Σε επαναστατικές περιόδους, όταν το Παλιό πνέει τα λοίσθια και το Νέο αρχίζει να προελαύνει ορμητικά, οι συνειδήσεις των δρώντων ανθρώπων μεταμορφώνονται μ’ ένα ραγδαίο τρόπο. Οι μέχρι χθες αδιάφοροι βρίσκονται σε συνεχή εγρήγορση, δειλοί γίνονται γενναίοι, κλέφτες μπαίνουν μπροστά, ληστές γίνονται γενναιότεροι και θέτουν την επιδεξιότητά τους στο πλευρό των δυνάμεων της επανάστασης. Αμόρφωτοι μορφώνονται σε μέρες, σκλάβοι σπάζουν τις αλυσίδες τους με μια κίνηση, φοβισμένοι σηκώνουν τα κεφάλια τους, απολιτικοποιημένοι πολιτικοποιούνται. Τα αισθηματικά τραγουδάκια μαζί με τα δακρύβρεχτα ποιηματάκια δεν έχουν, πια, κοινό και νέοι διανοούμενοι, καινούργιοι καλλιτέχνες υμνούν τον Άνθρωπο και σπρώχνουν μπροστά το Νέο. Ποτέ δεν σημειώνεται τέτοια ηθική ανάταση, όσο σε επαναστατικές περιόδους.
Σήμερα, το Παλιό πνέει τα λοίσθια, αλλά το Νέο δεν έχει γεννηθεί ακόμα. Δεν ζούμε σε επαναστατική περίοδο, αλλά στην εποχή των τεράτων. Το Παλιό προσπαθεί να διατηρηθεί και να αναπαραχθεί ενάντια στην δύναμη της Ιστορικής κίνησης. Η νομοτέλεια που το γέννησε κάποτε, αυτή η ίδια δεν το θέλει πια. Για να διατηρηθεί θα πρέπει να διαβρώσει τα πάντα κι επειδή, σήμερα, οι κοινωνικές δυνάμεις που το αντιστρατεύονται είναι ακόμα ανίσχυρες, διαβρώνει και διαφθείρει ολόκληρη την κοινωνία.
Μέσα στην νεομαλθουσιανή ζούγκλα που έχει επιβάλλει ο νεοφιλελευθερισμός, δεν υπάρχει χώρος για αρετές. Σήμερα, οι μολυσμένες αντιλήψεις και πρακτικές της άρχουσας τάξης έχουν διασπάσει τους λαούς σε αθροίσματα μεμονωμένων ατόμων και τους έχουν διαποτίσει με τις δικές τους, μισάνθρωπες αντιλήψεις. Ήθος, ικανότητα, εντιμότητα, λεβεντιά, αξιοπρέπεια, υπερηφάνεια, θέληση για δημιουργία είναι πράγματα επικίνδυνα για το σαπισμένο σύστημα, γι’ αυτό καταραμένα και εξοβελιστέα. Οι βορβορώδεις αντιλήψεις έχουν γενικευθεί κι έχουν μολύνει τις τάξεις και τα στρώματα τις κοινωνίας και σχεδόν όλα τα άτομα.
Η σημερινή κοινωνία δέχεται μόνο την βρωμιά. Αυτή υμνεί, αυτή προωθεί, αυτή παράγει και αναπαράγει κι έχει γίνει κοινή, καθημερινή πρακτική από κάθε άτομο ανεξάρτητα από την τάξη στην οποία ανήκει. Είναι αρκετή η υποψία ότι κάποιος δεν δέχεται να ενταχθεί στο σύστημα της διαφθοράς, ότι διαφωνεί με την σημερινή σαπίλα, ή ότι -το σημαντικότερο- δεν έχει χρήματα(!) για να του ορμήσουν όλοι, «φίλοι» και εχθροί με ένα ακαριαίο αυτοματισμό και πρωτοφανή, ακραία βία, να τον κατασπαράξουν. Ακόμη κι αν τα καταφέρουν, τα ανθρωποφάγα ένστικτά τους μένουν και πάλι ανικανοποίητα. Αυτό το φαινόμενο είναι γενικευμένο.
Κάθε επαναστατική πρωτοβουλία, κάθε αντίσταση στην καθεστηκυία τάξη φαίνεται καταδικασμένη. Ακόμα και άνθρωποι που αντιστέκονται στην δυσωδία, έρχονται στιγμές που αισθάνονται ξένα σώματα.
Όμως δεν είναι ξένα σώματα. Είναι αυτοί που προμηνύουν το Νέο, είναι η μαγιά του αγώνα για μια Νέα Κοινωνία, είναι κιόλας οι Νέοι Άνθρωποι.
Η ύπαρξή τους δεν είναι τυχαία. Τους γέννησε αυτή η ίδια, η αποσυντεθημένη κοινωνία που -ενώ παλεύει μανιασμένα να διασωθεί- γεννάει ταυτόχρονα τους νεκροθάφτες της. Οι άνθρωποι που απορρίπτουν την ουσία και τις αξίες της πανουκλιασμένης σημερινής κοινωνίας, ή καλύτερα του σημερινού πανουκλιασμένου κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού είναι το μέλλον. Αποτελούν την πραγματικότητα, αφού το πραγματικό ορίζεται όχι μόνο σαν το υπάρχον, αλλά, κυρίως, από την ύπαρξη ή όχι της αναγκαιότητας να υπάρχει. Δεν υπάρχει ιστορική αναγκαιότητα για την επιβίωση της σημερινής κοινωνίας, άρα είναι ήδη νεκρή. Η ιστορική αναγκαιότητα οδηγεί στην δημιουργία της Νέας Κοινωνίας, άρα η Νέα Κοινωνία είναι κιόλας εδώ. Οι Νέοι Άνθρωποι έχουν κιόλας νικήσει.
Τα οικονομικά και τα προσωπικά τους προβλήματα, το άγχος τους, η αδυναμία τους ετούτη τη στιγμή, ο επιχειρούμενος κοινωνικός αποκλεισμός τους είναι ιστορικά φαινόμενα που οφείλονται επίσης στον ολοκληρωτικό πόλεμο που υφίστανται από το σημερινό κοινωνικοοικονομικό σύστημα, είτε αυτό δρα μέσα από συγκεκριμένες κατευθυντήριες εντολές, είτε μέσα από την αυθόρμητη αντίδραση της μάζας. Αν το αποδέχονταν και εντάσσονταν στις αξίες και πρακτικές του ΙΣΩΣ να «απολάμβαναν» κι αυτοί κανένα χεσμένο ξεροκόματο.
«Στενός ο τόπος, σκοτεινός, μα εβρόντουνε απ’ τα γέλια».
Υπάρχει το αναπόφευκτο: μερικοί δεν θα τα καταφέρουν. Μερικοί δεν θα δουν την λύση, για λόγους ανεξάρτητους από την θέλησή τους. Μερικοί θα εξαναγκαστούν σε έξοδο, ελπίζοντας μόνο ότι θα είναι η καλύτερη δυνατή κι ότι θα καταφέρουν να περάσουν κάποιο ακόμα -έστω δυσδιάκριτο- μήνυμα αγώνα! Έτσι έγινε αμέτρητες φορές στην ιστορία του Ανθρώπου και, αναπόφευκτα, θα γίνεται μέχρι ο Άνθρωπος να βγει από την προϊστορία και να αρχίσει την Ιστορία του.
Αυτοί, θα γνωρίζουν πολύ καλά ότι ήσαν ενταγμένοι στο στρατόπεδο των νικητών κι ότι, στο τέλος, θα έχουν νικήσει – ήδη έχουν νικήσει!
Ανάρτηση από: http://www.dromosanoixtos.gr
blogvirona.
ΣΧΟΛΙΟ: Ξανάρθε καί η άνοιξη καί η αναγέννηση τής φύσης επαναφέρει τόν αρχαίο πόθο τού ανθρώπου νά ταυτιστεί ολοκληρωτικώς μέ τήν φύση, νά αρνηθεί τήν ψυχή καί νά ζήσει φυσικά σάν σωματικός άνθρωπος στήν αγκαλιά τής φύσης. Επανέρχεται καί η ανάγκη τού σωματικού ανθρώπου νά αλλάξει πουκάμισο σάν τό φίδι, τόν αρχηγό του. Νά ανανεωθεί μέ τήν επανάσταση, νά διώξει από πάνω του τό παλαιό πού τόν στενεύει, νά ζήσει τόν θρίαμβο τής εποχής τής αιώνιας νεότητος μέχρις ότου έρθει η σειρά του στόν επόμενο κύκλο. Αυτή είναι η κίνηση τής ιστορίας. Τήν ονομάσαμε επανάσταση. Διότι η ψυχή δέν μπορεί νά χαθεί. Τό σώμα οφείλει νά ζεί αρμονικά καί όμοια μέ τήν ψυχή, η οποία είναι εικόνα τής καταγωγής της, αντικατοπτρίζει τήν πατρίδα της. Εάν διαταραχθεί αυτή η αρμονία τότε τό σώμα καί η ψυχή σκλαβώνονται τό ένα στό άλλο. Ο,τι είναι καλό γιά τό ένα είναι κακό γιά τό άλλο. Καί μόνη λύση είναι πλέον η εξουσία η οποία καταργεί τήν διαφωνία καί τήν ανάμνηση τής πατρίδος πού εμπεριέχει, διότι η εξουσία δέν είναι ούτε ψυχή ούτε σώμα.Τά κατακτά καί τά χρησιμοποιεί κατά τό δοκούν. Είναι σκοτεινή αφύσικη δύναμις. Είναι ο πνευματικός θάνατος ο οποίος έχει επιβληθεί σάν είδος πεπρωμένου μεταλλάσσοντάς μας σέ αγέλες αφιερωμένες στόν σκληρό αγώνα κυριαρχίας τών αρχηγών μας. Μέ έπαθλο τόν οριστικό μας θάνατο.
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου