Μαρτυρία μιας ψυχής ! – "τα σεβη μας"

 

Ὅταν ἤμουν 20 χρόνων ,ἤμουν ἀναρχικός.
Εἶχα μακριά μαλλιά, εἶχα σκουλαρίκια, εἶχα τυραννήσει πνευματικούς ἀνθρώπους, τους δασκάλους μου.
Μέ ἔστειλαν σ’ ἕνα χριστιανικό οἰκοτροφεῖο και τό ἔκανα ἄνω-κάτω !
Μία μέρα, μέ τήν προτροπή ἑνός θείου μου, ἀποφάσισα νά ἐπισκεφθῶ τόν πατέρα Πορφύριο.
Νόμιζα ὅτι θά συναντοῦσα ἕνα ἀφελές γεροντάκι, ἀλλά γρήγορα διαψεύστηκα!
Μόλις μέ εἶδε ὁ Γέροντάς μου εἶπε :

– « Μωρέ ἐσύ θέλεις νά πιστέψεις, ἀλλά δέν σέ ἀφήνει τό πολύ σου, τό δυνατό σου μυαλό!
Ἀλλά ποῦ θά πᾶς ; Σέ ἀγαπάει, σέ περιμένει ὁ Χριστός καί θά σέ κερδίσει μία μέρα! Μωρέ, ἔλα αὔριο νά τά ποῦμε ! »
Πῆγα ἐγώ τήν ἄλλη μέρα νά τά ποῦμε… !

Ὁ Γέροντας, μόλις μέ εἶδε, μοῦ εἶπε :
-« Μωρέ, σού ἀρέσουν τά ποιήματα ;
Γιατί, κι ἐγώ εἶμαι…ποιητής ! Πᾶμε στό δάσος νά σού ἀπαγγείλω ; »
Μέ πῆρε ἀπό τό χέρι κι ἄρχισε νά μοῦ λέει ποιήματα…!
Ἐγώ , καθώς ἄκουγα ἀναλύθηκα σέ δάκρυα καί ἔκλαιγα.
Γιατί…;

Διότι , αὐτά τά ποιήματα, πού ἀπάγγελνε ὁ Γέροντας, ἤσαν τά δικά μου ποιήματα ! Αὐτά , πού εἶχα γράψει καί τά εἶχα κρυμμένα σ’ ἕνα τετράδιο, πιστεύοντας ὅτι κάποια μέρα θά τά δημοσίευα .

Εἶχα συγκλονισθεῖ !

Μαρτυρία μιας ψυχής ! – τα σεβη μας – Οδοιπορούντες Αγίου Συμεών Του Νέου Θεολόγου