Περίεργο και τερατώδες, ή τι έκανε στη Μόσχα ο κ. Τσίπρας;

Για κάποιον περίεργο και τερατώδη λόγο η Ελλάδα πρέπει σώνει και καλά να εμπλακεί ενεργά στις κλιμακούμενες γεωστρατηγικές αντιπαραθέσεις Ρωσίας-Δύσης. Αυτό φαίνεται να επιθυμεί ο κ. Τσίπρας, ο οποίος έφυγε από τη Μόσχα με μια βαλίτσα γεμάτη υποσχέσεις. Αρκεί να μετατρέψει την Ελλάδα σε πεδίο αναμέτρησης Ρωσίας-Δύσης για τους αγωγούς υδρογοναθράκων.

Η Ελλάδα έρμαιο του ιμπεριαλισμού των αγωγών

Το κομβικό σημείο βρίσκεται στην υπόθεση του σχεδιαζόμενου αγωγού Ρωσίας-Τουρκίας. O Πούτιν έκανε σαφές ότι ενδιαφέρεται για την εμπλοκή της Ελλάδας στον αγωγό, ο οποίος είναι εναλλακτικός του South Stream, που ακυρώθηκε το Δεκέμβριο του 2014 λόγω αντιδράσεων από την ΕΕ. Ο νέος αγωγός θα ξεκινά από το τουριστικό θέρετρο της Ευρωπαικής Τουρκίας στη Μαύρη Θάλασσα, Kıyıköy και θα διασχίζει τουρκική θράκη μέχρι την πόλη Ίψιλα στο Αιγαίο, πολύ κοντά στο Δέλτα του Έβρου.

Ο αγωγός αυτός ουσιαστικά έχει σχεδιαστεί για να τροφοδοτήσει την Ευρώπη με υδρογονάνθρακες από τη Ρωσία δια της ηπειρωτικής οδού. Για να γίνει αυτό η Ελλάδα πρέπει να δεχθεί να περάσει από το έδαφός της, αλλιώς αναγκαστικά η Τουρκία θα πρέπει να δημιουργήσει τερματικό στην Ίψιλα, όπου οι υδρογονάθρακες θα φορτώνονται σε πλοία.

"Το νέο δρομολόγιο θα καλύψει τις ευρωπαϊκές ανάγκες για καύσιμα, και θα επιτρέψει στην Ελλάδα να γίνει ένα από τα κύρια κέντρα διανομής ενέργειας στην ήπειρο, και θα μπορούσε να βοηθήσει για την προσέλκυση σημαντικών επενδύσεων στην ελληνική οικονομία", δήλωσε ο Πούτιν σε κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Τσίπρα. Βέβαια, τα ίδια ακριβώς είπε ο Πούτιν και για την Τουρκία παρουσία του Ερντογκάν, όταν υπεγράφη η συμφωνία για το νέο αγωγό.

Πρόκειται για τα συνήθη ψέματα λαικής κατανάλωσης προκειμένου να κρυφτούν οι αληθινοί λόγοι. Και φυσικά οι δοσοληψίες στο παρασκήνιο.

Ο κ. Τσίπρας στην υπηρεσία του εφοπλιστικού λόμπι.

Ο κ. Τσίπρας έτρεξε να αποδεχθεί με τις γνωστές δικαιολογίες. Θέσεις εργασίας, επενδύσεις κι άλλες τέτοιες ανοησίες. Φυσικά το ενδιαφέρον του κ. Τσίπρα δεν είναι διόλου περίεργο, αν σκεφτεί κανείς ότι ενδιαφέρονται σφόδρα για την όλη υπόθεση ισχυρά επιχειρηματικά λόμπι στην Ελλάδα. Κυρίως εφοπλιστικά. Λέγε με Μελισσανίδη, Μαρινάκη και λοιποί.

Οι ελληνόφωνοι εφοπλιστές επιδιώκουν να κυριαρχήσουν στα ενεργιακά δίκτια της Ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου. Δια της θαλάσσης έχουν ενισχύσει τα μερίδιά τους. Ακόμη και με ναυλοσύμφωνα θανάτου για τη μεταφορά υδρογοναθράκων από το νότο της Τουρκίας, προς το συμφέρον του Χαλιφάτου. Βοά η διεθνής αγορά για το ρόλο των ελληνόφωνων εφοπλιστών στο λαθρεμπόριο υδρογοναθράκων, που χάρις στους τζιχαντιστές και την κατεδάφιση ολόκληρων χωρών, όπως της Λιβύης, κοκ, γνωρίζει τεράστια έξαρση τα τελευταία 2 χρόνια.

Οι ελληνόφωνοι εφοπλιστές βρίσκονται στο στοιχείο τους. Κι είναι ένας από τους σοβαρότερους λόγους που ενισχύουν σε Κόρους Ολικής Χωριτηκότητας τον υπό ελληνική σημαία στόλο τους. Κυρίως σε δεξαμενόπλοια και LPG. Βλέπετε, η Ελλάδα υπό καθεστώς μνημονίων και δουλοπαροικίας, όπου κυριαρχεί όσο ποτέ άλλοτε η απόλυτη αυθαιρεσία της εξουσίας, αλλά και ο νόμος του ισχυρού, προσφέρεται ιδιαίτερα ως στρατηγικός κόμβος για τις δουλειές τους.

Με COSCO και Ειδικές Οικονομικές Ζώνες.

Να γιατί έχει αυξηθεί εκθετικά και το ενδιαφέρον τους για την μετατροπή ολόκληρης της Πειραϊκής χερσονήσου, σε Ειδική Οικονομική Ζώνη, υπό το δικό τους καθεστώς και έλεγχο. Εξ ου και το ενδιαφέρον του κ. Μαρινάκη για το δήμο Πειραιά. Θέλουν μια νέα παράκτια ζώνη σαν εκείνη της Κίνας, όπου θα συνιστά καθεστώς η πλήρης ασυδοσία που φτάνει έως το έγκλημα. Και ποια θα ήταν καλύτερη "κάλυψη" για όλα αυτά από την COSCO.

Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι ο κ. Καμμένος στις 17/3 έτρεξε ασθμαινως να διαβεβαιώσει ότι η νέα κυβέρνηση ευθυγραμμίζεται πλήρως με τα σχέδια αυτά του εφοπλιστικού λόμπι. Έτσι, αναφερόμενος στο λιμάνι του Πειραιά, ο υπουργός δήλωσε ότι είναι πρόθεση της ελληνικής Πολιτείας να ενισχυθεί η θέση του ελληνικού λιμανιού ως «πύλης εισόδου προϊόντων από την Ασία».

Σε ποιανού τα χέρια; Πάντως όχι του ελληνικού λαού, ούτε προς το συμφέρον του. Σε αυτή την κατεύθυνση, τόνισε ο κ. Καμμένος, ξεκινά «το project του σιδηροδρόμου, όπου τα προϊόντα θα ξεκινούν από τον Πειραιά και θα μπορούν με ένα σύγχρονο τρένο, ιδιωτικής εταιρείας, να φτάνουν και να καλύπτουν τις ανάγκες πολλών λιμανιών της Δυτικής Ευρώπης». Πλήρης ιδιωτικοποίηση υποδομών και μεταφορικού έργου.

Η ελληνική κυβέρνηση, πρόσθεσε ο υπουργός, είναι διατεθειμένη να παραχωρήσει χώρους από το Θριάσιο Πεδίο, οι οποίοι θα γίνουν σταθμοί αποθήκευσης και μεταποίησης. Όσο για τις ανάγκες των πολιτών για ελεύθερους χώρους στο λεκανοπέδιο και για ποιότητα ζωής, τις έχει γραμμένες στα παλαιότερα των υποδημάτων του. Για την αμυντική βιομηχανία, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας προανήγγειλε τη δημιουργία ζωνών χαμηλού φόρου και την υπογραφή συμβάσεων με χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα, γεγονός που «μπορεί να αποτελέσει κίνητρο και για τις γύρω επιχειρήσεις να επενδύσουν στην ελληνική βιομηχανία άμυνας».

Δείτε αναπτυξιακή προοπτική. Υπεργολάβοι υπό καθεστώς πλήρους προστασίας σε ειδική οικονομική ζώνη. Φανταστείτε ποιοί θα δουλεύουν, υπό ποιές συνθήκες και υπό ποιό καθεστώς;

Οι οικονομικοί πυλώνες της νέας κυβέρνησης

Αν όλα αυτά δεν είναι ο ορισμός της μετατροπής ολόκληρης της περιοχής σε Ειδική Οικονομική Ζώνη και μάλιστα ακραιφνώς τριτοκοσμικού τύπου, προς το συμφέρον των πιο αρπαχτικών ιδιωτικών συμφερόντων, τότε τι είναι; Άλλωστε βράζει η περιοχή της Δραπετσώνας με την είδηση ότι τελικά πέρασε του Μελισσανίδη και ο χώρος των πρώην λιπασμάτων αποχαρακτηρίζεται, προκειμένου να μείνει και να επεκταθεί το πρώην εργοστάσιο της BP, συμφερόντων του γνωστού και μη εξαιρετέου εφοπλιστή.

Ταυτόχρονα οι ελληνόφωνοι εφοπλιστές τα τελευταία χρόνια έχουν μετατρέψει την Τουρκία σε έναν από τους κύριους αποδέκτες της επιχειρηματικής τους επέκτασης. Οι άμεσες επενδύσεις, προερχόμενες κυρίως από εφοπλιστικά κυκλώματα εξ Ελλάδος, στην Τουρκία ξεπερνούν τα 5 δις ευρώ το 2014. Ενώ ακόμη πιο εκτεταμένη είναι η εμπλοκή τους στη γείτονα χώρα μέσα από επιχεριηματικές συμμαχίες και χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες.

Δεν θα μπορούσαν λοιπόν να μην πιέζουν για την ενεργότατη εμπλοκή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό των αγωγών. Το ίδιο έκαναν με την υπογραφή του αγωγού από το Αζερμπαϊτζάν (ΤΑΡ), καθαρά αμερικανικών συμφερόντων. Το ίδιο κάνουν και τώρα με το Ρώσικο αγωγό. Να γιατί η κυβέρνηση Τσίπρα δεν έφερε ούτε αντίρηση σε καμιά από τις δυο περιπτώσεις.

Τι θα αποτρέψει την Ελλάδα να γίνει Ουκρανία;

Το ερώτημα που τίθεται για όποιον διαθέτει στοιχειώδη δημοκρατική ευαισθήσια και ενδιαφέρεται για τούτο εδώ τον τόπο, είναι το εξής: Τι θα αποτρέψει την μετατροπή της Ελλάδας σε Ουκρανία, από τη στιγμή που αποδέχεται στο έδαφός της ανταγωνιστικούς αγωγούς; Όποιος γνωρίζει, ξέρει πολύ καλά ότι οι περιοχές όπου περνούν διεθνείς αγωγοί στρατηγικής σημασίας αποστειρώνονται για λόγους ασφαλείας υπό διεθνή επιτήρηση και τίθεται υπό αναστολή η εθνική κυριαρχία.

Άλλωστε η κατάσταση γενικευμένης αποσταθεροποίησης στην οποία έχει βρεθεί η Τουρκία του Ερντογκάν, θα έπρεπε να συνιστά σοβαρή προειδοποίηση για την κυβέρνηση Τσίπρα. Θα έπρεπε εάν και εφόσον υπήρχε στοιχειώδης πατριωτισμός, εάν και εφόσον υπήρχε στοιχειώδες ενδιαφέρον για τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού.

Αντίθετα, η κυβέρνηση Τσίπρα κινείται όπως όλες οι καθεστωτικές δυνάμεις. Ο κ. Τσίπρας πήγε στη Μόσχα συνοδευόμενος από ομάδα επιχειρηματιών, η οποία μάλιστα είχε προηγηθεί κατά μία ημέρα. Όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, έτσι και η κυβέρνηση Τσίπρα αντιλαμβάνεται την οικονομική διπλωματία, ως προώθηση συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων.

Επιχειρηματική της αρπαχτής και του ξεπλύματος

Το κύριο ενδιαφέρον των επιχειρηματικών κύκλων που συνόδευσαν τον κ. Τσίπρα δεν ήταν η αγορά της Ρωσίας, αλλά η δυνατότητα επιχειρηματικών συμπράξεων. Το καθεστώς κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας δεν θίγει τόσο την οικονομία της, όσο τους νέους βογιάρους, τους ολιγάρχες της χώρας, οι οποίοι χάνουν τη δυνατότητα να διοχετεύουν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό. Και πρωτίστως να ξεπλένουν τον πλούτο τους στο εξωτερικό, μιας και οι ολιγάρχες της Ρωσίας είναι το προϊόν μιας άγριας καταλήστευσης αυτής της εξαιρετικά πλούσιας χώρας μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ.

Επομένως το κύριο ενδιαφέρον των ολιγαρχών της Ρωσίας για επιχειρηματικές συμπράξεις στο εξωτερικό, αφορά πρωτίστως το ξέπλυμα χρήματος υπό καθεστώς πολιτικής προστασίας. Και η Ελλάδα έχει μακρύ παρελθόν και εξαιρετικά διαθέσιμα πολιτικά και επιχειρηματικά κυκλώματα. Άλλωστε ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν επιδείξει εξαιρετικές επιδόσεις σ' αυτόν τον τομέα από τις αρχές της δεκαετίας του '90 αξιοποιώντας τις διασυνδέσεις τους με τον μηχανισμό εξουσίας των πάλαι ποτέ αδελφών κομμάτων του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Κατά τ' άλλα η συστηματική επιχείρηση "στάχτη στα μάτια του κόσμου" παρουσιάζει την επίσκεψη του Τσίπρα στην Μόσχα σαν να πρόκειται για στροφή στο "ξανθό γένος". Η ανοησία και το ψέμα ξεπερνά κάθε όριο. Μέχρι και ο κατά τ' άλλα θιασώτης της ριζοσπαστικής αριστεράς κ. Χατζηστεφάνου έφτασε στο έσχατο σημείο δημοσιογραφικής αθλιότητας, δηλώνοντας ότι "η επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στη Μόσχα αψηφά τη νεοαποικιακή προσέγγιση της ΕΕ!" (9/4, Russia Today). Όλοι μαζί στην υπηρεσία του ιμπεριαλισμού προκειμένου να χάσει τον μπούσουλα ο λαός και να τον οδηγήσει η κυβέρνηση Τσίπρα στα χειρότερα χωρίς να μπορεί να αντιδράσει.

Υ.Γ. Δεν εμπλέκεσαι ποτέ σε ανταγωνισμούς μεγάλων, εκτός κι αν είσαι το επίδικο μέρος. Η εξωτερική σου πολιτική και πρωτίσως οι συνεργασίες και οι διεθνείς σου σχέσεις οφείλουν να ικανοποιούν τέσσερεις βασικούς όρους:
(α) Εξυπηρέτηση βασικών εθνικών συμφερόντων, που αφορά πρωτίστως στην εξασφάλιση της εθνικής επικράτειας και ακεραιότητας, της εθνικής ανεξαρτησίας και ευημερίας.
(β) Κατοχύρωση των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων του ελληνικού λαού, των κυριαρχικών του δικαιωμάτων, αλλά και των αρχών και των βάσεων της δημοκρατίας.
(γ) Την αρχή της ισότητας, οποία προβλέπει να μην μετατρέπεται η χώρα σε οίκο ανοχής, ή εξυπηρέτησης συμφερόντων άλλων κρατών.
(δ) Τον όρο της αμοιβαιότητας, κατά την οποία μϊα Πολιτεία (Χώρα) αναγνωρίζει σε άλλη δικαιώματα, ή μπορεί και να αποδέχεται υποχρεώσεις έναντι άλλης, υπό την προϋπόθεση όμως της αναγνώρισης από την ετέρα ίσων δικαιωμάτων ή υποχρεώσεων έναντι αυτής.
Τι απ' όλα αυτά ισχύει στην περίπτωση των διεθνών μας σχέσεων; Τίποτε. Το ίδιο συνέβη και με τους Ρώσους. Πήγαμε σαν γιουσουφάκια και ενδώσαμε σ' ότι συμφέρει τον Πούτιν, χωρίς ούτε καν κάποιο σοβαρό αντάλλαγμα, εκθέτοντας την χώρα σε πρόσθετες πιέσεις από τη Δύση και επιτρέποντας την αποσταθερποίηση της περιοχής λόγω ανταγωνιστικών αγωγών. Κι όλα αυτά προς όφελος ποιού; Του εφοπλιστικού λόμπι, το οποίο βάζει πλάτες στην ολοκληρωτική κατάλυση της κρατικής υπόστασης της Ελλάδας, προκειμένου να διασφαλίσει βάσεις επιχείρησης στη νέα κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και εξαλλίσεται στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου.

 dimitriskazakis