Ο Αρχ. Παύλος Παπαδόπουλος Για Οικουμενισμό Και Αποτείχιση

Ο Αρχ. Παύλος Παπαδόπουλος, με πρόσφατη ανάρτηση στο προφίλ του στο facebook,  ασχολείτε με τον Οικουμενισμό και την αποτείχιση, στο τέλος ακολουθεί αναλυτικό σχόλιο του orthodoxia.online καθώς και η γνώμη των Π.Γεώργιου Μεταλληνού και Π.Θ.Ζήση.

---

Αρχ. Παύλος Παπαδόπουλος

Δυστυχώς οι καρδιές κάποιων ανθρώπων το μόνο που ζητούν είναι την τήρηση κάποιων εκκλησιαστικών κανόνων, το μόνο που τους απασχολεί είναι πως θα αποδείξουν ότι οι ίδιοι διασώζουν την Ορθοδοξία. Το τραγικό είναι ότι δεν τους απασχολεί ο Χριστός αλλά η «Ορθοδοξία» τους, δεν τους απασχολεί η Εκκλησία αλλά οι οπαδοί τους.
——————————–
Όλοι οι Άγιοι Πατέρες μας δεν δημιούργησαν σχίσματα στην Εκκλησία, ούτε δικές τους Συνόδους, ούτε συνιστούσαν στο λαό να συμμετάσχει σε σχίσματα. Εάν τυχόν έβλεπαν κάποια ανθρώπινα λάθη προσπαθούσαν να διαφυλάξουν τον λαό του Θεού μέσα στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού. 
Το να βλέπεις ρασοφόρους, να συνιστούν «αποτείχιση» των πιστών θυμίζει προτεστάντες που ο καθένας φτιάχνει το δικό του κόμμα και ισχυρίζεται ότι αυτός μόνο ορθοτομεί την Αλήθεια και κρατεί τις Παραδόσεις.
——————————–
Βγαίνουμε αδελφοί μου από την Εκκλησία, για να δείξουμε ότι έχουμε δίκαιο; Πόσο εγωισμό έχουμε; Πόση μεγάλη ιδέα έχουμε για τον εαυτό μας; Και δυστυχώς όχι μόνο οι ίδιοι ζούμε στην πλάνη μας αλλά παρασύρουμε και άλλους μαζί μας.
——————————–
Βέβαια όλα αυτά συμβαίνουν διότι όπως είπαμε αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν σχέση με τον Χριστό, αλλά με τους εκκλησιαστικούς κανόνες, έχουν θεοποιήσει το «νομοκανονικό» και άφησαν στην άκρη τον Χριστό. Να αναφέρουμε όμως ότι τέτοια πράγματα γινόντουσαν πάντα μέσα στην Εκκλησία, και όλα σχεδόν άρχιζαν από –κατα τα άλλα- ευλαβείς κληρικούς, από θεολόγους, από ανθρώπους που ξέρανε το γράμμα του νόμου μα ποτέ δεν είχανε σχέση με τον Χριστό.
——————————–
Είναι δυστύχημα να φαναντίζονται πιστοί από ένα δήθεν πνεύμα θείου ζήλου το οποίο όμως ούτε θεραπευτικό είναι, ούτε αγιαστικό αλλά κολάσιμο.
Αγαπητοί αδελφοί, μέσα στο διαδίκτυο βλέπω και μερικούς από εσάς να υποστηρίζουν τέτοιες αντίχριστες και αντιεκκλησιαστικές κινήσεις που γίνονται στο όνομα της δήθεν «διαφύλαξης της Ορθοδοξίας», και αυτό με λυπεί βαθύτατα. Η «αποτείχιση» είναι ουσιαστικά έξοδος του ανθρώπου από την Εκκλησία. Με την «αποτείχιση» δεν σώζεται η Ορθοδοξία αλλά εμείς βγαίνουμε απ’αυτήν. Εάν δεν μνημονεύεται ο οικείος Μητροπολίτης όλα τα μυστήρια είναι άκυρα, η Χάρις του Παρακλήτου μας εγκαταλείπει. Η μνημόνευση του Επισκόπου δεν γίνεται επειδή ο Επίσκοπος είναι άγιος ή αλάθητος αλλά διότι η Εκκλησία τον εξέλεξε δίδοντάς του την ευθύνη του ποιμνίου του. Η αίρεση του Δονατισμού υποστήριζε κάτι τέτοιο, ότι δηλαδή τα Μυστήρια είναι έγκυρα μόνο εάν ο ιερεύς είναι άγιος· το αναφέρω αυτό, διότι εκεί οδηγούνται τα πράγματα με αυτές τις νοοτροπίες.
——————————–
Αυτό που παρατηρώ στους οπαδούς των συγκεκριμένων πλανεμένων ιερέων είναι ότι στο όνομα της Ορθοδοξίας βρίζουν χυδαία αρχιερείς, ιερείς και μοναχούς, δεν θα δίσταζαν ακόμα και να χειροδικήσουν για να «υπερασπισθούν την πίστη τους». 
Εγώ πάντως άλλα πράγματα διαβάζω στα συναξάρια· διαβάζω ότι οι Άγιοι δώσανε το δικό τους αίμα για την πίστη του Χριστού…δεν έπιναν το αίμα των άλλων.
Και θαύματα να κάνει κάποιος, εάν είναι εκτός Εκκλησίας, να μην τον ακολουθήσεις. Καλύτερα να σφάλεις εντός Εκκλησίας παρά να «ορθοτομείς» εκτός Εκκλησίας.
——————————–
Γράφει ο Μητροπολίτης Αργολίδος κ. Νεκτάριος σχετικά με το θέμα:
Ο Χριστός λέει ότι το δέντρο θα το γνωρίσεις από τον καρπό. Κοιτάξτε τους ανθρώπους που σας περιβάλλουν αγαπητοί “αποτειχισμένοι” με το άγριο βλέμμα και τον τζιχαντικού τύπου φανατισμό. Είναι αυτοί καρποί του Αγίου Πνεύματος, όπως τα περιγράφει ο Απόστολος Παύλος;
Είναι μεγάλος ο πειρασμός για έναν μοναχό και κληρικό η δημιουργία οπαδών και χειροκροτητών. Το μυαλό σαλεύει. Η πλάνη παραμονεύει. Και από την αμαρτία μπορεί κανείς να ξεφύγει, από την πλάνη ποτέ. Τελειώνω με κάτι που διάβασα και που θα πρέπει όλους να μας προβληματίσει.
Ήτανε λέει κάποτε ένας μεγάλος ασκητής που θέλησε ο διάβολος να τον κερδίσει. Έστειλε λοιπόν τον καλύτερο μαθητή του να εφαρμόσει πάνω του ότι είχε διδαχτεί. Έπιασε ο μαθητής να σκανδαλίζει τον γέροντα πρώτα με πειρασμούς γαστριμαργίας, μα δεν πέτυχε τίποτε· ύστερα πορνείας, μα και δω δεν κατάφερε τίποτα. Γι’ αυτό κατέφυγε στη φιλαργυρία -τίποτε· στη λύπη, στην οργή, τέλος στην ακηδία, αλλά ο ασκητής έμενε ακλόνητος. Έτσι ο μαθητής επέστρεψε άπραχτος στο δάσκαλό του: “Δεν μπορώ να πετύχω τίποτε μ’ αυτόν το Γέροντα”, παραδέχτηκε αποκαρδιωμένος. Ο διάβολος γέλασε με κείνο το σατανικό γέλιο που σπέρνει τον τρόμο σε όσους δεν κρατιούνται γερά από το χέρι του Θεού: “Είσαι νέος ακόμα και ξέχασες την πιο αποτελεσματική μέθοδο απ’ όλες, την κενοδοξία και την υπερηφάνεια! Γύρνα πίσω και φρόντισε να του δημιουργήσεις οπαδούς…”

Υ.Γ.: Κι αν οι ιερείς και μοναχοί τρέφουν την πλάνη τους από την υπερηφάνεια (λόγω των επαίνων από τους λαϊκούς), οι λαϊκοί τρέφουν την πλάνη τους από την αίσθηση ότι κάνουν κάτι σημαντικό και ξεχωρίζουν «από τους λοιπούς των ανθρώπων-χριστιανών».
Συνήθως οι άνθρωποι με χαμηλή αυτοεκτίμηση (και όχι ταπείνωση) καταλήγουν να ακολουθούν τις συγκεκριμένες ιδέες.

Υ.Γ.2: Θα παρακαλούσα όσοι θεωρούν τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη οικουμενιστή, αιρεσιάρχη και όλα τα σχετικά να αποχωρίσουν από το προφίλ μου, μιας και θεωρούν έμμεσα ότι και εγώ είμαι αιρετικός αφού μνημονεύω και τον Οικουμενικό Πατριάρχη στα Σταυροπηγιακά μοναστήρια αλλά και ο Επίσκοπός μου τον οποίο μνηνονεύω, μνημονεύει τον Οικ. Πατριάρχη.

Αρχική ανάρτηση

---

Σχόλιο orthodoxia.online

Α. Καταρχάς θα θέλαμε να πούμε πως η τήρηση, κατά το μέτρο των δυνάμεων φυσικά, των εκκλησιαστικών κανόνων οι οποίοι απορρέουν από την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας μας είναι αυτό το οποίο μας διαχωρίζει από τις αιρέσεις του Χριστιανισμού.

Ο Καθολικισμός και εν συνεχεία ο Προτεσταντισμός ήσαν αυτοί οι οποίοι διαχωρίστηκαν από την Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, διότι πολύ απλά οι κανόνες της Ορθοδόξου Εκκλησίας στέκονταν εμπόδιο στα κοσμοκρατορικά σχέδια του πρώτου και στον αγιασμό της ανθρώπινης επιθυμίας από τον δεύτερο.

Εδώ θα πρέπει όμως να διαχωρίσουμε τους κανόνες οι οποίοι αναφέρονται στα προσωπικά αμαρτήματα, από αυτούς οι οποίοι αναφέρονται σε δογματικά θέματα Πίστεως οι οποίοι δυστυχώς στις μέρες μας καταπατούνται ενώ θα έπρεπε να διαφυλάσονται ως κόρη οφθαλμού.

Β. Οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας αποσχίστηκαν αυτοβούλος από τις αιρέσεις οι οποίες κατά καιρούς ταλάνιζαν το Χριστεπώνυμο πλήθος της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και διέκοψαν κάθε εκκλησιαστική κοινωνία με τους αιρετικούς Πατριάρχες και Αυτοκράτορες, κάνοντας έτσι την προσωπική τους ένσταση στην αίρεση ενώ παράλληλα λειτούργησαν ως φάροι Ορθοδοξίας έως ότου ελέω Θεού η αίρεση καταδικαζόταν από την επόμενη Οικουμενική Σύνοδο, σε καιρούς που ο σκοταδισμός της αίρεσης τρομοκρατούσε, ακόμα και με ποινή θανάτου τους πάντες.

Ο 15ος Κανών της Πρωτοδευτέρας Συνόδου και η διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας με τους αιρετικούς επισκόπους, όσο και αν μερικοί δεν το θέλουν αποτελεί κανόνα της Εκκλησίας μας και προσωπικό δικαίωμα του κάθε πιστού. Ο κανόνας θεσπίστηκε για να αποτρέψει σχίσματα και όχι για να δημιουργήσει σχίσματα, φυσικά πολλοί ερμηνεύουν ως σχίσμα την διαφωνία με τον κάθε Επίσκοπο που εκμεταλευόμενος τον Επισκοπικό του θρόνο και την εξουσία του, καταπατά ανεξέλεγκτος όσους αυτός κρίνει σκόπιμο εκκλησιαστικούς κανόνες και δεν δίνει και λογαριασμό σε κανέναν καθόσον το Δεσποτοκρατικό Σύστημα, που ουδεμία σχέση έχει με την από λαού και κλήρου, εκλογή  των Επισκόπων η οποία είναι η Παράδοση της Εκκλησίας μας,  του εξασφαλίζει την ασυλία.

Γ. Το σχόλιο του Αρχιμανδρίτη περί ακυρότητος των μυστηρίων απουσία μνημόνευσης του Επισκόπου είναι επίσης μη ορθό, εφόσον στο παρελθόν σε διακοπή μνημοσύνου αιρετίζοντα Πατριάρχη προχώρησαν το Άγιον Όρος αλλά και αγωνιστές επισκόποι, όπως ο +Μητροπολίτης Φλωρίνης π.Αυγουστίνος Καντιώτης.

Οι προαναφερθέντες άφησαν ανεξίτηλη την σφραγίδα τους στην Εκκλησιαστική ιστορία λόγω του Ποιμαντικού τους έργου και λόγω της πιστής τήρησης των κανόνων της Εκκλησίας τους οποίους τόσο άστοχα και ελαφρά τη καρδία ο αγαπητός Αρχ. Παύλος Παπαδόπουλος παραγκωνίζει.

Τέλος θεωρούμε πως το σχόλιο του Αρχ. Παύλου Παπαδόπουλου απλά αποτυπώνει την αγωνία του για τα δρώμενα στον χώρο της Εκκλησίας και δεν εμπεριέχει δόλο, απλά ίσως βιάστηκε να σχολιάσει πριν ενημερωθεί ορθώς για το τι είναι αποτείχιση.

Εμείς στα πλαίσια της ενημέρωσης παραθέτουμε και τις απόψεις δυο εκ των κορυφαίων δασκάλων της Ορθοδόξου Εκκλησίας σήμερα για την αποτείχιση, των οποίων το κύρος αλλά και το ποιμαντικό έργο αμφισβητείτε από λίγους, ελπίζουμε όχι και από τον σεβαστό Αρχιμανδρίτη Παύλο Παπαδόπουλο.

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης: Αποτείχιση Από Την Αίρεση, Όχι Από Την Εκκλησία (Άρθρο στο οποίο ο Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης εξηγεί τι είναι αποτείχιση)

orthodoxia.online

ΕΧΕΙ ΞΕΣΠΑΣΕΙ ΕΝΑΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΙΡΕΣΗ. ΤΑ ΜΙΣΗ ΣΙΓΟΚΑΙΓΑΝ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΛΗΡΩΘΟΥΝ ΟΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ. ΚΑΜΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΟΥΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΝ ΟΥΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΕΝ. ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΜΑΧΟΝΤΑΙ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΒΕΛΗΝΕΚΟΥΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ.

Αμέθυστος