Που μπορεί να οδηγήσει η ένταση Αμερικής - Τουρκίας;

Είναι κοινός τόπος ότι και στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη επικρατεί έντονη δυσφορία έναντι του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν

Η χθεσινή αναφορά του Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, Χ. Ρ. Μακμάστερ, που υποστήριξε ότι το Κατάρ και η Τουρκία αποτελούν τους σπόνσορες και πηγές χρηματοδότησης της ακραίας ισλαμικής ιδεολογίας, ανοίγει νέο κεφάλαιο στη Μέση Ανατολή, πλην εάν υπάρξει κάποια διαφοροποίηση κατά τις επόμενες ημέρες, όπως μας συνήθισε άλλωστε η αμερικανική πολιτική καθ’ όλο το 2017.

Ως προς το Κατάρ, οι ΗΠΑ διαθέτουν εκεί την μεγαλύτερη βάση στην περιοχή, λίγα χιλιόμετρα από το Ιράν, και καθ’ όλο το προηγούμενο διάστημα διαπιστώναμε μια τάση των ΗΠΑ προς επίλυση της διαφοράς του με τα τέσσερα αραβικά κράτη. Η στοχοποίησή του αποτελεί έκπληξη, ακόμη και αν αποφασίστηκε να δραστηριοποιούνται οι ΗΠΑ από την Ιορδανία, εγκαταλείποντας τις δυο ανωτέρω προβληματικές χώρες. Απαιτείται καιρός όμως έως ότου γίνει αυτό κατορθωτό.

Έκπληξη όμως δεν αποτελεί η αναφορά στην Τουρκία, παρ’ όλη την οξύτητά της. Και τούτο διότι, ούτε η τυχούσα μεταστροφή του Ερντογάν θα αλλάξει την κατάσταση.

Σημειώνω πως, ο Μακμάστερ, διευκρίνισε πως τα αυξανόμενα προβλήματα της Τουρκίας με τη Δύση οφείλονται κυρίως στην άνοδο του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Στην πολιτική Ερντογάν δηλαδή.

Αν και το τελευταίο διάστημα είχε τηλεφωνικές συνομιλίες και με τον πρόεδρο Τραμπ και με την καγκελάριο Μέρκελ, είναι κοινός τόπος ότι και στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη επικρατεί έντονη δυσφορία έναντι του Ερντογάν. Είναι ενδεικτικό πως αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ δεν διστάζουν να χαρακτηρίζουν με έντονα αρνητικό τρόπο τον πρόεδρο της Τουρκίας και την πολιτική του. Οι Δυτικοί όμως δεν θέλουν να χάσουν την Τουρκία, την οποία θεωρούν πολύτιμο γεωπολιτικό οικόπεδο. Γι’ αυτό και μέχρι τώρα έχουν αποφύγει να ωθήσουν τα πράγματα σε ανοιχτή ρήξη.

Ίσως, η αναφορά του Μακμάστερ να αποτελεί εσχάτη προειδοποίηση. Άνευ αντικειμένου όμως, επειδή ήρθε η απάντηση της Άγκυρας στις δηλώσεις του: «Οι ισχυρισμοί του Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας Χ.Ρ. Μακμάστερ, ο οποίος θα έπρεπε να γνωρίζει πολύ καλά πώς η χώρα μας δίνει μάχη κατά της τρομοκρατίας και κάθε μορφής κατηγορίες ριζοσπαστισμού, είναι αστήριχτες, αναπάντεχες, αβάσιμες, και απαράδεκτες», ανέφερε σε ανακοίνωση του το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών.

Το πρόβλημα των Αμερικανών με τον Ερντογάν, δεν συνίσταται σε κάποια δυσκολία να φροντίσουν με κάποιο τρόπο την αποχώρησή του -οι αρμόδιες αμερικανικές υπηρεσίες διαθέτουν τους κατάλληλους μηχανισμούς-, αλλά το τι θα συμβεί μετέπειτα. Αυτό πιστεύω ότι είναι και το μέλημα της ελληνικής κυβέρνησης, πώς θα αντιμετωπίσει αμέσως την μετά Ερντογάν εποχή.

Και τούτο διότι, η ομοψυχία του τουρκικού λαού στο όνομα του κεμαλισμού, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί, όπως και η εποχή απρόσκοπτης εναλλαγής όχι μόνον κυβερνήσεων αλλά και πολιτευμάτων, από δημοκρατία σε δικτατορία, και το αντίστροφο. Ο Ερντογάν κατόρθωσε να διχάσει πλήρως τον τουρκικό λαό, ώστε πλην των Κούρδων, να έχει περιθωριοποιήσει και οιονδήποτε δεν είναι φανατικός σουνίτης, αλλά και αντι-γκιουλενιστής.

Οι εκατοντάδες χιλιάδες απομακρυνθέντες, δεν θα μείνουν άπραγοι για πολύ καιρό ακόμη, επειδή αντιμετωπίζουν και πρόβλημα επιβίωσης, στην αδυναμία τους να εξεύρουν εργασία. Το ίδιο και οι οικογένειες καταδίκων ή προφυλακισθέντων. Μπορεί κάποιος να βεβαιώσει ότι η αντικατάσταση του Ερντογάν μπορεί να γίνει ομαλά; Μόνον ο στρατός με δικτατορία μπορεί, αλλά είναι σε θέση να το πράξει, με την απομάκρυνση τόσων ανωτέρων αξιωματικών;

Επιχειρώντας πάντως να ερμηνευθεί η αιφνίδια στοχοποίηση της Τουρκίας και του Κατάρ, ίσως πρέπει να ληφθεί υπόψη και η συγκυρία των αντιεβραϊκών δηλώσεων και πράξεων, με την μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ. Δημοσίευμά της γαλλική εφημερίδας Le Figaro, αναφερόμενο στην έκτακτη σύνοδο κορυφής της Ισλαμικής Διάσκεψης που διοργανώνεται στην Κωνσταντινούπολη, υποστηρίζει ότι αυτή είναι ενδεικτική της θέλησης του ισχυρού άνδρα της Τουρκίας να επιβληθεί ως ο νέος ηγέτης του παλαιστινιακού ζητήματος, υποδεχόμενος με τυμπανοκρουσίες τους επικεφαλής 48 εκ των 57 χωρών μελών της Διάσκεψης.

Σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Ερντογάν, η Διάσκεψη αποσκοπεί να συντονίσει τη δράση των μουσουλμανικών χωρών ενάντια στην απόφαση του Αμερικανού Πρόεδρου να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του ισραηλινού κράτους. Η Άγκυρα, που έχει αυτή την εποχή την προεδρία της Ισλαμικής Διάσκεψης, επιζητεί επιδεικτικά να βελτιώσει την εικόνα της στην περιοχή.

Μακεδών
Πηγή Voria

kostasxan