Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα, είναι να ασχολούμαστε με πράγματα που αποπροσανατολίζουν από τα πραγματικά ακαδημαϊκά και ερευνητικά θέματα που θα έπρεπε να μας απασχολούν και δεν τα αγγίζουμε καν στον όποιο δημόσιο διάλογο γίνεται. Δε μιλά κανείς για αριστεία, αξιοκρατία, εξορθολογισμό και επικαιροποίηση. Αντίθετα, υπάρχει μια εμμονή σε θέματα που περισσότερο έχουν σχέση με συντεχνιακά συμφέροντα παρά με το χώρο της Παιδείας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί και το θέμα των εργολαβικών υπαλλήλων, καθεστώς που επικρατεί σε όλα τα πανεπιστήμια της χώρας. Ειδικότερα, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης: Το καλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας βρίσκεται σε τραγική κατάσταση. Υπάρχουν παντού σκουπίδια. Προσπαθεί κανείς να προσέλθει στη Σχολή του για να παρακολουθήσει το μάθημα και αντικρίζει αυτό το δυσάρεστο γεγονός.
Πραγματικά, η δυσοσμία σε διάφορα σημεία είναι ανυπόφορη. Οι πρυτανικές αρχές έχουν ήδη υποβάλει αίτημα προς το Σώμα Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας, διότι πλέον ο κίνδυνος είναι μεγάλος. Τις μέρες αυτές, το Α.Π.Θ. βιώνει μια τεράστια εσωτερική κρίση, που είχε ως αποτέλεσμα τον τερματισμό των προσλήψεων διοικητικού και τεχνικού προσωπικού και, κυρίως, τις προσλήψεις εργαζομένων στη φύλαξη και στην καθαριότητα. Το Πανεπιστήμιο για να ανταπεξέλθει, απευθύνθηκε σε εργολάβους που προσλάμβαναν υπαλλήλους και έκαναν ειδικές συμβάσεις κι, έτσι, δημιουργήθηκε μια νέα ομάδα εργαζομένων που αποκαλούνται «εργολαβικοί».
Μέχρι εδώ όλα μια χαρά. Το πανηγύρι ξεκινά στη συνέχεια. Περνώντας τα χρόνια, οι υπάλληλοι αυτοί αυξάνονταν ολοένα και περισσότερο στα πλαίσια ενός συστήματος βαθιών πελατειακών σχέσεων, με αποτέλεσμα σήμερα να φτάνουν περίπου τους 800. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι περισσότεροι από αυτούς, στελεχώνουν διοικητικές υπηρεσίες του Πανεπιστημίου και έχουν συγγενικές σχέσεις με καθηγητές αλλά και με μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους του ιδρύματος. Το αποκορύφωμα είναι ότι αυτοί δεν έχουν προσληφθεί μέσω Α.Σ.Ε.Π.!
Επίσης, δεδομένου του ότι το περιθώριο του Πανεπιστημίου για λειτουργικές δαπάνες μειώθηκε στο μισό σε σχέση με τις «καλές εποχές», οι αρχές του Ιδρύματος γνώριζαν ότι δεν θα μπορούν να καλύψουν τη μισθοδοσία των εργολαβικών και ότι η στάση πληρωμών είναι αναπόφευκτη. Πάρ’ όλ’ αυτά ήλπιζαν σε περαιτέρω χρήματα από το υπουργείο, τα οποία, όμως, δεν ήρθαν πότε.
Η συνέχεια είναι αυτή που βλέπετε: σκουπίδια, παράνομες καταλήψεις δημόσιων κτηρίων, βρώμικες τουαλέτες, σοβαροί κίνδυνοι για τη δημόσια υγεία και αναστολή παροχής των διοικητικών υπηρεσιών. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήλθε η Σύγκλητος και (πραξικοπηματικά) ανέστειλε «συμβολικά» το εκπαιδευτικό, ερευνητικό και διοικητικό έργο του ΑΠΘ την Πέμπτη 11 και την Παρασκευή 12 Οκτωβρίου. Λες και το Πανεπιστήμιο δεν είναι δημόσιο, αλλα περιουσία των διοικητικών αρχών του!
Ο Ντεριντά το είχε επισημάνει: οι δυνάμεις της αγοράς δεν είναι ο μοναδικός εχθρός του Πανεπιστημίου. Το ίδιο επικίνδυνες είναι και οι εσωτερικές συνιστώσες του, δηλαδή το διδακτικό – διοικητικό προσωπικό και οι φοιτητές, που το συνδιοικούν και μπορούν οι ίδιοι να το οδηγήσουν στην εσωτερική αποδόμηση.
*Ο Γιάννης Μπαξεβάνος είναι φοιτητής στο Τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Γιάννης ΜπαξεβάνοςΠραγματικά, η δυσοσμία σε διάφορα σημεία είναι ανυπόφορη. Οι πρυτανικές αρχές έχουν ήδη υποβάλει αίτημα προς το Σώμα Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας, διότι πλέον ο κίνδυνος είναι μεγάλος. Τις μέρες αυτές, το Α.Π.Θ. βιώνει μια τεράστια εσωτερική κρίση, που είχε ως αποτέλεσμα τον τερματισμό των προσλήψεων διοικητικού και τεχνικού προσωπικού και, κυρίως, τις προσλήψεις εργαζομένων στη φύλαξη και στην καθαριότητα. Το Πανεπιστήμιο για να ανταπεξέλθει, απευθύνθηκε σε εργολάβους που προσλάμβαναν υπαλλήλους και έκαναν ειδικές συμβάσεις κι, έτσι, δημιουργήθηκε μια νέα ομάδα εργαζομένων που αποκαλούνται «εργολαβικοί».
Μέχρι εδώ όλα μια χαρά. Το πανηγύρι ξεκινά στη συνέχεια. Περνώντας τα χρόνια, οι υπάλληλοι αυτοί αυξάνονταν ολοένα και περισσότερο στα πλαίσια ενός συστήματος βαθιών πελατειακών σχέσεων, με αποτέλεσμα σήμερα να φτάνουν περίπου τους 800. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι περισσότεροι από αυτούς, στελεχώνουν διοικητικές υπηρεσίες του Πανεπιστημίου και έχουν συγγενικές σχέσεις με καθηγητές αλλά και με μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους του ιδρύματος. Το αποκορύφωμα είναι ότι αυτοί δεν έχουν προσληφθεί μέσω Α.Σ.Ε.Π.!
Επίσης, δεδομένου του ότι το περιθώριο του Πανεπιστημίου για λειτουργικές δαπάνες μειώθηκε στο μισό σε σχέση με τις «καλές εποχές», οι αρχές του Ιδρύματος γνώριζαν ότι δεν θα μπορούν να καλύψουν τη μισθοδοσία των εργολαβικών και ότι η στάση πληρωμών είναι αναπόφευκτη. Πάρ’ όλ’ αυτά ήλπιζαν σε περαιτέρω χρήματα από το υπουργείο, τα οποία, όμως, δεν ήρθαν πότε.
Η συνέχεια είναι αυτή που βλέπετε: σκουπίδια, παράνομες καταλήψεις δημόσιων κτηρίων, βρώμικες τουαλέτες, σοβαροί κίνδυνοι για τη δημόσια υγεία και αναστολή παροχής των διοικητικών υπηρεσιών. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήλθε η Σύγκλητος και (πραξικοπηματικά) ανέστειλε «συμβολικά» το εκπαιδευτικό, ερευνητικό και διοικητικό έργο του ΑΠΘ την Πέμπτη 11 και την Παρασκευή 12 Οκτωβρίου. Λες και το Πανεπιστήμιο δεν είναι δημόσιο, αλλα περιουσία των διοικητικών αρχών του!
Ο Ντεριντά το είχε επισημάνει: οι δυνάμεις της αγοράς δεν είναι ο μοναδικός εχθρός του Πανεπιστημίου. Το ίδιο επικίνδυνες είναι και οι εσωτερικές συνιστώσες του, δηλαδή το διδακτικό – διοικητικό προσωπικό και οι φοιτητές, που το συνδιοικούν και μπορούν οι ίδιοι να το οδηγήσουν στην εσωτερική αποδόμηση.
*Ο Γιάννης Μπαξεβάνος είναι φοιτητής στο Τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
tovima
πηγή : Udemand
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου