Γιατί μερικοί γεννιούνται καλόγνωμοι και με καλό χαρακτήρα, ενώ άλλοι από μωρά ταλαιπωρούν το περιβάλλον τους;

Ένα μέρος της κληρονομικότητας ανήκει στη φύση γενικώς. Σε όλους υπάρχει ο καλός και ο κακός εαυτός. Ο καλός είναι από το Θεό, ενώ ο κακός οφείλεται στην πτώση, στην απομάκρυνση από το Θεό. Βλέπουμε σε όλα τα παιδιά πως, ενώ υπάρχει η απονήρευτη και άδολη αγάπη, υπάρχει όμως και ο κακός εγωισμός και η ζήλια.

Άλλο μέρος της θετικής ή αρνητικής κληρονομικότητας οφείλεται στους προγόνους. Ο αγιασμός των προγόνων ευλογεί γενιές απογόνων. Η χάρη του Θεού που κατοικεί στα αγιασμένα μέλη της οικογένειας μεταφέρεται από γενεά σε γενεά. Ένας άγιος πρόγονος προσεύχεται στον

ουρανό με παρρησία στον Κύριο για τους απογόνους του. Επίσης και η εγκληματικότητα των προγόνων επιδρά αρνητικά σε γενιές απογόνων. Ένας εγκληματίας πρόγονος διώχνει τη χάρη του Θεού από το σπίτι του και επηρεάζονται όλα τα μέλη της οικογένειας και οι απόγονοι αρνητικά.

Το τρίτο μέρος οφείλεται στη ζωή των γονιών. Γονείς με προσευχή και αγώνα πνευματικό έλκουν τη χάρη του Θεού και τα παιδιά ευλογούνται από την κοιλιά της μητέρας τους. Ιδιαίτερα, οι εγωιστές γονείς και οι σαρκολάτρες, ακόμα και οι μέθυσοι, αποκτούν παιδιά, που έχουν την προδιάθεση στο πάθος των γονιών. Μεγάλη επιρροή στα παιδιά, θετική ή αρνητική, διαδραματίζει η κατάσταση των γονέων, ιδιαίτερα της μητέρας, κατά την περίοδο της σύλληψης και της εγκυμοσύνης.

Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ.115), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου

πηγή

nefthalim