Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2018

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ: "Μητέρα της Εκκλησίας της Ουκρανίας είναι το Οικουμενικό Πατριαρχείο"


Θυμίζουμε ένα άρθρο δεκαετίας του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου, για το Ουκρανικό ζήτημα. 
Το άρθρο που αναδημοσιεύουμε στη συνέχεια είναι από την εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ της Κυριακής 3 Αυγούστου 2008, δηλ. λίγες μόνο ημέρες από την ιστορική επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου στο Κίεβο στα τέλη Ιουλίου 2008, με αφορμή την συμπλήρωση 1020 χρόνων από τον εκχριστιανισμό των Ρως.
Και τότε υπήρχε ο ...φόβος στους Ρώσους, ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης θα χορηγήσει την Αυτοκεφαλία στην Εκκλησίας της Ουκρανίας. 
Τώρα, 10 χρόνια μετά, η απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου για χορήγηση Αυτοκεφαλίας είναι γεγονός, οπότε το άρθρο του Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου καθίσταται λίαν επίκαιρο.

Με αφορμή την επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου στην Ουκρανία δημιουργήθηκαν διάφορες αντιδράσεις και δημοσιεύθηκαν αναλύσεις και καταγράφηκαν εκτιμήσεις οι οποίες όταν εξετάζονται από πλευράς πολιτικής έχουν στοιχεία αληθείας, αλλά όταν κρίνονται από πλευράς εκκλησιαστικής και θεολογικής είναι ανεπαρκείς. Με συντομία θα αναφερθώ σε αυτές τις αναλύσεις.
1. Ιστορία, πολιτική και Εκκλησία
Κατά εκτιμήσεις πολιτικών αναλυτών η δυτική πολιτική (Αμερική - Ευρώπη) επηρέασε το Οικουμενικό Πατριαρχείο και το παρεκίνησε να παρέμβη στις εξελίξεις στην Ουκρανία και ότι δήθεν ο Οικουμενικός Πατριάρχης είναι όργανο της εξωτερικής πολιτικής των δυτικών κρατών.
Τα πράγματα δεν είναι έτσι, γιατί άλλος είναι ο σκοπός της πολιτικής των κρατών και άλλος ο σκοπός της Εκκλησίας, καίτοι σε μερικά σημεία μπορεί να κινούνται παράλληλα. Στην προκειμένη περίπτωση νομίζω ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης κινήθηκε εκκλησιαστικά και όχι πολιτικά. Γι' αυτό οι πολιτικοί αναλυτές, όταν κρίνουν τις κινήσεις του Οικουμενικού Πατριάρχου, πρέπει να αποτοξινωθούν λίγο από την πολιτική σκέψη και να δουν την εσωτερική εκκλησιαστική διάσταση του θέματος.
Η Εκκλησία ζη και εργάζεται μέσα στην ιστορία, αλλά δεν ταυτίζεται απόλυτα με τα εξωτερικά ιστορικά γεγονότα. Δεν αποξενώνεται από το ιστορικό γίγνεσθαι, αλλά το ερμηνεύει μέσα από τις δικές της προϋποθέσεις που είναι ότι ο Θεός διευθύνει τον κόσμο προς έναν σκοπό και αυτό λέγεται ιερά ιστορία. Οι Πατέρες της Εκκλησίας έβλεπαν μέσα στην ιστορία «πως ο Θεός περιπατεί ανάμεσα από τις γραμμές των ανθρώπων»(Φλωρόφσκυ).
Το ίδιο συμβαίνει και με την πολιτική σε σχέση με τη θεολογία. Πολιτική και θεολογία πολλές φορές πορεύονται παράλληλα, αλλά πάντοτε διαχωρίζονται σημαντικά. Οι μάρτυρες και οι Πατέρες της Εκκλησίας ενεργούσαν πάντοτε με εκκλησιαστικά και θεολογικά κριτήρια, που δεν ταυτίζονται με τα πολιτικά κίνητρα.

2. Το έργο του Οικουμενικού Πατριαρχείου 
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι φύλαξ της εκκλησιαστικής ενότητος, την οποία κατοχυρώνουν και περιφρουρούν οι ιεροί Κανόνες που θεσπίσθηκαν από τις Οικουμενικές Συνόδους. Οι ιεροί Κανόνες δεν είναι πολιτικά κείμενα, αλλά κατ' εξοχήν εκκλησιαστικά, που αποβλέπουν στην ενότητα της Εκκλησίας. Μπορεί να έχουν νομοτεχνική διατύπωση, μπορεί να χρησιμοποιήθηκαν σε κάποια ιστορική φάση από τους πολιτικούς της χώρας, αλλά δεν παύουν να είναι κατ' εξοχήν εκκλησιαστικά έργα, καρπός της ενεργείας του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία.
Μέσα σε αυτήν την προοπτική ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχει διπλή ιδιότητα. Η πρώτη ιδιότητά του, ότι είναι Αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως - Νέας Ρώμης και της ευρύτερης περιοχής, ανεξάρτητα από την εθνοφυλετική προέλευση των μελών της, και σε Επισκοπές σε όλη την Οικουμένη και ασκεί ποιμαντική και διοικητική εξουσία σε αυτήν. Η δεύτερη ιδιότητά του, ότι είναι ο πρώτος μεταξύ ίσων των Πατριαρχών και Αρχιεπισκόπων όλων των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, προεδρεύει και συντονίζει διακονικά όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, οσάκις αναφύονται εκκλησιαστικά προβλήματα, χωρίς βεβαίως να ενεργή διάφορες διοικητικές πράξεις σε αυτές, δηλαδή χωρίς να παρεμβαίνη στην εσωτερική διοικητική ζωή κάθε Αυτοκεφάλου Εκκλησίας.
Με αυτήν την δεύτερη ιδιότητά του ο Οικουμενικός Πατριάρχης με σύνεση, διάκριση και σοφία προβαίνει, κατά καιρούς, σε ενέργειες για την καλή λειτουργία τής ανά τον κόσμον Ορθοδόξου Εκκλησίας. Κανείς δεν μπορεί να του στερήση αυτήν την ιδιότητα, καθώς επίσης κανείς Οικουμενικός Πατριάρχης δεν μπορεί να την απεμπολήση, επειδή προσκρούει σε πολιτικές σκοπιμότητες η κινείται παράλληλα με αυτές.

3. Η εκκλησιαστική κατάσταση στην Ουκρανία
Στην Εκκλησία της Ουκρανίας υφίσταται μία διάσπαση, ένα εκκλησιαστικό σχίσμα που προκαλεί την εκκλησιαστική συνείδηση. Δεν είναι δυνατόν το Οικουμενικό Πατριαρχείο να παραμένη αδρανές και να κωφεύη, χωρίς να προδίδη την εκκλησιαστική του αποστολή, επειδή παίζονται διάφορα πολιτικά παιχνίδια. Ποιος πρόεδρος ενός σωματείου, μιας οργανώσεως, ποιος υπεύθυνος ενός οργανισμού για τον συντονισμό των μελών του θα αρνηθή να εκτελέση το αυτονόητο έργο του, επειδή ενδεχομένως προσκρούει σε άλλες σκοπιμότητες, ακόμη και πολιτικές;
Και επειδή γίνεται λόγος για την αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ουκρανίας, πρέπει να υπογραμμισθή ότι αυτό είναι έργο του Οικουμενικού Πατριάρχου και της Πανορθοδόξου Συνόδου, που δίδεται με σοφία, διάκριση και με εκκλησιαστικές προϋποθέσεις. Αλλωστε, δεν πρέπει να παροραθή ότι η Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου έδωσε την Αυτοκεφαλία στις Ορθόδοξες Σλαυικές Εκκλησίες με την προοπτική να επικυρωθή αυτή η απόφαση από την μέλλουσα να συγκληθή Πανορθόδοξη και Οικουμενική Σύνοδο. Οταν μια Ορθόδοξη Εκκλησία αρνείται αυτήν την αρμοδιότητα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, τότε υπονομεύει την ίδια την ταυτότητά της. Ακόμη επειδή το κρίσιμο θέμα είναι ότι η Αυτοκεφαλία δίδεται από το Οικουμενικό Πατριαρχείο με την συγκατάθεση της Μητρός Εκκλησίας από την οποία αποσπάται αυτή η Τοπική Εκκλησία, γι' αυτό δεν πρέπει να παραθεωρηθή ότι μητέρα της Εκκλησίας της Ουκρανίας είναι το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Βεβαίως στην Ουκρανία γίνονται πολυποίκιλες πολιτικές διεργασίες και ζυμώσεις, ασκούνται διάφορες επιρροές και πιέσεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο θα μείνη απαθές στο εκκλησιαστικό δράμα του σχίσματος που ταλαιπωρεί την Εκκλησία αυτή. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει δικά του πνευματικά και εκκλησιαστικά κριτήρια, έχει αυτοφυείς σκοπούς, ενεργεί αυτοβούλως και θεολογικώς και αποβλέπει στην αποκατάσταση της εκκλησιαστικής ενότητος. Αν σε μερικά σημεία συμπίπτουν τα κίνητρα και τα αποτελέσματα τόσο της Εκκλησίας όσο και της πολιτικής, δεν σημαίνει ότι είναι ταυτόσημα, ούτε ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει λάβει εντολές από διάφορα πολιτικά κέντρα. Η πρόσφατη ιστορία έχει επιβεβαιώσει αυτήν την πραγματικότητα. Μερικές φορές οι «πολιτικές δράσεις» εξυπηρετούν τα σχέδια της θείας Πρόνοιας, όμως η Εκκλησία που έχει τον δικό της ρυθμό δεν ταυτίζεται με τις δυνάμεις που κινούνται έξω από αυτήν.
Οι θεολόγοι όταν μελετούν την ιστορία έχουν δικά τους ερμηνευτικά κριτήρια που δεν ταυτίζονται με τα κριτήρια των θύραθεν ιστορικών και των πολιτικών. Αντίθετα οι πολιτικοί αναλυτές που κρίνουν εκκλησιαστικά γεγονότα συνήθως έχουν άλλα κριτήρια, που πολλές φορές είναι σωστά κατά το εξωτερικό σχήμα, αλλά τελείως σφαλερά κατά την εσωτερική δομή της Εκκλησίας. Η Ιστορία και η Πολιτική έχουν τον δικό τους βηματισμό, αλλά και η Εκκλησία έχει τον δικό της ρυθμό, που δεν ταυτίζεται με την ζωή του κόσμου, μάλιστα δε την υπερβαίνει.

Το παραπάνω άρθρο αναδημοσιεύεται στην ιστοσελίδα της Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου. 


ΤΡΕΙΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΣΤΥΛΟΥΣ ΔΙΑΘΕΤΕΙ Ο ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ. 
ΤΟΝ ΖΗΖΙΟΥΛΑ ΚΑΊ ΤΟΝ ΙΕΡΟΘΕΟ ΒΛΑΧΟ. 
Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΡΟΣΩΠΟΣ. 
ΚΑΘΕ ΤΟΣΟ ΦΟΡΑ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ ΤΟΥ ΡΩΜΑΝΙΔΗ.

Αμέθυστος

5 σχόλια:

χαλαρωσε είπε...

Αλλωστε, δεν πρέπει να παροραθή ότι η Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου έδωσε την Αυτοκεφαλία στις Ορθόδοξες Σλαυικές Εκκλησίες με την προοπτική να επικυρωθή αυτή η απόφαση από την μέλλουσα να συγκληθή Πανορθόδοξη και Οικουμενική Σύνοδο.

οπως σκεφτοντουσαν οι Κυριλλος και Μεθοδιος. Καραβλαχος ο Βλαχος.

Μετα τις τρεις ιερες γλωσσες περασαμε στις δυο ιερες αγελαδες της ενοτητας. Η μικρα ενοτης της καθ ημας ανατολης υπο τον Βαρθολομεα και ετ..αι..ρα η παγκοσμοιοποιημενη του Παπα. Αυτοκεφαλια στην Ουκρανια ειναι ζητημα ζωης και θανατου για τον φουκαρα τον Βαρθολομεα. Αν δεν την δωσει, ετσι οπως τα εκανε, ακυρωνει οτι εχτισε με τον Ζηζιουλα στη Ραβεννα και προς τα εδω, ενω θα φανει ως δημαρχος, αντε περιφερειαρχης, αντι για μεγαλος και τρανος που θελει να ειναι. Αν την δωσει παει αδιαβαστος. Το αυτοκεφαλο, βλεπε εθνικη εκκλησια περιπου, ειναι θανατος για το πατριαρχειο θα μεινουν τα λειψανα του Ζηζιουλα, Βαρθολομεα και κανενος γερων, κατα αμεθυστο, Χαλκηδονος να αυτοθυμιατιζονται ή να τους θυμιατιζει ο αλεν ντελον Πρου..κρου..σσης. Ειναι ευθεια παρεμβαση και φυσικα αυτα που σπερνουν τοσα χρονια στα σαπιοκεφαλα τους τωρα θα τα θερισουν. Οι Ρωσσσοι βρηκαν φοβερη ευκαιρια και πρωι μεσημερι βραδυ παρακαλανε να κανει την μαλακια ο Βαρθολομεας και οι συν αυτω. Ειναι καβαλα στο αλογο και αλλα Πουτιν θα του αλλαξουν τα φωτα του ελληνισμου. Επιτελους μια φοβερη ευκαιρια για την δευτερη Μοσχα να γινει Τριτη Ρωμη. Θεολογικα οι Ρωσσοι ειναι για τα πανηγυρια και θα επρεπε να τους ειχαμε τραβηξει τα αυτια τοσο πολυ, ωστε να τους ακουγε η Χρυση Ορδη. Αλλα ποιος να τα τραβηξει; Κριμα ενω εχουμε την δυναμη δεκα εμεις να τους ταραξαμε ολους, αλλα θελει Μιλτιαδη, Θεμιστοκλη, Λεωνιδα, Παλαμα και Βασιλειο. Κι ενω εμεις εχουμε την πιστη αλλα και την ιδεα μας τραβανε απο την μυτη, σαν την μαρω την αρκουδα, ολα τα σκοταδια του ακοκρυφισμου. Σερνει τον κοσμο το σκοτος την στιγμη που ενα λυχναρακι σβηνει ολα τα σκοαταδια.

Αμεθυστε δυστυχως πολλα προβληματα δεν επιτρεπουν που και που το σχολιασμο. Παρακολουθω το κατα δυναμιν και δεν μου λειπεις :-).

Δες το e-mail. Χαιρεις.

χαλαρωσε είπε...

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2018/09/blog-post_887.html

μεχρι και ο Ιεροσολυμων θα αρπαξει την ευκαιρια. Εδω την αρπαζει ο Καραβλαχος οι αλλοι τι θα κανουν. Για ολους δουλευει ο Βαρθολομεας. Πως φαινονται τα ζιζανια. Παναγια μου.

Ανώνυμος είπε...

Το άρθρο του μητροπολίτη Ναυπάκτου, ο οποίος πέρασε τα πάνδεινα από τους Φαναριώτες στο Κολυμπάρι (και τώρα η σιχαμερή καραφλή πατρινιά τον εκδικείται, αναδημοσιεύοντας παλιότερο φαναριωτόφιλο άρθρο του...) βασίζεται σε μία ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΠΑΡΑΔΟΧΗ: Ο 28ος Κανόνας της εν Χαλκηδόνι 4ης Οικουμενικής Συνόδου, που μιλάει για τη δικαιοδοσία του Πατριάρχη Κων/λεως στις "βαρβαρικές χώρες" δεν εννοεί όλο τον κόσμο. Από το κείμενο φαίνεται ξεκάθαρα ότι μιλάει για τις χώρες που συνορεύουν με τις επαρχίες της Ασίας (Μ. Ασίας), Πόντου και Θράκης, και ακόμα δεν υπήρχε εκεί οργανωμένη εκκλησιαστική δομή. Ποιες είναι αυτές οι χώρες; Οι περιοχές ανατολικά της Μ. Ασίας και του Πόντου, εκτός δικαιοδοσίας της Αντιόχειας, και οι περιοχές βορείως του Δουνάβεως, δηλαδή η σημερινή Βλαχία. Σήμερα στις περιοχές αυτές υπάρχει το πατριαρχείο Γεωργίας και το πατριαρχείο Ρουμανίας.
Δεν εννοεί ο κανών όλη την Οικουμένη. Αυτή η διασταλτική ερμηνεία δόθηκε για πρώτη φορά γύρω στα 1920 από τον Μελέτιο Μεταξάκη, όταν δηλαδή η Ρωσική Εκκλησία ήταν υπό διωγμόν. Οι Φαναριώτες κάνουν μία ανιστορική, απόλυτη και αυθαίρετη ερμηνεία των δικαιοδοσιακών κανόνων, όταν τους συμφέρει. Αλλά σε άλλους κανόνες, π.χ. συμπροσευχές, εκεί κάνουν μία σχετιστική τους ερμηνεία.
Οι θεολόγοι γενικά μπουρδολογούν. Τους δικαιοδοσιακούς κανόνες δεν μπορούν να τους ερμηνεύσουν θεολόγοι, αλλά ιστορικοί! Τι ξέρει ο Ζηζιούλας από ιστορία; Αυτός θεάται την Αγία Τριάδα (και ειδικά τον Θεό Πατέρα), δεν έχει χρόνο να διαβάσει βιβλία και άρθρα βυζαντινής ιστορίας...

χαλαρωσε είπε...

Το άρθρο του μητροπολίτη Ναυπάκτου, ο οποίος πέρασε τα πάνδεινα από τους Φαναριώτες στο Κολυμπάρι (και τώρα η σιχαμερή καραφλή πατρινιά τον εκδικείται, αναδημοσιεύοντας παλιότερο φαναριωτόφιλο άρθρο του...) βασίζεται σε μία ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΠΑΡΑΔΟΧΗ: Ο 28ος Κανόνας της εν Χαλκηδόνι 4ης Οικουμενικής Συνόδου, που μιλάει για τη δικαιοδοσία του Πατριάρχη Κων/λεως στις "βαρβαρικές χώρες" δεν εννοεί όλο τον κόσμο.

Αδερφε με ολη την καλη πιστη δεν διαφωνουμε. Αλλα ολοι γνωριζουμε οτι το Πατριαρχειο μετα απο την μογγολικη περιπετεια περασε και επισημα στα χεσια των Ρωσσων το 16ο αιωνα. Για να αναγορευτει Πατριαρχης, 5ος τη ταξει, και μετα απο αντιδρασεις τις Αποστολικης Εκκλήσιας της Κυπρου, τεσπα, νομιζουμε οτι δεν προκειται για βαρβαρικες πλεον χωρες αλλα ικανες, να διαχειριστουν τα του οικου τους. Δεν πρεπει να ξεχναμε οτι η Μοσχα αντεδρασε σφοδρα στα ενωτικα των βυζαντινων πριν την πτωση. Αυτα ο Ναυπακτου τα ξερει. Και σε καθε περιπτωση δεν μπορει να ισχυριζεται οτι

Η δεύτερη ιδιότητά του, ότι είναι ο πρώτος μεταξύ ίσων των Πατριαρχών και Αρχιεπισκόπων όλων των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, προεδρεύει και συντονίζει διακονικά όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, οσάκις αναφύονται εκκλησιαστικά προβλήματα, χωρίς βεβαίως να ενεργή διάφορες διοικητικές πράξεις σε αυτές, δηλαδή χωρίς να παρεμβαίνη στην εσωτερική διοικητική ζωή κάθε Αυτοκεφάλου Εκκλησίας.
Με αυτήν την δεύτερη ιδιότητά του ο Οικουμενικός Πατριάρχης με σύνεση, διάκριση και σοφία προβαίνει, κατά καιρούς, σε ενέργειες για την καλή λειτουργία τής ανά τον κόσμον Ορθοδόξου Εκκλησίας. Κανείς δεν μπορεί να του στερήση αυτήν την ιδιότητα, καθώς επίσης κανείς Οικουμενικός Πατριάρχης δεν μπορεί να την απεμπολήση, επειδή προσκρούει σε πολιτικές σκοπιμότητες η κινείται παράλληλα με αυτές.

διοτι

Ο εικοστός όγδοος κανόνας της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου έχει εξαιρετική σημασία για τον θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως. Σύμφωνα με τον τρίτο κανόνα της Δευτέρας Οικουμενικής Συνόδου, του 381, ο Επίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως είχε τα πρεσβεία τιμής μετά τον επίσκοπο Ρώμης. Με τον 28ο Κανόνα της Χαλκηδόνας αποδίδονται προνόμια ακόμη ακαθόριστα όπως και το 381, αλλά ΙΣΑ με τα προνόμια της Ρώμης. Ο κανόνας αυτός δίδει στον Κωνσταντινουπόλεως το δικαίωμα να διορίζει τους Μητροπολίτες των Διοικήσεων του Πόντου, Ασίας, Θράκης και κάποιων άλλων περιφερειών. Συμπληρώνεται δε ο κανόνας αυτός και από τον 9ο και 17ο κανόνα της ίδιας Συνόδου, οι οποίοι δίδουν στην Κωνσταντινουπόλεως το δικαίωμα διαιτησίας για τις διαφορές που θα αναφύονταν στις επισκοπές της Ανατολής. Επιπλέον ο 17ος Κανόνας, όπως και ο 28ος διακηρύττει ότι η εκκλησιαστική διοικητική διαμόρφωση θα ακολουθούσε την πολιτική διαίρεση της αυτοκρατορίας. ( που δεν υφισταται πλεον.

συνεχ

χαλαρωσε είπε...

συνεχ

και

28ος κα­νό­νας
Πε­ρί των προ­νο­μί­ων του Κωνσταντινουπόλεως

Α­κο­λου­θών­τας παν­τού τους κα­νό­νες των αγιων Πα­τέ­ρων και γνω­ρί­ζον­τας τον κα­νό­να που δι­α­βά­στη­κε πρό­σφα­τα των 150 θε­ο­φι­λε­στά­των ε­πι­σκό­πων και συ­νήλ­θαν στη μνή­μη του ευ­σε­βούς Μεγ. Θε­ο­δο­σί­ου, ο ο­ποί­ος έ­γι­νε βα­σι­λιάς στη βα­σι­λεύ­ου­σα πό­λη της Κων­σταν­τι­νού­πο­λης Νέ­ας Ρώ­μης τα ί­δια και ε­μείς ο­ρί­ζου­με και ψη­φί­ζου­με σχε­τι­κά με τα πρε­σβεί­α της α­γι­ο­τά­της εκ­κλη­σί­ας της ί­διας Κων­σταν­τι­νου­πό­λε­ως και Νέ­ας Ρώ­μης· άλ­λω­στε δι­και­ο­λο­γη­μέ­να οι Πα­τέ­ρες έ­χουν δώ­σει τα πρε­σβεί­α στο θρό­νο της πρε­σβύ­τε­ρης Ρώ­μης, με το να βα­σι­λεύ­ει ε­κεί­νη η πό­λη. Έ­χον­τας λοι­πόν τον ί­διο σκο­πό οι 150 θε­ο­φι­λέ­στα­τοι ε­πί­σκο­ποι α­πέ­νει­μαν τα ί­δια πρε­σβεί­α στον α­γι­ώ­τα­το θρό­νο της Νέ­ας Ρώ­μης, κρί­νον­τας δι­και­ο­λο­γη­μέ­να, ώ­στε η πό­λη που τι­μή­θη­κε με βα­σι­λεί­α και σύγ­κλη­το, α­πο­λαμ­βά­νον­τας και τα ί­σα πρε­σβεί­α με την πρε­σβύ­τε­ρη βα­σι­λι­κή πό­λη Ρώ­μη, να με­γα­λώ­νε­ται ό­πως ε­κεί­νη και στα εκ­κλη­σι­α­στι­κά πράγ­μα­τα, κα­θώς εί­ναι δεύ­τε­ρη (στην τά­ξη) ύ­στε­ρα α­πό ε­κεί­νη. Και ο­ρί­ζου­με μό­νοι οι μη­τρο­πο­λί­τες της δι­οί­κη­σης του Πόν­του και της Α­σί­ας και της Θρά­κης και α­κό­μη και οι ε­πί­σκο­ποι των δι­οι­κή­σε­ων που έ­χουν προ­α­να­φερ­θεί οι ο­ποί­ες βρί­σκον­ται σε βαρ­βα­ρι­κά έ­θνη να χει­ρο­το­νούν­ται α­πό τον α­γι­ό­τα­το θρό­νο της Κων­σταν­τι­νου­πό­λε­ως που α­να­φέρ­θη­κε πιο πά­νω, δη­λα­δή ο κά­θε μη­τροπο­λί­της των δι­οι­κή­σε­ων που έ­χουν προ­α­να­φερ­θεί μα­ζί με τους ε­πι­σκό­πους της ε­παρ­χί­ας, να χει­ρο­το­νεί τους ε­πι­σκό­πους της ε­παρ­χί­ας, ό­πως έ­χει ο­ρι­σθεί α­πό τους ι­ε­ρούς κα­νό­νες και να χει­ρο­το­νούν­ται, ό­πως ει­πώ­θη­κε, οι μη­τρο­πο­λί­τες των δι­οι­κή­σε­ων που προ­α­να­φέρ­θη­καν α­πό τον Αρ­χι­ε­πί­σκο­πο Κων­σταν­τι­νου­πό­λε­ως, ύ­στε­ρα α­πό προ­τά­σεις που έ­γι­ναν α­πό την σύ­νο­δο, σύμ­φω­να με τη συ­νή­θεια, και οι ο­ποί­ες α­πευ­θύ­νον­ται (ε­παρ­χια­κή) σ' αυ­τόν. ( δεν λεει τιποτε για ρωσσια, που δεν υπηρχε δηλαδη, αλλα απο οσο γνωριζουμε οι Κυριλλος και Μεθοδιος ιδιαιτερως εγκατεστησαν γηγενεις επισκοπους για να αυγατισει η εκκλησια και οταν αυτο εγινε πηρε το δρομο του το πραγμα.

Θελω να πω οτι η διαστρεβλωση αφορα και τον Ναυπακτου μιας και με την επιδερμικη και κουτοπονηρη προσεγγιση δικαιωνει το πατριαρχειο ενω το ιδιο το πατριαρχειο εκανε αμαν για να πεισει τον Παπα, που δεν επεισθη στο τελος περι των δικαιωματων του. Επειτα απο τα λογια σου δεν συμπεραινουμε οτι ο Ναυπακτου ειναι θυμα του καραφλου, αλλα θυμα της κενοδοξιας του ειναι μαλλον. Γιατι δεν αναιρει την λανθασμενη παραδοχη αλλα ριχνει νερο στο μυλο οπως ειδαμε παραπανω. Οι δικαιοδοσιες ειναι ξεκαθαρες και προκειται για εισπηδηση. Οτι εκανε ο Παπας μετα την 4η κανει το πατριαρχειο τωρα. Ειναι καραγκιοζιλικια και θα το πληρωσει ακριβα 1. ο ελληνισμος με περαιτέρω σμικρυνση του, αλλα και επιρροη του στα θεολογικα πραγματα. Δεν εχουμε φωνη που δεν εχουμε στο τελος θα χρειαστουμε λαλον υδωρ. 2. το πατριαρχειο με την περαιτερω σκυλευση του 3. ο πατριαρχης που θα καταληξει η δαιμονισμενος η βαρεια κατεθλιμμενος οταν δει το μεγεθος της ανοησιας αλλα και της αιματοχυσιας που ερχεται οταν θα πανε οι σχισματικοι να παρουν π.χ. την Πετσερσκαγια Λαυρα.