Και αμερικανική υπόθεση πλέον η Ελλάδα που οδεύει σε εκλογές - Πρόβλημα οι ελληνικές τράπεζες

Πηγή : Δίολκος
Του Γιώργου Γ. Λιάρου

Και σε αμερικανική υπόθεση εξελίσσεται πλέον η ελληνική κρίση χρέους καθώς ο Λευκός Οίκος πληθαίνει και πυκνώνει τις παρεμβάσεις του στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για ρύθμιση του ζητήματος με ευνοϊκό για την Αθήνα τρόπο επιχειρώντας τόσο να ενισχύσει την επιρροή του στην περιφέρεια του Αιγαίου όσο και να προωθήσει τα συμφέροντα του αμερικανικού χρηματοπιστωτικού συστήματος στην Ευρώπη.

Παράλληλα επιχειρεί να αποτρέψει την κλιμάκωση της κρίσης χρέους σε παγκόσμιο φαινόμενο με δεδομένα τα πολύ υψηλά χρέη τόσο των ΗΠΑ όσο και άλλων μεγάλων οικονομιών όπως η Βρετανική και η Ιαπωνική. Με απλά λόγια απέναντι στην μέχρι πρότινος ευρωπαϊκή «ολιγωρία» αντιτάσσει την άμεση και δραστική επίλυση των προβλημάτων, χαρακτηριστικό της αμερικανική νοοτροπίας για το οποίο άλλωστε η αμερικανική οικονομία είναι γνωστή.

Έτσι τα πλέον αξιόπιστα think tank των ΗΠΑ σχολιάζουν ήδη στις ιστοσελίδες τους πως η μυστική συνάντηση της Παρασκευής 6 Μάιου αποδεικνύει πως οι ευρωπαίοι κατάλαβαν την ανεπάρκεια του μνημονίου αλλά και της εφαρμογής του και παίρνουν την υπόθεση στα χέρια τους καλύπτοντας τα νώτα τους στην εσωτερική πολιτική σκηνή απαιτώντας εξασφαλίσεις για την πρόσθετη βοήθεια που είναι πλέον βέβαιο ότι χρειάζεται και θα λάβει η Ελλάδα. Η Ουάσιγκτον πιέζεται και από τα τραπεζικά λόμπι που βλέπουν μεγάλες δουλειές σε ιδιωτικοποιήσεις και αναδιαρθρώσεις δανεισμού να φεύγουν από τα χέρια τους προς τους ευρωπαίους ανταγωνιστές τους. Διαμηνύουν λοιπόν πως μπορούν να ξαναβάλουν την Ελλάδα στις αγορές ταχύτερα από του ευρωπαίους, κάτι το οποίο δύσκολα μπορεί να αμφισβητήσει κανείς αναλογιζόμενος το βάθος της αμερικανικής κεφαλαιαγοράς και την πολύ μικρότερη έκθεση της σε ευρωπαϊκό χρέος εν γένει.

Σε κάθε περίπτωση όμως η Αθήνα δεν θα πρέπει να επαναπαύεται αφού αφενός τα τεκταινόμενα ουσιαστικά βάζουν σφραγίδα στην διάγνωση περί ανεπάρκειας της κυβέρνησης και αφετέρου δεν επιλύουν το πρόβλημα του τραπεζικού συστήματος. Οι ελληνικές τράπεζες επιθυμούν η όποια αναδιάρθρωση να γίνει τουλάχιστον μετά το 2013 οπότε και θα έχουν ωριμάσει τα μισά από τα ελληνικά ομόλογα που κρατούν και έτσι οι όποιες απώλειες θα είναι περιορισμένες. Είναι χαρακτηριστικό πως σε ανάλυση της η JP Morgan υπολογίζει πως οι ελληνικές τράπεζες σε ενδεχόμενη αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους με haircut 50% θα έχαναν 25 δισ. ευρώ και θα απέμεναν στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα κεφάλαια μόλις 4 δισ. ευρώ.

Βρίσκουν δε σύμμαχο την ΕΚΤ της οποίας η έκθεση στην Ελλάδα είναι συνολικά της τάξης των 200 δισ. Με το 30% αυτού του ποσού να έχει ήδη διαγραφεί αφού δεν χορηγεί δάνεια για το 100% των ελληνικών χρεογράφων αλλά για το 70% ενώ οι τίτλοι που έχει αγοράσει από τη δευτερογενή αγορά είναι ήδη σε πολύ χαμηλότερες αξίες. Όμως οι μέτοχοι τους δεν θα αποφύγουν να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη ή να προσφύγουν στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας χάνοντας ποσοστά από τα μερίδιά τους. Και έτσι κρατούν όμηρο την ελληνική οικονομία έχοντας κλείσει τις κάνουλες του δανεισμού. Η απελευθέρωση της πιστωτικής επίταση είναι το κεντρικό ζήτημα και μόνον εάν δούμε τους ευρωπαίους ή και τους αμερικανούς να σκύβουν πάνω από αυτό μπορεί να περιμένει κανείς καλύτερες ημέρες.

Ήδη πάντως οι ξένοι όπως η Citi και η Nomura βλέπουν εκλογές τον Σεπτέμβριο ενώ διόλου τυχαία υψηλού προφίλ προσωπικότητες παίρνουν θέση στην κεντρική πολιτική σκηνή όπως ο Βασίλης Μαρκεζίνης που κάνει την δεύτερη υψηλού προφίλ εμφάνιση του στην χώρα την Παρασκευή με «βατήρα» τις εκδόσεις Λιβάνη. Ο επαναπροσδιορισμός του υφιστάμενου πολιτικού και κομματικού σκηνικού είναι νομοτελειακά βέβαιη και μετά τις εκλογές όταν θα έχουν αποτυπωθεί τα νέα ποσοστά του θα έχουν ήδη αναδυθεί και νέες πολιτικές δυνάμεις. Έτσι η χώρα είναι καταδικασμένη όπως δείχνει η Ιστορία μαζί με την οικονομική και την κοινωνική κρίση να περάσει και μια βαθύτατη πολιτική αναταραχή.

Ας ελπίσουμε ότι δεν θα επωφεληθούν οι άσπονδοι φίλοι μας. Το αμερικανικό ενδιαφέρον παρά τις κοντόφθαλμες καχυποψίες του εκλογικού σώματος είναι πολυτιμότερό από πότε.