Θεωρία και πράξη του ολιγαρχικού κολεκτιβισμού – Roberto Pecchioli

Διαχρονικά υπήρξαν στον κόσμο τρεις τύποι ανθρώπων: ο Υψηλός, ο Μέσος και ο Χαμηλός. Έτσι ξεκινάει ένα βιβλίο μέσα στο βιβλίο, Θεωρία και πρακτική του ολιγαρχικού κολεκτιβισμού, που εισήγαγε ο Τζορτζ Όργουελ στο αριστούργημα του, το 1984. Το κείμενο απαγορεύεται αυστηρά καθώς θα ήταν το ιδεολογικό έργο του Εμμανουέλ Γκόλντσταϊν, του αρχιεχθρού του ενιαίου κόμματος. Ωστόσο, ο Goldstein δεν υπάρχει, είναι δημιούργημα της εξουσίας, επομένως η Θεωρία και η πρακτική του ολιγαρχικού κολεκτιβισμού είναι μια πλαστογραφία, μια ψυχολογική επιχείρηση (psyop) κατά του λαού, ένας τρόπος προσέλκυσης, αναγνώρισης και χτυπήματος αντιφρονούντων. Δεν απέχουμε πολύ από τον κόσμο του 1984. Έχουμε μπει όντως στον θλιβερό κόσμο του ολιγαρχικού κολεκτιβισμού.

Τι είναι, αν όχι αυτό, η Μεγάλη Επαναφορά, η tabula rasa και η επανεκκίνηση που επιβλήθηκε από τους Illuminati του Νταβός με το φρικιαστικό σύνθημα «δεν θα έχεις τίποτα και θα είσαι ευτυχισμένος»; Η πρόταση μαρτυρεί τη γνωστική και γλωσσική αντιστροφή στην οποία υποβαλλόμαστε. Υπάρχει μια συστροφή (διαστρέβλωση) των βοηθητικών ρημάτων: η σωστή ανάγνωση είναι «θα είσαι τίποτα και θα είσαι ευτυχισμένος». Δεύτερη αναστροφή (αντιστροφή): ευτυχία που συνδέεται με έλλειψη, στέρηση. Ο Klaus Schwab, ο Chamberlain του Παντοδύναμου, μελέτησε εκτενώς τον Orwell. Ο τίτλος του πρώτου κεφαλαίου Θεωρίας και πράξης της ολιγαρχικής συλλογικότητας είναι «η άγνοια είναι δύναμη», ένα από τα τρία συνθήματα που ξεχωρίζουν στην πρόσοψη του Υπουργείου Αλήθειας. Τίποτα δεν είναι πιο ουσιώδες για την εξουσία: όσο περισσότερη γνώση έχει κανείς, τόσο περισσότερο γίνεται έρμαιο αμφιβολιών και αντιφάσεων.

Όσο λιγότερα γνωρίζει ο κόσμος (οι προλετάριοι του 1984, οι χαμηλές κατώτερες τάξεις του Γκόλντσταϊν ή οι κρετινοποιημένες σύγχρονες μάζες) τόσο πιο έτοιμοι θα είναι να συμπεριφέρονται σύμφωνα με τις επιταγές της εξουσίας. Στην οργουελική μυθοπλασία, οι προλετάριοι ζουν σε μια σχεδόν ζωώδη αθλιότητα, ενώ τα μέλη του κόμματος -όχι φυσικά οι ηγέτες- αποκηρύσσουν οικειοθελώς κάθε μορφή κριτικής σκέψης μέσω της προσήλωσης σε επίσημες αλήθειες, ή μάλλον -στη γενικευμένη αντιστροφή- είναι οι απόλυτοι φορείς των ψεμάτων που προωθούνται από τα χίλια μεγάφωνα της εξουσίας. De te fabula narratur,το βιβλίο μιλάει για εμάς. Οι υπεύθυνοι γνωρίζουν καλά έναν προβληματισμό του Άρθουρ Σοπενχάουερ: «αυτό που μισεί περισσότερο το κοπάδι είναι όποιος σκέφτεται διαφορετικά. Δεν είναι τόσο η ίδια η γνώμη, αλλά το θράσος να σκέφτεται μόνος του, κάτι που δεν μπορεί να κάνει».

Είμαστε ευτυχείς να μην έχουμε/είμαστε τίποτα, αρκεί ο Κύριος να πετάξει μερικά ψίχουλα μέσα από υποτελείς, μέσω των βασάλων, βαλβασσόρων και βαλβασσίνων (Στο παρελθόν, αυτοί οι όροι χρησιμοποιούνταν για να περιγράψουν διάφορα επίπεδα φεουδαρχικής αρχής στην πολιτική και κοινωνική οργάνωση ορισμένων ευρωπαϊκών περιοχών, ιδίως στη βόρεια Ιταλία. Υποδηλώνουν ένα σύστημα κοινωνικής ιεραρχίας που βασίζεται στην υπηρεσία και την πίστη προς τον φεουδάρχη). Σύντομα το παράθυρο του Overton της ανατροπής των διατροφικών συνηθειών θα ανοίξει ορθάνοιχτα: Ω!! η κοιλιά μου έγινε χαβούζα από προνύμφες, κατσαρίδες και άλευρο εντόμων. Τα αγόρια θα φωνάζουν για πίτσα με γρύλους και ακρίδες. Όχι μόνο το ζητάει ο Big Brother με αδιάκοπη προπαγάνδα, αλλά είναι για τον συνηθισμένο, εξαιρετικό σκοπό: το περιβάλλον. Όσοι δεν είναι πια νέοι θα θυμούνται ένα συναρπαστικό αστείο από τη εκπομπή Drive In: το buga bites (Το ψάρι δαγκώνει το δόλωμα). Το μπούγκα, ή μπόγκα, είναι ένα βραχόψαρο που πιάνεται εύκολα και ο κωμικός, με τη χειρονομία του αντίχειρά του κάτω από τα δόντια του, χλεύασε τις άπειρες μορφές της ανθρώπινης ευπιστίας.

Ναι, η άγνοια είναι δύναμη, ειδικά αν συνοδεύεται από μια εντυπωσιακή ικανότητα να απορροφάς σαν σφουγγάρι -χωρίς ποτέ να κάνεις ερωτήσεις- όλα όσα προπαγανδίζει η εξουσία. Έχει εκλείψει και η παραδοσιακή δυσαρέσκεια των απλών ανθρώπων, που ήξεραν ότι δεν ήξεραν και ένιωθαν στο πετσί τους τα καμώματα των «αρχόντων». Λίγες ακατανόητες λέξεις ήταν αρκετές ή μια πολύ περίτεχνη ομιλία για να προκαλέσει τον συναγερμό σε όσους δεν κατάλαβαν και –ενστικτωδώς– ένιωσαν την παγίδα.

Τι γίνεται με τις τελευταίες δηλώσεις του Klaus Schwab, Μεγάλου Μαγίστρου του Μαγικού Βουνού του Νταβός, εκπροσώπου του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF), σύμφωνα με τις οποίες «Οι άνθρωποι δεν έχουν το δικαίωμα να έχουν δικό τους αυτοκίνητο. Μπορείτε να περπατήσετε ή να μοιραστείτε», δηλαδή να νοικιάσουν ένα αυτοκίνητο με κάποιον άλλο; Σύμφωνα με το WEF, πάρα πολλοί άνθρωποι έχουν τα δικά τους αυτοκίνητα: η κατάσταση πρέπει να διορθωθεί με τον αποκλεισμό τους από την αγορά. Αφού η ντροπή δεν έχει τέλος - και κυρίως επειδή οι αφέντες ξέρουν ότι μιλούν σε ένα ποίμνιο μεγαλωμένο από άγνοια και σε μια μόνο σκέψη (η οποία, σύμφωνα με την αντιστροφή, μπορεί να διαβαστεί αντίθετα: μια και μόνη σκέψη.. .) καταλήγουν να επιβεβαιώνουν ότι «η ιδιοκτησία ιδιωτικού αυτοκινήτου είναι μη βιώσιμη και ανήθικη στον σημερινό κόσμο». Μαθήματα βιωσιμότητας από εκείνους που έχουν μολύνει τον κόσμο και έχουν εκμεταλλευτεί ευθαρσώς τους ανθρώπους και τους φυσικούς πόρους. Εκκλήσεις για ηθική από ολιγαρχίες διεφθαρμένες μέχρι το μεδούλι, σε σώμα και ψυχή. Θα ακούγαμε με μεγαλύτερο ενδιαφέρον τον έπαινο της εγκράτειας που προφέρεται από την Cicciolina. Ας είναι, η πλειοψηφία είναι προγραμματισμένη να το πιστέψει.

Αν σε καιρούς αντιρωσικής λογοκρισίας επιτρέπεται ακόμα να παραθέτουμε τον Αλεξάντρ Σολζενίτσιν και τον μεγάλο Πούσκιν (τα έργα του οποίου καίγονται στην άκρως δημοκρατική Ουκρανία) θα θυμόμασταν μια προειδοποίηση από τον συγγραφέα του Αρχιπελάγους Γκουλάγκ: «αν είμαστε δειλοί για άλλη μια φορά, θα σημαίνει ότι είμαστε ένα τίποτα, ότι για εμάς δεν υπάρχει ελπίδα, και ότι η περιφρόνηση του Πούσκιν μας ταιριάζει: ποια είναι τα δώρα της ελευθερίας για τα κοπάδια; Η κληρονομιά τους από γενιά σε γενιά είναι ο ζυγός με τις καμπάνες και το μαστίγιο».

Είμαστε έτοιμοι για ολιγαρχική συλλογικότητα, στο όνομα της αντιστροφής. Η ελευθερία είναι σκλαβιά, όπως στη δυστοπία του Όργουελ. Ένα άλλο σύνθημα ήταν «ο πόλεμος είναι ειρήνη», επομένως είναι απολύτως φυσιολογικό να δηλώνουμε χωρίς να κοκκινίζουμε ότι για να σταματήσουμε τον πόλεμο στην Ουκρανία πρέπει να στείλουμε περισσότερα όπλα. Κάποιος άλλος πεθαίνει ούτως ή άλλως και η Black Rock –το γιγάντιο κερδοσκοπικό ταμείο που χειραγωγεί τις τιμές της ενέργειας εδώ και χρόνια– έχει ήδη αναλάβει ό,τι θα παραμείνει από την Ουκρανία.

Όλα είναι «δικά τους». Για εμάς μια ζωή σαν δουλοπάροικοι, αλυσοδεμένοι στο φέουδο του υποτελούς, χωρίς καν ένα ανεξάρτητο μεταφορικό μέσο. Αυτό είναι που θέλουν, δεν θα πρέπει να είναι δύσκολο να το καταλάβουμε. Αντίθετα, συμπεριφερόμαστε σαν τα κριάρια του Panurge, που στο Gargantua του Rabelais πετάχτηκαν όλα στη θάλασσα ακολουθώντας το πρώτο από αυτά. Οπότε, όχι άλλα ιδιωτικά αυτοκίνητα και οι πλατφόρμες που προσφέρουν ενοικίαση τρίβουν ήδη τα χέρια τους. Ο Λόρδος δεν έχει αυτά τα προβλήματα: σύντομα θα πετάξει στο Νταβός για την ετήσια συνάντηση των φίλων με ιδιωτικά τζετ και θα αποφασίσει την επιχείρησή μας με τη βοήθεια των Amazon, Pfizer, Black Rock, FBI (!!!), Soros , τυο Μπιλ Γκέιτς και της άσχημης παρέας.

Η συλλογικότητα (ο κολεκτιβισμός) είναι για εμάς, η ολιγαρχία είναι για αυτούς. Θέλουν το τέλος της εκτεταμένης ιδιωτικής ιδιοκτησίας, ξεκινώντας από τα σπίτια. Στην πραγματικότητα, η ΕΕ – ένα από τα πιστά σκυλιά του Φόρουμ – επιβάλλει εξαιρετικά δαπανηρές ανακαινίσεις για ενεργειακούς σκοπούς (η πράσινη εμμονή των παγκόσμιων ρυπων) που θα υπονομεύσουν την αγορά και θα αναγκάσουν πολλούς να πουλήσουν το πιο πολύτιμο περιουσιακό τους στοιχείο σε τιμές ευκαιρίας. Ποιος ξέρει ποιος θα αγοράσει. Ο Τσέστερτον είχε δίκιο: το πρόβλημα με τον καπιταλισμό είναι ότι υπάρχουν πολύ λίγοι καπιταλιστές. Που μας θέλουν σκλάβους.

Όσον αφορά τις τιμές των ενεργειακών προϊόντων, το Νταβός διαβεβαιώνει ότι είναι πολύ χαμηλές. Πρέπει να εκτοξευθούν για να αποθαρρύνουν την ελεύθερη χρήση των αυτοκινήτων και να λειτουργήσουν ως κινητήρια δύναμη για την ενεργειακή τους μετάβαση. Για το σκοπό αυτό, ο γκουρού με την προφορά Sturmtruppen αποθαρρύνει σθεναρά  (δηλαδή επισήμως απαγορεύει) οποιαδήποτε πολιτική ενίσχυσης και μείωσης φόρων. Οι τιμές των ορυκτών καυσίμων, σύμφωνα με την ολιγαρχία, είναι «υποτιμημένες»: το μόνο που μένει είναι να στραγγαλιστούν οι χρήστες και να διατηρηθούν κρύοι σε σπίτια που δεν έχουν σχεδιαστεί με τον σωστό τρόπο. Δύο πουλιά με μια πέτρα: πετυχαίνουν τους στόχους τους και παγώνουν μερικούς περιττούς ανθρώπους μέχρι θανάτου. Είναι μέρος του έργου.

Χωρίς απαισιοδοξία όμως. Ζούμε στον καλύτερο από όλους τους δυνατούς κόσμους, τον πιο ελεύθερο, τον απώτερο στόχο της ιστορίας. Αξίζει, σε περιόδους ικανοποιημένης άγνοιας, να θυμηθούμε τον Πάνγκλος, τον χαρακτήρα του Καντίντ του Βολταίρου, τον μεγαλύτερο Διαφωτιστή; Ο Πάνγκλος δίδασκε μεταφυσικο-θεολόγο-κοσμοανοησία. Έδειξε με υπέροχο τρόπο ότι ο δικός μας είναι ο καλύτερος όλων των κόσμων. Το αρχοντικό που τον στέγαζε ήταν το ωραιότερο από τα κάστρα και η κυρία του σπιτιού η καλύτερη βαρόνη. «Έχει αποδειχθεί», είπε, «ότι τα πράγματα δεν μπορούν να είναι διαφορετικά: επειδή αφού όλα είναι δημιουργημένα για έναν σκοπό, όλα είναι απαραίτητα για τον καλύτερο σκοπό. Σημειώστε ότι οι μύτες φτιάχτηκαν για να φοράνε γυαλιά, πράγματι υπάρχουν γυαλιά. Τα πόδια έχουν σχεδιαστεί για να είναι καλυμμένα, και εδώ είναι η βράκα. Οι πέτρες διαμορφώθηκαν για να είναι τετραγωνισμένες, και για να γίνουν κάστρα από αυτές, στην πραγματικότητα ο Monsignor έχει ένα όμορφο κάστρο. Ο υψηλότερος βαρόνος της επαρχίας πρέπει να είναι ο καλύτερος ξεναγός. και αφού τα γουρούνια είναι γραφτό να τρώγονται, τρώμε χοιρινό όλο το χρόνο». Η μόνη παραλλαγή: σήμερα πρέπει να τραφούμε με έντομα, πιο ορεκτικά από το παλιομοδίτικο γουρούνι.

Στον παράδεισο της ελευθερίας, η «περιεκτική» γλώσσα είναι υποχρεωτική. Στον Καναδά, το προνομιακό εργαστήριο τελειότητας, μπορεί κανείς να αναγκαστεί σε «επανεκπαίδευση» (τα ολοκληρωτικά στοιχεία διαφεύγουν λόγω έλλειψης νευρώνων) εάν χρησιμοποιεί λανθασμένες προσωπικές αντωνυμίες. Ο νόμος C-16 προστατεύει την ταυτότητα φύλου τιμωρώντας τις παραβιάσεις με φυλάκιση έως και δύο ετών. Ένας διάσημος ψυχολόγος, ο Τζόρνταν Πίτερσον, καταδικάστηκε να υποβληθεί σε πρόγραμμα λεκτικής και νοητικής επανεκπαίδευσης. Ο Όργουελ ήταν ερασιτέχνης. Όχι δικό μας αυτοκίνητο ή σπίτι, αλλά μπορούμε να αλλάξουμε «φύλο» ή να δηλώσουμε ότι ανήκουμε σε οποιονδήποτε από τους είκοσι ή περισσότερους «σεξουαλικούς προσανατολισμούς» που εντόπισαν οι ειδικοί (καλά...) και να απαιτήσουμε τη σύλληψη οποιουδήποτε μας απευθύνεται μέ έναν τρόπο ασυμβίβαστο με την καθημερινή μας ιδιοτροπία.

Αυτές είναι οι προτεραιότητες που μας επέλεξε η ολιγαρχική συλλογικότητα, μια θεωρία που έγινε πράξη. Αυτό που βιώνουμε είναι μια αστραπιαία νεοφεουδαρχική μετάβαση, χωρίς το καθήκον του μεσαιωνικού άρχοντα να κρατήσει τον υπηρέτη με αντάλλαγμα κάποιο corvé και συμμετοχή στον πόλεμο. Δεν έχουμε πλέον το δικαίωμα να ταξιδεύουμε ελεύθερα – σκεφτείτε το επιτυχημένο πείραμα του διαβατηρίου εμβολιασμού, που ονομάζεται πράσινο πάσο για να δώσουμε μια θετική ιδέα (πράσινο, δηλαδή δωρεάν). Μας στερούν την ιδιοκτησία του αυτοκινήτου –για γενιές που θεωρούνταν παρακλάδι του σπιτιού– και μας στερούν νομικά το σπίτι μας, το οποίο δεν θα μπορέσουμε να πουλήσουμε αν δεν είναι κατάλληλο για τα τέλη που επιβάλλει ο Κύριος. Τα υποδόρια τσίπ είναι ένα βήμα μακριά και θα διαδοθούν από τη λαϊκή αναγνώριση. Ο καπιταλισμός επιτήρησης (και ο συλλογισμός για την Ολλανδία) κέρδισε τον πόλεμό του από τότε που γεμίζουμε με ενθουσιασμό τα κοινωνικά δίκτυα, όπου τα πάντα είναι στην πλατεία, όπου παρέχουμε αυθόρμητα όλες τις προσωπικές, προσωπικές, οικονομικές, πολιτικές πληροφορίες.

Τι εξυπηρετούν οι εκλογές, εάν μια ατελείωτη σειρά εξωτερικών περιορισμών (ΕΚΤ, ΕΕ, ESM, ΔΝΤ, ΝΑΤΟ, ΠΟΥ, ΟΗΕ, WEF, κολασμένα ακρωνύμια του Dominion) εμποδίζουν τη λαϊκή βούληση –αν ποτέ εκδηλωθεί με ανταγωνιστικούς όρους– νά  γίνει κανόνας; Και, στην Ευρώπη, πώς μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα εάν ένα μεγάλο μέρος των νόμων που σηματοδοτούν την ύπαρξή μας προέρχονται από κανονισμούς (ευφημισμός της συγκυριαρχίας) που εκδόθηκαν από μια Επιτροπή, ένα μη εκλεγμένο συνέδριο, που επικυρώθηκε χωρίς συζήτηση - υπάρχουν χιλιάδες κάθε χρόνο -από ένα κοινοβούλιο χωρίς νομοθετική εξουσία;

Φυσικά, όλα είναι νόμιμα, πολύ νόμιμα. Προφανές: αυτοί είναι υπεύθυνοι. Ούτε αυτοκίνητο λοιπόν, ούτε σπίτι, κρύο, νομαδική ζωή προς ενοικίαση. Ο εθνικοσοσιαλιστής νομικός Ernst Forsthoff εξήγησε το νόημα που έχει η νομιμότητα για τους κυρίαρχους «Όποιος έχει το κράτος, φτιάχνει τους νόμους και, τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, τους ερμηνεύει. Καθορίζει τι είναι νόμιμο. Η νομιμότητα είναι κάτι καθαρά τυπικό και δεν σημαίνει τίποτα άλλο από το ότι η βούληση ενός κόμματος έχει γίνει διάταξη νόμου. Η νομιμότητα είναι το μέσο με το οποίο χτυπάμε τον πολιτικό εχθρό: κηρύσσοντάς τον παράνομο, θέτοντάς τον εκτός νόμου, ακυρώνοντάς τον από ηθική άποψη και παραπέμποντάς τον σε εξάλειψη μέσω του κρατικού μηχανισμού.» Θεωρία και πράξη της ολιγαρχικής συλλογικότητας. Α, όχι, αυτοί ήταν Ναζί.

Teoria e prassi del collettivismo oligarchico – Roberto Pecchioli - EreticaMente (www-ereticamente-net.translate.goog)

ΜΑΣ ΜΕΝΕΙ ΟΜΩΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ Ο ΑΝΑΣΤΟΧΑΣΜΟΣ.