεισε τα σύνορα της ακόμη και με τη Γαλλία, αφετέρου δεν στήριξε την Ιταλία όταν της ζήτησε μάσκες προστασίας και μηχανήματα αναπνοής – επίσης η Τσεχία και η Πολωνία που κατάσχεσαν το ιατρικό υλικό, το οποίο έστειλε η Κίνα στην Ιταλία, με την Τσεχία να το έχει ήδη χρησιμοποιήσει (πηγή).

Πολύ χειρότερα, η Γερμανία φαίνεται πως θα θελήσει να εκμεταλλευθεί την οικονομική ισχύ που απέκτησε τα τελευταία χρόνια, σε συνδυασμό με την πανδημία, όπως ακριβώς την ευρωπαϊκή κρίση χρέους που η ίδια προκάλεσε μέσω της Ελλάδας το 2010 – για να απομυζήσει δηλαδή τους εταίρους της και να τους μετατρέψει σε προτεκτοράτα της, όπως το 2012 την πατρίδα μας, με την υπογραφή του PSI (ανάλυση).

Εν προκειμένω, αφήνοντας εκτός τη Μ. Βρετανία που εγκατέλειψε την ΕΕ (ενώ δέχεται μία τεράστια επίθεση κρυφά στο νόμισμα της που έχει υποτιμηθεί σε μεγάλο βαθμό, γράφημα), η Γερμανία αρνήθηκε την έκδοση ευρωομολόγων που ζήτησε η Ιταλία – για να στηριχθεί η οικονομία της από τις υπέρογκες ζημίες που της προκαλεί η πανδημία. Της πρότεινε δε ύπουλα το δανεισμό της από τον ESM που υπενθυμίζουμε ότι, έχει μετατραπεί στο ΔΝΤ της γερμανικής Ευρώπης (άρθρο) – ενώ μερικές ημέρες πριν η επικεφαλής της ΕΚΤ δεν συμφώνησε με τη στήριξη των δεκαετών ιταλικών ομολόγων, για τη διατήρηση των επιτοκίων χαμηλά, με την πτώση τότε του ιταλικού χρηματιστηρίου κατά 17% σε μία ημέρα και με τη ραγδαία άνοδο των επιτοκίων δανεισμού της χώρας.

Λειτουργώντας λοιπόν όπως ο ιός στην τελευταία καμπύλη, με αυξομειώσεις των πιέσεων, οι Γερμανοί πρότειναν αρχικά ένα «συμβολικό» μνημόνιο – έτσι ώστε να γίνει αποδεκτό από τους Πολίτες της χώρας, η κυβέρνηση της οποίας είναι 100% γερμανόφιλη (μία 5η φάλαγγα, άρθρο). Ταυτόχρονα όμως δήλωσαν πως ανησυχούν για τα διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας της, τα οποία θα πρέπει να θεραπευθούν αργότερα – εννοώντας προφανώς διαρθρωτικές αλλαγές ανάλογες με αυτές που επέβαλλαν στην Ελλάδα, όπως η εγκληματική εσωτερική υποτίμηση, η υπερβολική φορολόγηση, το ξεπούλημα των πάντων, οι κατασχέσεις, οι πλειστηριασμοί κλπ.

Με δεδομένο τώρα το ότι, η Ιταλία ανακοίνωσε μέτρα ανάσχεσης της κρίσης μόλις 25 δις € ή 1,25% του ΑΕΠ της (1,988 τρις € το 2019, πηγή) όταν η Ελλάδα 5%, με την ύφεση στη χώρα να υπολογίζεται τουλάχιστον στο 10% και άρα με την πτώση του ΑΕΠ της κατά σχεδόν 200 δις € στο 1,788 τρις €, έναντι δημοσίου χρέους στα 2,68 τρις € (135% του ΑΕΠ), το δημόσιο χρέος της ακόμη και αν καταφέρει να μην έχει δημοσιονομικό έλλειμμα θα εκτοξευθεί στο 150% του ΑΕΠ. Σε ένα επίπεδο δηλαδή που ασφαλώς θα εκτινάξει τα επιτόκια της σε απολύτως μη βιώσιμα ύψη – εάν υποθέσουμε πως θα καταφέρει να χρηματοδοτηθεί σε μία εποχή που η ρευστότητα στενεύει, με πολλές χώρες να ζητήσουν νέα δάνεια για να ανταπεξέλθουν με την πανδημία.

Η Ιταλία έχει πέσει λοιπόν στην παγίδα, αφού τα προηγούμενα χρόνια οι κυβερνήσεις της δεν κατάφεραν να βελτιώσουν την οικονομία της – κυρίως λόγω της πολιτικής λιτότητας που της είχε επιβληθεί από τους δολοφόνους της Ευρώπης (ανάλυση) και του αθέμιτου τιμολογιακού ανταγωνισμού της Γερμανίας (για την Ελλάδα των εσαεί μνημονίων η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη, ενώ θα είναι εξαιρετικά τυχερή εάν η ύφεση δεν υπερβεί το 5%, άρθρο).

Προβλέπεται δε πως εάν δεν συμφωνήσει με την υπογραφή ενός μνημονίου από τον ESM, θα απειληθεί/εκβιαστεί με το σταμάτημα της συμμετοχής της στο QE της ΕΚΤ που αυξήθηκε κατά 750 δις €  – επίσης με την εξαίρεση της από το νέο πρόγραμμα της ΕΚΤ που ενδεχομένως θα υιοθετηθεί, για την απ’ ευθείας αγορά ομολόγων από την πρωτογενή αγορά πλέον.

Βέβαια, οι λύσεις που προτείνει η Γερμανία προκαλούν την έντονη αντίδραση των Ιταλών που υποστηρίζουν ότι, το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα δεν οφείλεται στην ίδια, αλλά στην πανδημία – οπότε πως θα πρέπει να ενεργοποιηθεί η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη! Επιπλέον πως εάν διασωθεί μόνο η Ιταλία από τον ESM, θα φέρει το στίγμα της πλέον αδύναμης οικονομίας της Ευρωζώνης μετά την Ελλάδα – με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για την εμπιστοσύνη των επενδυτών στην οικονομία της.

Πιθανότατα την αποκοπή της από τις διεθνείς αγορές δανεισμού, την εξάρτηση της από τον ορό της Γερμανίας, τη μείωση των ξένων επενδύσεων κλπ. – οπότε για την ιταλική κυβέρνηση η εφαρμογή ενός τέτοιου σχεδίου θα ήταν ένα εφιαλτικό πολιτικό σενάριο, ειδικά σε μια περίοδο τόσο ακραίας δοκιμασίας του πληθυσμού.

Η Γερμανία όμως δεν καταλαβαίνει από συναισθηματισμούς, όπως άλλωστε φάνηκε στο παρελθόν με την ανατροπή του Berlusconi – ενώ εκμεταλλεύεται πάντοτε τις αδυναμίες των άλλων με όση βαρβαρότητα διαθέτει, χωρίς κανέναν απολύτως ηθικό ενδοιασμό.

Εύλογα λοιπόν ανησυχούν και οι Γάλλοι για το μοντέλο που προτείνει η Γερμανία (διασώσεις από τον ΕΣΜ με μνημόνια, όπως πιθανολογούμε πως θα συμβεί και στην Ελλάδα), διαισθανόμενοι πως θα έλθει και η σειρά τους – ενώ παραδόξως δεν έχει καταλάβει πρακτικά καμία χώρα της ΕΕ, με εξαίρεση τη Μ. Βρετανία, το αυτονόητο: πως ο οικονομικός πόλεμος που διεξάγει η Γερμανία (ανάλυση) δεν έχει καμία διαφορά με το συμβατικό, όσον αφορά τις κατακτήσεις ξένων κρατών, τη ληστεία τους, τη μετατροπή των Πολιτών τους σε φθηνούς σκλάβους χρέους κοκ.

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, αρκετοί Έλληνες υποστηρίζουν πως οι Ιταλοί είναι ένας υπερήφανος και αξιοπρεπής λαός που δεν πρόκειται να δεχθεί ποτέ μνημόνιο – οπότε έμμεσα ότι, οι Έλληνες που το δέχθηκαν πολλαπλές φορές δεν είναι ούτε υπερήφανοι, ούτε αξιοπρεπείς. Προφανώς δεν ισχύει κάτι τέτοιο, αφού οι Έλληνες οδηγήθηκαν στην παγίδα από τις ενδοτικές κυβερνήσεις τους των τελευταίων ετών – οι οποίες τους χειραγώγησαν και συνεχίζουν να τους χειραγωγούν πείθοντας τους ότι, δεν υπάρχει εναλλακτική λύση (ΤΙΝΑ). Ας θυμηθούμε εδώ έναν πρώην υπουργό υγείας και σήμερα επίσης υπουργό που δήλωνε ότι, για τις μειώσεις των δαπανών δεν θέλει να του πάρει τη δόξα η Τρόικα (πηγή)!

Εν τούτοις η Ιταλία έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα στο θέμα των μνημονίων, όπως εμείς στο θέμα της πανδημίας που προηγήθηκε η γειτονική χώρα – το ότι έχει μάθει πολλά από την τραυματική ελληνική εμπειρία και από τη συμπεριφορά της Γερμανίας απέναντι μας. Επομένως θα προσπαθήσει να βρει τρόπους να το αποφύγει, συνεργαζόμενη με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης και με την Κίνα – για την οποία η αγορά της ΕΕ είναι απολύτως απαραίτητη, λόγω της σύγκρουσης της με τις Η.Π.Α. (ο ρόλος της Ρωσίας εδώ είναι αμφιλεγόμενος, αφού συνεργάζεται κρυφά μεν, αλλά στενά με τη Γερμανία).

Γνωρίζει δε πως η έξοδος της από τη νομισματική ένωση με τόσο μεγάλο χρέος, με τις τράπεζες της σε άσχημη κατάσταση και με τη βιομηχανία της διαλυμένη πριν ακόμη ξεσπάσει η πανδημία (ανάλυση), δεν είναι μεν καμία εύκολη διαδικασία, αλλά το κοινό νόμισμα οδεύει προς το τέλος του – οπότε θα προετοιμαστεί ανάλογα, ελπίζοντας να επαναφέρει στο τραπέζι την υιοθέτηση του φορολογικού νομίσματος (άρθρο). Κάτι αντίστοιχο οφείλει να δρομολογήσει και η Ελλάδα (GREEXIT), αφού η Γερμανία φαίνεται αμετανόητη – οπότε η διάλυση της ΕΕ προδιαγεγραμμένη, πόσο μάλλον αφού πλέον το επιδιώκουν και οι Η.Π.Α.

Βασίλης Βιλιάρδος24 Μαρτίου 2020

https://analyst.gr/2020/03/24/i-pandimia-i-italiki-tragodia-kai-to-4o-raix/