Παρασκευή 23 Απριλίου 2021

Το θείο φως και οι μικρότητες μας

 

_Γέροντα, το άκτιστο φως το βλέπει κανείς με τα αισθητά μάτια;
– Αν αφήσετε τις μικρότητες, θα σάς πώ.
– Γέροντα, μέχρι να απαλλαγούμε από τις μικρότητες, εσείς θα φύγετε... Κάντε το σαν πνευματική ελεημοσύνη!
– Όταν ήμουν στα Κατουνάκια, στο Κελλί του Υπατίου, ένα απόγευμα, αφού έκανα τον Εσπερινό με κομποσχοίνι, ήπια ένα τσάι και συνέχισα.Έκανα το Απόδειπνο και τους Χαιρετισμούς με κομποσχοίνι, και ύστερα έλεγα την ευχή. Όσο την έλεγα, τόσο έφευγε η κούραση και αισθανόμουν ξεκούραστος. Ένιωθα μέσα μου μια χαρά, που δεν μου έκανε καρδιά να κοιμηθώ· έλεγα συνέχεια την ευχή. Γύρω στις έντεκα την νύχτα γέμισε ξαφνικά το κελλί με ένα φως γλυκό, ουράνιο. Ήταν πολύ δυνατό, αλλά δεν σε θάμπωνε. Κατάλαβα όμως ότι και τα μάτια μου «δυνάμωσαν», για να μπορώ να αντέξω αυτήν την λάμψη.
Όσο ήμουν σε αυτήν την κατάσταση, μέσα στο θείο εκείνο φώς, ήμουν σ’ έναν άλλον κόσμο, πνευματικό. Αισθανόμουν μια ανέκφραστη αγαλλίαση, και το σώμα μου ανάλαφρο· είχε χαθή το βάρος του σώματος. Ένιωθα την Χάρη του Θεού, τον θείο φωτισμό. Θεία νοήματα περνούσαν γρήγορα από τον νού μου σαν ερωταποκρίσεις. Δεν είχα προβλήματα, ούτε θέματα να ρωτήσω, όμως ρωτούσα και είχα συγχρόνως και την απάντηση. Ήταν ανθρώπινα λόγια οι απαντήσεις, είχαν όμως και θεολογία, αφού ήταν θείες απαντήσεις. Και ήταν τόσο πολλά όλα αυτά, ώστε, αν τα έγραφε κανείς, θα γραφόταν άλλος ένας Ευεργετινός. Αυτό κράτησε όλη την νύχτα, μέχρι τις εννιά το πρωί. Όταν πια χάθηκε εκείνο το φώς, όλα μου φαίνονταν σκοτεινά. Βγήκα έξω και ήταν σαν νύχτα. «Τί ώρα είναι; Δεν έφεξε ακόμη;», ρώτησα έναν μοναχό που περνούσε από εκεί. Εκείνος με κοίταξε και μου απάντησε με απορία: «Τί είπες, πάτερ Παΐσιε;». «Τί είπα;», αναρωτήθηκα και μπήκα μέσα. Κοιτάζω το ρολόι και τότε συνειδητοποίησα τί είχε συμβή. Η ώρα ήταν εννιά το πρωί, ο ήλιος ήταν ψηλά, κι εμένα η ημέρα μου φαινόταν σαν νύχτα! Ο ήλιος δηλαδή μου φαινόταν ότι ίσα‐ίσα φώτιζε· σαν να είχε γίνει έκλει‐ψη ηλίου.
Ήμουν σαν έναν που πετιέται απότομα από το δυνατό φως στο σκοτάδι· τόσο μεγάλη ήταν η διαφορά! Μετά από εκείνη την θεϊκή κατάσταση βρέθηκα στην άλλη, την φυσική, την ανθρώπινη, και ξεκίνησα να κάνω όπως κάθε μέρα το πρόγραμμά μου. Έκανα λίγο εργόχειρο, έκανα την Ακολουθία των Ωρών με κομποσχοίνι, μετά την Ενάτη Ώρα έβρεξα λίγο παξιμάδι για να φάω, αλλά ένιωθα σαν ζώο που πότε ξύνεται, πότε βόσκει, πότε χαζεύει, και έλεγα μέσα μου: «Για δές με τί ασχολούμαι! Τόσα χρόνια έτσι τα πέρασα;». Μέχρι το απόγευμα είχα τέτοια αγαλλίαση, που δεν ένιωθα την ανάγκη να ξεκουραστώ.
Τόσο δυνατή ήταν η κατάσταση αυτή. Όλη εκείνη την ημέρα έβλεπα θαμπά· ίσα‐ίσα που μπορούσα να κάνω την δουλειά μου. Και ήταν καλοκαίρι· ο ήλιος έλαμπε. Την άλλη μέρα άρχισα να βλέπω τα πράγματα φυσιολογικά. Έκανα το ίδιο τυπικό, αλλά δεν ένιωθα πια έτσι, σαν ζώο.
Με τί χαζά πράγματα περνούμε τον καιρό μας και τί χάνουμε!
Γι’ αυτό, όταν βλέπω μικρότητες, κακομοιριές, χαμένα πράγματα, πολύ στενοχωριέμαι.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής»


Η ΜΟΝΗ ΔΥΝΑΤΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΩΜΑΛΟΥΣ ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ "ΘΕΟΛΟΓΙΑ" ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ.

2 σχόλια:

χαλαρωσε είπε...

ο ταρακουλας ομως ενισταται. Αφου αυτο το φως δεν το ειδε....αρα εχει δικιο ο επικινδυνος.
ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΓΟΝΟΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΟΓΙΚΗΣ ΑΝΘΙΣΤΑΝΤΑΙ ΣΘΕΝΑΡΑ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ. ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΚΑΝΔΑΛΟ Η ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΗ. ΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΠΟΝΑΕΙ. ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ Ο ΧΩΜΑΤΕΝΙΟΣ ΕΛΑΒΕ ΤΟΣΗ ΔΟΞΑ. ΚΙ ΕΝΩ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΤΣΙ ΘΕΛΗΣΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΚΑΤΟΨΥΧΟΙ ΠΑΝΕ ΝΑ ΥΠΟΒΙΒΑΣΟΥΝ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ. ΣΚΑΤΟΨΥΧΟΙ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ... Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΜΑΣ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΔΙΟΤΙ ΕΤΣΙ ΘΕΛΕΙ. ΒΑΖΕΙ ΕΝΑΝ ΟΡΟ ΜΟΝΟ: ΝΑ ΤΑΠΕΙΝΩΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΑΚΡΑ ΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ... ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΝΤΟΛΗ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΜΑΣ ΧΑΡΙΖΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. ΠΟΙΟΙ ΕΙΣΑΣΤΕ ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΟΡΘΩΣΕΤΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ. ΜΑΣ ΛΕΤΕ ΜΑΖΟΧΕΣ, ΒΟΔΙΑ ΚΟΥΤΟΡΝΙΘΙΑ, ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ, ΓΙΔΙΑ, ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΛΑ. ΟΜΩΣ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΣΚΑΤΟΨΥΧΟΙ Ο ΚΥΡΙΟς ΚΑΤΑ ΕΝΑΝ ΦΟΒΕΡΟ ΚΑΙ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΡΟΠΟ, ΟΠΩΣ ΟΜΟΛΟΓΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΚΑΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΓΙΟΙ, ΧΑΡΙΖΕΙ ΕΝΘΑΔΕ ΤΟΣΗ ΓΛΥΚΑ ΠΟΥ ΤΟ ΝΑ ΜΑΣ ΛΕΤΕ ΒΟΔΙΑ, ΓΙΔΙΑ Κ.Τ.Λ. ΜΑΣ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΧΑΡΑ ΔΙΟΤΙ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΟ ΤΟ ΤΡΟΠΩ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΥΞΑΝΕΙ ΤΗΝ ΓΛΥΚΥΤΗΤΑ ΟΧΙ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΕΝΤΕΛΕΧΕΙΑΣ ΤΟΥ ΜΑΖΟΧΙΣΜΟΥ ΟΠΩΣ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΙ ΑΓΕΥΣΤΟΙ ΔΙΑΟΛΟΨΥΧΟΙ, ΑΛΛΑ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ. ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙ ΝΑ ΗΜΑΣΤΑΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΥΑΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ, ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΝΟΣ ΤΟΣΟ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΙ ΓΕΜΑΤΟΥ ΑΓΑΠΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ.
ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΥΒΡΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΟΠΩΣ Ο ΝΕΟΑΦΑΝΗΣ ΤΑΡΑΜΟΣΑΛΑΤΑΣ ΝΑ ΜΑΣ ΠΟΥΛΗΣΕΙ ΠΑΛΙΑ ΞΥΝΑ ΠΙΚΡΑ ΚΑΙ ΒΡΩΜΙΚΑ ΣΤΑΦΥΛΙΑ. ΑΥΤΑ ΕΛΕΓΕ ΚΑΙ Ο ΤΡΕΜΠΕΛΑΡΟΣ ΠΟΥ ΕΒΡΙΖΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΡΗΓΟΡΙΟ. ΔΕΝ ΤΟ ΧΩΡΑΕΙ Ο ΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΤΙ ΕΝΑ ΚΙ ΕΝΑ ΙΣΟΝ ΕΝΑ. ΚΑΙ ΟΤΙ ΔΥΟ ΜΙΣΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ ΕΝΑ. ΜΙΑ ΜΟΥΡΗ ΟΛΟΙ. ΡΕ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΕ ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΠΟΥΛΕ ΔΕΝ ΕΜΑΘΕΣ ΟΤΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΕΝΑ ΕΛΕΓΕ...ΦΩΤΙΣΟΝ ΜΟΥ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ... ΕΣΥ ΤΑΛΑΙΠΩΡΕ ΘΕΣ ΝΑ ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΔΕΝ ΔΥΝΑΝΤΑΙ ΝΑ ΑΤΕΝΙΣΟΥΝ; ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΛΟΙ ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ ΑΠΛΑ ΣΥΝΕΧΟΝΤΑΙ ΘΕΣ ΕΣΥ ΝΑ ΤΟ ΖΥΓΙΣΕΙΣ; ΡΕ ΤΡΑΜΠΑΚΟΥΛΑ ΑΝ ΚΑΙ Η ΑΝΑΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑΡΗ ΩΣ ΑΠΟΛΥΤΗ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟ ΘΑ ΜΑΣ ΕΠΙΤΡΕΨΕΙΣ ΝΑ ΡΩΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΗΛΙΟΣ; ΟΙ ΑΚΤΙΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΗΛΙΟΣ; ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΤΡΙΑ ΗΛΙΟΣ ΑΚΤΙΝΕΣ ΚΑΙ ΦΩΣ ΑΙΝΑΙ ΤΗΣ ΑΥΤΗΣ Ή ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ; ΠΡΟΔΙΔΕΙ ΕΝ ΤΟΙΑΥΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Η ΑΚΤΙΝΑ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ Ή ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΑΚΤΙΝΑΣ;
ΠΟΥ ΠΑΣ ΤΑΛΑΙΠΩΡΕ ΝΑ ΣΗΚΩΣΕΙΣ ΜΕΤΡΟ ΝΑ ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ; ΑΝ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΩΡΗΣΕΙΣ, ΠΟΥ ΠΑΣ ΚΥΜΒΑΛΟ ΑΛΑΛΑΖΟΝ ΝΑ ΑΚΑΤΕΥΤΕΙΣ;
ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΤΑΛΑΙΠΩΡΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΛΕΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΙΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΣΠΙΔΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΓΛΙΤΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΑΚΤΙΣΤΟ ΤΣΟΥΡΟΥΦΛΙΣΜΑ; ΝΑΙ Η ΟΥ;

Ανώνυμος είπε...

https://www.sansimera.gr/anthology/490

Αϊ μου Γιώργη! (Επί τη εορτή της κγ’ Απριλίου)
Άρθρο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ακρόπολις» στις 23 Απριλίου του 1892...

Αναφέρεται στην πίστη του λαού και την "πίστη" των επίσημων "οσίων" της εποχής.