Πηγή: αἰέν ἀριστεύειν
Το παραπάνω διάγραμμα δείχνει την εκροή ιδιωτικών επενδυτικών κεφαλαίων από τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Όλα ξεκινούν για όλους απο την ένταξή τους στο ευρώ (1999 για Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία και 2002 για την Ελλάδα). Η φυγή των ξένων είναι διαρκής και αυξανόμενη και φτάνει να κορυφωθεί και για τις 4 χώρες στη μεγάλη κρίση του 2008. Από εκεί και πέρα τα πράγματα σταθεροποιούνται προσωρινά για να εμφανίσουν νέες μεγαλύτερες κορυφές κατά τη διαδοχική εμφάνιση της λεγόμενης ευρωπαϊκής κρίσης χρέους (π.χ. το 2010 για την Ελλάδα). Στη συνέχεια η φυγή μειώνεται ραγδαία, αφού δεν υπάρχουν πλέον άλλα παραμένοντα κεφάλαια για να φύγουν, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι μέσα στο 2012 η Ελλάδα έχει ήδη αγγίξει το απόλυτο μηδέν, ενώ η φυγή όσων έχουν παραμείνει σε Ισπανία και Πορτογαλία είναι μαζική. Ειδικά για την Ισπανία η καμπύλη θυμίζει τροχιά ελεύθερης πτώσης που ισοδυναμεί με έξοδο κεφαλαίων από χώρα που βρίσκεται σε πόλεμο. Αξίζει επίσης να παρατηρήσει κανείς ότι από την είσοδο των χωρών του ευρωπαϊκού νότου στο ευρώ η Ιταλία έχει χάσει από εκροή ξένων επενδύσεων το 50% του ΑΕΠ της, η Ελλάδα ένα ολόκληρο ΑΕΠ (100%), η Ισπανία το 120% και η Πορτογαλία το 160%!
Στο δεύτερο διάγραμμα μπορεί να συγκρίνει κανείς την καθαρή εκροή κεφαλαίων και εμπορικών χρηματορροών από τις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας (καφέ γραμμή) με το δανεισμό της ΕΚΤ προς τις τράπεζες των χωρών αυτών (μπλε γραμμή). Από τα μέσα του 2011 η κατάσταση εξελίσσεται εκθετικά και η ΕΚΤ μοιάζει να προσπαθεί ασθμαίνοντας να καλύψει το μέγεθος της καταστροφής του ευρωπαϊκού νότου.
Φυσικά αυτή η κατάσταση δύσκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αναστρέψιμη χωρίς τη μεσολάβηση πραγματικά κοσμοϊστορικών γεγονότων, ή αποφάσεων.
Από την άλλη θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς ότι η ευρωζώνη έχει πάρει ήδη για τις αγορές τη μορφή ενός ενιαίου κράτους, όπου οι χώρες του πυρήνα παριστάνουν τις βιομηχανικές ζώνες και τα εμπορικά κέντρα (όπως άλλωστε οι οικονομίες κλίμακας επιβάλλουν), ενώ η περιφέρεια αντιστοιχεί στις περιοχές αμιγούς κατοικίας, παραθεριστικών θέρετρων και γραφικών απομονωμένων χωριών!
Ίσως τελικά αυτή να είναι και η μεγάλη τραγωδία της ευρωζώνης: δεν έχει καταλάβει το τι πραγματικά της έχει συμβεί και συνεχίζει να βαδίζει έχοντας στο μυαλό της μία εικόνα από το παρελθόν της.
Το παραπάνω διάγραμμα δείχνει την εκροή ιδιωτικών επενδυτικών κεφαλαίων από τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Όλα ξεκινούν για όλους απο την ένταξή τους στο ευρώ (1999 για Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία και 2002 για την Ελλάδα). Η φυγή των ξένων είναι διαρκής και αυξανόμενη και φτάνει να κορυφωθεί και για τις 4 χώρες στη μεγάλη κρίση του 2008. Από εκεί και πέρα τα πράγματα σταθεροποιούνται προσωρινά για να εμφανίσουν νέες μεγαλύτερες κορυφές κατά τη διαδοχική εμφάνιση της λεγόμενης ευρωπαϊκής κρίσης χρέους (π.χ. το 2010 για την Ελλάδα). Στη συνέχεια η φυγή μειώνεται ραγδαία, αφού δεν υπάρχουν πλέον άλλα παραμένοντα κεφάλαια για να φύγουν, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι μέσα στο 2012 η Ελλάδα έχει ήδη αγγίξει το απόλυτο μηδέν, ενώ η φυγή όσων έχουν παραμείνει σε Ισπανία και Πορτογαλία είναι μαζική. Ειδικά για την Ισπανία η καμπύλη θυμίζει τροχιά ελεύθερης πτώσης που ισοδυναμεί με έξοδο κεφαλαίων από χώρα που βρίσκεται σε πόλεμο. Αξίζει επίσης να παρατηρήσει κανείς ότι από την είσοδο των χωρών του ευρωπαϊκού νότου στο ευρώ η Ιταλία έχει χάσει από εκροή ξένων επενδύσεων το 50% του ΑΕΠ της, η Ελλάδα ένα ολόκληρο ΑΕΠ (100%), η Ισπανία το 120% και η Πορτογαλία το 160%!
Στο δεύτερο διάγραμμα μπορεί να συγκρίνει κανείς την καθαρή εκροή κεφαλαίων και εμπορικών χρηματορροών από τις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας (καφέ γραμμή) με το δανεισμό της ΕΚΤ προς τις τράπεζες των χωρών αυτών (μπλε γραμμή). Από τα μέσα του 2011 η κατάσταση εξελίσσεται εκθετικά και η ΕΚΤ μοιάζει να προσπαθεί ασθμαίνοντας να καλύψει το μέγεθος της καταστροφής του ευρωπαϊκού νότου.
Φυσικά αυτή η κατάσταση δύσκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αναστρέψιμη χωρίς τη μεσολάβηση πραγματικά κοσμοϊστορικών γεγονότων, ή αποφάσεων.
Από την άλλη θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς ότι η ευρωζώνη έχει πάρει ήδη για τις αγορές τη μορφή ενός ενιαίου κράτους, όπου οι χώρες του πυρήνα παριστάνουν τις βιομηχανικές ζώνες και τα εμπορικά κέντρα (όπως άλλωστε οι οικονομίες κλίμακας επιβάλλουν), ενώ η περιφέρεια αντιστοιχεί στις περιοχές αμιγούς κατοικίας, παραθεριστικών θέρετρων και γραφικών απομονωμένων χωριών!
Ίσως τελικά αυτή να είναι και η μεγάλη τραγωδία της ευρωζώνης: δεν έχει καταλάβει το τι πραγματικά της έχει συμβεί και συνεχίζει να βαδίζει έχοντας στο μυαλό της μία εικόνα από το παρελθόν της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου