Charta Oecumenica (2)

 Συνέχεια από: Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2025

ΙΙ. ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΡΑΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

«Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι
ότι είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας.»
(Ιωάννης 13:35)

2. Ακούγοντας τον Λόγο του Θεού και προσευχόμενοι μαζί

Το οικουμενικό κίνημα είναι έργο του Αγίου Πνεύματος, το οποίο ενθαρρύνει τους πιστούς και τις εκκλησίες να αυξάνουν στην αγάπη μεταξύ τους και να ανταποκρίνονται στο κάλεσμα για ενότητα. Ζει από το να ακούμε τον Λόγο του Θεού και να αφήνουμε το Άγιο Πνεύμα να ενεργεί μέσα μας και μέσω ημών. Με τη δύναμη της χάρης του Θεού, πολλές διαφορετικές πρωτοβουλίες επιδιώκουν, μέσω της προσευχής και της λατρείας, να εμβαθύνουν την πνευματική κοινωνία μεταξύ των εκκλησιών, προσευχόμενες για την ορατή ενότητα της Εκκλησίας του Χριστού.

Γνωρίζοντας ότι «με ένα Πνεύμα όλοι βαφτίστηκαμε σε ένα σώμα» (1 Κορ 12,13), γιορτάζουμε τα σημάδια της ελπίδας: Ακούμε μαζί τον Λόγο του Θεού, μερικοί χρησιμοποιώντας κοινές μεταφράσεις της Βίβλου και ευαγγελικά αναγνώσματα. Προσευχόμαστε με τα λόγια που μας δίδαξε ο Κύριος, μελετάμε μαζί τη Βίβλο, λατρεύουμε από κοινού, συγκεντρωνόμαστε για οικουμενικές προσευχές και γιορτάζουμε από κοινού την Εβδομάδα Προσευχής για τη Χριστιανική Ενότητα. Ωστόσο, παρά τις σημαντικές προσπάθειες για ευχαριστιακή φιλοξενία και κοινωνία, οι διαιρέσεις παραμένουν. Οι χριστιανικές εκκλησίες και οι διαεκκλησιαστικές οικογένειες ζουν με αυτόν τον πόνο.

Δεσμευόμαστε

• να ακούμε το Άγιο Πνεύμα και να μοιραζόμαστε τα πνευματικά δώρα.
• να διαβάζουμε και να μελετάμε τις Γραφές και να διακρίνουμε μαζί τον Λόγο του Θεού
• να μαθαίνουμε, να γνωρίζουμε και να εκτιμούμε τη λατρεία και άλλες μορφές πνευματικής ζωής που ασκούνται από άλλες εκκλησίες
• να συγκεντρωνόμαστε για να προσευχόμαστε ο ένας για τον άλλον και για τη χριστιανική ενότητα
• να συνεχίσουμε να πορευόμαστε προς την αμοιβαία ευχαριστιακή φιλοξενία και κοινωνία
• να ενθαρρύνουμε τη χρήση κοινών μεταφράσεων της Βίβλου και υμνολογίων.

3. Προχωρώντας ο ένας προς τον άλλον

Στο πνεύμα του Ευαγγελίου, επιθυμούμε να μαρτυρούμε τη χριστιανική ενότητα και κοινότητα. Ωστόσο, αναγνωρίζουμε τις ιστορικές και σύγχρονες διαιρέσεις μας, οι οποίες εμποδίζουν την κοινή μας μαρτυρία σε αυτόν τον κόσμο. Αναγνωρίζουμε ότι η ανθρώπινη ενοχή, η έλλειψη αγάπης και η κατάχρηση της πίστης και της εκκλησίας για πολιτικά και εγωιστικά συμφέροντα έχουν βλάψει σοβαρά την αξιοπιστία της χριστιανικής μαρτυρίας. Ο οικουμενισμός, επομένως, αρχίζει με την ανανέωση των καρδιών μας, τη δημιουργία μιας κουλτούρας αγάπης και την προώθηση της φιλοξενίας και της εμπιστοσύνης.

Με βάση το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, επιδιώκουμε τη συμφιλίωση μεταξύ μας και με την ιστορία μας. Συνεχίζουμε να εμβαθύνουμε την κατανόηση των θεολογιών και των παραδόσεων του άλλου.

Δεσμευόμαστε

• να συμβάλουμε στην κοινή μελέτη της ιστορίας της πίστης μας, στην επούλωση των μνημών και στη συμφιλίωση
• να εργαστούμε για την άρση των αμοιβαίων καταδικών
• να ξεπεράσουμε τους πειρασμούς της αυτάρκειας, της απομόνωσης, της αδιαφορίας ή των προκαταλήψεων μέσα σε κάθε εκκλησία
• να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για μια βαθύτερη κατανόηση μεταξύ των χριστιανικών παραδόσεων και να επιδιώκουμε τον οικουμενικό διάλογο
• να προωθήσουμε την οικουμενική ανοιχτότητα και συνεργασία σε φιλανθρωπικές δραστηριότητες, πρωτοβουλίες κοινωνικής δικαιοσύνης, καθώς και στη χριστιανική και θεολογική εκπαίδευση, κατάρτιση και έρευνα.

4. Μαζί δίνοντας μαρτυρία του Ευαγγελίου

Η διακήρυξη του Ευαγγελίου ξεκινά με τη μαρτυρία τόσο με λόγια όσο και με πράξεις. Αναγνωρίζουμε την πρόσφατη ευρωπαϊκή ιστορία της εκκοσμίκευσης, του πλουραλισμού και του ατομικισμού. Παρατηρούμε επίσης τις ποικίλες και πολύπλοκες σχέσεις μεταξύ κρατών και θρησκειών στις ευρωπαϊκές χώρες. Είναι επομένως ζωτικής σημασίας να μαρτυρούμε με τρόπους που είναι ελκυστικοί και λαμβάνουν υπόψη τα διαφορετικά πλαίσια και τις διαφορετικές ανάγκες.

Πιστεύουμε ότι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ελευθερία πηγάζουν από τη δημιουργία μας κατ' εικόνα του Θεού. Ως εκ τούτου, η μαρτυρία μας σέβεται τη θρησκευτική ελευθερία ως θεμελιώδη για την ανταπόκριση στο κάλεσμα του Ευαγγελίου. Δηλαδή, αποφεύγουμε να εξαναγκάζουμε τους ανθρώπους να προσηλυτιστούν είτε μέσω ηθικής πίεσης είτε υλικών κινήτρων, ενώ δεν εμποδίζουμε κανέναν να ασπαστεί την πίστη με τη δική του ελεύθερη βούληση.

Μια αξιόπιστη μαρτυρία απαιτεί από εμάς να διαδίδουμε το Ευαγγέλιο μαζί και όχι ανταγωνιζόμενοι ο ένας τον άλλον. Είναι σημαντικό να ζούμε και να διακηρύσσουμε το Ευαγγέλιο μαζί στις οικογένειες, μεταξύ φίλων, στους χώρους εργασίας μας, στις εκκλησίες μας, στην εκπαίδευση, στην ποιμαντική φροντίδα, τόσο μέσω προσωπικών συναντήσεων όσο και σε ψηφιακούς χώρους. Η διακήρυξη της πίστης, επίσης στον δημόσιο χώρο, πρέπει να παρέχει προσανατολισμό στη ζωή, υποστηρίζοντας τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν ηθικά, κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα.

Η μαρτυρία απαιτεί επίσης να αντιμετωπίζουμε με ειλικρίνεια τις δικές μας αδυναμίες. Συνεπώς, ομολογούμε ότι οι εκκλησίες μας έχουν εμπλακεί σε αμαρτωλές και σκανδαλώδεις πράξεις αντί να μαρτυρούν, προκαλώντας και επιτρέποντας μεγάλη ζημιά. Ένα ουσιαστικό μέρος της μαρτυρίας μας είναι να εργαστούμε για την επούλωση των πληγών που έχουν προκληθεί σε ευάλωτα μέλη των εκκλησιών μας.

Δεσμευόμαστε

• να προσεγγίσουμε τις εκκλησίες στο περιβάλλον μας με τις οποίες δεν έχουμε ακόμη σχέσεις, αναζητώντας ενεργά και ανοιχτά ευκαιρίες για κοινή μαρτυρία και συνεργασία.
• να μοιράζομαστε τη μαρτυρία και την ευαγγελιοποίηση με άλλες εκκλησίες, συνάπτοντας συμφωνίες μαζί τους για την προώθηση της αμοιβαίας εμπιστοσύνης και την αποφυγή επιβλαβούς ανταγωνισμού και του κινδύνου νέων διαιρέσεων
• να υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στην ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας
• να συμβάλλουμε ενεργά στην αναγνώριση και υποστήριξη όσων υπέφεραν, ακούγοντας τις ιστορίες τους και τιμώντας τη μνήμη τους
• να φανερώνουμε την καταχρηστική συμπεριφορά, καθιστώντας υπόλογους τους δράστες και όσους τους προστατεύουν
• να δημιουργήσουμε μαζί μια κουλτούρα φιλοξενίας, προστασίας, καλοσύνης, αλήθειας και ειρήνης.

5. Συνεχίζωντας τον διάλολο και δρώντας μαζί

Τις τελευταίες δεκαετίες, με την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, έχουμε διανύσει μεγάλη πορεία στον διάλογο και τη συνάντηση μεταξύ των εκκλησιών μας. Πολλοί χριστιανοί από διαφορετικές εκκλησίες ζουν δίπλα-δίπλα στις γειτονιές τους, στη δουλειά τους και στις οικογένειές τους, αλληλεπιδρώντας με φιλία. Οι δια-εκκλησιαστικές οικογένειες έχουν γίνει πηγή έμπνευσης με το πρότυπο της οικουμενικής ζωής που προσφέρουν, επισημαίνοντας τις προκλήσεις που προκύπτουν από τις ομολογιακές διαφορές και ανοίγοντας δρόμους για την εξεύρεση νέων τρόπων συνύπαρξης με αγάπη.

Διμερείς και πολυμερείς οικουμενικές οργανώσεις έχουν συσταθεί και διατηρούνται για τη συνεργασία σε τοπικό, περιφερειακό, εθνικό και διεθνές επίπεδο. Έχουν δημιουργήσει έγγραφα και συμφωνίες μεγάλης σημασίας που έχουν βοηθήσει τις εκκλησίες μας να αναπτύξουν τη θεολογική τους σκέψη και έχουν ενισχύσει τη συνεργασία τους. Είμαστε ευγνώμονες στον Κύριο για όσα έχουν επιτευχθεί.

Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, είναι απαραίτητο να ενισχυθεί η συνεργασία μεταξύ της Συνόδου των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών (CEC), του Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών Επισκοπικών Συνόδων (CCEE) και άλλων διαθρησκευτικών εκκλησιαστικών οργανώσεων. Είναι επίσης σημαντικό να ενσωματωθούν σε αυτές τις συζητήσεις οι παγκόσμιες εκκλησιαστικές προοπτικές.

Σε περίπτωση σύγκρουσης μεταξύ και εντός εκκλησιών και εκκλησιαστικών οικογενειών, θα πρέπει να καταβάλλονται προσπάθειες διαμεσολάβησης και ειρήνευσης και να υποστηρίζονται ανάλογα με τις ανάγκες. Είναι σημαντικό να αντιδρούμε με πνεύμα ειλικρίνειας, ταπεινότητας, μετάνοιας και αδιαμφισβήτητης δέσμευσης στο απελευθερωτικό Ευαγγέλιο του Χριστού απέναντι σε οποιαδήποτε τάση εξτρεμισμού ή πόλωσης στις εκκλησίες ή κατάχρησης της θρησκείας. Αναγνωρίζοντας ότι εξακολουθούν να υπάρχουν ζητήματα που προκαλούν δυσκολίες στον διάλογό μας, ενισχυόμαστε από τον τρόπο με τον οποίο έχουμε πορευτεί μαζί.

Δεσμευόμαστε

• να ζούμε και να ενεργούμε από κοινού σε όλα τα επίπεδα της εκκλησιαστικής ζωής, όπου το επιτρέπουν οι συνθήκες και δεν υπάρχουν λόγοι πίστης ή επιτακτικής σκοπιμότητας που να το εμποδίζουν
• να συνεχίσουμε τον ενσυνείδητο και εντατικό διάλογο σε διάφορα επίπεδα μεταξύ των εκκλησιών μας και να ενθαρρύνουμε την αποδοχή και την εφαρμογή των οικουμενικών εγγράφων
• να προωθούμε και να υποστηρίζουμε οικουμενικά δίκτυα, θρησκευτικές κοινότητες και κινήματα βάσης
• να προστατεύσουμε τα δικαιώματα των θρησκευτικών μειονοτήτων, να αντιμετωπίσουμε τις παρεξηγήσεις και να ξεπεράσουμε τις προκαταλήψεις μεταξύ των εκκλησιών της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας στις χώρες μας
• να προωθήσουμε τον διάλογο και να συζητήσουμε από κοινού αμφιλεγόμενα ζητήματα πίστης και ηθικής υπό το πρίσμα του Ευαγγελίου.

6. Οι νέοι στις Εκκλησίες και στον Οικουμενισμό

Οι νέοι δεν είναι μόνο το μέλλον, αλλά και το παρόν των εκκλησιών και του οικουμενισμού. Είναι ζωτικά μέλη της Εκκλησίας (1 Τιμ. 4:12) και φέρνουν προοπτικές και ενέργεια που βοηθούν τις εκκλησίες να ανταποκριθούν στις ανάγκες και τις προκλήσεις της σύγχρονης κοινωνίας. Ταυτόχρονα, η αύξηση της εκκοσμίκευσης στην Ευρώπη και τα χαμηλά επίπεδα εμπιστοσύνης στα θρησκευτικά ιδρύματα δυσκολεύουν τους νέους να νιώσουν ότι ανήκουν και ότι εντάσσονται με σκοπό σε μια εκκλησία ή σε οικουμενικές δραστηριότητες, καθώς και να εκφράσουν αυτή την αίσθηση του ανήκειν και της ένταξης. Επιβεβαιώνουμε, ωστόσο, τον αποφασιστικό ρόλο που έχουν από πάντα διαδραματίσει οι οργανώσεις νέων και φοιτητών, καθώς και οι συγκεντρώσεις νέων, στις εκκλησίες και στον οικουμενισμό.

Οι οικουμενικές διαδικασίες και εορτασμοί συχνά στερούνται της ουσιαστικής συμμετοχής των νέων, εν μέρει επειδή η κουλτούρα και η γλώσσα τους έχουν ελάχιστη σημασία για τις νεότερες γενιές. Ωστόσο, για πολλούς νέους πιστούς σήμερα, το να είσαι χριστιανός σημαίνει να είσαι οικουμενικός. Στο δρόμο προς την ορατή ενότητα των εκκλησιών, πρέπει λοιπόν να διασφαλίσουμε ότι οι νέοι θα βρουν και θα διαμορφώσουν χώρους για κοινότητα, πνευματική ανάπτυξη, κοινωνική ευθύνη και ουσιαστικό διάλογο με τους άλλους.

Δεσμευόμαστε

• να ενσωματώσουμε τους νέους, τις εμπειρίες και τις προσδοκίες τους σε όλες τις πτυχές της εκκλησιαστικής ζωής, ενθαρρύνοντας ενεργά την πλήρη συμμετοχή τους στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων και υποστηρίζοντας τις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνουν οι νέοι
• να διευκολύνουμε, σε συνεργασία με τους ίδιους τους νέους, ευκαιρίες πνευματικής ανάπτυξης και ανάπτυξης ηγετικών ικανοτήτων μέσω προγραμμάτων για νέους, καθοδήγησης και κατάρτισης
• να ενισχύσουμε τις διαγενεακές σχέσεις μεταξύ και εντός των εκκλησιών, προωθώντας την αμοιβαία μάθηση και κατανόηση μεταξύ νέων και ηλικιωμένων μελών
• να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα και την ευημερία των νέων στην ευρύτερη κοινωνία, αντιμετωπίζοντας ζητήματα όπως η εκπαίδευση, η απασχόληση, η διαγενεακή δικαιοσύνη και η ψυχική υγεία.

ΜΟΝΟ Ο ΤΡΕΜΠΕΛΑΣ ΛΕΙΠΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ.

ΚΑΘΕ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΥΜΟΣ. ΘΑΡΡΟΣ, ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΟΛΥΜΠΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ. Η ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟ ΣΚΟΠΟ. ΜΙΑ ΕΝΩΣΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ ΘΑ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΕΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ ΚΑΙ ΘΑ ΑΠΑΛΥΝΕΙ ΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΡΙΜΝΑ. ΘΑΡΡΟΣ. ΚΟΙΝΟΣ ΜΠΟΥΦΕΣ.