Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Αυτή η «τρέλα» των Ελλήνων πολιτικών, να συναγωνίζονται και να ανταγωνίζονται για το ποιος εξ αυτών θα «κατασκευάσει» το καλύτερο Μνημόνιο και ποιος θα το υλοποιήσει γρηγορότερα, με βγάζει έξω από τα ρούχα μου.
Πρόκειται για απίστευτη παράνοια, διότι δεν αντιλαμβάνονται τα αυτονόητα:
Πρώτον: Τα Μνημόνια τα επιβάλλουν οι δανειστές. Αν δεν το γνωρίζετε μέχρι τώρα αγαπητοί αναγνώστες, είναι αυτοί που κρατούν τα «κλειδιά» της Ελλάδας, διότι τους τα έχουν παραχωρήσει οι πολιτικοί μας με τις υπογραφές τους.
Δεύτερον: Όποιος πολιτικός και αν είναι στην εξουσία, από οποιοδήποτε κόμμα, ιδεολογία και …θρησκεία, οι δανειστές θα επιβάλλουν τα ίδια Μνημόνια και θα είναι σκληροί όπως και με τους προηγούμενους. Δεν υπάρχει περίπτωση, ούτε μία στο εκατομμύριο, οι δανειστές να αλλάξουν τακτική ή πολιτική. Θεωρούν τους πολιτικούς μας διεφθαρμένους και δεν τους αγοράζουν ούτε ένα σεντ.
Τα παραπάνω είναι γνωστά και στους ίδιους τους ταγούς του Έθνους και δεν κάνω κάποια μεγάλη αποκάλυψη. Απλά με αυτό το πολιτικό προσωπικό, δεν υπάρχει σωτηρία. Εκτός -αν και ίσως είναι αργά- αποφασίσουν να ομονοήσουν και να αντιμετωπίσουν την κατάσταση πέραν κομματικών συμφερόντων και ιδεολογιών. Ένα παράδειγμα για το πόσο …ενωμένο είναι το ελληνικό εθνικό μέτωπο στο μείζον θέμα της οικονομίας, αρκεί να μελετήσει κανείς τις αντιδράσεις όλων, από την κυβέρνηση μέχρι το τελευταίο κόμμα της αντιπολίτευσης, για την τελευταία απόφαση του Eurogroup. Το βασικό χαρακτηριστικό αυτής της απόφασης είναι ότι η Ελλάδα ΔΑΝΕΙΣΤΗΚΕ άλλα 8 δισεκατομμύρια ευρώ. Η απόφαση δεν οδηγεί σε έξοδο από τα Μνημόνια, αντίθετα η χώρα μπαίνει πιο βαθιά στον βόθρο των δανεικών. Άλλοι πανηγύρισαν, άλλοι κατηγόρησαν, αλλά ουδείς έχει έστω και μία λύση να προσφέρει.
Έχουν περάσει 7 χρόνια και ένας μήνας από την ημέρα που η Ελλάδα εντάχθηκε σ’ αυτόν τον βάναυσο μηχανισμό του ΔΝΤ και των εταίρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και ακόμα δανειζόμαστε όχι για το καλό του λαού, όχι για να αλλάξουν οι ζωές των πολιτών, αλλά για να πληρώνουμε τα προηγούμενα δανεικά. Είναι φρικτό αυτό που συμβαίνει, αλλά δείχνει και την ατυχία ολόκληρης χώρας, να μην έχει ας πούμε ένα Χάρη Γεωργιάδη -αναφέρομαι στον υπουργό Οικονομικών της Κύπρου- που να πάρει την υπόθεση στους ώμους του και να πει «εμένα δεν με ενδιαφέρει το πολιτικό κόστος, έχω πάρει εντολή να βγάλω τη χώρα από τα Μνημόνια». Δυστυχώς δεν επιτρέπονται οι πολιτικές μεταγραφές να τον κάναμε εισαγωγή στην Ελλάδα.
Όσο και να φωνάζουν οι αντίπαλοί του, ο μόνος που έκανε μία προσπάθεια ήταν ο Αντώνης Σαμαράς, αλλά και αυτός σήκωσε τα χέρια μπροστά στο μένος του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας κ. Σόιμπλε και τις αντιδράσεις της τότε αντιπολίτευσης, και σημερινής κυβέρνησης.
Απ’ εκεί και πέρα, καθοδηγεί τις αποφάσεις όλων, αυτό το καταραμένο πολιτικό κόστος. Δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι για να σωθεί η χώρα πρέπει να κάνουν όλοι μαζί, την ύστατη προσπάθεια, για να εξέλθει η Ελλάδα από τα Μνημόνια και να ανασάνει ο λαός. Για όσο καιρό, κρύβουν τα περιττώματά τους με το χώμα, οι δανειστές θα τους τιμωρούν, και μαζί με αυτούς και τους πολίτες.
Επαναλαμβάνω μήπως γίνω αντιληπτός: Δεν υπάρχει περίπτωση, ακόμα και αν εκλεγεί Καγκελάριος ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, ή και ο κ. Μητσοτάκης, να αλλάξει η πολιτική της Γερμανίας και των υπολοίπων σκληρών της Ευρώπης. Θα γίνονται πάντα τα θελήματα του Βερολίνου, και τα τελευταία επτά χρόνια, (τα γερμανικά θελήματα) είναι αυτά που βλέπουμε καθημερινά. Η καθολική τιμωρία ενός λαού που διαθέτει άχρηστο πολιτικό προσωπικό.
Άλλες χώρες βγάζουν ηγέτες που σηκώνουν στις πλάτες τους τους λαούς τους. Ακόμα και η μικρή Κύπρος -και εκεί Έλληνες είναι- έχουν πάντα λύσεις. Και στα δύσκολα ενώνονται. Τι να σας πω και τι να σας εξηγήσω; Ότι ο βασικός αντίπαλος του προέδρου Αναστασιάδη, ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ Νικόλας Παπαδόπουλος, στάθηκε βράχος υπέρ των αποφάσεων του τη δύσκολη τριετία του Μνημονίου; Ήταν καθοριστική η υποστήριξη του και η συμβολή του για τον τερματισμό της οικονομικής κατοχής του νησιού, που επέβαλαν οι εταίροι Ευρωπαίοι. Ναι, έχουν διαφορές στο εθνικό θέμα του Κυπριακού. Και είναι μεγάλες και αξεπέραστες. Αλλά, όταν κινδυνεύει η Κύπρος είναι όλοι τους μαζί οι πολιτικοί, μία γροθιά.
Η Ελλάδα κινδυνεύει. Έχει χάσει μέρος της κυριαρχίας της. Κυριαρχεί η φτώχεια και η εξαθλίωση. Ήταν άρχοντες οι Έλληνες και του έχουν μετατρέψει σε «δούλους». Δεν έχουν κουράγιο να αντιδράσουν και δέχονται όλα όσα τους συμβαίνουν παθητικά. Στη νεότερη πολιτική ιστορία της Ελλάδας, δεν έχει συμβεί ποτέ, να απειλείται η χώρα και οι πολίτες να σιωπούν. Ζούμε την εποχή της απόλυτης απάθειας. Διαμαρτυρόμαστε μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα και ξεθυμαίνουμε. Δεν είμαι υπέρ της βίας, βεβαίως. Την απορρίπτω μετά βδελυγμίας. Αλλά πρέπει να βρούμε το κουράγιο να παλαίψουμε.
Οι Έλληνες πρέπει να επιβάλουμε στους πολιτικούς την καθολική ενότητα, να μην τους ακολουθούμε στους ανούσιους κομματικούς και ιδεολογικούς καυγάδες τους, να σταματήσουμε να είμαστε αρνιά και να πάρουμε τις τύχες της Πατρίδας στα χέρια μας. Διαφορετικά, θα παραμείνει η χώρα υπό οικονομική κατοχή μέχρι το 2060, όπως προβλέπει η τελευταία απόφαση του Eurogroup…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ:
ΠΡΩΤΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΑ ΔΑΝΕΙΚΑ, ΛΕΕΙ Η κ. ΛΑΓΚΑΡΝΤ
ΠΗΡΑΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΣΑΜΕ, ΛΕΕΙ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ
Ο κ. ΤΣΙΠΡΑΣ ΕΧΕΙ ΒΑΛΕΙ ΨΗΛΑ ΤΟΝ ΠΗΧΥ, ΑΠΑΝΤΑ Ο κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ
Πηγή: Και ο κ. Τσίπρας να εκλεγεί Καγκελάριος η πολιτική της Γερμανίας για την Ελλάδα δεν θα αλλάξει… http://mignatiou.com/2017/06/ke-o-k-tsipras-na-eklegi-kagkelarios-i-politiki-tis-germania-gia-tin-ellada-den-tha-allaxi/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου