ΚΑΙ ΟΙ ΕΣΧΑΤΟΙ ΦΑΝΕΡΩΝΟΝΤΑΙ ΤΕΛΙΚΩΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ

Μία παλιά ιστορία λέει πως σε ένα σκοτεινό φαράγγι, έφεγγε μία μικρή φλογίτσα. Ήταν η καλύβα ενός αναχωρητού που μελετούσε με το φώς του κεριού. Έξω από την καλύβα αρχίζει να ακούγεται περίεργος θόρυβος. Αναγκάζει τον αναχωρητή να βγει να δει τί προκαλεί τον θόρυβο μέσα στην καρδιά τής ερημιάς που ζούσε. Με το κερί του φωτίζει προς το μέρος του θορύβου και βλέπει έναν άνθρωπο να ψάχνει προσεκτικά το έδαφος. Τί κάνεις άνθρωπε; ρωτά! Ψάχνω να βρω αυτό που έχασα, απαντά ο άγνωστος! Έκπληκτος ο αναχωρητής αναφωνεί: καλά, εδώ το έχασες;; Όχι, ακούει την απάντηση, πέρα μακριά, ούτε που θυμάμαι πού! Και ψάχνεις να το βρεις εδώ; (απορεί ο αναχωρητής)! ΜΑ ΑΦΟΥ ΕΔΩ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΩΣ!

Ακόμη δεν γνωρίζουμε τί χάσαμε! Αν το χάσαμε, αν το δώσαμε ή μας το έκλεψαν! Πάντως οι κλέφτες έχουν αρχίσει να αποκαλύπτονται, αλλά δεν έχουμε ανακαλύψει ακόμη αν μας λείπει όντως κάτι.
Έκπληκτοι χαζεύουμε με το πλήθος των φανερωμένων ήδη κλεπτών. Ακόμη δεν έχουμε αναρωτηθεί κάτι απλό, που ίσως μας οδηγήσει στην επιστροφή πίσω στην λογική! Μα καλά τόσοι κλέφτες, πώς ζουν, τί κλέβουν, από ποιόν το κλέβουν;;

Γιατί συνεχίζουμε να πιστεύουμε πως μας αμείβουν, ενώ μας κλέβουν; Και δυστυχώς είμαστε μπροστά στον έσχατο κίνδυνο. Να χάσουμε και την ψυχή μας. Διότι θα σκλαβωθούμε αυτήν τη φορά εκούσια. Διότι είμαστε δούλοι μέχρι στιγμής ακούσια.

Οι εχθροί είναι παρατεταγμένοι. Οι αιώνιοι εχθροί τής ανθρωπότητος. Μέσα σε κάθε Γερμανό πολιτικό παραφυλάει ένας Χίτλερ. Το κακό δεν αντιμετωπίστηκε και χρόνισε.
Μέσα σε κάθε Έλληνα πολιτικό καιροφυλακτεί ένας Αντρέας. Κάθε Έλληνας ψηφοφόρος περιμένει τον νέο Αντρέα. Μέσα σε κάθε Ιταλό πολιτικό κρύβεται φανερά ένας Μουσολίνι, ένας Φράνκο στους Ισπανούς, ο Εγγλέζος Τσώρτσιλ αρέσκεται να μοιράζει τα λάφυρα του πολέμου. Ο Στάλιν πρέπει να είναι ο ψευδονικητής του παγκοσμίου πολέμου. Καμμία ιστορική πανωλεθρία της ανθρωπότητος δεν αντιμετωπίστηκε και περιμένουν όλες τη λύτρωσή τους.

Οι σκλάβοι δέχονται να αγωνιστούν για την ελευθερία τους μόνον εάν το έπαθλο είναι η Γή της επαγγελίας, ο γήινος παράδεισος, η ΝΕΑ ΓΗ που τροφοδοτεί το παγκοσμιοποιημένο Αμερικάνικο όνειρο. Την ίδια στιγμή που ο Χριστιανισμός έδινε ελπίδα, ακόμη και πολιτική ελπίδα, προσλαμβάνοντας τόν αυτοκράτορα, σαν να λέμε πως βαπτίστηκε ο μεγαλύτερος αντιπρόσωπος του Διαβόλου επί της Γής, ο πολιτικός, ο οποίος δεν έπαψε ποτέ να έχει δικαιώματα ζωής και θανάτου, οι βάρβαροι κατέβαιναν προς την Ρώμη, για να αποκτήσουν Ρωμαϊκή βίλα και να ζήσουν μέσα στη Ρωμαϊκή κραιπάλη. Ακόμη και ο θρησκευτικός αρχηγός μεταλλάχθηκε και έγινε Βοργίας.
Ο Αρχαίος κόσμος πέθανε, διότι δεν υποσχόταν έναν φθηνό και εύκολο παράδεισο. Τα πρώτα χτυπήματα τα δέχθηκε από τον Μωαμεθανισμό, ο οποίος υπόσχεται την απόκτηση του παραδείσου, μέσω του κακού, μέσω της σφαγής και της καταστροφής. Μέσω του μαζικού θανάτου των απίστων. Και ο νέος κόσμος που γεννήθηκε, βλέπουμε σήμερα να πεθαίνει διότι καταργεί το κακό. Και το ηθικό κακό, και το μεταφυσικό και το Εκκλησιαστικό. Οι τελευταίες Ορθόδοξες διδασκαλίες αποδεικνύουν πως ο Θεός δεν είναι κακός, δεν καταδικάζει, άρα αγάπα και κάνε ό,τι θές. Είναι μάταιο να διακρίνεις το καλό από το κακό, διότι ο άνθρωπος κρίνεται από τις προθέσεις του, και η ιστορία έχει αποδείξει πως οι καλές προθέσεις έχουν φέρει τις μεγαλύτερες καταστροφές. Ενώ οι κακές, όπως τού Χίτλερ, έχουν φέρει τη μεγαλύτερη ώθηση στον πολιτισμό, γεννώντας την τεχνολογία. Όταν ο Δαυίδ ελέγχθηκε για το έγκλημά του, δεν ισχυρίσθηκε πως δεν είχε αυτήν την πρόθεση. Αλλά δεν είχε μπει ακόμη στην ιστορία. Διότι η Ιστορία κινείται μόνον με το καύσιμο του κακού, με το αίμα, και ο καλύτερος αρχηγός της ιστορίας βεβαίως είναι ο Αντίχριστος.

Ο Αντρέας της Ορθοδόξου Θεολογίας είναι ο Ζηζιούλας. Μαθητής του Σολόβιεφ, του πάπα των νεωτερικών Ρώσων Θεολόγων. Είμαστε ήδη σωσμένοι, καί εάν ευχαριστούμε τον Σωτήρα μας με τον σωστό τρόπο, τότε η Σωτηρία αυτή θα παρατείνεται στους αιώνες. Η Εκκλησία, τόπος ευχαριστίας, εξευμενισμού τής παντοδυναμίας του Θεού. Σημασία έχει να ενεργοποιούμε την αγάπη, όχι τη δικαιοσύνη. Διότι κάτω από την σκέπη της αγάπης μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε.

Κανείς μας πλέον δεν θυμάται πως ο εξευμενισμός του Θεού είναι η ίδια η καρδιά τής ειδωλολατρίας. Κανείς μας δεν κατανοεί πως η ευχαριστιακή Εκκλησιολογία είναι θεουργία! Επαναλαμβάνουμε τις υποσχέσεις του Θεού, για να τις μάθει, να τις συνειδητοποιήσει και να τις εφαρμόσει. Γιατί ο Θεός, ακούγοντας από εμάς να επαναλαμβάνουμε τον Λόγο του, χαίρεται, ικανοποιείται, σκέφτεται πως είναι καλός δάσκαλος Και βραβεύει τους καλούς και υπάκουους μαθητές του. Κανείς μας δεν καταλαβαίνει πως κοιμίζοντας τον Θεό, έχουμε σκοπό να κατακτήσουμε την Βασιλεία της Γής, αναλόγως της Βασιλείας των Ουρανών.

Ο Ζηζιούλας, ο Γιανναράς, η Σύναξη, σκίζονται να καταργήσουν το κακό, την αυτοτιμωρία μας στην κόλαση. Αρνούνται την ύπαρξη του διαβόλου. Ένας Νέο-Γνωστικισμός έχει πάρει αδιόρατα την θέση της νέο-Ορθοδοξίας. Οι Γνωστικοί πίστευαν πρώτοι πως, εφ' όσον ο κόσμος είναι κακός, ό,τι και να κάνουμε στον κόσμο δεν μας σώζει, δηλαδή ό,τι και να μην κάνουμε δεν σώζει. Επομένως, ας βγάλουμε τα μάτια μας. Η ετερότης υπάρχει μέσα στην Αγία Τριάδα, όπως και η Ιεραρχία. Εξευμενίστε τον Θεό Πατέρα, τόν μόνο επίφοβο πλέον της Αγίας Τριάδος, μέσω της εικόνος του, του επισκόπου, και χαλαρώστε, ειρηνεύστε, διώξτε τον φόβο. Διότι είναι φόβος, ανταποδόσεως. Ωριμάστε.

Και η συμμορία διορθώνει τους Ευαγγελιστές, αφού πρώτα διόρθωσε τα Ευαγγέλια. Ο Ράμφος, με την βοήθεια του Αγουρίδη, απέδειξε πως οι μαθητές του Χριστού ευθύνονται για την θεοποίηση του Ιησού. Ο Παπαθανασίου, ταυτίζει τους μαθητές τού Χριστού, τους Αποστόλους, με τους φανατικούς Ορθοδόξους που αρνούνται την ένωση.
Φυσικά, αφού οι απόστολοι μειώθηκαν στα μάτια της Εκκλησίας καταρχάς από τον πάπα Βοργία και στη συνέχεια από την ταύτιση των Επισκόπων του κλήρου μαζί τους. Το εκκλησίασμα είναι ευχαριστημένο με το καινούργιο χόρτο που του πλασσάρουν οι διάφοροι Βαρθολομαίοι, Ζηζιούλες, Αμβρόσιοι, Ιγνάτιοι, για Ευχαριστία.

Έχουν φτάσει μερικοί κωμικοί να πιστεύουν πως όντως από ψαράδες έχουν γίνει σοφοί, ότι μπορούν να φανερώσουν την μωρία των σοφών, και εξηγούν στους Επιστήμονες τί ανακαλύπτουν. Καί τί θέλουν νά πούν. Έχουν και ειδικότητες. Ο ένας εξηγεί την Φυσική, ο άλλος την Βιολογία. Και την παράνοια αυτή την ονομάζουν Χάρη. Μερικοί άλλοι, προνοητικοί, αρχίζουν να νίπτουν τας χείρας τους, ενόψει της κρίσεως που θα καταστρέψει το φιλανθρωπικό τους έργο. την μόνη απόδειξη που διαθέτουν πως είναι Χριστιανοί. "Χωρίς τον κλήρο δεν υπάρχει Εκκλησία, αλλά δεν είναι μόνον κλήρος η Εκκλησία". Δεν πρέπει να τα φορτώνουμε όλα στον Επίσκοπο. Και να περιμένουμε από αυτόν να είναι και εικόνα και φιλανθρωπία και θαυματουργός, Ιατρός και κατηχητής. Ο Επίσκοπος από δώ και πέρα απλώς θα παρίσταται, σαν εικόνα όπως το λέει και ο Ζηζιούλας, θα τον μυρώνουμε, θα τον προσκυνούμε, θα προσευχόμαστε γι' αυτόν, θα του καρφιτσώνουμε και τα τάματα!

Οι υπόλοιποι κοιμούνται στην αγκαλιά του αρχηγού, του Ιερώνυμου, μαζί με τον Ιερώνυμο. Ο οποίος λέει: Σε δέκα χρόνια που θά 'χουν διαλυθεί όλα, Εγώ δεν θα υπάρχω, θά 'χω πεθάνει.

Και ο λαός;; Οι Έλληνες;; Κάνε ό,τι θές λένε στον αρχηγό. Αρκεί να μην απαιτήσεις από μας άσκηση, προσευχή, ευθύνες. Ξεγέλασέ μας! Δώσε μας Τσίπρα, να πιούμε, θυμίαμα να καπνίσουμε, τσίπα μην μας ζητάς μονάχα. Αχ Αντρέα!!!!!!...........

Αμέθυστος