Επιστολή Λωρίτου Ελένης πρός τον παναγιώτατον μητροπολίτην Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμον για το θέμα του π.Θεοδώρου Ζήση : "Μην προκαλείτε, Μήν υποτιμάτε την νοημοσύνη μας"

Επιστολή Λωρίτου Ελένης πρός τον παναγιώτατον μητροπολίτην Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμον

Παναγιώτατε την ευχή σας !

Θα ήθελα να μου επιτρέψετε με την παρούσα επιστολή μου να εκφράσω την συμπαράστασή μου στον πνευματικό μου πατέρα π. Θεόδωρο Ζήση ως προς την κρίσι , που έχουμε πληροφορηθεί ότι περνούν οι σχέσεις μεταξύ εκείνου και υμών ως προϊσταμένης εκκλησιαστικής αρχής του

Συμπαραστεκόμαστε στον πνευματικό μας πατέρα π. Θεόδωρο ολοθύμως και εγκαρδίως 

Ακατάλυτος είναι ο πνευματικός δεσμός που συνδέει τους διακονούντας μέ ταπείνωση την ποίμνη του Χριστού αόκνως και θυσιαστικά μέ εμάς τους ευεργετηθέντας, γιατί αυτός ο πνευματικός δεσμός ανάγεται στον Χριστον.   

Θα θέλαμε να σας παρακαλέσουμε να μην προκαλέσετε τά αισθήματα της αγάπης, αφοσιώσεως,  ευγνωμοσύνης που τρέφουμε στα πρόσωπα των ποιμένων, που καταβάλλουν κόπο και θυσίες για να είναι κοντά μας στον καθ’ημέραν πνευματικό μας αγώνα.

Παναγιώτατε, αγαπούμε τον π. Θεόδωρο όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά γιατί τον βλέπουμε να αγωνίζεται για τά θέματα της πίστεως που και εμάς μας γεμίζουν μέ αγωνία. Μήν υποτιμάτε τόσο πολύ την νοημοσύνη μας να πιστεύετε ότι ο π. Θεόδωρος μας "ξεσηκώνει". Και αυτό να συνέβαινε θα έπρεπε να τον επαινείτε, γιατί αφυπνίζει συνειδήσεις και τις οδηγεί στην μάνδρα της εκκλησίας 

Νά σας πούμε και κάτι έτσι ωμά; Έχουμε σιχαθεί την συμβατικότητα η οποία δυστυχώς μέ την εκκοσμίκευση έχει γίνει η κυρίαρχη στάση και μέσα στην εκκλησία. Δηλαδή ο εκκλησιαστικός χώρος έχει γίνει μία από τά ίδια άν όχι και χειρότερη,ένας χώρος αμοραλισμού.

Θά περίμενε κανείς μέσα στην εκκλησία να είναι τά πράγματα καλύτερα καί ιδανικότερα και όχι ευτελέστερα από τον "κόσμο". Τότε γιατί κανείς να εντάσσεται στην εκκλησία και όχι σέ κάποιο άλλο club, που επιδίδεται σέ αθωότερα σπόρ και όχι σέ ό,τι ευτελίζει τον άνθρωπο; 

Μας σκανδαλίζει η αφωνία των διαφόρων εκκλησιαστικών χώρων, μονών, Αγίου Όρους, αδελφοτήτων, μεμονωμένων προσώπων κληρικών και θεολόγων, ανθρώπων που στηρίζουν τον βιοπορισμό τους, αλλά και το κοινωνικό τους προφίλ στην εκκλησία, αλλά αρνούνται να πάθουν κάτι γι'αυτήν, έστω να έρθουν σέ μία δυσμένεια μέ τον δεσπότη.   Μπήκαμε μέσα στην εκκλησία από μικρά παιδιά για να μάθουμε αυτά, να ξεχάσουμε ακόμα και κάθε ανθρώπινη έννοια αξιοπρεπούς στάσεως μέσα στην ζωή; Ο χώρος της εκκλησίας ίσως πάντα, αλλά ειδικά σήμερα με την αίρεση του οικουμενισμού είναι ένας χώρος σκληρού αρριβισμού, όπου πρώτιστο κριτήριο στάσεως είναι το ίδιον συμφέρον.

Παναγιώτατε, στο διαδίκτυο είδα ένα βίντεο παλαιό συγκινητικό από τον αγώνα που διεξήγαγε η εκκλησία μας ενωμένη επί υπουργού Τρίτση.   Είσαστε νέοι με μαύρα μαλλιά και εσείς και ο μακαριστός Χριστόδουλος και σας καμαρώσαμε , μπορώ να πώ ότι πάντα σας καμαρώναμε 

Ανήκατε στους ανθρώπους που έκλεισαν τις μικρές των επαρχίες και τις έκαναν διάσημες, όπως ο άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζού.  Είσαστε και μπορώ να πω παραμείνατε μέσα στην καρδιά μας ως ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος! Θέλουμε τα εκκλησιαστικά πρόσωπα να ρίχνονται στον αγώνα και όχι να επαναπαύονται στα προνόμια που η εκκλησία τους εξασφάλισε.  Θέλουμε οι κληρικοί όλων των βαθμίδων να είναι μιμηταί των αγίων και των μαρτύρων και όχι κοσμικοί άρχοντες.   

Ο π. Θεόδωρος θα πρέπει να τιμωρηθεί γιατί; Επειδή ανταποδίδει στον Θεό ως θυμίαμα αυτά που ο Θεός του χάρισε, δηλαδή τα πνευματικά χαρίσματα της ευφυΐας και οξυδέρκειας, που και ο ίδιος καλλιέργησε και ανήλθε την ακαδημαϊκή κλίμακα, έγινε μία καθολική πνευματική προσωπικότητα, αλλά δεν τά κρατά ιδιοτελώς για τον ευατόν του, τά αντιπροσφέρει στην εκκλησία στην οποία και τά οφείλε , απέκτησε την ιεροσύνη την οποία ακάματα διακονεί και δεν αρνείται το χρέος της ομολογίας; Αν δεν το κάνουν αυτό οι πνευματικοί άνθρωποι ποιος θα το κάνει ; Από αυτούς περιμένουμε να γίνουν οι ηγέτες που θα΄ μας οδηγήσουν από τά σκοτάδια της αιρέσεως στο φώς του Χριστού.    

Εγώ καθόλου δεν γνώριζα τον π. Θεόδωρο εκτός από κάποια βιβλία του που είχα διαβάσει και δεν θα υπήρχε λόγος να τον αναζητήσω, αν από της ελεύσεως στον Βόλο του νύν μητροπολίτου Ιγνατίου δεν άρχιζε ο εν λόγω επίσκοπος την έντονη και γυμνή τη κεφαλή διακήρυξη των οικουμενιστικών βλασφημιών εναντίον του παναγάθου ονόματος του Τριαδικού Θεού μέσω της αιρετικής Ακαδημίας θεολογικών σπουδών.   Με "ξεσήκωσε" κανείς π. Θεόδωρος ή οι βλασφημίες του εν λόγω μητροπολίτου με άφησαν εμβρόντητη και αναζήτησα ερείσματα ; Αν δεν ηταν ο π. Θεόδωρος, θα ήταν κάποιος άλλος.   Αν εσείς φιμώσετε τον π. Θεόδωρο θα ζημιώσετε την ψυχή σας, γιατί γίνεστε θεομάχος και τίποτα δεν θα καταφέρετε, γιατί άλλον ο Θεός θα αναστήσει για να ποιμάνει τον λαό του.   Θα πρέπει οι επίσκοποι να καταλάβουν ότι ένας δρόμος μόνο υπάρχει η αντίσταση, η ομολογία και όχι ο συμβιβασμός με ετούτον τον αιώνα και τά όργανά του, που καλά έχουν στρογγυλοκαθήσει μέσα στον θρόνο του Θεού και στον σβέρκο της εκκλησίας και της δύσμοιρης πατρίδας.  Θα θέλαμε παναγιώτατε να σας δούμε να είστε συμπαραστάτης του π. Θεόδωρου στον αγώνα του, προστάτης στην ομολογία του, εγγυητής των θεσμών της εκκλησίας Σας ευχόμαστε να έχετε υγεία και μακροημέρευση !

Με σεβασμό στην αρχιερωσύνη σας 

Λωρίτου Ελένη

opaidagogos.

ΣΧΟΛΙΟ: Εν αρχή ήν η πράξη. Σήμερα οι χριστιανοί είναι τού Ζήση, τού Τρικαμηνά,τού Καντιώτη, τού Ματθαίου, τού Βαρθολομαίου, τού Ιερώνυμου, τού Αγίου όρους, τού Παισίου, τού Πορφυρίου.  Τού Χριστού; Είναι υπό εξαφάνισιν.

Τού Αγίου Μαξίμου
Ευεργετινού Δ, σελ 586

Διακόνου λόγον επέχει ο πρός τούς ιερούς αγώνας αλείφων τόν νούν, καί τούς εμπαθείς λογισμούς απελεύνων απ`αυτού. Πρεσβυτέρου δέ ο εις τήν γνώσιν τών όντων φωτίζων. Επισκόπου δέ,  ο τώ αγίω μύρω τελειών τής γνώσεως τής προσκυνητής καί Αγίας Τριάδος.

Ερμηνεία

Εκείνος, πού προετοιμάζει τόν νούν του εις πνευματικούς αγώνας καί αποδιώκει από τήν ψυχή του τούς αισχρούς λογισμούς, είναι ως Διάκονος κατά τήν θείαν λατρείαν. Εκείνος, πού διά τής γνώσεως τών όντων φωτίζει τόν νούν του μέ τήν σκέψιν τού Δημιουργού, είναι ώς ο Πρεσβύτερος. Καί τέλος ώς ο Επίσκοπος είναι εκείνος, πού ανάγεται εις τό ύψος τής μυστικής γνώσεως τής προσκυνητής Αγίας Τριάδος, επιστεγάζων ούτω πάσαν γνώσιν καί κατευωδιάζων τήν ψυχήν του μέ τό άγιον μύρον τής τοιαύτης 

ΜΑΞΙΜΟΥ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ 

Ποια είναι η συκιά του Ευαγγελίου που ξεράθηκε φαινομενικά παράλογα; Και ποια είναι η ακρότατη πείνα που ζητού­σε καρπό πριν από την ώρα; Και τι σημαίνει η κατάρα για ένα αναίσθητο πράγμα.

^{(Μάρκ. 11,12-14.,Ματθ. 21,18)}

ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΣΚΗΤΙΚΩΝ

ΠΡΟΣ ΘΑΛΑΣΣΙΟΝ, ΠΕΡΙ ΑΠΟΡΩΝ-(ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ Α' - ΝΓ')
ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ

ΑΠΟΚΡΙΣΗ

     Ο Θεός Λόγος που οικονομεί τα πάντα για χάρη της σωτηρίας των ανθρώπων, αφού παιδαγώγησε πρώτα τη φύση μας με το νόμο που περιέχει σωματικότερη λατρεία -γιατί δεν μπορούσε να δεχτεί την αλήθεια γυμνή από τυπικά προκαλύμματα εξαιτίας της άγνοιας και της αλλοτρίωσης που της προ­κλήθηκε προς τα αρχέτυπα θεία πράγματα- ύστερα, ερχόμενος στον κόσμο αφού έγινε φανερά από τον εαυτό του άνθρωπος παίρνοντας σάρκα που είχε νοερή, και λογική ψυχή, κι αφού ως Λόγος μετέφερε τη φύση μας στην άυλη, γνωστική, πνευματική λατρεία, δεν ήθελε, αφού πια φάνηκε στη ζωή η αλήθεια, να εξουσιάζει η σκιά, που τύπος της ήταν η συκιά.

Γι' αυτό λέει· επιστρέφοντας από τη Βηθανία στα Ιεροσόλυμα,^{[Ματθ. 21,18· Μάρκ. 11,11ε.]} δηλαδή μετά την τυπική και σκιώδη και που ήταν κρυμμένη μέσα στο νόμο παρουσία του,ερχόμενος ξανά στους ανθρώπους με τη σάρκα -γιατί έτσι πρέπει να εκληφθεί το επιστρέφοντας-είδε στο δρόμο μια συκιά που είχε μόνο φύλλα,^{[Ματθ. 21,18· Μάρκ 11,13]} που υπήρχε στη σκιά και στους τύπους, δηλαδή τη σωματική λατρεία του νόμου κατά την άστατη και παροδική -επειδή ήταν δίπλα στο δρόμο- παράδοση, τη λατρεία των τύπων μόνο και των θεσμών που περνούν.

 Όταν ο Λόγος την είδε σαν συκιά ωραία και με­γαλοπρεπή και στολισμένη, ωσάν με φύλλα, με τα εξωτερικά περιβλήματα των σωματικών παραγγελμάτων του νόμου και μη βρίσκοντας καρπό, δηλαδή δικαιοσύνη, την καταράστηκε επει­δή δεν έδινε τροφή στο Λόγο, η καλύτερα πρόσταξε να μη κα­λύπτει πια δυναστεύοντας την αλήθεια με τους νομικούς τύ­πους, πράγμα που αποδείχτηκε στη συνέχεια με τα έργα, αφού καταξεράθηκε εντελώς η νομική ωραιότητα που είχε την ύπαρ­ξή της στα σχήματα μόνο και έσβησε η έπαρση των Ιουδαίων γι' αυτή.

Γιατί δεν ήταν εύλογο αλλά ούτε κι επίκαιρο, αφού πια είχε φανεί λαμπρή η αλήθεια των καρπών της δικαιοσύνης να παρασύρεται και να ξεγελιέται από τα φύλλα η όρεξη όσων παράτρεχαν σαν δρόμο την παρούσα ζωή και να αφήνουν τους πλούσιους φαγώσιμους καρπούς του Λόγου. Γι' αυτό λέει δεν ήταν ο καιρός των σύκων·^{[Μάρκ. 11,13]} ο χρόνος δηλαδή κατά τον οποίο κυριαρχούσε στην ανθρώπινη φύση ο νόμος, δεν ήταν καιρός καρπών της δικαιοσύνης, αλλά εικόνιζε τους καρπούς της δι­καιοσύνης και μυούσε κατά κάποιο τρόπο τη μέλλουσα θεία κι απόρρητη και σωτήρια όλων χάρη, στην οποία δεν είχε φτάσει από την απιστία του ο παλαιός λαός και γι' αυτό χάθηκε.

     Γιατί ο Ισραήλ, λέει ο θείος απόστολος, με το να επιδιώκει το νόμο της δικαιοσύνης, δηλαδή το νόμο της σκιάς και των τύπων, δεν έφτασε στο νόμο της δικαιοσύνης,^{[Ρωμ. 9,31]}δηλαδή το νόμο που ολοκληρώνεται με το Πνεύμα του Χριστού.

ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΠΕΡΙ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ, ΕΚΑΤΟΝΤΑΣ Α,33

Όποιος κατά τό Ευαγγέλιο είναι ΠΙΣΤΟΣ μετατοπίζει μέ τά έργα του τό όρος τής κακίας του. Τήν διάθεσή του στήν άστατη περιφορά τού κόσμου τών αισθητών.
Όποιος μπορεί νά είναι ΜΑΘΗΤΗΣ δέχεται στά χέρια του τά ψωμιά τής γνώσεως καί χορταίνει χιλιάδες, δείχνοντας μέ τά έργα του τή δύναμη τού Λόγου νά πολλαπλασιάζεται.
Αυτός όμως πού είχε τή δύναμη νά γίνει καί ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ θεραπεύει κάθε νόσο καί κάθε αδυναμία. Απαλλάσσει από τά δαιμόνια, στομώνει δηλ. τήν ενέργεια τών παθών, θεραπεύει τούς αρρώστους, ξαναδίνει τήν ελπίδα νά αποκτήσουν πάλι τήν πίστη τους, όσοι τήν έχασαν, καί όσους ατόνησαν από τήν ανταρσία τούς νευρώνει μέ τόν λόγο γιά τήν κρίση πού τούς περιμένει.
Αφού έχει λάβει τήν διαταγή νά πατεί πάνω σέ φίδια καί σκορπιούς εξαφανίζει τήν αρχή καί τό τέλος τής αμαρτίας.

Όσο γιά τήν αυθεντία κληρικών πού μεταμορφώνουν τούς πιστούς σέ οπαδούς ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς στό ΠΕΡΙ ΕΝΩΣΕΩΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΣ γράφει :

Η πραγματική μετοχή τής χάριτος τού Πνεύματος, αντικαθίσταται διά τού "κτιστού ενδύματος". Εισάγεται τό ΑΛΑΘΗΤΟ. Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΑΥΘΕΝΤΙΑ. Η έλλειψις τής εσωτερικής βεβαιότητος τής πίστεως, η οποία μπορεί νά προέλθει μόνον εκ τής πραγματικής κοινωνίας μετά τού Θεού καί τής συμμετοχής εις τήν δόξαν Αυτού, αναπληρούται διά τής εξωτερικής αυθεντίας. Η ΑΥΘΕΝΤΙΑ είναι τό αναντικατάστατο στήριγμα διά τούς μή κοινωνούντας μετά τού Θεού καί τούς μή έχοντας τήν βεβαιότητα τής παρουσίας Του.

Ἡ χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος δέν ἐνεργεῖ σοφία στούς ἁγίους, χωρίς τό νοῦ πού δέχεται τήν σοφία· οὔτε γνώση, χωρίς τήν δύναμιν τοῦ λογικοῦ πού δέχεται τήν γνώση· οὔτε πίστη χωρίς τήν πληροφορία τοῦ νοῦ καί τοῦ λογικοῦ περί τῶν μελλόντων, πού ἦταν ὡς τότε ἄδηλα σέ ὅλους· οὔτε χαρίσματα ἰαμάτων, χωρίς φυσική φιλανθρωπία· οὔτε κανένα ἄλλο ἀπό τά λοιπά χαρίσματα, χωρίς τήν δεκτική ἱκανότητα καί δύναμη τοῦ καθενός. Οὔτε πάλι ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἀποκτήσει ἀπό φυσική του δύναμιν ἕνα ἀπό τά χαρίσματα πού ἀριθμήσαμε, χωρίς τήν θεία δύναμη πού τά χορηγεῖ. Τό φανερώνουν αὐτό ὅλοι οἱ Ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι ὕστερα ἀπό τίς ἀποκαλύψεις τῶν θείων ζητοῦν τούς λόγους ὅσων τούς ἀποκαλύφθηκαν.   

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής

Αμέθυστος