Της Μαρίας Νεγρεπόντη
- Δελιβάνη
Έχω μια απορία, που
θεωρώ απολύτως εύλογη. Διερωτώμαι, δηλαδή, γιατί οι επιφορτισμένοι με τα
οικονομικά κυβερνητικοί χάνουν ώρες, ημέρες, εβδομάδες και μήνες,
προετοιμάζοντας με σχολαστικότητα τις προτάσεις τους στην τρόικα και ήδη πια
στο κουαρτέτο, ενώ θα πρέπει να τους έγινε πλήρως συνειδητό ότι, όπως λένε οι
φίλοι μας οι Γάλλοι "δεν έχουν λόγο στο θέμα". Γιατί, λοιπόν, να
χάνουν έτσι το χρόνο τους και να μην επιδίδονται σε κάτι πιο εποικοδομητικό και
ουσιαστικό, από το να κάνουν κύκλους στο νερό και πύργους στην άμμο; Αφού είναι
δεδομένο ότι στο τέλος, θα κατεβάσουν τα κεφάλια τους μπροστά στα παιδάκια του
κουαρτέτου και θα πουν, όπως πάγια στα 6 αυτά τελευταία χρόνια:"ΝΑΙ ΣΕ
ΟΛΑ". Και στη συνέχεια, θα υποστούμε τους.....διθυράμβους, για το πόσο
προσπάθησαν και πόσο χειρότερα θα ήταν αν δεν προσπαθούσαν. Έλεος!
Διερωτώμαι, ωστόσο, πως είναι δυνατόν να συζητούν με νηφαλιότητα ...για συντάξεις 180 Ε. ενώ θα ήταν πιο ανθρωπιστικό να συζητήσουν περί ήπιων μορφών ευθανασίας, για να αποφευχθεί το μαρτύριο της σταγόνας των συνταξιούχων με τα 180Ε.
Και για την αποφυγή παρεξηγήσεων, σπεύδω να δηλώσω ότι αυτή η πειθήνια συμπεριφορά μπρος στη δολοφονία του ελληνικού λαού δεν είναι αποκλειστική της παρούσας κυβέρνησης. Αν ήταν, θα ξεφεύγαμε με αλλαγή κυβέρνησης. Δυστυχώς η υποτέλεια στις αλλοπρόσαλλες και εγκληματικές εμπνεύσει του κουαρτέτου είναι εγγενές χαρακτηριστικό όλων των πριν, των νυν και πιθανότατα και των μετά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου