Συνέχεια από : Τρίτη 29 Ιουνίου 2021
ΠΕΡΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΛΗΡΙΚΑΛΙΣΜΟΥ
ΑΝΗΚΕΙ ΗΔΗ ΚΑΘ’ ΟΛΟΚΛΗΡΙΑΝ ΣΤΗΝ ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΙΡΕΣΗΑΠΟ ΤΟ ΧΡΙΣΜΑ ΣΤΗΝ ΕΚΧΥΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
Αναφερόμενοι σ’αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της βάπτισης, ο Παύλος γράφει: Είναι ο ίδιος ο Θεός που μας βεβαιώνει, μαζί με σας, εν Χριστώ, που μας προσέφερε το χρίσμα, που μας σφράγισε, και μας έδωσε την προκαταβολή τού πνεύματος στις καρδιές μας (2 Κορ 1,21) [Ας δούμε όμως τι λέει ακριβώς το κείμενο: Διότι όλες οι υποσχέσεις του Θεού εις το πρόσωπον του Χριστού πραγματοποιούνται και δι’αυτού λέγομεν το αμήν εις τον Θεόν προς δόξαν του. Εκείνος δε που μας στερεώνει μαζί μ’εσάς εις τον Χριστόν και μας έχρισε, είναι ο Θεός, ο οποίος και μας εσφράγισε και έδωκε στις καρδιές μας το πνεύμα σαν αρραβώνα].
Στην Χρυσή εποχή των Πατέρων της Εκκλησίας, τον τέταρτο αιώνα, αυτή η στιγμή του μυστηριακού χρίσματος ήταν προνομιακή ευκαιρία για να φανερώσει η Εκκλησία στους πιστούς, το άρρητο μυστήριο της συμμετοχής τους στο χρίσμα του Χριστού. «Αφού γίνατε μέτοχοι του Χριστού, έλεγε στους πιστούς του ο Επίσκοπος της Ιερουσαλήμ, πολύ σωστά ονομάζεστε "Χριστοί" (Δηλαδή χρισμένοι, καθαγιασμένοι), και γιά σάς ο Θεός είπε: μην αγγίζετε τους χειροτονημένους μου (ψαλμ 105, 15). Γίνατε Χριστοί, επειδή δεχθήκατε την σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος… Και ο Ιησούς επίσης, αφού εβαπτίσθη στον Ιορδάνη και αφού μετέδωσε στα ύδατα το άρωμα της θεότητος του, ανέβηκε από αυτά και το Άγιο Πνεύμα κατέβηκε προσωπικά πάνω σ’αυτόν. Και σε εσάς, όταν ανεβήκατε από το βαπτιστήριο των ιερών πηγών, δόθηκε το χρίσμα, το οποίο είναι εικόνα εκείνου που έχρισε τον Χριστό, δηλαδή του Αγίου Πνεύματος» (Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, κατηχήσεις 3,1) [Τραγικό άν αληθεύει]
Η Εκκλησία είπαμε πώς διαθέτει διάφορα μέσα, για να μας φέρει σε επαφή με το μυστήριο του χρίσματος του Ιησού. Αλλά όλα αυτά τα μέσα, όπως πάντα, μένουν ανενεργά, εάν δεν προστίθεται σ’αυτά, η προσωπική προσπάθεια. Στο ιστορικό επίπεδο (η βάπτιση του Ιησού στον Ιορδάνη) και στο μυστηριακό (η βάπτιση μας και το μύρωμα μας), πρέπει να προσθέσουμε το υπαρξιακό επίπεδο ή το ηθικό. Μάλιστα δε όλα όσα μας αποκάλυψε ο λόγος του Θεού μέχρις εδώ, γύρω από το μυστήριο του χρίσματος, τείνει σ’αυτό το πρακτικό επίπεδο, τείνει να φέρει σε μας τον καρπό του. Και ο καρπός είναι αυτός: γινόμαστε εμείς οι ίδιοι «το καλό άρωμα του Χριστού» μέσα στον κόσμο.
Εξαγιάζοντας το λάδι που χρησιμοποιείται στο χρίσμα και στο μύρωμα τού βαπτίσματος, στην σχετική ακολουθία της Μ.Πέμπτης, ο επίσκοπος λέει: «Αυτό το χρίσμα ας τους διαπεράσει και ας τους εξαγιάσει ώστε, ελεύθεροι από την φθορά της γεννήσεως των και εξαγιασμένοι, ναός της δόξης σου, να εξαπλώσουν το άρωμα μίας άγιας ζωής».
Ο Ωριγένης μας πληροφορεί πώς οι Εθνικοί του καιρού του, αμφισβητούσαν τους Χριστιανούς λέγοντας: πώς μπορεί ένας μόνον άνθρωπος, που έζησε επι πλέον σ’ένα άγνωστο χωριό της Ιουδαίας, να γεμίσει τον κόσμο ολόκληρο με το άρωμα της γνώσεως του Θεού, όπως μας λέτε εσείς οι Χριστιανοί; (επίσης 2 Κορ 2,14). Ο Ωριγένης απαντούσε λέγοντας: ο Ιησούς μπορεί να το πραγματοποιήσει, διότι εξαγίασε με το Θείο Πνεύμα και απέστειλε στον κόσμο έναν μεγάλο αριθμό μαθητών, οι οποίοι αφιερώθηκαν στην σωτηρία των ανθρώπων, ζώντας με καθαρότητα, και ορθότητα, διδάσκοντας το ίδιο το δόγμα του Ιησού. Χάρη σ’ αυτούς το πολύτιμο λάδι που απλώθηκε στην κεφαλή του αληθινού Ααρών που είναι ο Χριστός, κατεβαίνει μέχρι την άκρη του ενδύματος του (Ψαλμ 133,2) διαμοιράζεται δηλαδή σε όλο το σώμα της Εκκλησίας, και μέσω αυτής σ’ολόκληρο τον κόσμο (Ωριγένης, Κατά Κέλσου VI 79).
Εμείς είμαστε εκείνοι οι μαθητές που σταλθήκαμε σ’ολόκληρο τον κόσμο για να εκχύσουμε το καλό άρωμα του Χριστού! Για να αποκτήσουμε δε αυτό, πρέπει και εμείς να σπάσουμε το δοχείο του αλάβαστρου της ανθρωπότητος μας, δηλαδή πρέπει να νεκρώσουμε τα έργα της σάρκας, τον παλαιό άνθρωπο, που μας εμποδίζει, που λειτουργεί σε μας σαν ένα προκάλυμμα, στην διάχυση και ακτινοβολία του πνεύματος. Το άρωμα του Χριστού ελευθερώνεται από τους καρπούς του πνεύματος: Εάν σε μας υπάρχουν οι καρποί του πνεύματος, οι οποίοι είναι κατά τον Παύλο, «αγάπη, χαρά ειρήνη, υπομονή, μακροθυμία, χρηστοήθεια, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια (Γαλ 5,22), τότε χωρίς κάν να το αντιλαμβανόμαστε (και ίσως σε μας αντιθέτως γίνεται αντιληπτή μόνον η μυρωδιά της αμαρτίας μας), κάποιος θα ακούσει γύρω μας λίγο από τον ήχο του πνεύματος του Χριστού.
Ο κόσμος έχει τόση ανάγκη να αισθανθεί ένα τέτοιο άρωμα του Χριστού. Το χρειάζεται για να γλιτώσει από την φθορά ή τουλάχιστον, για να φανερωθεί και να κριθεί: Εμείς, γράφει ο Απόστολος, είμεθα ευωδία του Χριστού εις τον Θεόν, μεταξύ εκείνων που σώζονται και εκείνων που χάνονται, δια τούτους μέν οσμή που από θάνατον οδηγεί εις θάνατον, δι’εκείνους δε οσμή που απο ζωήν οδηγεί εις ζωήν(2 Κορ 2,15).
Ας κλείσουμε αυτό το κεφάλαιο με την προσευχή που απευθύνει ο επίσκοπος στον Θεό, στην λειτουργία του χρίσματος της Μεγάλης Πέμπτης, «Ώ Πάτερ, που εξαγίασες τον μονογενή σου Υιό με το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος και τον συνέταξες Μεσσία και Κύριο, επέτρεψέ μας, τους μετέχοντες στον εξαγιασμό του, να είμαστε μάρτυρες στον κόσμο του Σωτηριώδους του έργου». [Μάρτυρες κατευθείαν, σωτήρες τού κόσμου. Παίρνουμε τό καλάμι μας καί ξεκινάμε τό μαρτύριο τής σωτηρίας.]
Συνεχίζεται.
Θα συνεχίσουμε την Εκκλησιολογία του Χρίσματος αφού πρώτα δούμε την αντίστοιχη θεολογία της Καθολικής Εκκλησίας.
Σχόλιο: Κατορθώσαμε όμως ήδη να δούμε πώς η Καθολική λεγόμενη Εκκλησία η ακριβέστερα η Εκκλησία του Βατικανού ανέδειξε μία νέα Εικόνα και ομοίωση του ανθρώπου με τον Θεό, το μυστήριο του χρίσματος ακριβώς, στο οποίο μυστικά στηρίζεται και η φιλοσοφία του προσώπου.
Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΙΣΜΟ ΕΠΚΥΡΩΝΕΙ ΑΠΛΩΣ ΤΗ ΔΙΟΛΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ ΜΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΩΡΙΣ ΧΡΙΣΤΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου